sendiye

[sendiye]

yanık türkülerin büyüttüğü kimsesiz çocukların umudusun. öylesine güzel, öylesine kutsal.

[sendiye]

[sendiye]

dengesizim şu sıralar. fazlaca unutkan belki biraz meyus ama çokça yorgun. yaktığım kaçıncı sigara bilmiyorum. bilmem hangi semtin hangi binasının sikmişim kaçıncı katında terk edilmiş bir dairenin balkonundan yazıyorum bu kez. dalgınım efsun. içimi bir boşluk duygusu kaplamış almış başını gidiyor ama giderken beni de benden götürüyor sanki. ben köhne bir sokak ortasında, terk edilmiş kapısı olmayan tüm evlerde, yarım kalmış tüm şişelerde ve hatta hafızadan silinmek istenen tüm anılardayım sanki. ben yitip gitmeyen bir migren ağrısındayım. hiçbir şey çare etmiyor bana. yitip gidiyorum efsun. yitirip gidiyorum. gidiyorum. ve bu son.

[sendiye]

cüzdanda ki resminin yerini başka resimler alır da yüreğimde ki yerini, adın her geçtiğinde üşüyen içimi ne yapacağım. unut demeyi biliyordun. hadi bunu da anlat.

[sendiye]

eğer inansaydın bana. güvenseydin. bir tamam deseydin. canım pahasına kurtarırdım seni burdan.

[sendiye]

Çok yorgunum Ali. Beni vurdular sanki. Herkese koşup göğsümdeki kurşunu çıkarın diyorum. Ancak deli sanıyorlar beni. Yemin ederim hissediyorum. Ali, ben göğsümden akan kanı hissediyorum, yetmez mi?

[sendiye]

"Neredesin? Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda, bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış. Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de... Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun."

[sendiye]

ben seni izlerken yok oluyorum.

[sendiye]

ben o mektubu yırtarım, yakarım o fotoğrafı. ben o üç kişilik masayı da atarım o balkondan sana bir şeyler hatırlatıyorsa. bak bu sırtımdaki ceketi paramparça ederim ama sen o hüzün dolu gözlerle benden ölmüş birini diriltmemi bekleme ne olursun

[sendiye]

morg kadar soğuk bakışların, için alev alev.

[sendiye]

diyor ya hani bazı şeylere ağlanmaz oğlum diye. haklı işte, bazı şeylere yazılmaz, içilmez. konuşulmaz bazı şeyler için. ayıp olduğundan falan değil ha. bazı şeylere susulur. bazı şeylere lehçende bir karşılık bulamazsın. diyorum ya susarsın sadece. susarak ifade edilir bazı şeyler. kelimelerin boynu bükülür mahkum bırakılır, yemin edilir. bazı şeylerin davası görülmez.

[sendiye]

Uğruna ömrünü verdiğin dünya, leyla o dünya bu dünya mı.

[sendiye]

"Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar ne ilginç. Size hiç annemi anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı, ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı,ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım erken kurudu albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma... Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim. Karadeniz'de dağlar denize paralel uzanıyor ama biz onunla yan yana uzanamıyoruz. Televizyon hâlâ tek kanal. Varşova paktı, soğuk savaş, nükleer tehditler, insanlar ölüyor. İnsanlar ölüyor, ben büyüyorum. Büyüdükçe kafam da büyüyor, ellerim büyüyor. Büyüdükçe hayallerim küçülüyor. Görüyorum, insanlık kan kaybediyor. Ben insanlığa kan vermek istiyorum, kan gruplarımız uyumsuz çıkıyor. Yıkılıyorum.. Her şey siliniyor, her şey. Tam bitti diyorum, ufuktan Ayşegül doğuyor. Ayşegül.. Dünyanın en güzel şiiri. Saçları, gözleri, burnu hepsi tam kafiye... Keşke az sonra ölmeyecek olsaydım ya. Yalan yok hayatım boyunca içten içe hep ölmeyi istedim. Bazen durur düşünür, yaşıyor olmanın ne kadar saçma olduğunu fark ederdim. Size olmuyor mu ya, yaşamak ağır gelmiyor mu? Hayat böyle sırtınıza bir kambur gibi binmiyor mu? Bana oluyor. Düşün ki 6 milyar insan var dünyada, peki bana ne gerek var? Gerek yok. Bana gerek yok. Tamam o zaman, tamam. Bırakın beni öleyim. Nasıl olsa unutuluruz be... Ne mühendisler, ne doktorlar unutulmuş. Bir Ayşegül üzülür bir de sinan ama o da ertesi gün unutur. Çocuk ne de olsa. Ayşegül ağlar. Çok ağlar. Sonra daha çok ağlar. Ama sonra unutur. Hepimiz unutulmak için yaratılmadık mı? Siz... siz yinede beni hemen unutmayın be. Arada bir resmime falan bakın, söylediğim havalı sözleri bir yere not edin. Ben unutulacak adam mıyım be."

[sendiye]

bir süre sonra yazasın da gelmiyor. çünkü biliyorsun herkes okudu, kimse değişmedi. çünkü biliyorsun her şeyi yazdın, hiçbir şey değişmedi. parmak uçların nasırlandı, hiç yoktan içim soğur demiştin ya, daha da kaynadı. ben de istemezdim sen bil susmanın her şehrini, her yolunu ve her yokuşunu. buradan nasıl inilir, atlamadan, itilmeden, bilmiyorum.

[sendiye]

Ne yaptığımı bilmiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Hiç bilmediğim bi yolun ortasındayım da evime gitmeye çalışıyorum sanki. Ama korkuyorum. Sanki bütün yolların sonu uçurum. Sanki bütün yollar ölüm.

[sendiye]

"ben bir yolun sonundayım, sen bu yoldan habersiz. bu şiirler hep sanaydı."