sjadootr

[sjadootr]

't Is bij kinderen als bij volwassenen... Er moet altijd iets gebeuren, wil er een eind worden gemaakt aan een toestand die niemand bevredigt. De atmosfeer ontlaadt zich in een kloppartij en ineens worden dan de maatregelen getroffen die allang nodig waren en die vijandelijkheden hadden kunnen voorkomen. Zou dit de wetmatigheid van het leven zijn?

Ciske - Piet Bakker (p.55)

[sjadootr]

Hoe komt Betje nou aan ‘Monde’? Waarom heeft ze niet gezegd ‘tafelkleedje’ of ‘inktpot’?

Ciske - Piet Bakker (p.47)

[sjadootr]

Ja waarachtig, ik hou van die meid! Zij is te stom om voor de duvel te dansen - iets waar ik overigens nooit het intelligente van gesnapt heb, want welk zinnig mens gaat zijn choreografische talenten nu voor Mefisto vertonen?

Ciske - Piet Bakker (p.46)

[sjadootr]

Als ik buiten de schooluren zo’n rimram over zo’n snertgevalletje moet maken, dan loop ik binnen het jaar te tollen van de kindsheid. Ja, Maatsuyker kijk me nou niet zo verbijsterd aan! (...) Vertel zo’n zaakje nou es aan doodgewone mensen, met wie je een kaartje speelt thuis. Weet je wat die zeggen…? “Tja, zulke kwaaie apen van jongens toch - ik bied schoppen.”

Ciske - Piet Bakker (p.43)

[sjadootr]

Die Rat is net een kruidje-roer-mij-niet. Zodra ik hem even aanraak, sluiten de blaadjes zich.

Ciske - Piet Bakker (p.37)

[sjadootr]

Ik heb intens lief, maar zodra barstjes in een relatie scheuren worden ben ik weg. Is dat bruut? Lomp? Voor mij is het vooral duidelijk.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.28)

[sjadootr]

Want je hebt het natuurlijk altijd gehad, je bent altijd geweest wie je bent. Maar je bent daarin nooit gezien, door niemand.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.25)

[sjadootr]

Ik spreek niet namens andere mensen. Behalve als ze dat willen, dan spreek ik namens de stillen. Als ik iets verkeerd zeg, mogen ze het hoofd schudden. Dan neem ik terug wat ik zei en begin ik opnieuw. Weer terugnemen, weer opnieuw beginnen. Net zolang tot ze het hoofd niet meer schudden, maar knikken. Ik ben meerdere ikken.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.23)

[sjadootr]

Als iemand ongeneeslijk ziek is, of zelfs dood, of als ik op een eiland verblijf waar precies op dat moment een vulkaan uitbarst, of ik heb een hernia en moet onder het mes, dan vind ik dat onplezierig, maar ik word ook rustig, omdat niemand dan zegt dat ik de dingen niet zo groot moet maken. Dan zijn ze groot.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.22)

[sjadootr]

Neem de dingen zoals ze zijn, heb ik vaak te horen gekregen. Dat kan ik prima, mits de dingen zouden zijn zoals ze zijn. Maar meestal zijn de dingen niet zoals ze zijn. En dat beangstigt me zo. Want als de dingen niet zijn zoals ze zijn, hoe zijn ze dán?

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.19)

[sjadootr]

Een keer pakte iemand een pen van mijn bureau en vroeg: 'Mag ik misschien héél even je pen gebruiken?' Ook dat ben ik heel groot gaan maken. Het ging me niet om de pen, we hadden er honderden. Waar het me om ging was dat je niet moet vragen of iets mag, als je het al doet. Vraag het dan níét.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.18)

[sjadootr]

De psycholoog ontving me. Ze rook lekker, maar het is ongepast om dat te zeggen. Misschien zelfs wel om vast te stellen. Wie gaat er nou enorm staan ruiken bij de eerste ontmoeting met zijn psycholoog? […] De psycholoog (ze rook écht lekker) zei: 'Kijk goed naar beide tekeningen en vertel me wat je voor verschillen ziet.'

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.13)

[sjadootr]

Autisten hebben hersenen die anders werken dan die van mensen zonder autisme. Dat is zeg maar bewezen.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.12)

[sjadootr]

Er zijn echt wel overeenkomsten tussen de ene autist en de andere. Specifieke overeenkomsten heb ik het dan over, want sowieso hebben de meesten van ons met elkaar gemeen dat we een neus hebben en twee oren, en twee benen... Waarmee we hard van situaties weg kunnen lopen.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.9)

[sjadootr]

Als iemand zegt dat ik iets niet kan, ga ik dat niet meteen tegenspreken. Eerst overdenk ik de mogelijkheid dat het klopt.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.7)

[sjadootr]

In het leven is dat ook het geval: dingen gaan zo en dus doen we ze zo. Terwijl als we ze niet meer zo zouden doen, ze niet meer zo zouden hoeven te gaan.

Het Grote Autismeboek - Erik Jan Harmens (p.2)

[sjadootr]

'Je zus houdt heel veel van je.' 'Waarom zeg je dat? Ik heb toch niet gevraagd of Danny van me houdt!' Ik kreeg tranen in mijn ogen, die ik met één zwiep wegwiste. 'Hou nou eens op met antwoorden geven op vragen die ik niet stél!'

Pauwl - Erik Jan Harmens (p.88)