sourcesbook

[sourcesbook]

“Linklater’s cult film is not only a portrait of young Americans from the famous Generation X, but also a strong artistic manifesto. The director decided that there would be no main characters nor a regular plot.

Without these elements, we instead get constantly changing microstories taking place on the streets, in restaurants and pubs. The scrap story shifts from one character to another as the camera follows random people. Characters filmed at first in the background become the point of interest for a moment and then just disappear into their lazy existence.

It’s nothing like a typical ensemble film in the style of “Short-Cuts” or “Magnolia” where we have tension and drama spread across many subplots. “Slacker” has no tension and drama. Linklater films the small city in it’s typical day in a 1:1 scale so that the wall between real life and film is transparent.

The American director turns totally average characters into poetic figures in the same way James Joyce did with the people of Dublin in the modernist masterpiece “Ulysses”. A simple story, an unimportant moment, an everyman – they can all become something unique in the eyes of the modernist artist. Linklater seems to know that very well.“- http://www.tasteofcinema.com/2015/the-10-best-modern-ambient-films/ 

[sourcesbook]

Over-consumption and the unchecked use of our natural resources to serve that consumption, is wreaking havoc on our environment and on our minds. Our unabated need for the latest products and ideas leaves us only wanting more, at the expense of the world around us. Fueling this unchecked desire is a commercial media whose goal is the promotion of more consumption through every outlet known. Newspapers, Magazines, Television, the Internet, and even the Public Space that we collectively share, all serve to promote our desire for more.

In an effort to examine the issue of over-consumption, “Buy Nothing Day” began in 1992 by artist Ted Dave, and participants were asked to refrain from purchasing goods for 24hrs. 22 years later this single act of defiance has grown into a worldwide movement that now takes place in 65 countries and includes thousands of participants. We have begun “NO AD Day” in solidarity with the “Buy Nothing Day” movement, and as an extension of our activist projects dealing with outdoor advertising in Public Space. Participants in “NO AD Day” are asked to remove as much outdoor advertising as they can the day before Buy Nothing Day, in an effort to eliminate the commercial media messages which dominate our public spaces.

We believe that curbing our over-consumption requires we take a hard look at the commercial messages which dominate all media outlets, and whose conceits we cannot escape. We also believe that extraditing ourselves from the commercial media system is the best way to gain control over our consumption behaviors. Our public spaces, dominated by commercial media, make gaining distance impossible. By eliminating the commercial media which dominate our public spaces we can begin to more fully gain control of our desire to consume, and address the issues surrounding “Buy Nothing Day”, and the rampant over consumption which threatens our civilization.

“NO AD Day” is about controlling the over saturation of our minds and environment by commercial media, so that we might address our consumptive needs in a more meaningful and productive way.

https://www.noadday.org

[sourcesbook]

Etienne Lavie, a street artist covered advertisements in Paris with prints of classical paintings.  https://theawesomer.com/omg-who-stole-my-ads/268438/#ixzz6BeZG6Eyz

[sourcesbook]

[sourcesbook]

Francis Älys, “If you are a typical spectator, what you are really doing is waiting for the accident to happen”

Alÿs verzet zich tegen de grondprincipes van stadsplanning en het begrip van modernisering als maatschappelijke constructie. De wandelingen bekritiseren de universele en geclassificeerde stedelijke ruimte. Wandelen is voor hem een staat waarin hij alert kan zijn voor alles wat hij ziet of hoort.

De manier waarop Alÿs werkt is ondanks veel overeenkomsten met Baudelairs theorieën niet hetzelfde. De flâneur aanschouwt de stad met gepaste afstandelijkheid, terwijl Alÿs de stad juist niet met een gepaste afstandelijkheid wil aanschouwen. Hij wil (onder)deel van de stad worden.

[sourcesbook]

Op haast intieme wijze probeer ik in mijn foto’s minidrama’s te onthullen, die normaal aan het blote oog voorbij zouden gaan. Door de densiteit en stressvolle dynamiek van de stad, lijken inwoners van steden zich op vergelijkbare manieren gedragen. Het project brengt vooral het universele karakter van de stadsmens naar voren. Het gaat over gevoelens die we allemaal herkennen zodra we ons op straat begeven. Het resultaat is een fotoboek dat sociologisch inzicht biedt in de menselijke conditie in hedendaagse megasteden.

Bas Losekoot

[sourcesbook]

“Out of Place", een fotoproject waarin Bas Losekoot de gevolgen van toenemende urbanisatie en bevolkingsdichtheid op het menselijk gedrag in megasteden heb vastgelegd. Ik werkte een maand lang per stad, in de straten van New York, São Paulo, Seoul, Mumbai, Hong Kong, London, Lagos, Istanbul en Mexico-Stad, van ochtendspits tot aan zonsondergang. 

[sourcesbook]

Samen met Benthem Crouwel en Meyer en Van Schooten ontwierp Geuze met veel toewijding in Rotterdam het nieuwe Centraal Station en directe omgeving. Het plein bleef bewust leeg, zodat de Rotterdammer het zich kon toeëigenen. ,,En toen kwam er een enorm ledscherm met reclames te hangen tegenover het plein. Dat is dan je welkom in Rotterdam.’’

https://www.ad.nl/rotterdam/landschapsarchitect-pleit-voor-rust-in-openbare-ruimte-ledscreens-en-billboards-nemen-stad-over~a56eddfb/

[sourcesbook]

Ik ken de kroegen, kathedralen Van Amsterdam tot aan Maastricht Toch zal ik elke dag verdwalen Dat houdt de zaak in evenwicht

Ramses Shaffy

[sourcesbook]

De onwillekeurige vlucht en de afleiding die ik om mij heen zie leid tragischer wijs juist tot een verdikking van de verveling. Dit is geen kortstondig leeg wachten meer maar een permanent druk niks. In scrollende zombie staat waarin we gevoed worden door tweedehands belevenissen en gemanipuleerd worden door algoritmes en advertenties . Zo’n druk niks wil meer , meer meer wil sneller mooier harder groter omdat de af gestomptheid zo groot is dat alleen extreme prikkels nog een flauw besef van leven geven. De uitdaging van on ingevulde momenten te beslissen waar je aandacht naartoe gaat, Onze aandacht is een schaars en kostbaar goed geworden We moeten steeds opnieuw definiëren wat belangrijk is

https://www.vn.nl/minder-moeten-meer-leven-nietsdoen/

[sourcesbook]

‘Je moet jezelf blijven verwonderen’

Creatief zijn, zou je dus kunnen zeggen, zat in de familie. Maar Philips bestrijdt het idee dat creativiteit aangeboren is, dat je door geluk creatief bent of door pech niet. „Creativiteit is juist iets wat je kunt ontwikkelen. Daar is veel onderzoek naar gedaan.”

Hoe dan? „Fiets eens een andere route naar huis. Spreek met jezelf af dat je, als je door de stad loopt, naar de toppen van de huizen kijkt in plaats van naar de gevels. Of schrijf elke dag iets in een dagboek. Ga een gesprek aan met een vreemde.”

Voor degenen die sputteren over volle agenda’s en weinig tijd: „Het is altijd een strijd tussen andere verplichtingen, de was doen, boodschappen, opruimen, sociale afspraken. Het leven zit zo fucking vol.” Misschien is het juist daarom nog belangrijker, zegt Philips, af en toe alles ‘uit’ te zetten en jezelf te trainen om met een andere blik naar de wereld te kijken. De ironie is dat je zoiets wél weer een beetje vrij moet laten. „Het moet niet iets zijn dat je afvinkt, een item op je to-dolijst. Het gaat erom dat je jezelf blijft verwonderen.” - Interview NRC Frits Philips

https://www.nrc.nl/nieuws/2019/06/12/je-moet-jezelf-blijven-verwonderen-a3963435

[sourcesbook]

De werkelijkheid is een groot proces van ontstaan en vergaan, van permanente verandering. ‘Alles stroomt, alles is in beweging en niets is blijvend’- ‘je kan nooit twee keer in dezelfde rivier stappen. Maar sommige dingen blijven het zelfde only by changing.

Heraclitus  (via memoires)

[sourcesbook]

We believe in time and not in speed - atmospheres and situations rather than stories

Fred Kelemen, cinematographer of Béla Tarr

[sourcesbook]

‘What time is it there?’ - Tsai Ming-Liang

[sourcesbook]

what is missing from movies nowadays is the beauty of the moving wind in the trees: it raises the question about that is a worthy 'thing' of representation in film

Tsai Ming-Liang and a cinema of slowness, Lim Song Hwee

[sourcesbook]

Micheal Wolf