pansehirim

[pansehirim]

"yaradan görünmüyor ya ben de yaradan görünmüyorum. "kustukça şehir değiştiriyorum şimdilik. kustukça dünyayı da değiştirmek için içeceğim, biliyorsun. çiçekli böcekli hayatının yazı bitecek. soğuk olacak her şey. acıya umursamıyorum derken sızlayacaksındaha çok. soğuk soğuk sızlayacaksın, asla için yanmayacak. içim acıyor demeyeceksin. dışarıya başka görünmek için; zavallılığını bile bile güçlüsün diyeceğim ben desana. içinden babasını kusan piçler gibi kalacaksın hatta en çok sizin hiç babanız öldü mü diye bir mısrayı okurken acımayacak için. gün gelecek anneni o kadar özleyeceksin ki, orospulara saygı duymayı öğreteceksindünyaya ve en çok o zaman saygısızca soyunacaksınkarşısında kendinin. seninde hayatını böyle soğuk bir dönemdealacaklar kucaklarına. çiçekli böcekli her şeyi kurutup çok çirkinsin; çok çirkinsin diyecekler sana. umarım her şey güzel olurun, çok çirkinliğe dönüşmesinin tuhaf hikayesini anlatacaksın bana sonra. anlatacaksın anlamam için. seni dinledikçe o an, nasıl kalkacak içim, nasıl acıya acıya sana güçlüsün diyeceğim göreceksin.sonra;bak ben sana açık konuşacağım. özledim yaftasını hemen göğsüme yapıştır en çok orası kanıyor. özlemek benim sadık köpeğim.bak sonra daha da açacağımeğer hayatı bütünüyle bir cinsellik olarak düşündüğün zaman ben sana şunu söyleyebilirim;tanrı, ona yalvarıp altında kıvranmamızdan bence de zevk alıyor!

[pansehirim]

Geceyi bir ucundan diğer ucuna kadar yırtan

bir yıldıza takıldı gözüm.

Göğü giy aşk.

Islandım.

Sırtım bir çengele takıldı çıplak kaldım,

Benim giyemediğim ne varsa sen giy artık...

Ben bir ağladım şiir yazarak, çıplak,

Islandım.

Şiir sel gibi bir şey oldu, içinde gemi,

Derimi yüzdü.

Uslandım.

[pansehirim]

yani ben artık kaybolsam bile adres soramam kimseye burası neresi nerdeyim diyemem benim dilimi söktün nasıldır bir kalple konuşmaya çalışmak, denedin mi. yani ben artık kül olsam bile yandım diyemem kimseye etim eridi diyemem saçlarımdan bahsedemem benim yüzümü söktün nasılım diyemem, nasıldır bir yüzsüzlükle yaşamak, denedin mi. bu yüzden bana senin yıllar sonra nasılsın demeye yüzün yok bana kalbinin kırıklarından bahset bahsetmeye hakkın var ben onu sökmedim, nasıl derim kalabildi, nasıl böyle, utanarak sormaya da hakkım var utancını almadım senin, birini daha sevmeyi diyorum, denedin mi. birini sevmem demiyorum kıpkırık kalbi kime bırakayım adım birhan olsa kalp parçalarını yazardım ama malesef değildim sevgilim malesef değildim kar çay sis aşk gel demekten başka kan tüküre tüküre gel demekten başka hiçkimseydim ben. gel şimdi benim göğsümde cebinde kuş sesleriyle gez gel benim sokaklarımda anahtarlarını kaybet gel ben sana getireyim bir bir açayım kilitli kaldığın kapıları bir bir kırayım açamıyorsam, gel saçlarını okşarken biraz karıncalanan ellerimi göğsünde tutayım da huylansın kalbin bi sökük gibi kaldığımı bağışla, dokunsan dağılan bir şey oldum dokunsan rengim attı gittim gözlerinde doldum çocuğu öldürülmüş annelerin dokunsan dünyayı anlamak dedim dokunsan dünyayı ağlamak dedim çocuğu ölü annelerin sen dokununca ben de aliydim biraz sen dokununca biraz dilenciydim biraz mağdur biraz ekmek elimde biraz berkin biraz devrim biraz haksız gel şimdi benim tenimde ellerinde çocuk ölüleriyle gez gel biraz sev beni. biraz öldür. ölülerine ekleyip ellerinde başkasının tenlerinde gezdir beni biraz durdur biraz anlat üşüdüm çünkü ben çok üşüdüm gel biraz sarıl bana gel biraz kalbim yok şu dünyayı bir de senin ağzından dinlerken gel biraz dilim yok bir renk ver tenime biraz kızıllaştım, kendimi komple bir yere vurmuşta kan toplamış gibiyim gel biraz rengim mat çünkü şiiri şiire karıştırdım çünkü sana yazdığım şiiri başkasına okumaktan utanırım uyandır beni biraz biraz ölüyorum. biraz ağlamaklı. gel ben söküğüm çok. giy biraz, sökük ve yırtık bir şeyle üstünde, utanmadan geçmekten sokaklardan, utanma biraz biraz sev beni biraz öldür nasıl olsa ikiside ağır, inanamazsın de birleşik ama ikiside içinde dahil biraz nasıl olsun demeye hakkın hiç yokken, nasılsın demeye hiç hakkın yokken, yokken, yooooooookkennn nasılım biraz gör, nasılım biraz bak. öyle bakmayı diyorum. denedin mi.

[pansehirim]

acı geçmez de çürür.

üst üste geldikçe alttakiler yavaş yavaş.

portakal sepeti gibi bir şey böyle.

sonra tarihler tekerrür üçgeninden çıkar

ve tarihin teşekkür ettiği bir şeyler yaşarsın.

portakal kabuğu yara kabuğu ve benzeri şeyler.

dokuz eylül'de doğmuş çok teşekkürler dersin.

on eylül'de ölmüştür daha çok teşekkürler.

fena.

feci teşekkürler.

bunlar çabuk geçerler.

kalanlar vardır.

mesela dört yıldır onaltı ekim sabahıyım.

yani dört yıl boyunca

kendi ölümünü dileyen

bir et parçası içinde mahsur kaldım.

labirent'ten mesela

sürekli sağ elini kaldırmadan gidersen

çıkarmışsın.

yani ben mesela.

babam öldü gitti.

çıkmamak için el sallayamadım.

yani mesela

insan labirentinde solumu tutarak yürüdüm.

nefesimi tutarak geçtim.

kendimi tutarak durabildim bu kadar yıl.

yani bak.

teşekkür edecektim bunun için herkese.

siktir ediyorum.

[pansehirim]

başlama ateşini duyur ki dünyaya ol de ki,

içimin hendeklerine düşmeden

kan döke döke koşmaya başlayayım

coğrafiyasında cehennemin

bill domonkos çocuklarıyla süsleyip çehremi,

kan hariç içimdekileri dökmeden,

öl de şimdi.

[pansehirim]

sen artık beni bu hayata ısınırken tutuşmuşum say.

ama say bunu kesinlikle say.

[pansehirim]

Belki dedim,

Savaştıkları yerlere de park yaparlar,

heyecandan ölsün diye çocuklar...

[pansehirim]

çok fenayım tanrım, çok fiil, çok yüklem...

boşver içinde ki imgeleri,

koyduğum başlık,

şiirini sevmedi...

[pansehirim]

Bir bakıyor ağzımı kapatıyorum

Otuz iki dişimin arasından içeri giriyor..

Bir ağlıyorum ağzımı kapatıyorum

...O tuz

İki dişimin arasından içeri giriyor

Ciğerime ciğerime..

İlk sayfası içe

Ve son sayfası dışa doğru kıvrılmış bir kitap gibi gidiyorum şimdi ben...

Gidiyorum..

Ve insanın içini en çok acıtan cevaplara rastlıyorum yolda..

Dilenci fiyakalı giyinen bir adamın yanına yaklaşıp yalvarıyordu

Allah rızası için bir ekmek parası verir misin abi?

Adam.

- Ne kadar ekmeğin fiyatı?

Hadi

Yüzümü çevirip gidiyorum ben...

Görmezden gelin..

Görmezden gelin olur mu?

Olmaz

Kimse bir körü eş diye almaz diyip devam ediyorum...

Durup bakıyorum ardıma

Adam biraz bozuk para verip gidiyor sırtına hafif vurarak

Sırtımdan vuracak hiç kimse yok gidiyorum ben..

" Ben ki zâtındım senin

Şimdi beni bâtın sev gidiyorum... "

Çok fazla asosyal olmanın insanı yalnıza dönüştürdüğü

Ve çok fazla sosyal olmanın insanı istediği kişiye dönüştürdüğü su sıra

Senden şehrinden göğsünden gözlerinden gidiyorum ben...

Yüzün sende kalsın

İkisi de.

Yüzünde gülüşünü arama ve tebessümünü

Bütün mimiklerini ben aldım

Ve gidiyorum...

Ben yokken

Posta kutusuna atılan mektuplarını oku.

Posta kutularının

Bacak arasında sanıldığı şu sıra..

Biliyorum

Bir gün öleceğiz

Ve hepsi geçecek..

[pansehirim]

bir gün herkes aşağıdan bakacak çiçeklere

[pansehirim]

bu hikayenin dışına çıkamıyorum artık, akan kan bitti sonunda bir bacağımı kaybettim sen benim samandan koltuk değneğim. bu hikayenin acıklısı. çocuk neden sakat?

[pansehirim]

[pansehirim]

gitti geldi aklım

tırtıldan kelebek oluyorum sandım

çatlaktan kırıklara dönüyormuşum.

umut umuttur diyenlerin umutsuzluğuyum

yeni yetme şairlerin kırgınlık dizesi değilim, anla

beni

birini şiiriyle sev diyorum, bırak herkesin bildiği

şiirleri

yağmur kaçağı diye sevdiklerini anımsama

şimdi

pencere kenarında ölüyorsun ve

damlaları birleştirip yağmur yapmak istiyorsun

tekrar.

biliyorum.

damla değil sızıntı diyorum

bileklerini kesmeyi jileti bırak,

kanının akışı içerdeyken yaşıyorsun

dışarıdayken değil

ıslanma, çok bastırdı yağmur, gir.. gir içeri.

bırak eski aşkları, sikeyim romeoyu julieti.

gir. gir içeri. gir diyorum, sana içerileri açtım.

yağmuru da bıraktım,

elindeki plastik şişedeki suyun birazını bile

dökecek birini aradım, yoktu. boş şişeyi üstüme

attılar.

kuruyorum diyorum, böyle olmaz, olmaz

herkes, kanı tamamen boşaltılarak gömülmelidir

yoksa da kansız kalınarak ölünmelidir

bak şimdi ben,

kökleri ölüye uzanan bir çiçeğim

ve bu uzanış mecburiyetten diyorum.

borcunu ödemedik diye yağmuru kestiler*

bak şimdi herhangi bir toprakta adım devlet

kanla beslenip büyüyeceğim

[pansehirim]

barış; senin evini yıksaydı sen de ağlayarak

savaş! derdin.

okusun çocuklar isterdin.

kızlar okusun. ayşe okuyabilsin ayşe.

fatma makyaj

mehmet tabanca falan.

öğrendiği ilk kelime ali olmaz çocukların.

öğrendikleri ilk kelime aşk olmaz.

anne,baba demeyi öğrenmeden intikam

öğretilen

kan öğretilen çocuklar. gülüşmeyi bilmez.

büyüyünce sevişmek, ayıpların tacıdır

mehmet için krallık.

bilme.

öğrenme.

masallar.

hikayeler.

okuma.

şarkılar var

dinleme.

okuyabilsin isterdin. aklındaki dağ yıkılsın

çocukların

hayalindeki gelinlikler yansın.

nazım okusun. tolstoy okusun.

haberlerde cesetleri kapatıp.

film izlesin nolan’dan

desinler ki coğrafya ne büyük, gök yüzü ne

güzel.

nasıldır attila ilhan’sız paris.

bunu.

bunları.

bunlarla.

bir sen kaldın

göğüs kafesinde gümüşten düğmeleri olan

geceleri düğmeleri açarak kalbini baş ucuna

koyan bir sen.

sabahları teniyle düğmelerini saklayan bir sen.

toprağı güzel koklayan

yağmurda güzel ıslanan

güzel çiçekler yetiştiren bu hayatta

güzel meyvesi dünyanın

bir sen kaldın.

ben bunla

bunlarla

bundan.

gözümden yaş getiren açlığın çocukları, açtığı

ırmak yatakları

içime deniz ikram eden bir sen kaldın,

güzel cümlelerini

kulaklarımdan balık gibi bu denize bırakan

azalmak mavi! diye haykırdığım.

içimdeki umutsuzluğun tümörüne büyümeyi

öğreten bir sen

çocuk değil o diyorum!

onunda içinde dağları dolduran intikamlar var

ona da büyümek yeşil! diyen başkaları.

çalsa böyle

çalmaya başlasa birden

türküler içimde, şarkılar, orkestralar

hey gidi karadeniz diye bağırsa bir çocuk

çocukluğu boğulmuş gibi içinde.

böyle acılar işte

bunlarla.

suya buz olmasını öğreten bir şeyler vardır

aynı suya deniz.

fizik değil, kanun değil

barış senin çocuğunu öldürseydi inatla barış

diyecek bir sen kaldın.

kanun ne derse desin, yönetmeliğe aykırı olsun

sokaklara çiçek dikmek

sen bunu evinden sokağa taşırmasını iyi

biliyorsun.

bir sen kaldın bunu bilen

bu suyu

bu denizi.

bu çocuğu öldürmeyecek olan.

bu saplantıyı

bu kuşkuyu

bu hayatı ve hayali

bu

böyle

bunlarla işte

[pansehirim]

güzel oyalandık allah yazan domateslerle

allah diyen maymunlarla güzel ilgilendik bir kere

allah demeden

allah diyen maymunlara oy verip ülke falan

yönettirdik

tarihe falan yazarız bunu

giyimine kadar eteğinin boyuna kadar karışıldığı

akşam sokağa çıkarsan köşeyi henüz

dönemeden

tecavüz edildiğin bir ülkede yaşıyorsun kızım.

allah korusun daha kötü ülkeler var ama laiğiz

demiyorlar

allah korusun daha kötüleri var ama demokrasi

demeyecekler

sen tecavüze uğrarken allah korumuyor kızım

korusaydı keşke

güzel olacaktı her şey, ol deseydi de olsaydı

kızım

minibüste yalnız kalırsan

parçalara ayrıldığın bir ülkede yaşıyorsun kızım.

bacak arasından asla çıkılıp beyine

ulaşılamayan ülkedesin kızım

travestisin diye elbette intihar edeceksin bazen

öğretmenin tecavüzünden elbette intihar

edeceksin bazen

sen utanabiliyorsun çünkü hala.

bu dünyadan uzak adını luna koydum senin.

yani petrol için bir sürü çocuğun kanı döküldü

arabalarınız çocukların kanıyla çalışıyor.

dedim kızım hep böyle şeyler dedim.

konforlu otomobiller için oradan oraya koşturan

sizler

otobüste gitmemek için halktan olmamak için it

gibi çalışan sizler

güzel evlerde oturmak için didinen sizler

o güzel evlerin derdinde, o güzel evlerin kredi

borcundasınız

bir eve gidememek hiçbir zaman dert olmadı.

dedim kızım böyle ben.

korumalar polisler, güzel elbiseler, ışıltılar

sizin evinizi koruyup bin lirasıyla evine dönen

güvenlik görevlileri falan, bunlar değil hayatın

temeli.

kokteyller partiler, ölü sevicileri, ünlüler, ünsüzler

budur gerçek olan ve gerçek kılan hayatı.

dedim hepsini dedim kızım.

daha uzaklara gitmek için,daha çok gitmek için,

daha rahat gitmek için, yollar yapıyorsunuz,

duble duble yollar

çocukların kanıyla çalışırken arabalar

evet

trafikten herkes şikayetçi.

öldürülmekten herkes şikayetçi.

yaşamaktan herkes şikayetçi.

bu bohem triplerini bırakın, bu kimse beni

anlamıyoru da.

o gün patlama oluyor çok üzülüyorsunuz,

o gün çocuklar ölüyor çok üzülüyorsunuz,

o gün kadınlara şiddet oluyor çok

öfkeleniyorsunuz,

ben sadece

bir günden fazla üzülün demek istiyorum

sanırım.

öyle istiyordum kızım.

herkes her şeyden şikayetçi.

mini etekler.

babalar kızlarına hallenebilirler

tacizciler tecavüzcüler

evet onlar insan değiller

evet olamazlar da

lanetlemeler

açıklamalar

tepkiler

olaylar

yönetimler

kulüpler

lobiler

tuttuğumuz takım yenilmeye doymasa da

tutuyoruz işte

inandığımız olmasa da inanıyoruz

ama daralmışız

ama sıkılmışız

sonra

haplar

otlar

kimyasallar

hayır demişizdir

uyuşturuculara falan

herkesin ihtiyacı var biraz doza

biraz dozla

kimse kimseye silah doğrultmaz

çiçek görselleri kafamızda

gülüşmeler

güzel dünyalar

öyle kalabalığız fakat

olaylı dağılmışız

gökyüzüne bakıp

yönetim istifa diye bağırmışız da

sesimiz gitmemiş

sesimiz bir milyon ışık yılı

ulaşmamış kızım.

şikayet formunuzu

tanrının

istek ve şikayet kutusuna

bırakınız.

insanın avuçlarıysa burası

bir kağıda yaz ve avuçlarında sıkıştır

okuyacaktır.

öyle kızım işte

lütfen doğma

[pansehirim]

bin dokuz yüz seksen sekiz, gökhan.

bir şeyi okumaya böyle başlardım, bir şeyi

yazmaya da

eşref-i mahlukat dersinden kalarak.

şimdi hatta eğilip yerden bir kalbi almak gibi

olacak bu şiir

şimdi hatta eğilirken belinden gelen kemik

sesleri gelecek buraya

ama kalsın

kalsın

anlamayaydın.

kırılmış şeylerini alıp bizim eve pencere

oyacağım

o hiç girilmemiş odası bir evin o hiç içinde

annesi öldürülmemiş

o hiç gülünmemiş odalarda

ben çıkar giderim sen gelirsin

sevinçten zıplarken çocuğunu düşür burdan

çünkü çok modern olsun diye bu şiirden barbar

geçireceğim

sonra ortasında bir çocuk yüzü, öpse barbarlar

avrupalı olaacak birden

sonra bir fotoğraftan yalnızca gözleri kalabilmiş

bir çocuk yüzü

sonra bir trenin altında kalıp omzumdaki yük bu

mu diyen soran çocuğu

sonra

ona

hayır

hayır

hayır deyişimi

senin ciğerindeki yırtığı ben neyle dikeceğim

yol göster, nerden gidilir, biliyorsun

hangi kadının saçını iğne deliğinden geçirip

dikilecek orası

annen mi hayır

hatta dur

hangi kadının saçını parmaklarıma dolayıp

ellerimi ciğerine sokacağım senin

o mu hayır

sol be gözüm, sol ciğerindeyim

bu yaraya ancak denizi boğdukları ip dikiş

atabilir

urganlar

ilmekler

kanadık be kanadık

kaç dikiş isteyeceksin benden

kaç taneyse o kadar kan tükür

acıdı lan acıdı

dur lan dur

tükürdüğün yerlere çocuk cesetleri düşüyor

neden

ben o kanın üstünde secde edenlerden değilim

allahım o değil

onun için kan dökemem

şurada temiz bir yeri kalmış bu hayatın, koş

çocuk

ellerimle ciğerinde ana acıyı ararken bulanan

göğsün için

koş çocuk koş oraya babanı kus.

bir yağmur yağar temizlenir

altında ıslanan ekmeğimizi bölüşürüz yine

sakız gibi çiğnerken bir ekmeği yutkunmak

öğrenmediğimiz bir nefes biçimi kalır

içimize biraz daha sinsin diye yaramızın üstüne

özellikle bastırırız birilerine

yumruk attırırız tam oturur

kalk lan kalk

şu hayata bak kalk lan

şu kabuğu kaldıramıyorum şu yaranın üstünden

tut bi ucundan.

uçsuz bucaksız oluşunu söylemedim ama sana

kalbim hadi az daha.

kalbim az daha lan.

benim omzuma yaslanıp ağlasaydın

omzumdaki meleklerin gördüğü en güzel

yağmur olurdu bu

seni hiç bırakmamak fikri mi,

içimde bir kıvılcım o ara.

anlıyor musun lan

boşuna mı yağmur...

[pansehirim]

"adın geçiyorsa konunun her yeri beni bağlar"

iç ses; yanılmanın yanılma payı

yaratıldığımı düşünmüyorum hala.

acıyla doğuruldum buna yaratılmak diyemem,

düşüp acıyla doğrulmaya da kalkmak diyemem.

naif bir inkardır yanmaksa yanabilirim,

düşüncem gibi ruhumda benim

ne zamana dek ya rab diyen incil arasına

başımı sıkıştırdım,

yakup bile oldum, ciğerlerimi sıkıştırdım,

savaşlar hudutlar hendekler

geçip gitmeyesin diye içime hendekler kazdığımı

biliyorum

buna derinlik buna yara buna acı demem

derdime kitabın dördü de rehberlik etmiyor

yakup oldum diyorum,

edip cansever yakubu değil elbet

bunu ilk defa bu kadar sağlam yazan insanlara

gönderdim

kuyu olmadım ben dip oldum diyorum

dediki,

başlangıçta söz vardı. söz tanrıyla birlikteydi ve

söz tanrıydı

sen alfabeydin sen cümle sen cümleye ol diyen

el

sonsuz evren çalkantısında sarsılırken içim

dışım

mide bulantılarımdan söz etmek doğru değil

sözse mide bulantılarını tanrı yapmak bile değil

karışık gideceğim,

toparlamadan ve düşünmeden

dua etmeyeceğim

gökten tanrı yağsa açmayacağım ellerimi

bulacağım sığınacak bir yer gazabıyla

gelmediğinden emin olmak için

ıslanmayacağım günahında senin.

ben her gün giyilmiş bir elbise gibi kirlenişimi

bırakacağım buraya

başka olmadığımdan ve çıplak

kalamadığımdan

kirime kir katan elleri bırakacağım buraya bu

eller boğacak beni

beni o eller gömecek o eller tutacak üstünde

kırmızının omzuyla

buraya çürüyüşlerimi bırakacağım buraya

dudağımdaki kanı

ağzımı her yerinden kesen bir cümleyi söylerken

kanımı tüküreceğim bu şiire yakup olmaktan

utanarak

kanımı akıtacağım tarihin sayfalarında boyun

kesilecekken

koçlar indirilmiş ama yine de kesilmiş gibi

ismail

kim bilebilir kimse bilmeyecek

ölü bir ismail gibi üstüne uzanacağım bu şiirin

suçu neydi boynumun diye ağlaya ağlaya

bu şiiri öpmeden bu şiiri sikmeden

bırakmayacağım

kanımı tükürmeye devam ederken bir şiirin zarı

nasıl yırtılır bileceksin

çürüyen bir kalp diş gibi nasıl çekilip atılır

göreceksin

nasıl acıyla yaşadığımı nasıl kıvrandığımı

bırakacağım buraya

tecavüzden olma piç gibi kaldığımı bırakacağım

buraya

nasıl yaşamadığımı aslında nasıl

kıvranmadığımı da bırakacağım

nasıl alışmış nasıl yattığımı da bırakacağım

bırakıp zaferlere koşacağım

bırakıp çocuğun kan emecekken göğüslerine

koşacağım senin

bırakıp yaratılmayı bu tuhaf döngüde

üretildiğine koşacağım senin

geçmişlere koşup doğumundaki çığlık olacağım

ben

doğumundaki kan

doğumundaki acı.

silah sesleriyle başlanan koşulara karşıyım

fakat

sana karşı koyamam,

şimdi iki el ateş

şimdi iki el silah sesi, sık ki göğsüme,

mermiler girip çıksın, kanım boşalsın, böyle sik

göğsümü

başlama ateşini duyur ki dünyaya

ol de ki,

içimin hendeklerine düşmeden

içimin kuyularına düşmeden

kan döke döke koşmaya başlayayım

coğrafyasında cehennemin

bill domonkos çocuklarıyla süsleyip çehremi,

kan hariç içimdekileri dökmeden,

öl de şimdi.