neekdiyojen

[neekdiyojen]

Nostaljik Kan Kokusu

Nostalji olmuş özgürlük, batıyoruz gemiler yanık ağızlarda kan kokusu burunlarda kemik, yok efendim yok halk hep yenik. Sağdan soldan götürttüler karınları hep şişkin. İnanırız, yanıltılırız yıkılan her daim biziz.

[neekdiyojen]

Kaniviçe

İçimde bir kartalın kapatılmış kafesinde kaçamayacağını bilipte pençe izi var yüreğimin, elleri buz kesmi�� bir madencinin tutsaklığı. Bir genç kızın kaniviçeye umutunu nakşetmesiydi özgürlüğüm şimdi yüzyılın sessizlik tarihçesinde geveze vicdanım desem ki yok o ben değilim vurur ayışığı yorgun düşmüş bentimin ateşine. Kulağımın da sağır edici ağıt. Duvarlarda puşt dünyaya sevgi yazmak kadar çaresizlik. Neek

[neekdiyojen]

Dervişin kisvesinde Aşk Durur

Olur da bir gün botanda çay içmek istersin, Kerbela da ömrünü sürersin ,sen kuzeydin ,ben güney ,ayrılmıştık pusulamız yağmurlarda yıkanılmış, ben asiydim ,hırçındım ben düzlükde de yaşayamazdım .

Ama aşık ile heves sahibi arasında fark var

Heves sahipleri çıkarcıdır, aşıklar ise fedakar...

Ehmedê Xani,mem u zin  de öyle demişti , fedakarlık değil miydi bırakmak, öyle hüküm buyurmamışlar mıydı, yüce divan da, aşk balyoz gibi çökemez miydi ruhlarına ,amaçları eyvallah ettirmekti, lakin diz çöktürelemeztim ,çöktüğüm tek şey Rabbime teslimiyetimdir. Ondan vakittir ki kimseye boyun eğmem ,rızkın ekmeğinin alın derine sulanmış nimetim haramla dönüşülemem.

Heves sahibi kesim canları için ister cananı

Aşık olan kesim ise cananı için verir canını

De şimdi sen bana olabilir miyim düzlüğünde ,kalem yazamıyor ki düzensizliğin düzenini .Sazın ince telinde ki acı,sıkılmış ruhum ölüler diyarı.Sen en iyisi mi git, benim davam bitmez, içimdedir kavgam dinecek gibi de durmuyor ,arşa ermiş ,derviş kaybetmiş umut ışığını, bir gün çıkıp aşkını aramak isterse kalamaz yedi düvel tutsa bile.

Olur da özlersin beni serçelere dile getir özlemini ,sadıktır onlar sevdalılara ,eğer gelmese selamın ,dik gözlerini gökyüzüne seç bir yıldız, gülümseriz ortan serçeyle barışın maviliğinde.Neek

[neekdiyojen]

Şerefine İçiyorum İnsanlık

Yok arkadaş uyumak istesem de uyuyamıyorum, zaten bütün insanlık uyku da ,kimse olanları görmüyor, milyonlarca silah şakaklarıma dizilmiş ,tonlarca ağırlığın vicdanı, leşleşmiş insanlık. Uyuyor musunuz, içinizde ruh olamaz içinizde bölüşülmüş leş yiyiciliği, bir tutam sevginin kıymet bilinmemezliği. Lan unutamıyorum başkası gibi iki gün de dinmiyor acım ,derdin mi var diyeceksiniz yok dertim yok ,manşet altında haber bülteni gibi, görmüyorum ,duymuyorum, bilmiyorum ,bende giden zaman, ben kaybettiğim masumiyetimin hesabını soruyorum. Bu nasıl hayat ,ikircikliğin tarihinin sütun taşı, okutuğunuz hikayeler +18 hayatınızın yapıt taşı, güneş toplayan çocuklar yok, o sen olsan barili, parmak gösterenler geldi. Bilim kurgu filminin deneyine maruz kalmış, arızalı hayatların mimar başı, bir gün gelir hatırlamak istersin, hani belki yaşamak, düşünmek hayal içinde kendini bulmak istersin. Bildiğim bütün mevzu, mevzuatın giderilmeyişi sonuç benim akşamlarım hep dertli biter, mutlu son yoktu hikayemizde, parmaklık ardında gelen güneş ışığı. Geceye yalvarışımız, uzaktan bakınca herkes kusursuz, unutmayınız ki kirliliği bile örten bir yakamoz vardır.Neek

[neekdiyojen]

YASAK VE ÖZGÜRLÜĞÜN AŞKI

Barışa ve insanlığa olan inancımı kaybettiğim zaman, ilkokulda hocamın öğrettiği şarkı eftalyayı dinleyip, sınırları bir anda kaldırıp gönlümün tel örgüsünden kurtulurum, aslında o kadar kolay hatırlamak gerekir, şarkıda da dediği gibi ,aynı toprakdan geldik, sevdalar dururken neden kavga ederiz .Artın sıra nefretin hükümdarlığında ,güneşin tutulmasını izlemek, çırılçıplak saf kötülük,birini acıtmak zannettiğimiz kadar zor bişey değil, geçmişi çalınmış bir neslin çocuklarına hatırlatmaksa amaç ,hiç unutturmadınız zaten, kursak da kalmış hayallerin süzgecinin buluşunu yapmayın, külden yakılmış ormanın bir damla suyu gibisiniz.Malumunuz olsun size rağmen seviyoruz sevginin kendisini ,bizim gerçeğimizde beyaz dağlar yok ,mor dağların ışıldısı misali yeminliyiz.Bağıra, bağıra kan damlarcasına, değer mi insanlığın yalnızlığına mahkum olmak,biz yeri gelince konuşmadan da, 5 numara büyük ayakkabının değiştirildiğini biliriz, mazi kalbimiz de yara değil, sökülmüş bir kalbin toprağında ki son Fatiha gibidir.Gecenin son öpüşündeki sıcaklığının,yasağın tuzağında bir parça etin, cana mal olmasına karşın, bir çocuğun gülüşünü sevdik biz yasaklarda sevdik.Neek

[neekdiyojen]

Ütopik Susturulmuş

Öfkenin tarifi ve büyütükçe çığ haline gelmiş sabırsızlık ruhum frenini kaybetmiş yönüme gelen herşeyi sürükleyip yok etme isteği. Sözcükler insana batar mı her kelime içimi kanadan boş bırakmak tualımı kendim boyamak. İmkan dahilinde imkansızlığım, afili sözcüklerin çöp kutusuna gitmesi. Zamansızlığın gölgesine sığınmam. Yalnızlığın icadının sıfıra yaklaşmam. Fısıltılar içten içe çığlıkların dönüşümü bir yerde koparmıştım herşeyi. Acaba öğrenmişmiydim gökte ki umutumun yeryüzünde indirgendiğinde mavinin çamur rengine dönüşü.

Erenler, dergahına geçişinde ki gibi dünyanın kirliliğinin ruhunda temizlenmesi. Susmak iyiydi de, artık insanlar çok şey bildiği için susmuyor, susturulmuş olduğundan dolayı susuyor, arada ki hangi ipucuyu kaçırmıştık, halbuki soluksuz okurtum herşeyi, lakin insanlığın okunuşu yapmak zor işti kanımca. Ben çok şeyden vazgeçirilmiştim aslında başta sevdiklerimden, sonra hayallerimden hiçbiri yakamamıştı canımı vazgeçtiğimde hayallerimden. Dünya adaletsiz bir yerde o yer insanlığın kalbin de, bütün yüzler maskelendiği için gerçek insan yüzü nasıl olur diye betimlemeler oluşturuyorum zihnimde. Ütopyalar oluşturuyoruz ya kendimize en büyük ütopik hayal değil mi? İnsanlığın yitirdiğimizi itiraf etmek kendimize. "Bugün de sus yüreğim yarın da sus başka günler de sus ölünceye değin sus ki belki utanır sustuğunda, susturulmuş olanların". Neek

[neekdiyojen]

Biriktirmek

İnsan umutlarını,anılarını biriktirir peki ben niye acılarımı biriktiriyorum tenimde jilet izleri gibi kapanmaz yaraları olan acılar .Dağda dolaşan kuzuydu yüreğim çakalla yüzleşince bozguna uğratı ürkek yüreğim .Sonra biriktirdim acılarımı bir daha yenilmemek için,kırılmamak,incinmemek,kalkan yaptım acılarımı,  her gece masamın ucunda içkimin yanında ki mezedir, biraz sigaramda duman, uykumda bilincim .Ahımdaki kişiler birer birer yokoluşu ,dosttu da düşmanı da elbet biliriz, duruyorum avcumda sıkılmış nefsim ,dizginliyorum öfkemi aslı ben de kalacak .Galiba halen çocuğum, öldürmedim, katili olmadım içimdeki çocuğun,sakladım onu belki de kendimden bile sakladım ,içimde mülteci oldu ,yargılandı mahkum oldu, sebepsiz yere hor görülen oldu, ama yok olamadı ,unutmuştum onu acılarımla berçinledim.Başıma ne geldiyse ve gelecekse, hiçbir zaman birinci ben olmadım ,olamadım ne derti mi kimseye söyleye bildim, ne de söylesemde duyulmayacak olanlara, başıma ne geldiyse kendimden geldi, bir insan kendini ne kadar yargılarsa ,o kadar yargılamıyorum ,kimse kendini yargılamaz ,yumaşak tavranır kendine, bütün yanlışlarda burda başlar, ipin ucundaki cambaz değilim ,ipimi boynuma dolamışım varsın vicdanım boğsun beni .Aramazsınlar ,bulmasınlar beni üzülürüm kıyarlarsa içimdeki beni, bırakın yaşasın ,özgür olsun uçsun vurmayın kanadımı kanatmayın içimi acıtmayın, kabullenmişim acılarımı, biriktirmişim düşlerimi .Yani affettim içimdeki düşmanları mı yaşayamam kinle,nefretle ,da ki bedenim ruhumda ki yolculuğunu terketene kadar.Sen kendinden vazgeçersin, ama vicdanın dönüp durur ,yine seni bulur, yoktur bir çıkış varsa bir çıkış ,içindeki çocuğa sor çıkışı o sana bulur.

"Hasretim desene yüreğim insanlığa ,kapanmaz yaram, dermanın içine karanlık katmışlar."

[neekdiyojen]

Ne Güzel Şeysin Sen Ey Konuşmamak

İnsanlar yöneten korkuları olmuş, konuşmakdan acasiyet yaşayan insanları görmek, açıkca asıl beni korkutan şey oldu, ters giden neydi, insanlar korkularını yüzeye çıkarmalı .İnsan dediğin sazendenin telinden kopan ses olmalı, ne önceden duyulan, ne de bilinmeyenin denklemi ,düşüncelerimiz kim vurduya gitmemeli, düşünen herkes konuşmalı, zalim ekmeğimize talipken konuşmaktan, korkan kişi zadeler, bugün ekmeği alan yarın düşüncene de gem vurur .Herkes herkes gibi olmuş, ama kimse hiçkimse olmayı başaramamış, bişeyin gibisi olmak kötü, ne güzel şey öylesin demek, ihtimalın pamuk ipliğinde ki yokoluşu.Konuşmamak ayıp bence, konuş diyorum ya öyle bağıra çağıra konuş demiyorum, ilk başta kendinle sohbet etmelisin ki, düşüncen şarap misali yıllanmış olacak, ki tadının kıymeti boğazında acının tatlıya dönmesi.İnsanın karanlığı makinaların çıkardığı o ses kadar ürkütücü, bildiğimiz makinalar değil haa yani!

8 Mart 1857  New York'ta tekstil işçisi kadınların 16 saatlık çalışmalarını grev yapmalarına neden olan, o makinalar haa, yangında çığlıkları kadınların ölümü, çığlıklar ve makinalar.Küçük burjuva sınıfcıkların, arı kovanın işci arıları konuşmaktan korkan yani bizler.Ne güzel şeysin sen öyle fırtınadan sonra açan güneş misali, düşünmek prangalarla bağlanmış, kuşun gökyüzüne uçmasını bekliyor, beklemesine ama düşüncelerimizi göçmen kuşu yapmışlar, mevsimlik avcılar tarafından bir bir vuruluyor. Ne güzelsin sen eyy konuşmamak, konuşunca anlaşılmamak en iyisi mi susmak, herşeyin tamı ya deliye ya geriye söylenir. Anlamak için önce kendini bilmek gerekir. Neek

[neekdiyojen]

HANDİKAP

Yaklaşık on altı yıl eğitim sistemi içinde bir öğrenci zedeyim, ömrümün çoğunluğunu okul sıralarında geçiren, standart bir öğrenci tiplemesinden biriyim. Bu da 16 yıl boyunca ,bilgisayar programı misali çalışan kodlama gibi hissediyorum kendimi, okul bana bişey katmadı biliyor musunuz ,aslında ben den çok şey götürdü, hayalleri aldı ,yerine sistemlerinin işleyebilecek boş kurşun kovanı getirdiler, zekamı manifilaya basınca peyniri alabilecek, deney faresine döndertiler. Dili mi kendi müfredatlarına uygun terimleri yerleştiren, işin boktan tarafı da içinde özgürlük, eşitlik, adalet kavramlarından yoksun olması, bu okul benden çok şey aldı.Susmaya alıştırılmıştım ya da buna izin veren bendim, kendi kısır döngümü yaratmıştım, hayat da hiçbir zaman düşmekten korkmadım, çok kez de düştüm, her düştüğümde düşen ben değildim ,işin gerçek tarafı, yere düşen umutlarım, hayallerimdi, her düşüşümü kafam da milyon kez simülasyonunu gerçekleştiriyorum ,bedenim acımıyor ruhum neyden üflenmiş acıyla yoğruluyor, kısaca acım da dinmiyor, hani dedim ya düşmekden kormuyorum diye kalkmaktan korkuyorum, çünkü kalkıcan herşeyi yeni baştan kurmak, çabalamak yani bunları yaparken yorulmuyorum, yanlızca korkuyorum.Artık hayat siyah ve beyazın savaşı değil ,renkleri kirlettiler umutlara umut tohumunu ekmetiler, içine zehir eklendi en büyük hakareti insanoğluna edeceğim, sözüm meclisden dışarı da değil ,sözüm meclisin içine insanlığın yok oluşunu gerçekleştiren insanlığına .Çok iyi bir insan değilim ama bunun farkındayım ,ahlak bekçisi değilim ama kahpede, kahpe kendime dönüp dedim ki niye yazıyorum, baktım ki ruhum kendini yargılıyor ,maktulum cezalandırılıyorum, yaşayan bir bedenim ,tüm körler aynı görür ,düz mantık içindeyim, hak edene koca bi siktiri çekip gitmek istiyorum ,uyumak istemiyorum uyuyunca düşünüyorum, doğrular artık net değil bulanıklaştı, yanlışlarım daha cazip geldi .Yapamam çünkü ben kocaman bir yeminliyim, belki aptalım ama vicdansız değilim, adaletimi sevgimi, çalarsaat gibi kurmaktan bıkmıyorum ,öyle uyanışı mı gerçekleştiriyorum ,unuttuğum zaman ölümümü istiyorum.Neek

[neekdiyojen]

Hiçin İçindeki Piç

Sana sesleniyorum genç insan, cinsiyetini söylemeyeceğim nitekim okuyunca sen anlarsın. Bize hani derler ya, beyin en mantıklı kararı verir,  yalanın en alası aklımızı beyinle kullanmamalıyız. Beyinle en mantıklı karar verilir diyorlar ya yalan be arkadaşım, beyin  kendi istekleri doğrultusunda çıkarcı götün teki. Aklımızı vicdanın hizmetine sunmalıyız, vicdan kimsenin dalkavukluğunu yapmaz. Sana sesleniyorum genç insan o bildiğin doğrular varya, işte lazım olduğu zaman, köstebek gibi birden toprağa eşeliyip, kilometrelerce uzağa kaçar. Kimse benim doğrularımdan edemez diye böberleniyorsun ya, öyle bir sesini keserler ki cılız bir sesden farkın kalmaz. Ben sırtımı duvara bile yaslamam diyorsun ya, bir gün yıkılır diye, yıkalan, kırılan, umutlarından başka bişey olamaz. Velhasıl kelam öyle bir düşünüyorum ya, o kadar doğrularımın  peşinden koştum, bit yeneği kadar, bi bok olamadım ya, yanlışlarım doğruysa,ya gerçekten iyi insanlar birer birer ruhlarını ipten asıp intihar etmişse. Kendime sesleniyorum ey genç kardeşim, vicdanım var olacağıma değin kendimi ruhumu asmayı tercih ediyorum, satmayı değil. Farkında olmak, olmamakdan iyidir, ya hiçsin ya piçsin desene hiçin içinde piçim.

[neekdiyojen]

SİNİRİMDEN BUYUR BİR PARÇA DA SİZE İKRAM EDEYİM

Sinir :İnsan neden sinirlenir, çevresel olarak duyularımızın beyin tarafından tetiklenerek getirilen cinnet hali mi, ya da içsel olarak hoşlanmadığımız şeylerle, ani menavrayla yüz yüze gelmemiz mi.İşin bilimsel veya metafiziksel yanını bilmem, ama benim sinirimle oynayan insan denen,biyoloji de hayvan grupundan insanlarla.Hani kişiye yönelik de değil, grup halinde de değil, komple paket halinde, insan suretine sığınmış haysiyetsizlere, ilk başta annelere toplumun ,bireylerini yetiştiren annelerden başlıyor.Sinirim çünkü unutmayalım ki katili de,tecavüzcüsünü de yetiştiren de anne, canım annelerimiz elbet başımız gözümüz üstüne, ama sen adaletsizliği ,ötekileştirmeyi evinde çocuklara aşılıyorsun.Kız çocuğunu, erkek çocuğunu ,kayırmayla Habil ve Kabil, dünya da ki ilk günahı işlemesi gibi ,bir davranışta bulunuyorsun o erkekdir yapar .Bütün kişiliğimizi, kız çocuklarımızın ,ezilmeleri ve pasifize edilmesinin kız çocuklarının haklarının manifestosu, olsa bunu ilk yıkan cümle erkekdir o yapar.Unutmayalım ki, bir kaya parçasını sanat eseri yapan heykeltıraşlardır.Kişiliklerimizi de ilk başta ev de, şekilleneceği için bizim de heykeltıraşlarımız annelerimizdır.

Bunun için annelerimize köklü bir eğitim, hatta anne adaylarının da ,bu süreçten geçirilmezi lazım ,gerekirse sertifika versinler ,başta psikolojık testen geçsinler.Daha sonra dil, çünkü dilde önemli sözler ağızdan çıkar ,aklımız da kalır, gönülde katran olur ,misal erkeğin kiridir demesinler, başta dilimizi temiz tutalım ki ,geleceği temiz tutalım.Annelerden sonra, babalara da sinirliyim, erkek evlatlarını haşa huzur da gökten zembille inmiş gibi ,ayrım katılmasına karşıyım.Erkek adamın erkek oğlu olur ,bre cahil azcık da biraz akıllı olsan, unutmasınlar ki babalar bilhassa, kızlarının gözünde, yenilmez kahramanlardır.O yüzden ne erkek ,ne kız ikisi de evlat en önemlisi insandır.Ha bu arada en en çok Devlet'e sinirliyim ,devlet kadar ayrımı, kadın ve erkek, arasında yapan bir  kurum görmedim.Şunu bilsinler ki devlet vicdansızlaştığı vakit, kelebek etkisi gibi ,yaprakla başlar, kaosla sona erer ve korkarım ki dünya üzerinde , tüm devletler de bunun izlenimlerini görüyoruz.Konuya dönecek olursam benim sinirim, internetin yavaş çekmesi değil, ya da starbucks da kahvemin 2 dk geç gelmesi de değil ,yok Berkcan Sudenaz'a yorum yazması da değil ,bazen şöyle düşünüyorum yıllar geçtikçe zeka oranlarının düşmesi.Çünkü saçma sapan şeylerin gündem de ,olmasının başka bir yorumu yok.

Madem o kadar aktif olarak sosyal medyayı kullanıyoruz, en azından günde bir kez savaş mağdurlarını, sokak hayvanları, kadına yönelik şiddet ,çocuk istismarı vb...gibi sosyal içerkli bir tweet atmak, ınstagram da bir fotoğraf paylaşmak.Senin içtiğin kahve,yediğin yemek bir insanın geleceğini ya da hayatın, içindeki düzenbazlığı değiştirmez.Ama yaptığın en ufak sosyal bir mesaj, bir insanın, bir hayvanın yada doğada ki herhangi, bir canlı ve cansızları için umut kaynağı olabilirsiniz.Biliyorum içinde insana dair bir tözün olduğunu, tozlu bir kitap gibi bir yerde unutulduğunu, hadi kalk insan yetini unuttuğun o kitabı çıkarıp ,hafifden bir üflemeyle ,kapağının başlığını görebilirsin.Zamanla belki kitabın içeriğinide okuyabilirsin, o zaman göreceksiniz ki konu ve içerik insan kalmaya devam.Biliyorum çok zor ve ağır bir kitap ama hani yapılmayacak bir işte değil ,ne dersiniz okumaya başlayalım mı?işte sinirli biri olmam bu sebepdendir.Sinirim gözüme perde değil, insanlığıma açılan bir penceredir.Öyle saydam içinde ,gökkuşağı barındırıyor türlü, türlü renkler var hergün doğadan bir renk çalıp, pencereme kenar süsü yapıyorum.Neek

[neekdiyojen]

Ateşin Kıvılcımı Sevgi

Sevgi:Hayat da önem verdiğim bir kelimedir sevgi.Hani tek başına Divan-ı Lûgati't-Türk ,bütün sözlüklerin, milyonlarca kelime içinde ,oltayla balık tutan bir balıkçı gibi, benim de oltamın ucuna takılan bir kelimedir.Sevgi 5 harflik olan ,anahtar deliğin de dünyayı ,izlememe yardım eden sihirli, bir sözcüktür benim için.Sevgiye ağır dakiğim galiba ,ne diyelim bende öyleyim işte sözcüğü misali .İmkansız şeyleri seviyorum, sevgi mi imkansız diyeceksiniz? Aslında kısmen öyle evet sevgi var, ama derinler de bir yerde kurtarılmayı bekliyor.Sevgisizlik o kadar çoğalmış ki ,açık hava tımarhanesinde kalmış, akıllı gibiyim ve bu gerçekten canımı sıkıyor, bişeyi koşulsuz sevemez miyiz?Yok olmaz sevgi karşılıklıdır ,öyle güçlü bir bağdır ki ,ancak  aynı şeyi seninle hisseden birisi ne duyabileceğin bir hissiyattır.Koşulsuz sevgi yoktur, diyeceğim ama yanlış sevgi bencil değildir, karşılık beklemek, sevgiden en büyük haksızlık olur .Gerçekten de bu hayat da ,birinin en sevdiği arkadaşı,en sevdiği evlatı,en sevdiği akrabası kısacası bişeyin eni olabilmeliyiz.

Çocukken de öyle değişik biriydim ,okulda en sevilen değil de, sessiz sakın kimselerin konuşmadığı, o çocuklarla arkadaş olurdum.Herkesin en sevdiğiyle arkadaş olmak gibi bir dertim de olmazdı, çünkü onlar o kadar sevgiye tatmin  olmuş ki, sevginin kıymetini unutmuşlar.Gözleri onları ele veriyordu, dışta bilye gibiydiler parlak ,renkli, canlı bi okadar boş anlamsız bakışlar.Diğer taraftan sessiz sakın, bir tarafa itilmiş olan o çocuklar, sevgiyi gösterince yüzündeki tebessüm, kahkahanın en yüksek dozajıydı.Ben haksızlığı ilkokulda öğretmenlerden gördüm, eminim sizde görmüşsünüzdür çok çalışkansınızdır ,uslu bir öğrencinizdir ,hiçbir zaman hocanın ağzından takdire şayan bir performans sergilerken ,aferim bile alamazken sınıfın en tembel ,haylaz çocuğu bir hafta yaramazlık yapmadığı için ,övgünün alası yapılması beni baya uyuz ediyordu.Ne yani biz de mi manyaklaşalım, o vakit değere mi bineceğiz, bi onla kalsa iyi evde de durum aynı, sen sürekli taktir getirirsin, her zaman kırıklarla dolu karne getiren kardeşin, bir dönem zayıf getirmediği için, yapılan küçük çapta gösteri ,muazzamlık bir sahne olması .Ne ara sevgiden buraya geldik, derseniz ben de derim sevginin kendimce formülünü yapdığımdır ,Organik ev işi.

Sevginin içinde nefret ve öfke gizli, ne zaman geceyi boyamaya başladım, kendi sevgiye uyanışı mı başlattım.Arkama doğruları mı ,önüme yanlışları mı ,fırlattım çünkü arkamda ki doğrular ,kimseyi incitmeyecek ama önümdeki yanlışlarım, başta benim canımı yaksın isterim, böylelikle ona göre antidot(panzehir)'ını hazırlayabilirim.Sevmek güzel ,dünya ise uğraklarımızdan bir yer öyle beş saniyelik bir fragman için hayatımın ,filmine aldığım tek kişilik biletimi yakmama niyetim yok.Sırf geçici bir alem için sevgimi dünya kanalizasyonuna atmak, insanların yapacağı iş ama nasıl insanlar sevgisiz insanlar.Gel be dostum at bütün sıfatlarını, at kibrini ateşe ,sil bütün hatalarını, başta kabullenmelisin iç alemde ki seni, bir dene kendini sende sevmeyeceksin, huzursuzluğun huzurun da seni ,sen yap dedikleri mi.Her gece seninle, yıldızlardan bir demet yapıp dünyayı kendimize, halı yapıp sevgiye meftun olalım, kibirrimize derviş olalım,çıksın karşımıza kötülükler sorun olmaz sarmaşıkların yaptığı işi yaparız.Gelin dostlar sevgiyi birlik de kurtaralım ,tercih sizin karanlığa düştüğün zaman, gözünü kapat ışık karanlığın için de gizlidir.("Yazdıklarımdan amayı ,keşkeyı çıkarınca geriye, kurulacak cümle kalmadı")Neek.

[neekdiyojen]

Soluk soluğa

Sevmiyorum o uyaklı şiirleri, işin mantığına uysun diye yapılan işleri. Şiirin anlamını katleden kafiyeleri. Sevmiyorum iki saat yapılan dizileri, anlamı hissiyatı geçsin diye kevgire dönülen karakterleri. Sevmiyorum artık müzikleri, 5 kelimeyle biten şarkı tekerlemelerini. Sevmiyorum artık sinema filmlerini, uzun metraj da ömrümün kemirmesini, komedi filminde bel altı esprileri, dramda verilen tek şey film sonunda birinin ölmesini. Sevmiyorum artık resimleri, anlamsız objelerin sürekli yer değiştirmesini. Sevmiyorum artık spor izlemeyi işin içine girilmiş bahis çeteleri. Sevmiyorum artık siyaseti, sevmiyorum çünkü nedenini diyememin getirdiği sebebi. Sevmiyorum artık gazete okumasını, satılmamış kalemleri bulumadığımda geçirdiğim hezimeti. Kısaca bu hayatı sevmiyorum, herkes kendinde olmayan şeyi başkasında aramasından bıktım, namustan yoksun şarlatan namusu istemesi, onursuzun, onurdan dem vurması sokakta soğukta ölenin hakkını şömine başında oturanın sorması, inantırması, hayvan hakları savunucların petshoplarda  ki cins hayvanlarıyla magazin programların da boy göstermesi, muhafazakarlık da yeminli adamcıkların, eşleriyle mayolu, bikinili fotoğrafların gazeteleri süzlemeleri, burada düzgün olmak en büyük suç işlemekle eş değer, ufak ufak karakterin mezar taşı. Yemin içtim yüreğimi kurt kapanına döndürdüm, yok artık Rumi'nin Şemsi beklediği bülbül bahçesinin ateşböceği yüreğim de. Gökyüzünü gri bulutlarla kaplıyorum. Güneşi indirdim geceyle yaşamayı öğreniyorum, yanlış cezbediyor ruhumun karanlık noktasını. Dört mevsimi kışa kurban ediyorum, bitti artık mutluluk oyununun sonuna geldim geride dönemiyorum, gerçeğin pençesine takıldım bi kere.Soluğumun kesildiğini hissediyorum. Neek

[neekdiyojen]

Bundan Sonra

Akıl sağlı mı korumak içindir yazmam .Öyle sağa, sola, kızgın ve kırgın olmamın nedeni ,doğruluk çemberinde, kendim bile geçememiş olmam.Hani diyorum madem herşey benim elimde, niye bişey için çabalamıyorum, bu hayat da, en çok kendime kızgınım.Öfkem benliğimin her zerresinde,hücreme kadar işleyip fals yapıyor, ya ben aklımla vicdanımın ,arasında mekik dokuyorum.Ya da beynimin benle dalga, geçmesini izliyorum.

Bundan sonra içimdeki yarattığım hayali arkadaşa değil de, elimde hazır bulundurduğum kağıda, yazmanın temelini atmış bulunmaktayım.Bazen cümleler kelimeleri, kelimelerde canımı ,ortaya çıkarıyor önümde ağırlığı olmayan sayısızca hayal kırıklığı, yüküyle ruhumu daraltan şeyler var.Hani derler ya sen dik dur, varsın onlar eğri olsun, işte öyle olmuyor, biz dik duruyoruz diye, omurgasızları, kemikli görmek zorunda değiliz.Hayat öyle geçmiyor ya ,hayat onlara torpil geçiyor, ya da başka bir boyutta, bu hayat benim ezeli düşmanım .Yoksa benimle bu kadar, uğraşmasının bir manası yok.Başlarda insanın en çok keşkeleri olduğunu zannederdim, meğerse insanın en çok aslındaları vardır .Dikkat edersek her cümle başında ,aslında öyle olsaydı, aslında böyle olacaktı .Çünkü biz insanlar en tuhaf öyle beş kuruşluk varlıklarız, ki hiçbirşeyi düzgün bırakamıyoruz, illam içine tüküreceğiz, çok çabuk herşeyi unutuyoruz ,saçma sapan şeyleri hafızamıza yer ediniyoruz .Hani desem dünyanın düzeninin bir görevi olsa, insana yok etme görevi verilmiş, varsa öyle bir görevlendirme, Tabiat Anadan dünyanın bekçişi olmayı talep ediyorum, başta yapacağım iş dünyayı, insanlardan arındırmak.Şöyle bir uzay boşluğunda tur attırmak, bu kadar durumumuz vahim mi, diyeceksiniz bu kadar olsa iyi kötümser biri değilim, ama polyanada değilim onca insanlar katledilecek ,bebekler daha yürüyemeden öldürülecek ,bende öyle bekleyeceğim çok beklersiniz.Sosyal medyanın, sosyal hayatın parazitleri.

Benim yalanlarım, başkalarının mutlulukları devam etsin diye vardı,çok şey görüp de hiçbirşey diyememek.Dilsiz oluşum bu yüzdendi, çoğu kez haykırdığı mı bilirim ,kimsenin duyamadığını bir çok kez geç kaldım , tam varırken o kelleş çığırtkanların bitti düdüğünü çaldıklarını ,kulağımda tezahüratlarının, en babası çalınır kulağımda.Çalınır çalınmasına, hep o boktan hayatların , seviyesiz yaşantıların babaları.Galiba delirmenin kesintilerini yaşıyorum, çok mu umursuyorum ama bilemiyorum.Olmayacak şeylerin kuruyucusu gibiyim, bir yandan herşeyi isteyen, bir yandan da hiç birşey istemeyen, bunun adına kararsızlık diyeceksiniz.Tüh bilmiyordum öyle mi, bizde biliyoruz öyle ama mesele o da değil, benim yönüm kuzeyse, aniden güneye gitmişliğim, kan ağlarken gülmüşlüğüm ,mutluluğun içinde hüzünlendiğim olmuştur.Bildiğim tek şey kimse size altın tepsi de ,mutluluğu sunamadığı ,mutluluk kişinin ruhunu tatmin etmesinin halidir.Çok mutsuzum diyen biri ,kendini mutsuz etmekden hoşlanan biri.("Eskiden dinlediğim bir şarkısın sen, yıllar önce dinleyip dinleyip ağladım ,sayende ağlarken hıçkırığı mı nasıl durdurmam gerektiğini öğrendim.şimdi dinlediğim o şarkı da kal ,bişey de kaçırmadın ben hale eski, ben tıpkı senin şerefsiz kalışın gibi".)NEEK

[neekdiyojen]

"Her İnsan Kendi Sisteminin Diktatörüdür"

Neek