saidesueda

[saidesueda]

bir şey nasibindir

7 kıtayı dolaşır seni bulur

bir şey nasibin değildir

yanı başındadır, senden uzak durur

[saidesueda]

1 Safer 47 | ehl-i safânın şerâbından iç. o şarab temizdir.

[saidesueda]

deep self-reflection'lı, diplerin yüzeye çıktığı bi gece.

[saidesueda]

hallolur her şey, sükûnet ile.

[saidesueda]

önceliğim kalbimin istikameti gerisi bir şekilde hallolacak

[saidesueda]

29 Muharrem 47 | kana kana gezdiğim bi gün daha. fatih camii avlusunda muhittin hocamı aradım, istişare hal hatır sormak vs... ztn her fatih'e geldiğimde gözümün önüne o gelir, aşkla şevkle yaşaya yaşaya bizi gezdirmesi... canım hocam. koştur koştur emir buhâri hz. de edeben ve hürmeten bir selam verip sahaflar çarşısına geçiverdim. mekanların ruhaniyetine inanıyorum. gezdiğim yerleri doya doya içime çekiyorum, birkaç ay götürür beni bu depo evelallah, götürsün inşallah. ayasofya'nın açılış sene-i devriyesiymiş, bilmiyordum. yolum düştü tevafuk. öylece bi gün işte

[saidesueda]

kendi kafama göre

gezmeyi

deli gibi

özlemişim

[saidesueda]

28 Muha 47 | yakın arkadaşları darladığım yetmedi

[saidesueda]

Rasulullah Efendimizin kabrinden çıkarılan siyah taş ve kendi elleriyle diktiği ağacın yaprağı...

Bilinçaltımız çamur gibi, Allah teala bilinçaltımızın bizi ele geçirmesine izin vermesin. Gözümüz, gönlümüz, kulağımız güzelliklerle dolsun güzelliklere aşina olsun ki bilinçaltımız latif olsun. Doya doya bakmak istiyorum islam sanatına, kutsal emanetlere. İçime çeke çeke, şifa niyetine.

[saidesueda]

Have mercy on the hungry, feed them, ya Rabb.. Make us among those who help them, ya Allah.. 💔

[saidesueda]

en doğru yöntem, en doğru tedavi bu bence. ne kadar zor olsa da hep devam etmek. fakat tek dileğim artık şu hüzünden bir an evvel azade olmak

[saidesueda]

yeter artık, bugün ağlamayacağım diyorum, olmuyor. bilmem kaç haftadır neredeyse her gün ağlıyorum.

[saidesueda]

ah yemenimin uçları çıkamam yokuşları

[saidesueda]

20 Muharrem 47 | burada günler çok dingin geçiyor. sanki her yeni gün, geçmiş günün aynısı gibi. belki bundandır; henüz bir haftadır burada olduğum halde, sanki bir aydır buradaymışım gibi hissediyorum... hâlet-i rûhiyem araflarda bi yerlerde. çok büyük belirsizlikler içinde yüzüyorum, hayatımın birkaç alanı şu günlerde yeniden şekil alıyor. bazı cazip fırsatlar vardı, onları gözden çıkardım. çok sevdiğim sanata adamak istemiştim kendimi, bunun için çok sevdiğim bir diğer alanı feda etmiştim. derken sanatı da elemem gerekti. en azından meslekî bir tercih olarak. benzer fırsatlar ve birtakım gönül işleri de öyle...

sorumluluk almak çok güç. hayır diyebilmek, olası pişmanlıklara cesaretle göğüs gerebilmek; korkma, bir şey kaybetmezsin, boşa çıkarsan da yeniden başlarsın diyebilmek çok güç... özellikle düşünce dünyasında son derece mükemmeliyetçi olan kimseler için. çünkü her başarısızlığım aslında benim yetersizliğim anlamına geliyor. sevilmeye layık olmak için başarılı olmak kaydıyla yetiştirildik belki de - bilinçsizce...

neyse, elhâsılı öylece boşlukta süzülüyormuş gibi hissediyorum. inkar etmiyorum, hüzün yine düzenli aralıklarla uğruyor fakat genel olarak çok huzurluyum bu halimle. garip bir huzur bu. hiçbir şeyi bilmemenin, yarınlarda boğulmamanın, kontrolün kendi elimde olmadığını idrak etmenin, ipleri salmanın getirdiği bir huzur bu.

şu günlerde hiçbir şey yapmıyorum, sadece elime geçen klasikleri okuyorum, arada anneme yardımcı oluyorum o kadar. kallavi fikir kitapları, dinî eserler vs. okumaya içim elvermiyor. ev işlerinde bile aşırı bir efor sarf etmiyorum, ekstra efor gerektiren bir şey de yok gündemde çok şükür. basit yemekler, küçük yardımlar kafi oluyor. çok yıprandım ama son iki ayda. belli ki buna ihtiyacım vardı.

dün bi anda pat diye bazı zorunlu işler için istanbul'a tekrar gitmem gündeme geldi. daha bir hafta önce istanbul'dan ayrılmışken önümüzdeki hafta tekrar orada olacağım. hazır mıydım dönmeye bilmiyorum. şüphesiz çok seviyorum ama biraz uzak kalmak iyi gelecekti. oradan iki ayrı şehre daha geçmem icap edecek... yine oldukça yoğun bir tempo beni bekliyor. ama Rabbime ne şikayet ediyorum, ne bir şey talep ediyorum. belki de böylesine ihtiyacım var, bilmiyorum. ipleri saldım, öylece süzülüyorum huzurda...

[saidesueda]

hayat çok garip. her gün umulmadık gelişmelere gebe.

[saidesueda]

you have a free will, that's what the awliyaullah noticed. they went to the deserts for years just to focus on this will.

[saidesueda]

19 Muharrem 47 | konya-istanbul tren yolculuğunda başlamıştım werther'a, ara ara metroda filan okuyordum. tevafuk tam doğru zamana denk gelmişti bu kitapçık. abitur yıllarımızda werther'i atlamıştık, faust vs. ile iktifa etmişti edebiyat hocam. kitabı okumak bu günlerin nasibiymiş demek. werther her ne kadar can sıkıcı bir karakter olsa da goethe'yi seviyorum, âgâh bir ruhu var, bu her satırında aşikar olarak hissediliyor. aşk, ince ruhluluk, ölüm, duygu ve ihtiraslarının esiri olan insan... ilmek ilmek, öyle güzel işliyor ki. geceye not, tatlı bi anı olsun.