#Е.Евтушенко

[casualbos-bir]

Женщина всегда чуть-чуть как море:

***

Женщина всегда чуть-чуть как море,

море в чём-то женщина чуть-чуть.

Ходят волны где-нибудь в каморке,

спрятанные в худенькую грудь.

Это волны чувств или предчувствий.

Будто то надо бездной роковой,

завитки причёсочки причудной

чайками кричат над головой.

Женщина от пошлых пятен жирных

штормом очищается сама,

и под кожей в беззащитных жилках

закипают с грохотом шторма.

Там, на дне у памяти, сокрыты

столькие обломки – хоть кричи,

а надежды – радужные рыбы —

снова попадают на крючки.

Женщина, как море, так взывает,

но мужчины, словно корабли,

только сверху душу задевают —

глубиной они пренебрегли.

Женщина, как море, небо молит,

если штиль, послать хоть что-нибудь.

Женщина – особенное море,

то, что в море может утонуть.

Е.Евтушенко

[heghogsblog]

у каждого свой тайный личный мир

есть в мире этом самый лучший миг

есть в мире этом самый страшный час

но это всё неведомо для нас

и если умирает человек, с ним умирает первый его снег, и первый поцелуй и первый бой

всё это забирает он с собой

Е.Евтушенко

[zmerinka1955]

Борис Рабкин - стихотворение Е.Евтушенко "Диспетчер света" из поэмы "Бра...

[tuntematon-marsalkka]

Хедрик Смит. Русские. Глава 13. Сибирь

XIII Многоэтажные дома на вечной мерзлоте Я не за сладенько робких маниловыхв их благодушной детскости.Я за воинственных, а не молитвенныхидеалистов действия!За тех, кто мир переделывать взялся… Е.Евтушенко. Ходоки идут к Ленину Русские – тонкие ценители холода. Они наслаждаются наступлением зимы, когда снег мистическим образом преображает тусклые лица городов типа Москвы в светлый и…

[lina-vas-dom]

Тревожьтесь обо мне пристрастно и глубоко. Не стойте в стороне, когда мне одиноко. В усердии пустом на мелком не ловите. За все мое «потом» мое «сейчас» любите. Когда я в чем спешу, прошу вас — не серчайте, А если вам пишу, на письма отвечайте. Твердите, что «пора!» всегдашним братским взглядом. Желайте мне добра и рядом и не рядом. Надейтесь высоко и сердцем и глазами… Спасибо вам за то, что будете друзьями! /Е.Евтушенко, 1955  

[temirlik]

Бул материал Кыргыз маданият борбору сайтында жарыяланган

New Post has been published on http://kmb3.hostenko.com/2017/04/05/sultanov-evtushenko-menen-bir-d-jn-kosho-ketti/

Султанов: Евтушенко менен бир дүйнө кошо кетти

Орусиялык жана советтик белгилүү акын Евгений Евтушенко 1-апрелде 85 жашында дүйнөдөн кайтты. Кыргыз эл акыны, коомдук ишмер Омор Султанов Евгений Евтушенкону эскерип, «Азаттык» үналгысына маек курду.

Омор Султанов: Евгений Александрович алтымышынчы жылдардагы абдан белгилүү, жылдызы жанган акын болгон. Ошол мезгилдеги поэзиянын бирден бир көрүнүктүү өкүлү эле. Ага катарлаш Вознесенский, Ахмадулина, Украианадан Лина Костенко бар эле. Буларга Булат Окуджава да кирчү. Анан алардын катарына Москвадагы адабият институтунда окуган кыргызстандык Рамис Рыскулов менен мен да кирип калдым. Баарыбыз чогуу ыр окуганы Москвадагы адабият үйлөрүнө, окуу жайларга, адабий кечелерге барчубуз.

«Азаттык»: Омор агай, көзмө-көз кездешкен, адабий кызматташкан учурларыңыз эсиңиздеби?

Омор Султанов: Бир ирет «Чарчоонун жүзүнчү ыры» деген китебимди жаздым. Анан Москвага барып, ага кезигип калып: «Женя, мына ушундай китеп жаздым. Орусчага которбойсуңбу?» — деп айтып калдым. Аны угары менен Евтушенко аябай таң калып: «Эмнеге бул ат менин башыма келген эмес? Анткени мен да абдан чарчаган акынмын. Китеби�� мыкты. Бирок азыр Циолковскийдин өмүрүн тасмага тартып, ошого сценарий жазып, башкы ролун ойноп жаттым эле. Кийинки китептериңе сөзсүз кол кабыш кылайын», — деп калды. Андан кийин деле далай кезигишип жүрдүк.

Евгений Евтушенко ыр окуп жатат. Москва, 1976-жыл

Евтушенконун Переделкино деген жерде дачасы бар. Анын биринчи аялы Белла Ахмадулина деген белгилүү акын эле. Белла менен мен да аябай жакшы тааныш болуп, бирге ыр окуп, эл алдына да чогуу чыгып жүрдүк. Грузияда, Пермде бирге болдук дегендей. Ошондо Ахмадулинадан тамашалап: «Силер кандайча үйлөнүп калдыңар? Евтушенко деген киши эмес да. Андай күйөө сага ылайык эмес эле», — деп сурап калдым. Анан ал чогуу окушканын, жаштык, сүйүү алардын жолун кошконун айтып, мага эч жерде жарыялана элек ырларынын кол жазмасын берген эле.

«Азаттык»: Евтушенконун ошол доорго, бийликке мамилеси кандай болду эле?

Омор Султанов: Евтушенкону чынын айтканда, акын катары эмес, эстрада акыны же эстрадник катары кабылдашып, бийлик куугунтукка алган. Алтымышынчы жылдардагы поэзияда чоң орду бар дебедимби. Оппозицияда эле да. Хрущев Вознесенский менен Евтушенконун өлкөдөн чыгып кетүүсүн талап кылган да. Алар менен чогуу жүргөнүм мага абдан эле пайдалуу болду.

Омор Султанов.

«Азаттык»: Акыркы ирет качан жолуктуңуз эле?

Омор Султанов: Беш-он жыл мурда Алматы шаарында кезиккенбиз. Андан мурдагы бир кызыктуу окуясы азыр эсиме түшүп жатат. Советтик учурда ал Алматыга бир адабий конференцияга келген экен. Ошол кездеги аялы британиялык эле. Анан мага Евтушенко: «Кыргызстандын кызгалдактарын бир ирет көрдүм эле. Кыпкызыл болуп талаа, түзгө укмуш көрк берет. Ушул англис аялыма бир көрсөтсөм болобу?» — деп калды. Бирок ал кезде мындай маселелер борбордук бийлик тарабынан чечилчү да. Дисидент акын болуп, оппозицияда жүргөнү жеке эле бизге эмес, элдин баарына маалым болчу. Ал учурдагы Кыргызстан Борбордук компартиясынын башында Турдакун Усубалиев турган. Бийликке кирип, акындын өтүнүчүн айтсам, Москвадан коркуп болбой коюшту. Ошентип Евтушенко аялына кызгалдактарды көрсөтө алган жок. Кийин кышында жолугуп калдык. Кышында Ала-Тоодо кызгалдак өспөйт деп тамашалаганым эсимде.

«Азаттык»: Евтушенко деген дегеле сиз үчүн ким?

Омор Султанов: Албетте, Евгений Евтушенконун өлүмү менен бир дүйнө кошо кетти. Ал абдан чоң эрудит эле. Жайбаракат жүргөндү жактырчу эмес. Адамдык натурасы күчтүү киши болчу.

Бактыгүл Чыныбаева, “Азаттык”, 02.04.2017-ж.

[solnechnyeveter]

Не исчезай... Исчезнув из меня,

развоплотясь, ты из себя исчезнешь,

себе самой навеки изменя,

и это будет низшая нечестность.

Не исчезай... Исчезнуть — так легко.

Воскреснуть друг для друга невозможно.

Смерть втягивает слишком глубоко.

Стать мертвым хоть на миг — неосторожно.

Не исчезай... Забудь про третью тень.

В любви есть только двое. Третьих нету.

Чисты мы будем оба в Судный день,

когда нас трубы призовут к ответу.

Не исчезай... Мы искупили грех.

Мы оба неподсудны, невозбранны.

Достойны мы с тобой прощенья тех,

кому невольно причинили раны.

Не исчезай. Исчезнуть можно вмиг,

но как нам после встретиться в столетьях?

Возможен ли на свете твой двойник

и мой двойник? Лишь только в наших детях.

Не исчезай. Дай мне свою ладонь.

На ней написан я — я в это верю.

Тем и страшна последняя любовь,

что это не любовь, а страх потери.

Е.Евтушенко

[lystarot21]

Е.Евтушенко. "Б.Ахмадуллиной"

Что верно -одни говорящие головы сменяют другие. Но с людьми, вроде, общаться надо? Да/нет/не знаю. Можно даже иногда позволить себе фривольность. В надежде, что хотя бы час будет любопытно.

Тем не менее, спасибо Вселенной за детей, солнце и мирное небо над головой. Живем.

[casualbos-bir]

Женщинам

***

Женщины, вы все, конечно, слабые!

Вы уж по природе таковы.

Ваши позолоченные статуи со снопами пышными — не вы.

И когда я вижу вас над рельсами с ломами тяжелыми в руках, в сердце моем боль звенит надтреснуто: «Как же это вам под силу, как?»

А девчонки с ломами веселые:

«Ишь жалетель! Гляньте-ка каков!»

И глаза синющие высовывают, шалые глаза из-под платков.

Женщин в геологию нашествие.

Что вы, право, тянетесь туда?

Это дело наше, а не женское.

Для мужчин, а не для вас тайга.

Вы идете, губы чуть прикусывая, не боясь загара и морщин, и от ветки кедровой прикуривая, шуткой ободряете мужчин.

Вы, хозяйки нервные домашние,

Так порой на все ворчите зло

Над супами, над бельем дымящимся.…

Как в тайге, на кухне тяжело.

Но помимо этой горькой нервности слезы вызывающей подчас, сколько в вас возвышенности, нежности, сколько героического в вас!

Я не верю в слабость вашу, жертвенность, от рожденья вы не таковы. Женственней намного ваша женственность от того что мужественны вы.

Я люблю вас нежно и жалеюще, но на вас завидуя смотрю,

Лучшие мужчины — это женщины.

Это вам я точно говорю.

Е.Евтушенко.

1961.

[arina-pantagruel]

__________________

Ежедневно мимо памятника, расположенного у станции метро " Менделеевская " в Москве, проходят тысячи людей...

У бронзовой собаки был прототип - живущий в переходе пёс по кличке Мальчик.

Дружелюбного пса любили и подкармливали торговцы палаток, служители метро и прохожие.

В 2001 году в переход вошла Юлианна Романова (Юлия Волкова)со стаффордширским терьером. Произошёл конфликт.

Кто-то говорит, Мальчик облаял собаку Романовой, завязалась собачья драка.

В ответ Романова достала из сумки нож. Слова очевидцев приводят в ужас: "Он уже мёртвый был, а она, впав в раж, с перекошенным от сумасшедшей злобы лицом, всё продолжала наносить удары: и в пах, и под хвост, и в живот, и в голову "...

Спасти собаку не удалось...

Суд признал Романову невменяемой и отправил на принудительное лечение в психиатрическую клинику.

Произошедшая трагедия всколыхнула общественность. Был создан спецкомитет, членами которого стали Б. Ахмадулина, В.Гафт, Э. Быстрицкая, А. Арканов, Е.Евтушенко, А. Джигарханян, Ю. Куклачёв, Ф. Искандер, Ю.Шевчук и другие деятели культуры.

Они обратились к руководству с просьбой разрешить установить памятник собаке, который стал символом уважения ко всем живым существам и протеста против жестокого обращения с бездомными животными.

На постаменте написано:

"Сочувствие. Посвящается гуманному отношению к бездомным животным "...

View this post on Instagram

A post shared by Блюз Небес (@bluzz_nebes)

[kofevsymky]

Смотрите "Я разный. Стихи Е.Евтушенко. Читает Косырев Алексей." на YouTube

[cassie-bradbury]

Воспоминания и чувства

 Обычно, после прочтения какой-либо книги у меня остаются определённые образы героев и картины некоторых событий. Имена - это не моё. Они выветриваются из моей памяти с первым дуновением перелистываемых листов новой книги.Но образы и чувственный портрет - никогда.

 Почему я говорю именно чувствах? Ну хотя бы потому, что наши собственные воспоминания, это прежде всего испытанные чувства. Именно они откладываются в наш��й памяти на долгие времена и потом всплывают, если легонечко их задеть. Почему-то сразу вспоминаются строки из стихотворения Е.Евтушенко “Людей неинтересных в мире нет”:

... У каждого свой тайный личный мир,

Есть в этом мире самый лучший миг,

Есть в этом мире самый страшный час,

Но это всё неведомо для нас ...

 То есть наше собственное я - это тоже набор определённых эмоций и воспоминаний. “Мир”, который мы представляем ( а он у каждого свой ) тоже порождение пережитого опыта...

 Чувства являются основой, и поэтому, когда читаешь книги, остаются именно чувственные образы героев. Не знаю как у Вас, но у меня - точно.

 И знаете, мне всегда было сложно описать эмоции, испытанные когда-то. В них нет ничего определённого... Но об этом, я, пожалуй, напишу потом)

[komandir057]

"И это всё о нём" Вспомним песни из кинофильма.

“И это всё о нём” Вспомним песни из кинофильма.

Пионерская зорька “И это всё о нём” Вспомним песни из кинофильма. Все песни фильма исполняет Геннадий Трофимов(1948г), замечательный советский и российский композитор, певец, актёр, педагог по вокалу, хормейстер, автор музыки к многочисленным фильмам и спектаклям. Все песни написаны на стихи Е.Евтушенко, музыка Е. Крылатова. Шаги. Hад Россией слышатся шаги – Туфельки стучат и сапоги, Детские…

[temirlik]

Бул материал Кыргыз маданият борбору сайтында жарыяланган

New Post has been published on http://kmb3.hostenko.com/2017/04/04/evtushenko-kyldat-tuyumdu-yrga-salgan/

Евтушенко кылдат туюмду ырга салган

Соңку жылдары Америка Кошмо Штаттарында өмүр кечирген орустун улуу акыны Евгений Евтушенко 85 жашында каза болду. Непадам «менин көзүм өтүп кетсе эскерип алар ата журтум бар» деп жазган акын. Анын жакындарына калтырып кеткен керээзине ылайык сөөгү Москва алдындагы орус акын-жазуучуларынын Переделкино чыгармачылык айылындагы мүрзөгө коюлары кабарланууда.

Евгений Евтушенко деген орус поэзиясындагы улуу таланттын жаралышына оголе көп объективдүү-субъективдүү мүнөздөгү жагдайлар шарт түзгөн.

Ириде ал табиятынан таланттуу адамдардын үй-бүлөсүндө жарык дүйнөгө келген. Атасы жер ооп келген балтикалык немис, кесиби геолог болгону менен ышкыбоз акын, апасы мектеп мугалими, сталиндик заманда Москвадан чет жакка куулган интеллигенттерден. Сибирде төрөлгөнү менен билимди Москвадан алган акын шоктугунун айынан боз улан кезинде мектептен куулуп, атасынын кийлигишүүсү менен Казакстанга геологиялык чалгындоочулар менен иштөөгө кетет.

1949-жылы биринчи ыры чыгып, үч жылдан кийин алгачкы ыр жыйнагы жарык көрүп анын аркасы менен Жазуучулар союзуна кабыл алынат, Адабият институтунун студенти болуп калат. Евгений Евтушенко айтылуу институтту деле аягына чыга албайт, саясий көз карашы үчүн окуудан четтетилет. Бирок нукура талантка айла жок, ыр сүйүүчүлөрдүн сүймөнчүгүнө арзыган акындын ал кездеги «сылык-сыпайы адабиятка» ызы-чуу салып, бүкшүп бараткан көркөм жагдайды удургутуп ийген чыгармалары жалаң кагаз китеп аркылуу гана эмес, он миңдеген угармандарды чогулткан стадиондордо, кенен аянттарда жаңырып, поэзиянын коомдук кадыр-баркы опсуз бийиктикке көтөрүлүп кеткен.

Ошол 60-жылдары орус поэзиясын бийик сапаттык деңгээлге көтөргөн жаңы муундун арасынан аттын кашкасындай бөлүнүп турган Евтушенко узакка созулган чыгармачылык өмүрүндө элүүдөн ашуун ыр китептердин, аларга удаа кара сөз, кино, аудио, публицистикалык чыгармаларын жаратып, убакты-саатын жалаң көркөм жаратмандык ишке жумшаган. Адам сезиминин оңой менен кармалбас кылдат туюмун поэзияга салып, аны бийик акындык үн менен көркөм чагылдырган Евгений Евтушенконун кыргыз адабиятына, айрыкча Чыңгыз Айтматовдун чыгармачылыгын бийик баалаганы, Ала-Тоого атайын келгени белгилүү. Аны Кыргыз эл акыны Кыялбек Урмамбетов мындайча эскерди:

— Ал Кыргызстанга да келип кеткен. Ошондо элди таң калтырганы — ал бардык ырларын жатка окуганы. Өзү канча жашка барса да ошончо ырын кантип жаттап алат? Анан ал ырларын жатка окугандагы өзгөчөлүгү ар бир сөздү кыраатына келтирип, маанисине жеткирчү. Ырды жазган бир тең, аны окуган бир тең. Себеби элдин жүрөгүнө жеткирүү керек.

Кыялбек Урмамбетов атасы белгилүү акын Совет Урмамбетовдун Москвада болгондо Евгений Евтушенконун ырларын жатка окуганын көрүп катуу таасирленгенин, угармандар арасында аялы да отурганын айтып келгенин эскерди.

— Бир чети артист, бир чети мыкты акындын бул дүйнөдөн кайтканы чоң жоготуу болду. Биз кыргыз жаштары, кыргыз акындары ыр окуганы жагынан ушул Евтушенкодон үлгү алышыбыз керек, — дейт Кыялбек Урмамбетов.

Евгений Евтушенко менен 60-жылдары адабиятка келген албан, алп, нукура акындардын акыркысы бул жарыкчылыкты таштап кеткенин Кыргыз эл акыны Сагын Акматбекова да кайгыруу менен эскерди. Андрей Вознесенский, Роберт Рождественский, Белла Ахмадулина, Булат Окуджава менен бир убакта орус поэзиясында жанар тоодой атылып чыккан бул муундун бирин экинчисинен бийик же пас коюу мүмкүн эмес.

— Килейген стадиондорго элди чогултуп, көчөлөрдө, Маяковскийдин эстелигинин жанында ыр окушчу да. Мен да ошолор менен кадырлашып, кийин 70-жылдары Кремлдин съезддер дворецинде ошолор менен кошо ыр окушуп калган да жайым бар. Сурашып калган жайым бар. Аябай чоң жоготууну сезип турам. Бир гана орус адабиятынын жоготуусу болгон жок. Бул дүйнөлүк поэзиянын жоготуусу болду деп эсептейм,- дейт Сагын Акматбекова.

Заман менен тең жүрүп, өз доорунун көйгөйүн козгоп жашаган улуу акын узак жылдарга созулган чыгармачылык жолунда бийлик башында отургандардын көзүн карабай, саясий системага баш ийбей айтайын дегенин айтып, коммунисттик «темир капас» тушунда эле дүйнөнүн бир топ өлкөлөрүн кыдырып, өзүн канаттуу куштай эркин сезген. Төрт ирет үйлөнүп анын атын улантчу беш уулдун атасы болчу. Акын жана кара сөзчү Олжобай Шакир Евгений Евтушенконун жарандык позициясы өзүн интеллигенция өкүлүмүн дегендерге үлгү деген пикирде.

— Ушул жагынан орус чөйрөсүндөгү интеллигенция өкүлдөрүнүн арасынан эки жүздүү болгон жок. Анан дүйнөлүк алкакка чыкканда да ушунусу көңүл бурдурду да. Адабияттын өзү сенин чеберчилигиңден мурда адам катары, жаран катары позицияң, турумуң кандай — ошо да тараза ташын теңдеп турат экен. Мына Евтушенко ошол озуйпаны акын катары толук аткарды.

Олжобай Шакирдин пикиринде, Евгений Евтушенко ырбы, кара сөзбү, көркөм өнөрдүн башка салаасындабы — баарында өзүнүн мыкты чебер, таланттуу инсан экенин көрсөтө алды.

Белгилүү философ-эстетик сынчы Калык Ибраимов 60-жылдары космос поэзияда өтүмдүү тема катары чыгып, акындар он миңдеген адамдарды стадиондорго чогултуп, акындар коомдук аң-сезимди алдыга сүрөөчү күчтөр катары чыгышканына токтолду.

— Евтушенконун дагы бир өзгөчөлүгү — бул өзүнүн өмүрүндө 50дөн ашуун китеп жазып чыгарыптыр. Анын көбү, албетте, поэзия. Бирок бул көп жанрда эмгектенген адабиятчы болгон. Бул прозада эмгектенген, сценарист, кинорежиссер, актер болгон.

Акындын «Сталинди жерге берүү» деген фильми 80-жылдардын аягында коммунизм доору бутүп баратканын каймана туюнткан чыгармасы болуп калды.

Совет адабиятынын соңку чейрек кылымында мыкты жаратмандардын алдыңкы катарында турган Евгений Евтушенко учурунда айтылуу Нобель сыйлыгына талапкер катары көрсөтүлүп, бирок кайсы бир себептерден улам албай калганын Калык Ибраимов маалымдады.

Евгений Евтушенко кыргыздын биртоп акындары менен чыгармачылык байланышта болгон. Кыргыз эл акыны Сүйүнбай Эралиев, Сооронбай Жусуев, Омор Султанов, Рамис Рыскулов, Майрамкан Абылкасымова, Сагын Акматбекова, башка акындардын чыгармачылыгына кызыгып, кээ бирлерин орусчага которгон. Ошондой ыкыбалга туш келген кыргызга канаатташ казак акыны Мухтар Шахановдун «12-3=?» деген поэмасына Чыңгыз Айтматов баш сөзүн жазган. Коммунисттик доордо айрым парттөбөлдөрдүн бийлик башында узакка отуруп калышын эзоп тилинде баяндаган ал чыгарма учурунда бир топ тоскоолдорго учураган. Евтушенко Чыңгыз Айтматов тууралуу «бул өзү улуттук тоскоолдуктан чыгып кеткен жазуучу болчу» деген баасын берген.

Евгений Евтушенко орус адабиятындагы 60-жылдардын мууну деп аталган тамыры тереңге кеткен көркөм катмардын эң эле ачык, жаркын өкүлү болчу. Анын чыгармачылыгы өзү чыгарган «Орусияда акын — акын дегенден бийик» учкул сөзүнүн тууралыгын ырастап, нукура сүрөткер катары жашап, өз доорунун окурмандар сүйүүсү деген жооптуу сыймыкка татып, саясий системанын куугунтугуна да кабылып, бирок ага баш ийбей, кайталангыс сүрөткер деген бийик аттын баркын түшүрбөй, миллиондогон окурмандарына калп айтпай, өмүрүн чыгармачылыкка толугу менен арнап өттү. Эми анын экинчи чыгармачылык өмүрү башталат.

Бекташ Шамшиев, «Азаттык», 04.04.2017-ж.

[youryanina]

Спа��ибо!@jeniaspivak и @olgasaffronova вы знаете, что мне дарить😊 билет и компанию на спектакль! Сегодня я впервые была на поэтическом представлении, #нетлет - спектакль по стихам Е.Евтушенко, очень интересная постановка, с прекрасными стихами, песнями и чуть чуть танцами. #theatre #moscow #evening #mood #friends #thanks #друзья #вечер #москва #театр #scene #start #vsco #vscocam #vscorussia #vscomoscow #vscophile #vscoph #vscodaily #vscogood #instagood #instago #instagram #instamood #youryanina (at Taganka Theatre)

[ruscatontheroof]

"Я что-то часто замечаю, к чьему-то, видно, торжеству, что я рассыпанно мечтаю, что я растрепанно живу."

Е.Евтушенко (18.07.1932-01.04.2017)