oncekiuykuserisi-blog

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

Çığlık atıyormuşsun gibi ve hiçkimse duyamıyor.  Birisinin böylesine önemli olabilmesinden neredeyse utanıyorsun. 

Onlar olmadan, bir hiç gibi hissediyorsun. Hiçkimse bunun ne kadar acıttığını anlamayacak. 

Umutsuz hissediyorsun. Hiçbir şey seni kurtaramazmış gibi. 

Ve bu bittiğinde ve gittiğinde, iyiye sahip olabilmek için neredeyse tüm o kötü şeylere tekrar sahip olmayı diliyorsun.*

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]

[oncekiuykuserisi-blog]