sryys

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

[sryys]

“Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz. Beklerken de yavaş yavaş ölmeyi seçmişiz.”

— Cemal Süreya

[sryys]

Sana söylüyorum. Hey! Orada ki. Evet, sen .

Dinle beni biraz bir kaç damla sözüm var. Neler yedik ictik bilmiyorum da şunu biliyorum; çok yedik hiç üretmedik. Sahi neden böyle yaptık ki? Yan gel yat! Ye iç yat!

   Böyle nasıl devam edeceğiz sorarım sizlere . Bizler sen ben o! Hepimiz bu dünyaya yatmak için mi geldik? Ne bir tarım ne de bir teknoloji. Edebiyatı bile parçaladık ona buna bıraktık. Elimizden gelse her şeyimizi saracağız öyle ot gibi kalacağız. Ne sevmesini bildik ne de bakmasını . Hep bekledik bir mucize belki de bir şey olur diye .Yahu arkadaş Allah yatana verir mi nimet. Böyle bir mantık olabilir mi ?

Düşünüyor musunuz? Neden ben daha iyi değilim diye . Neden insanlara faydalı olamıyorum . Öldükten sonra dur bu kaba oldu; yaşamın son bulduktan sonra arkandan kimler sana iyi diyecek kim anacak seni? İstemez mısın şu hayata , evrene , dünyaya , tabiata.. bir kaç güzel şey bırakmayı. Belki bir hatıra, belki bir buluş . Belki de bir ağaç. Olmadı bir yazı veyahut bir şiir..

Bir düşün!