redgreen-notblue

[redgreen-notblue]

Yine uzun bir şeyler yazmak istiyor parmaklarım, başlayalım...

Mantığım ile bedenim, Kuzey ve Güney kutupları gibi. Birbirlerine zıtlar ama aynı kaderi paylaşıyorlar. İkisi de buz kesmiş...

Ben mutlu olmak için sebep ararken. Onca kötü şeyi görmemeye çalışırken. En ufak kırıntıdan iyi sebep ararken. İnsanların hayatı kara delik gibi. Özellikle çekip atıyorlar belayı. Küçücük şeyler için taşlıyorlar. Suçlusu sanki şeytan, laf atıyorlar. Hepsi üzülmek için bahane arıyorlar...

Göğsüm sıkışıyor, nefesim daralıyor. Sebebini biliyorum. Benliğime, mantığıma, çok zıt bir davranış. Her duygusunu son zerresine kadar yitirmiştim hayatın.

Mutlu üzgün yok. Sadece mantıklı, mantıksız....

Fakat bu yaşadığım mantıksız. Kendi denizimden açıldım çok uzaklara. Denedim defalarca gözlerimi kapatmayı. İçime oturan baskıyla nefes almayı...

Her şeyi bilmem mi beni mutsuz yapan. Sonucuna kadar her aşamasını bildiğim bir kitaba kafayı takmak mantıksız. Aslında canımı sıkan şeyi bile biliyorum. Sadece sonunu değiştirebilirim sanmıştım. Yine...

Gelme üstüme hayat yoruldum. Bu defa gerçekten. Her göz damlasında derin nefes alıp durdurmaktan. Her bencilliği alttan almaktan. Her şeyi içime atmaktan. Her düşüncede boğulmaktan.

Kısa sürede üstesinden geliyorum. Hızlı birkaç nefes al, sakince uzaklara odaklan ve işte geçti. Bu durum günde onlarca defa olmaya başladı ve her defasında durumu kurtarıyorum, ya kurtaramazsam.

Her ihtimali düşünmek, hepsine de plan yazmak. Hiçbiri değiştirmiyor gerçekleri. Ne zaman, sorusu çıkmıyor akıldan. Kendim için, sadece benliğim için yaşayabileceğim bir evren.

Artık kimse anlamayacak, bağlantısız şeyler sanılıp atlanacak. Kendi kendine bağlantılar uyduran birine zaten zaman harcanmaz. Belki onlarca yıl sonra sen okuyacaksın ve sebep arayacaksın. sebep sonuç yok, sadece aylardır saklı kalan ağlama isteği var. Nedenini biliyorum ama mantıksız, gerçekler açık ama inanmak istemiyorum. Konuşkanlığımdan çok içimde susuyorum. Harfler akıyor ama yazamıyorum. Zihnimden geçenler mi çok hızlı, yoksa parmaklarım mı çok yavaş...

Gözlerim mi suçlu ıslanmak isteyerek, zihnim mi suçlu durdurup geri iterek. Yoksa eller mi suçlu hissederek. Yoksa ben mi suçluyum yine, sadece biraz mutluluk isteyerek.

Ne zaman olabilirim kendim gibi. Ne zaman dönebiliriz çocuğa.

[redgreen-notblue]

Hesabımı kurcalarken gördüm. Bunu attığımı unutmuşum. Güncelleme yapayım.

** Kedim oldu ve günde 50 tane kedili hikaye paylaştım (:

Kedisiyle günde 5 hikaye paylaşan arkadaşına laf atan ben.

Kedisi olsa onunla günde 50 hikaye paylaşacak olan yine ben.

(’: 

[redgreen-notblue]

Biraz da biz güçsüz olalım.

Biraz da bize yardım edilsin.

Tek başına dik duran "güçlü" enayileriz biz...

[redgreen-notblue]

Dansımın her bir adımı kamaştırsın gözlerinizi.

Zarif hareketlerimde gizli acının gerçek izi.

Beyniniz törpülenmiş ve kalbiniz alınmış gibi.

Sonunda ruhum kurtardı bu bedenden kendini.

***********

Yaklaştıkça dibe, yüzümde kocaman gülümseme,

Eminim gelenden, kapının ardını görmesem de.

Sanma gerçek bunları sadece kinaye.

Konuşuyor papağan anlatmasa da hikaye.

**************

Kimse bilmeyecek, neydi asıl şifre.

Veya nedendi asıl kinaye.

Düşünüldüğünü bilmek gerçek deşifre.

Özlenmek ve farklı olmak meşgale.

[redgreen-notblue]

Var mısın yok musun?

Terzi miyim ben kendi söküğümü dikemiyeyim. Beni koyarsan herkes yerine, bulursun kendini herkes yerinde.

Kötü insanların seni üzer. Sense gelir iyi insnalara küser. İyi insanları koy kötülerle aynı sepete. Bir daha da aynı iyi insanı bekleme.

[redgreen-notblue]

Kaptanı benim geminin ama dümenim yok.

Yolum kibirli ve cennete virajım yok.

Yazılımışsa bunlar kaderime, şaire itirazım yok.

Uçamadım anne... Kırdılar kanatlarım yok.

[redgreen-notblue]

Kalbim bir saat. Vuruyor tik tak duvarlarına.

Oysa bi bozuk saattir yüreğim.

İki değil, bir defa ancak doğruyu gösteren.

Hep sende duran.

[redgreen-notblue]

...Bilmiyorum

Sanırım yazma zamanı geldi. Bir süredir düşünüyorum, özlüyorum, ama kendimi.

Yaşadıklarımı düşünüyorum. Tecrübelerimi, bildiklerimi, anıları, en çok da kişiliğimi düşünüyorum. Kendimi nasıl yetiştirdiğimi, ne kadar toplumdan olgun olduğumu. Kiminin "150 yaşında mısın be adam" dediği kişiyim ben. Bu çağdan bedeni olup, beyni olmayan.

İnsanlar boş zaman harcarken ben çalıştım. İnsanlar aldatırken ben güvendim. İnsanlar eğlenirken ben biriktirdim. İnsanlar yalan söylerken ben sözümü tuttum...

*Onlar gezerken ben yazları çalıştım. Kışın kafede hikaye atmak yerine vizeden sonra gezdim. Sonra "ooo tabi zenginsin" dendi. Aileme ergenlik yapmak yerine anlayış gösterdim, pek çok şey için güven kazandım. Sonra "ooo tabi ailen rahat" dendi. Bahaneler bulup ağlamak yerine ders çalıştım, büte bile girmeden mezun oldum. Sonra "ooo tabi hocalar seni tutuyor" dediler. Zayıftım spor yaptım çalıştım kilo aldım. Sonra "ooo tabi iyi yedin" dediler. Ortalamam yüksek çok iyi stajlar yaptım kendimi sevdirdim. Sonra "ooo tabi torpilin vardır" dediler... (pek çok şeyi sildim)

Ben hiçbir şey yapmamış, kendimi geliştirmek için tırnağımla kazıyıp sürünmemişim gibi. Bu duruma gelene kadar hiç üzülmemiş, tonla şeyden vazgeçmemişim gibi. Yine olsa yine yaparım. Peki değdi mi?

[redgreen-notblue]

Anlat onlara seni, beni, bizi.

Kaçarken silelim arkamızdaki izi.

Daha dün tanıştık ama hanım efendi.

Sanki yıllardır aynı parmaklarımızın izi.

[redgreen-notblue]

Yeni şeyler denemeyi severim. Peki yenilik iyi midir?

Hiç yapmadığın bir şey yapıyorsun, hiç almadığın bir karar alıyorsun. Ya işler yanlış giderse. Bu korkuyla en doğruyu yapmak için mi yaşayacağız? Neden doğru olalım veya neden yanlış olmayalım?

Bilmiyorum ama yanlış değildim....

[redgreen-notblue]

Senin hayalin hep benimle.

Çek hayalini gözlerimin önünden.

Kurtar artık beni derdinden.

İstemiyorum hiç hayal felan.

****************

Hayat yaşanmıyor sensiz.

Uzun zamandır muhtacım sesine.

Yüzümde dolaşan o ılık nefesine.

Çek hayalini gözlerimin önünden.

********************

Ben muhtaçken sana.

Şu an kimleri okşuyor ellerin.

Gerçeğin var ama başka kalpte.

Bana yine kaldı sadece hayallerin.

[redgreen-notblue]

Bir fare miyim yoksa tavşan mı?

Üzerinde deneyler yapılan kaplan mı?

Evet bu Tanrının ölüm şarkısı.

Kulaklarıma kadar geliyor yankısı.

*******************

Ritim eşliğinde dans et, bu pist senin.

Korkma aç kollarını geliyor Azrail'in.

Hücrelerine kadar müzik titretsin.

Meleklerin ellerinde yükseleceksin.

[redgreen-notblue]

Bu hafta çok yazmak istedim. İstedim ve yazamadım. Kelimeler hatta cümleler yetmedi, aklımdakileri tarif edemedim.

[redgreen-notblue]

Ve işte o an geliyor...

Yıllarca sınavlara girdim, ödevler yaptım. Ki geçsin bitsinler diye. Şimdi ise önümde 3 küçük proje var. Hepsi tamamlanmaya çok yakın.

Fakat bir sorun var! Büyük bir sorun... Günler belki haftalar oldu, elimi bile süremiyorum. İçimde en ufak bir satır kod yazma isteğim yok. Hani bitecekti? Hani sonunda kurtulacaktın? Yoksa istediğinin bu olmadığını mı fark ettin? Yoksa hayatın asıl zor kısmı üniversiteden sonra başladığını gördün ve proje ertelemeyi bir kaçış olarak mı kullanıyorsun?

[redgreen-notblue]

Küçük bir çocuk ne hayal eder? Oyuncaklar, yiyecekler veya belki uçan araba? Diğer çocukları bilmem ama benim hayallerim çok farklıydı.

Yaşamak istediğim tek bir an var, ulaşması zor olmayan. Her tercihin altından o çıkar, her hatanın ve her doğrunun. Asıl olan kafamdaki o film karesi değil. Asıl olan karenin içindeki düşünceler, mutluluklar.

[redgreen-notblue]

Bir demet çiçek almak istiyorum sana, ama ellerim alışık değil.

Çeşit çeşit gül inceledim hiçbiri layık değil.

Anlatmak istiyorum, dilim sözlere yabancı.

Belki ilk defa ruhumun aşka inancı.

[redgreen-notblue]

"Beğendiğiniz bedenlere, 'hayalinizdeki' ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz"

William Shakespeare