mustafa3467

[mustafa3467]

Yüreğimi verdiğim yerden ayrıldım.

Beni asla yarı yolda bırakmayacağına inandığım yer, her seferinde beni daha da kırılmış bir şekilde geri getiriyordu. Her girdiğimde kendimi bulacağımı sanıyordum ama aslında kendimi yavaş yavaş kaybediyordum.

= O yer sadece sokaklar ya da tanıdık yüzler değildi, kendimi gördüğüm bir aynaydı ve bugün, görüntüm ona ne zaman yansısa, başka bir insandan başka bir şey bulmuyorum… hiç tanımadığım biri, sanki yüz hatlarımı soymuş ve üzerimden atamadığım bir yabancılığa büründürmüş gibi.

Ben oradan ayrıldım ama o beni bırakmadı.

Üzerimde öyle bir iz bıraktı ki, zaman onu silemedi, unutkanlık da onu dindiremedi.

Uzaklaşıyordum ama içimdeki yarayı, sanki gittiğim her yere taşıyordum.

Kendi kendime dedim ki, giden ben oldum

Ama daha derinlemesine baktığımda gerçeğin bundan daha şiddetli olduğunu fark ettim;

ayrıldım

Güvenimin dibinde, güvenliğin gerçek olduğuna inandığım anın ortasında, oradan ayrıldım. Orada, sığındığım yerde düştüm ve kimse beni kurtarmadı.

Hala aynı yerden fışkıran kanı görüyorum, hala bıçak yarasının yankısını duyuyorum, beni görmeyi umduğum gözler bakmadan geçerken, kimse olanları görmedi, sanki yaram sadece içimde varmış gibi

Sevdiğim yer bana en zor dersi öğretti

Tam güvende olduğunuzu düşündüğünüz anda bıçaklanırsınız.

Ve birinin seni kurtarmasını beklerken, kimse gelmeyecek. Enkazın arasında sessizce kanını taşıyarak, anlamaya çalışarak ayakta kalacaksın…

Neden bu kadar aldandın?

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

Sarsılmaz Bir Çıpa

Rosely Meireles

Dalgalar öfkelense bile,

denizin köpükten bir kalkan gibi göründüğü anda,

ruhuma huzur veren görünmez bir liman var,

asla alışmayan bakışın altında sabit duran.

Sonsuz vaatlere tutunan için

ne soğuk rüzgarlar ne de uçurum korku verir;

iman, iç sularda yaşayan bir iptir,

boş denizlerde gemiyi koruyan.

Ve fırtına nihayet geçtiğinde,

kendi gücümle kazanmadığımı fark ettim,

ama miğfer taşıyan kaptan neden

kaosu bana paralel bir yola dönüştürdü, onu anladım.

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

Come sarebbe bello se la vita fosse un abbraccio prolungato, di quelli che non contano il tempo ma lo riscaldano. Se ogni mattina portasse non solo il sole a illuminare le finestre, ma anche la certezza che il giorno è un nuovo inizio possibile.

Come sarebbe bello se le parole non ferissero, ma fossero ponti. Parole che si tendono tra i cuori, salde e leggere, capaci di avvicinare mondi diversi. Se il silenzio non fosse assenza, ma musica segreta, dove si impara ad ascoltare il respiro dell’anima e il mormorio discreto del mondo.

Come sarebbe bello se gli occhi si soffermassero di più sulle piccole bellezze: sul volo imperfetto di un passero, sul riso spontaneo di un bambino, sull’odore della terra dopo la pioggia. Se il tempo smettesse di essere corsa e diventasse una strada calma, dove ogni passo trova un senso.

Come sarebbe bello se l’amore fosse la regola e non l’eccezione. Se ci fossero più mani tese che dita accusatrici.

Più speranze condivise che paure nascoste.

E come sarebbe bello se ciascuno di noi fosse, in ogni gesto, il cambiamento che desidera vedere. Forse allora scopriremmo che questo “come sarebbe bello” non è un luogo lontano, ma uno spazio segreto che comincia già dentro di noi.

(Carlos Cabrita – scrittore) ❤️

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]

" Você pode estar cansado, mas Deus vai te dar a Vitória prometida. Vai melhorar, porque a boa colheita virá em forma de abundância e prosperidade. Descanse e não se abale tanto. O alicerce, quando é de fé, segura qualquer estrutura. Vai ficar tudo bem…"❤️ Confie!

Sil Guidorizzi.

[mustafa3467]

Bom Dia! Desejo a todos uma feliz semana😘😘

Não encare o dia como um amontoado de obrigações a serem cumpridas; encare-o com leveza, como uma dádiva preciosa, uma oportunidade ímpar de viver emoções únicas.

(Edna Frigato)

[mustafa3467]

[mustafa3467]

[mustafa3467]