#воспитани��

[anaella]

Воспитание детей начинается с воспитания родителей

Дети — это наше будущее. В мире нашего завтра хозяевами будут они, и мы уже ничего не сможем изменить, но сегодня их развитие во многом зависит от нас. Поэтому воспитание детей важно начинать с самого раннего возраста и важно, чтобы оно отвечало реалиям сегодняшнего дня.

Сегодня в нашем мире раскрывается особый закон — закон единства всей природы и человечества. Мир с огромной скоростью входит в раскрытие тотальной связи между всеми его частями, и с каждым днем мы обнаруживаем это все больше и больше.

Этот процесс будет развиваться, пока мы не ощутим абсолютную зависимость всех от каждого, и каждого от всех. Настолько, что никому не будет хорошо до тех пор, пока все остальные люди на планете не почувствуют себя хорошо.

Новый мир, в котором мы оказались

Это новый мир, другое измерение, основанное на принципах абсолютной любви. И воспитание детей необходимо привести в соответствие этим принципам. Мы уже видим, что прежние принципы воспитания являются разрушительными. Из-за них наше общество раздроблено, запутано и беспомощно. Но мы не знаем, что делать, и в полной растерянности лишь наблюдаем, как наши дети создают себе альтернативы в интернете или вне дома, вдали от родителей.

Но если мы сделаем наших детей максимально включенными в этот новый мир, то приведем их к состоянию максимальной безопасности. Тогда им ничто не повредит, у них просто не будет врагов. Они будут нормально обеспечены, начнут ощущать совершенство, гармонию, которая есть в природе, в первую очередь — на уровне взаимоотношений между людьми. То есть наши дети будут по-настоящему счастливы.

Воспитание детей на правильных принципах

Пока это трудно себе представить, но такое действительно возможно. Нужно только поставить воспитание детей на правильные рельсы.

Прежде всего, необходимо понять, что сегодня мы находимся на качественно новом этапе развития. До этого развитие человечества происходило за счет роста эгоизма, желания получить удовольствие. Человеческий эгоизм заставлял всех нас развиваться, осваивать новое, раскрывать мир, создавать новые общества.

Но сегодня наш эгоизм как бы достиг своего максимума, и наше развитие перешло из количественной плоскости в качественную. Наш эгоизм как бы замкнулся сам на себя, стал глобальным и интегральным. И мы обнаружили, что находимся в единой, полностью взаимосвязанной системе. И потому считаем, что наш мир стал непредсказуем. Ведь раньше каждый строил свое благополучие эгоистически, не особо оглядываясь на других.  И вдруг мы оказались в ситуации, когда проявились законы полной взаимосвязи.

В прежние времена человек заранее знал, как он будет жить, шел по проторенному пути. Он знал, что женится на дочери соседа, что здесь будет его дом и так далее. А сегодня поколения совершенно оторваны друг от друга. Родители не знают, о чем думают их дети, чего они хотят, и не могут понять их отношения к жизни. Потому что сегодняшние дети не просто более развитые, как в прошлых поколениях. Наши дети иные качественно — они уже подготовлены природой для существования в интегральном мире. Хоть еще и не полностью, так как мы находимся на переходной стадии.

Воспитание детей на переходной стадии

Сегодняшние дети уже не могут руководствоваться жизненными принципами своих родителей. Они не хотят 5-6 лет обучаться профессии, чтобы затем работать по 10-12 часов в день. Даже если при этом они будут получать приличное вознаграждение. Они не видят в этом никакого смысла. Их желания уже выше наших желаний. Они пытаются понять, к чему стоит стремиться в этой жизни, хотят постичь ее смысл.

А школа и родители находятся в полной растерянности. Они не знают, как решить эту проблему. Вот новое поколение и уходит в алкоголь и наркотики. А мы, вместо поиска методики, пытаемся их просто подавить, успокоить с помощью риталина и других психостимуляторов.

Но наступит момент, когда ни медикаменты, ни алкоголь, ни наркотики не смогут заглушить боль от пустоты и бессмысленности существования. Поэтому воспитание детей уже сегодня должно быть направлено на то, чтобы объяснять, каким образом мы можем извлечь из природы ее скрытые силы. Силы, которые создали нас и которые могут сегодня изменить наши эгоистические качества на альтруистические, которые нам необходимы для жизни в глобальной и интегральной системе.

Воспитание начинается с родителей

Воспитание детей должно начинаться с воспитания родителей. Хотя бы с момента возникновения молодой пары, пока они еще не стали родителями. Они должны знать о движущих мотивах человека, об эгоизме, о том, что он является основой развития. А также о том, почему мы испытываем разочарование и опустошенность в жизни, почему в нашем поколении это особенно ярко выражено, к чему стремится молодое поколение в отличие от прошлых поколений.

Особое внимание этим вопросам должна уделять школа. Ее методисты должны подготовить материал, правильное объяснение, ясную методику, а затем организовать систему, которая донесет эти знания до сведения каждого родителя и научит его. Очень важна также роль средств массовой информации. Если мы этого не сделаем сегодня, то завтра можем потерять следующее поколение.

Кризис преодолим

Сегодня мир находится в глобальном кризисе. И его причина — в кризисе взаимоотношений между людьми. Из-за него мы не можем построить единое общество, не можем правильно относиться ни к экологии, ни к самим себе, ни к человеческому сообществу. А все это надо соединить в одну проблему — и здесь очень велика роль именно родителей. Система образования громоздка и неповоротлива. Правительство мало заинтересовано в правильном воспитании молодого поколения. Но родители вполне могут достучаться до юных сердец. Если они хотят видеть своего ребенка преуспевающим, жизнерадостным, уверенным, у них обязательно все получится.

[1k0ffe1]

После того как нам рассказали про рыцарей на дисциплине история педагогики и образования (рыцарство одно из традиций воспитани) я их вообще воспринимаю кр��йне негативно😆

[myanalysis-blog1]

Чувство вины.

Из “Психология масс и анализ человеческого “Я””, З. Фрейд

Чувство вины - напряжение, возникающее между строгим супер-эго и подчиненным ему эго.

Человек чувствует себя виноватым (верующий скажет - грешником), когда он сделал то, что считается “дурным”. Чувство вины возникает и в том случае, когда человек не совершил дурного поступка, но имел намерение его совершить. Но тогда возникает следующий вопрос: почему намерение совершить какое-то действие расценивается как само действие? Непременным условием в обоих случаях является отношение к злу, как к чему-то настолько предосудительному, что его исполнение вообще исключено. Но как мы приходим к такому решению? Мы сразу отвергаем существование врожденной способности различать добро и зло. Зло - это не всегда то, что наносит вред эго или угрожает ему опасностью, напротив, иногда зло желанно, так как доставляет удовольствие. Здесь явно прослеживается чужое влияние, влияние извне. Кто-то из окружающего нас мира говорит нам, что называть добром, а что - злом. Это про зависимость от других людей, иными словами, страх потерять любовь. Если человек теряет любовь тех, от кого он зависит, то он платит за это утратой защиты от множества опасностей. То есть зло - это то, за что человеку угрожает потеря любви. Из страха потерять любовь человек избегает зла. 

Такое состояние называют “угрызением совести”, но, собственно, оно не заслуживает такого названия, ибо на этой ступени чувство вины, очевидно, является лишь страхом потери любви, то есть “социальным” страхом.  У маленьких детей по-другому никогда и не бывает, но даже у многих взрослых мало что меняется с возрастом, так как место отца или родителей занимает более крупное человеческое сообщество. Поэтому в принципе дурной поступок можно совершить, в том случае, если точно известно, что авторитет о нем не узнает или ничего против него не имеет, и поэтому это не страх поступить недостойно, а страх быть разоблаченным. 

Пока у человека все хорошо, его совесть молчит и разрешает эго делать все, что ему заблагорассудится; когда же случается несчастье, человек вглядывается в себя, осознает свою греховность, у него возникают угрызения совести, человек начинает стремиться к воздержанию и наказывает себя покаянием. Место родительской инстанции занимает судьба: если человек постигает несчастье, это значит, что высшая сила его разлюбила. Оказавшись под угрозой потери любви, человек склоняется перед родительской инстанцией супер-эго, которой человек пренебрегает в счастье. Это проявляется с наибольшей отчетливостью, когда человек строго религиозного склада рассматривает судьбу, как знак божьей воли. 

Таким образом, мы обнаружили два источника чувства вины: один в страхе перед авторитетом, а второй - в страхе перед супер-эго. В первом случае чувство вины вынуждает отказаться от удовлетворения инстинктивных влечений, а во втором, поскольку дурные мысли невозможно скрыть от супер-эго, принуждает еще к наказанию себя. Таким образом, требовательность супер-эго проявляется в форме угрызений совести. Люди отказываются от влечений, чтобы не потерять любовь этого высшего авторитета. Если человеку удается воздержаться, то они с авторитетом, так сказать, квиты, и человеку нет нужды испытывать чувство вины. Все обстоит по-другому в случае страха перед супер-эго. Здесь недостаточно одного лишь воздержания от инстинктивных влечений, ибо желание их удовлетворения все равно присутствует и не укрывается от бдительного ока супер-эго. Поэтому, несмотря на соблюдение воздержания, чувство вины все равно возникает. В этом случае дурной поступок и дурной умысел уравновешиваются - отсюда чувство вины и потребность в наказании.

Термины:

Супер-эго - это открытая нами инстанция, функциональная совесть, назначение которой, как мы считаем, - осуществлять контроль, оценку и цензуру действий и намерений эго. 

                                                             Чувство вины и агрессия.

У ребенка накапливается значительный запас подавленной агрессии в отношении авторитета, который препятствовал удовлетворению ребенком первых и очень значимых проявлений агрессивного влечения, - не важно, в чем это принуждение к воздержанию выражалось. Вынужденное воздержание от удовлетворения влечения вызывает. у ребенка мстительное чувство. Из этой тяжелой ситуации он выбирается с помощью хорошо известного механизма: ребенок методом отождествления принимает на себя роль неприкосновенного авторитета (становящегося в результате супер-эго) и овладевает своей агрессией, которую он теперь может использовать против сложившейся ситуации. Эго ребенка вынужденно удовлетвориться теперь жалкой ролью униженного авторитета - отца. Происходит изменение ситуации на противоположную, как это часто бывает. “Если бы я был отцом, а ты - ребенком, я бы плохо с тобой обращался”. Отношение между эго и супер-эго - это сознательно искаженное воспроизведение реальных отношений между еще не разделенным эго и внешним объектом (отцом). Разница в том, что изначальная строгость супер-эго - это не строгость, проявленная отцом или ожидаемая от него, а собственная агрессия р��бенка, направленная против отца. Таким образом можно утверждать, что совесть возникает и развивается в силу внешнего подавления агрессии и укрепляется в дальнейшем по мере новых случаев ее подавления.

Опыт учит, что строгость супер-эго, возникающего у ребенка, определяется степенью отцовской строгости, жестокостью пережитых им отцовских наказаний, хотя даже при очень мягком воспитании у ребенка может развиться строгая совесть. Отсюда можно заключить, что при формировании супер-эго и становлении совести действуют всевозможные конституциональные факторы и влияние окружающей среды. 

“Излишняя мягкость и попустительство” отца дают ребенку повод сформировать чрезвычайно строгое супер-эго, так как у такого ребенка не остается иного выхода, как оставить свою агрессию для “внутреннего употребления”. У запущенный беспризорных детей, которые воспитываются без любви, развивается конфликт между эго и супер-эго; вся агрессия такого ребенка может выплескиваться вовне. Если не считать влияния определенных конституциональных факторов, строгая совесть возникает в результате двоякого рода воздействия: запрет удовлетворения инстинктивных влечений, приводящий к высвобождению агрессии; и любовное воспитани, когда агрессия остается внутри и передается супер-эго. (Фр. Александер “Психоанализ цельной личности”).

Чувство вины, как правило, является следствием подавленной агрессии, но нередко оно возникает в момент вы��леска агрессии.

                         Чувство вины, как проблема.

Чувство вины является важнейшей проблемой  культурного развития, а культурный прогресс оплачивается ценой отказа от счастья, взамен которого человечество получает чувство вины. 

То, что воспитатели утаивают от молодых людей, какую роль будет играть сексуальность в их жизни, - не единственный упрек,  который можно им высказать. Грешит воспитание и тем, что не готовит молодых людей к агрессии, жертвой которой они определено станут. ВОспитание задает настолько неправильную ориентацию в жизни, что это можно сравнить с тем, как если бы людей, отправляющихся в полярную экспедицию, снабдили летней одеждой и картой Северной Италии. Кроме того, имеет место злоупотребление этическими требованиями. Сама по себе строгость не приносит большого вреда, если воспитатель говорит: “Люди должны поступать так, чтобы быть счастливыми и приносить счастье другим; но рассчитывать надо на то, что, как правило, люди так не поступают”. Вместо этого молодым людям внушают, что все члены общества исполняют этические требования - то есть являются добродетельными. Такими утверждениями воспитатели обосновывают требование, чтобы и их подопечные были такими же.

[embassy-m]

РЕКОА: Коле Ангеловски, Драган Мијалковски, Мариа Доневска, Влатко Стефановски, Весна Петрушевска, Благоја Чоревски, Васка Бојаџи, Иџет Мемети „Скопје има неколку значајни места коишто мене ми се многу драги, а тоа е Камениот мост на Вардар, црквата Свети Спас со прекрасниот иконостас, Калето и Првата детска амбасада МЕЃАШИ. Многу сум горд што сум јас дел од еден таков тим. Првата детска амбасада прерасна од една хуманитарна организација во една професионална невладина организација.“ Коле Ангеловски, амбасадор, режисер **** „Ова е светско движење, светски проект. Во тие први денови, бурни, зборувам за времето кога беше конфликтот во Босна, од каде што директно за неколку дена дојдоа голема група мајки со деца, честопати возев со комбито и пелени и хигиенски средства и што не. Столбот, сепак, беа Гордана и Драги Змијанац, на нивниот грб многу нешто помина, сето тоа херојски го поднеле.“ Драган Мијалковски, вицеконзул 1992- 1996, естраден уметник **** „Тоа ��то научив од нив и што се восхитувам до ден денеска, пред сè, е број еден брзата реакција на потребата на детето, и за време на воената криза на Македонија и за време на катастрофалната непогода која беше пред неколку години во Скопје. Детска амбасада МЕЃАШИ делува веднаш, не чека некој да ги организира, сами преземаат активност.“, д-р Мариа Доневска, почесен член на Собранието на Детската амбасада МЕЃАШИ **** „Ние не сме ја наследиле оваа планета од нашите родители, туку им ја должиме на нашите Деца. Детето е Татко на човештвото, децата се копнеж на животот самиот за себе. Знам дека оваа нивна задача и мисија е прилично тешка и дека подразбира многу, многу активности за барем малку да се помрдне работата на добро.“ Влатко Стефановски, музичар **** „...Веќе сте големи и знаете што правите. Она што последно ме воодушевува кај вас е што се спротивставувате на целиот систем, притоа нагласувајќи колку е важно да се дознае биолошкиот родител на оние коишто се посвоени дечиња и, исто така, се борите за подеднакво старателство по разводот. Секогаш ќе ве поддржувам затоа што сте искрени, трпеливи, воспитани и секогаш знаете што сакате.“ Весна Петрушевска, актерка **** „Да бидеш во МЕЃАШИ и да придонесуваш барем малку за подобро на децата претставува чест, претставува гордост. Јас се вљубив во ентузијазмот, во она што ми го презентираат како Прва детска амбасада. И додека ме држат нозете и умот, се разбира, ќе бидам таму и колку можам ќе придонесувам.“ Благоја Чоревски, актер **** „Детската амбасада и нејзините основачи за мене се симбол на борбеност, на истрајност, на една посветеност и искреност во работењето. Човек да има прилика да биде инволвиран на било каков начин во целата инспиративна атмосфера и работа на МЕЃАШИ претставува едно посебно животно искуство.“ Васка Бојаџи, член на детска делегација во презентација на детскиот алтернативен извештај при Комитетот на ООН во Женева **** „Слободно, нема да згрешам, ако кажам дека на некој начин МЕЃАШИ е гласот на децата. Децата ја препознаваат таа организација и комуницираат со неа. Таа како невладина организација остави белег на сериозна организација која ѝ беше потребна во Република Македонија.“ Иџет Мемети, Народен правобранител на РМ Монографијата можете да ја прочитате на следната страна bit.ly/3MuRkxa

[megjashi]

РЕКОА: Коле Ангеловски, Драган Мијалковски, Мариа Доневска, Влатко Стефановски, Весна Петрушевска, Благоја Чоревски, Васка Бојаџи, Иџет Мемети „Скопје има неколку значајни места коишто мене ми се многу драги, а тоа е Камениот мост на Вардар, црквата Свети Спас со прекрасниот иконостас, Калето и Првата детска амбасада МЕЃАШИ. Многу сум горд што сум јас дел од еден таков тим. Првата детска амбасада прерасна од една хуманитарна организација во една професионална невладина организација.“ Коле Ангеловски, амбасадор, режисер **** „Ова е светско движење, светски проект. Во тие први денови, бурни, зборувам за времето кога беше конфликтот во Босна, од каде што директно за неколку дена дојдоа голема група мајки со деца, честопати возев со комбито и пелени и хигиенски средства и што не. Столбот, сепак, беа Гордана и Драги Змијанац, на нивниот грб многу нешто помина, сето тоа херојски го поднеле.“ Драган Мијалковски, вицеконзул 1992- 1996, естраден уметник **** „Тоа што научив од нив и што се восхитувам до ден денеска, пред сè, е број еден брзата реакција на потребата на детето, и за време на воената криза на Македонија и за време на катастрофалната непогода која беше пред неколку години во Скопје. Детска амбасада МЕЃАШИ делува веднаш, не чека некој да ги организира, сами преземаат активност.“, д-р Мариа Доневска, почесен член на Собранието на Детската амбасада МЕЃАШИ **** „Ние не сме ја наследиле оваа планета од нашите родители, туку им ја должиме на нашите Деца. Детето е Татко на човештвото, децата се копнеж на животот самиот за себе. Знам дека оваа нивна задача и мисија е прилично тешка и дека подразбира многу, многу активности за барем малку да се помрдне работата на добро.“ Влатко Стефановски, музичар **** „...Веќе сте големи и знаете што правите. Она што последно ме воодушевува кај вас е што се спротивставувате на целиот систем, притоа нагласувајќи колку е важно да се дознае биолошкиот родител на оние коишто се посвоени дечиња и, исто така, се борите за подеднакво старателство по разводот. Секогаш ќе ве поддржувам затоа што сте искрени, трпеливи, воспитани и секогаш знаете што сакате.“ Весна Петрушевска, актерка **** „Да бидеш во МЕЃАШИ и да придонесуваш барем малку за подобро на децата претставува чест, претставува гордост. Јас се вљубив во ентузијазмот, во она што ми го презентираат како Прва детска амбасада. И додека ме држат нозете и умот, се разбира, ќе бидам таму и колку можам ќе придонесувам.“ Благоја Чоревски, актер **** „Детската амбасада и нејзините основачи за мене се симбол на борбеност, на истрајност, на една посветеност и искреност во работењето. Човек да има прилика да биде инволвиран на било каков начин во целата инспиративна атмосфера и работа на МЕЃАШИ претставува едно посебно животно искуство.“ Васка Бојаџи, член на детска делегација во презентација на детскиот алтернативен извештај при Комитетот на ООН во Женева **** „Слободно, нема да згрешам, ако кажам дека на некој начин МЕЃАШИ е гласот на децата. Децата ја препознаваат таа организација и комуницираат со неа. Таа како невладина организација остави белег на сериозна организација која ѝ беше потребна во Република Македонија.“ Иџет Мемети, Народен правобранител на РМ Монографијата можете да ја прочитате на следната страна bit.ly/3MuRkxa

[webohrid]

Светите бесребреници Козма и Дамјан

Светите бесребреници Козма и Дамјан

Денес е празник посветен на Светите маченици Козма и Дамјан. Лекари, бесребрници и чудотворци. Овие двајца Светители беа родени браќа, родум од Рим, уште како деца крстени и воспитани во христијански дух. Имаа голема благодат од Бога да ги лечат луѓето и животните од секоја болест и мака, и тоа со едноставно полагање на рацете врз нив. За својот труд не бараа никаква награда, од болниот бараа…

[ibragimkadyrov]

БРАТЬЯ ДЕГ1АСТА, ОБРАТИТЕ ВНИМАНИЕ НА НИХ, ТЕ КТО СУМЕЕТ ПОВЛИЯТЬ НА ЭТО СВИНСТВО, ЧТОБЫ ЭТО СВИНСТВО ИСКОРЕНИЛОСЬ ИЗ КАВКАЗА. В КРАЙНЕМ СЛУЧАЕ ЗАКАТАЙТЕ ЭТИ ДВА СЕЛА В АСФАЛЬТ, ЧТОБЫ НЕГДЕ БЫЛО СВИНЯЧИТЬ. «Опять прислали с России с недоуменным вопросом "Что это?! Это у вас на Кавказе такое есть?!" Который раз кричу об этом свинстве, но похоже, что это очень оберегаемый "обычай". Не могу себе представить нормальным человеком любого участника этого звериного грязеваляния в пьяном виде, что он на следующий день может говорить правильные слова, делать благородные поступки и учить детей. Так не бывает. Нельзя утверждать, что ты не вор, вынеся пол квартиры и что то оставив-нет, ты вор! Как и свинья ты, раз такое свинство вытворяешь и завтрашняя Белая рубашка и костюм не делают тебя чище. Во всяком случае душой и мозгами. Мне трудно отвечать русскому человеку, что это на Кавказе есть два села и у них такой обычай свиней. Мне нечего сказать, почему такое допускается. Как объяснить, что эти же люди вместе со всеми ходят на Джума-Намаз? Как объяснить, куда смотрит Муфтият и старейшины? Когда кто то пишет- "Ми кавказци, у нас обичаи и у нас правильны воспитани" и когда пишите и выставляете нажравшихся по свинячьему русских и уродов на русских свадьбах, то не забывайте, что эти два села на Кавказе не дают нам право говорить что либо! Свиней среди русских не больше и не меньше, чем среди нас! И не надо мне говорить, что это не мое дело лезть в чужой "обычай"- мы все одно целое и достоинства и грязь делится на всех. И мы все "чернодопые", как бы кто на Кавказе не пытался доказать свою "бледность задницы" в сравнении с соседями! p.s. Смотрю фото встречи нового губернатора( это так) Дагестана и Муфтия Республики , а сам думаю, а где фото его поездки в эти села и разговор со старшими для прекращения этого свинства». #репост из #фейсбук #юни #успанов #юниуспанов #дагестан #муфтият #свинство #нетсвинству (at Makhachkala)

[golbergtv]

Впервые: Иран и Израиль – разговор по душам двух о конфликте и воспитани...

[antoharast-blog]

Училки 3 сезон 3 Серия Смотреть Онлайн

В новом сезоне сериала Сериал Училки 3 сезон 3 серия смотреть онлайн бесплатно в хорошем качестве Училки – история о шести милейших женщинах, которые в душе остаются маленькими девочками. Все они работают в одной милой школе и занимаются воспитани... Читать дальше »

[embassy-m]

Kако дистанцата ги зближи семејствата Од Радмила Заревска-Нова Македонија,05.05.2020 Од Првата детска амбасада во светот „Меѓаши“ посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата бидејќи им овозможува на семејствата да се зближат Карантинските мерки за заштита од коронавирусот, во рамките на кои физичката дистанца меѓу луѓето стана правило, реално ги оддалечи луѓето едни од други што, се разбира, не важи за најтесните семејства. Колку и како овој период на мерки за заштита од заразата влијае врз децата? Дали овој начин на живеење ги зближи децата со родителите и со семејството? Иако овој начин на функционирање предизвикува прекин на детск��те игри, сепак експертите велат дека ова нема да се одрази негативното врз развојот на децата, туку може да има дури и позитивен момент, пред сѐ, во градење на односите помеѓу децата во семејството и на децата со родителите. Токму затоа, тие укажуваат дека можноста за повеќе време, кое родителите го имаат сега, треба да им го посветат на децата и на градењето љубов и хармонија во семејството. Родителите, особено оние што имаат деца од предучилишна возраст, велат дека децата не ја сфаќаат секогаш сериозноста на состојбата. Затоа, велат дека им треба малку поголем напор и време да им објаснат зошто не можат да одат во градинка или на училиште, или дека не можат да се дружат со своите врсници во блиското паркче. Но како предност, тие пред сѐ го посочуваат фактот што сега имаат повеќе време да им се посветат на децата, да создаваат нови игри заедно. Психолозите се согласни дека родителите се затекнати во оваа ситуација и се ставени пред предизвикот да им го објаснат на децата сево ова што се случува. Од првата детска амбасада во светот „Меѓаши“, сепак, велат дека целата новонастаната ситуација со ковид-19 не може негативно да влијае на целокупниот социјален развој на децата, бидејќи социјалниот раст и развој се долг процес што кај луѓето трае и се надградува со години. Оттаму посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата. – Семејствата долго време, на некој начин, беа растргнати од стегите на општеството, сите членови итајќи кон остварување на своите цели како да ги заборавија семејството, неговото значење и неговата моќ. Се отуѓуваа едни од други, се отуѓуваа децата од своите родители, како и луѓето сами од себе, а основната клетка на општеството е токму семејството. За жал, таа долго време се распаѓаше и токму поради тоа имавме многу случаи на различен вид насилство и проблеми кај децата. Таа глувост за проблемите и потребите на детето, немање време да се свртат луѓето и да ги погледнат вистински случувањата во нивното семејство водеше кон целосен распад и создавање нефункционални семејства. Ова физичко дистанцирање придонесува кон враќање во домот, вртење кон себеси и кон семејството, сплотување, обновување на духот и односите во семејството, а тоа во никој случај не може да влијае негативно. Се случува регенерирање на основната клетка на општеството од која тргнува сѐ, а кога ќе се обнови и ќе зацврсти основата тогаш целото ткиво ќе биде многу поздраво и поцврсто – велат од „Меѓаши“. Во оваа организација, чија примарна цел е грижата кон децата, сметаат дека актуелнава состојба би требало да го обнови целото општество, да ги врати моралните вредности и од сево ова да излезат здрави, воспитани и среќни деца. – Дури и во семејствата во кои пре��ходно имало проблеми, со ова сплотување, се враќа довербата во другиот, се зголемува сигурноста, се јакнат моралните и семејните вредности. Доказ за тоа ни се и пријавите што ги имаме овој период, за одреден вид насилства што жртвите ги трпеле пред настанувањето на оваа ситуација, но се чувствувале осамени, несигурни, без поддршка и молчеле. По враќањето и собирањето во семејството се зајакнува и духот, особено кај луѓето што биле жртва на некој вид насилство, се враќа чувството на сигурност и храброст за да се борат против неправдата, дека повеќе не се сами, дека семејството е тука за нив, а кога стои семејството зад човек тогаш човекот е семоќен. За децата ваквото сплотување и љубов се од големо значење за нивната добра психичка состојба, а добро е познато дека добри луѓе не се раѓаат, туку излегуваат од семејства со многу љубов, поддршка, работа и правилно насочување. Според тоа, физичката дистанца во оваа состојба во децата може само да ги вкорени добрите навики, манири и морални вредности – нагласуваат од „Меѓаши“. Оттаму изминатиот период им помагаат на најзагрозените семејства со најосновните продукти за исхрана и за хигиена, но и едукативно. https://www.novamakedonija.com.mk/kovid-19/vo-zemjava-19/како-дистанцата-ги-зближи-семејстват/

[megjashi]

Како дистанцата ги зближи семејствата Од Радмила Заревска-Нова Македонија,05.05.2020 Од Првата детска амбасада во светот „Меѓаши“ посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата бидејќи им овозможува на семејствата да се зближат Карантинските мерки за заштита од коронавирусот, во рамките на кои физичката дистанца меѓу луѓето стана правило, реално ги оддалечи луѓето едни од други што, се разбира, не важи за најтесните семејства. Колку и како овој период на мерки за заштита од заразата влијае врз децата? Дали овој начин на живеење ги зближи децата со родителите и со семејството? Иако овој начин на функционирање предизвикува прекин на детските игри, сепак експертите велат дека ова нема да се одрази негативното врз развојот на децата, туку може да има дури и позитивен момент, пред сѐ, во градење на односите помеѓу децата во семејството и на децата со родителите. Токму затоа, тие укажуваат дека можноста за повеќе време, кое родителите го имаат сега, треба да им го посветат на децата и на градењето љубов и хармонија во семејството. Родителите, особено оние што имаат деца од предучилишна возраст, велат дека децата не ја сфаќаат секогаш сериозноста на состојбата. Затоа, велат дека им треба малку поголем напор и време да им објаснат зошто не можат да одат во градинка или на училиште, или дека не можат да се дружат со своите врсници во блиското паркче. Но како предност, тие пред сѐ го посочуваат фактот што сега имаат повеќе време да им се посветат на децата, да создаваат нови игри заедно. Психолозите се согласни дека родителите се затекнати во оваа ситуација и се ставени пред предизвикот да им го објаснат на децата сево ова што се случува. Од првата детска амбасада во светот „Меѓаши“, сепак, велат дека целата новонастаната ситуација со ковид-19 не може негативно да влијае на целокупниот социјален развој на децата, бидејќи социјалниот раст и развој се долг процес што кај луѓето трае и се надградува со години. Оттаму посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата. – Семејствата долго време, на некој начин, беа растргнати од стегите на општеството, сите членови итајќи кон остварување на своите цели како да ги заборавија семејството, неговото значење и неговата моќ. Се отуѓуваа едни од други, се отуѓуваа децата од своите родители, како и луѓето сами од себе, а основната клетка на општеството е токму семејството. За жал, таа долго време се распаѓаше и токму поради тоа имавме многу случаи на различен вид насилство и проблеми кај децата. Таа глувост за проблемите и потребите на детето, немање време да се свртат луѓето и да ги погледнат вистински случувањата во нивното семејство водеше кон целосен распад и создавање нефункционални семејства. Ова физичко дистанцирање придонесува кон враќање во домот, вртење кон себеси и кон семејството, сплотување, обновување на духот и односите во семејството, а тоа во никој случај не може да влијае негативно. Се случува регенерирање на основната клетка на општеството од која тргнува сѐ, а кога ќе се обнови и ќе зацврсти основата тогаш целото ткиво ќе биде многу поздраво и поцврсто – велат од „Меѓаши“. Во оваа организација, чија примарна цел е грижата кон децата, сметаат дека актуелнава состојба би требало да го обнови целото општество, да ги врати моралните вредности и од сево ова да излезат здрави, воспитани и среќни деца. – Дури и во семејствата во кои претходно имало проблеми, со ова сплотување, се враќа довербата во другиот, се зголемува сигурноста, се јакнат моралните и семејните вредности. Доказ за тоа ни се и пријавите што ги имаме овој период, за одреден вид насилства што жртвите ги трпеле пред настанувањето на оваа ситуација, но се чувствувале осамени, несигурни, без поддршка и молчеле. По враќањето и собирањето во семејството се зајакнува и духот, особено кај луѓето што биле жртва на некој вид насилство, се враќа чувството на сигурност и храброст за да се борат против неправдата, дека повеќе не се сами, дека семејството е тука за нив, а кога стои семејството зад човек тогаш човекот е семоќен. За децата ваквото сплотување и љубов се од големо значење за нивната добра психичка состојба, а добро е познато дека добри луѓе не се раѓаат, туку излегуваат од семејства со многу љубов, поддршка, работа и правилно насочување. Според тоа, физичката дистанца во оваа состојба во децата може само да ги вкорени добрите навики, манири и морални вредности – нагласуваат од „Меѓаши“. Оттаму изминатиот период им помагаат на најзагрозените семејства со најосновните продукти за исхрана и за хигиена, но и едукативно. https://www.novamakedonija.com.mk/kovid-19/vo-zemjava-19/како-дистанцата-ги-зближи-семејстват/

[embassy-m]

Kако дистанцата ги зближи семејствата

Kако дистанцата ги зближи семејствата Од Радмила Заревска-Нова Македонија,05.05.2020 Од Првата детска амбасада во светот „Меѓаши“ посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата бидејќи им овозможува на семејствата да се зближат Карантинските мерки за заштита од коронавирусот, во рамките на кои физичката дистанца меѓу луѓето стана правило, реално ги оддалечи луѓето едни од други што, се разбира, не важи за најтесните семејства. Колку и како овој период на мерки за заштита од заразата влијае врз децата? Дали овој начин на живеење ги зближи децата со родителите и со семејството? Иако овој начин на функционирање предизвикува прекин на детските игри, сепак експертите велат дека ова нема да се одрази негативното врз развојот на децата, туку може да има дури и позитивен момент, пред сѐ, во градење на односите помеѓу децата во семејството и на децата со родителите. Токму затоа, тие укажуваат дека можноста за повеќе време, кое родителите го имаат сега, треба да им го посветат на децата и на градењето љубов и хармонија во семејството. Родителите, особено оние што имаат деца од предучилишна возраст, велат дека децата не ја сфаќаат секогаш сериозноста на состојбата. Затоа, велат дека им треба малку поголем напор и време да им објаснат зошто не можат да одат во градинка или на училиште, или дека не можат да се дружат со своите врсници во блиското паркче. Но како предност, тие пред сѐ го посочуваат фактот што сега имаат повеќе време да им се посветат на децата, да создаваат нови игри заедно. Психолозите се согласни дека родителите се затекнати во оваа ситуација и се ставени пред предизвикот да им го објаснат на децата сево ова што се случува. Од првата детска амбасада во светот „Меѓаши“, сепак, велат дека целата новонастаната ситуација со ковид-19 не може негативно да влијае на целокупниот социјален развој на децата, бидејќи социјалниот раст и развој се долг процес што кај луѓето трае и се надградува со години. Оттаму посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата. – Семејствата долго време, на некој начин, беа растргнати од стегите на општеството, сите членови итајќи кон остварување на своите цели како да ги заборавија семејството, неговото значење и неговата моќ. Се отуѓуваа едни од други, се отуѓуваа децата од своите родители, како и луѓето сами од себе, а основната клетка на општеството е токму семејството. За жал, таа долго време се распаѓаше и токму поради тоа имавме многу случаи на различен вид насилство и проблеми кај децата. Таа глувост за проблемите и потребите на детето, немање време да се свртат луѓето и да ги погледнат вистински случувањата во нивното семејство водеше кон целосен распад и создавање нефункционални семејства. Ова физичко дистанцирање придонесува кон враќање во домот, вртење кон себеси и кон семејството, сплотување, обновување на духот и односите во семејството, а тоа во никој случај не може да влијае негативно. Се случува регенерирање на основната клетка на општеството од која тргнува сѐ, а кога ќе се обнови и ќе зацврсти основата тогаш целото ткиво ќе биде многу поздраво и поцврсто – велат од „Меѓаши“. Во оваа организација, чија примарна цел е грижата кон децата, сметаат дека актуелнава состојба би требало да го обнови целото општество, да ги врати моралните вредности и од сево ова да излезат здрави, воспитани и среќни деца. – Дури и во семејствата во кои претходно имало проблеми, со ова сплотување, се враќа довербата во другиот, се зголемува сигурноста, се јакнат моралните и семејните вредности. Доказ за тоа ни се и пријавите што ги имаме овој период, за одреден вид насилства што жртвите ги трпеле пред настанувањето на оваа ситуација, но се чувствувале осамени, несигурни, без поддршка и молчеле. По враќањето и собирањето во семејството се зајакнува и духот, особено кај луѓето што биле жртва на некој вид насилство, се враќа чувството на сигурност и храброст за да се борат против неправдата, дека повеќе не се сами, дека семејството е тука за нив, а кога стои семејството зад човек тогаш човекот е семоќен. За децата ваквото сплотување и љубов се од големо значење за нивната добра психичка состојба, а добро е познато дека добри луѓе не се раѓаат, туку излегуваат од семејства со многу љубов, поддршка, работа и правилно насочување. Според тоа, физичката дистанца во оваа состојба во децата може само да ги вкорени добрите навики, манири и морални вредности – нагласуваат од „Меѓаши“. Оттаму изминатиот период им помагаат на најзагрозените семејства со најосновните продукти за исхрана и за хигиена, но и едукативно. https://www.novamakedonija.com.mk/kovid-19/vo-zemjava-19/како-дистанцата-ги-зближи-семејстват/

[megjashi]

Како дистанцата ги зближи семејствата

Како дистанцата ги зближи семејствата Од Радмила Заревска-Нова Македонија,05.05.2020 Од Првата детска амбасада во светот „Меѓаши“ посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, колку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата бидејќи им овозможува на семејствата да се зближат Карантинските мерки за заштита од коронавирусот, во рамките на кои физичката дистанца меѓу луѓето стана правило, реално ги оддалечи луѓето едни од други што, се разбира, не важи за најтесните семејства. Колку и како овој период на мерки за заштита од заразата влијае врз децата? Дали овој начин на живеење ги зближи децата со родителите и со семејството? Иако овој начин на функционирање предизвикува прекин на детските игри, сепак експертите велат дека ова нема да се одрази негативното врз развојот на децата, туку може да има дури и позитивен момент, пред сѐ, во градење на односите помеѓу децата во семејството и на децата со родителите. Токму затоа, тие укажуваат дека можноста за повеќе време, кое родителите го имаат сега, треба да им го посветат на децата и на градењето љубов и хармонија во семејството. Родителите, особено оние што имаат деца од предучилишна возраст, велат дека децата не ја сфаќаат секогаш сериозноста на состојбата. Затоа, велат дека им треба малку поголем напор и време да им објаснат зошто не можат да одат во градинка или на училиште, или дека не можат да се дружат со своите врсници во блиското паркче. Но како предност, тие пред сѐ го посочуваат фактот што сега имаат повеќе време да им се посветат на децата, да создаваат нови игри заедно. Психолозите се согласни дека родителите се затекнати во оваа ситуација и се ставени пред предизвикот да им го објаснат на децата сево ова што се случува. Од првата детска амбасада во светот „Меѓаши“, сепак, велат дека целата новонастаната ситуација со ковид-19 не може негативно да влијае на целокупниот социјален развој на децата, бидејќи социјалниот раст и развој се долг процес што кај луѓето трае и се надградува со години. Оттаму посочуваат дека оваа состојба со ковид-19, ко��ку и да изгледа лошо и застрашувачки, сепак влијае позитивно врз психичкиот развој на децата. – Семејствата долго време, на некој начин, беа растргнати од стегите на општеството, сите членови итајќи кон остварување на своите цели како да ги заборавија семејството, неговото значење и неговата моќ. Се отуѓуваа едни од други, се отуѓуваа децата од своите родители, како и луѓето сами од себе, а основната клетка на општеството е токму семејството. За жал, таа долго време се распаѓаше и токму поради тоа имавме многу случаи на различен вид насилство и проблеми кај децата. Таа глувост за проблемите и потребите на детето, немање време да се свртат луѓето и да ги погледнат вистински случувањата во нивното семејство водеше кон целосен распад и создавање нефункционални семејства. Ова физичко дистанцирање придонесува кон враќање во домот, вртење кон себеси и кон семејството, сплотување, обновување на духот и односите во семејството, а тоа во никој случај не може да влијае негативно. Се случува регенерирање на основната клетка на општеството од која тргнува сѐ, а кога ќе се обнови и ќе зацврсти основата тогаш целото ткиво ќе биде многу поздраво и поцврсто – велат од „Меѓаши“. Во оваа организација, чија примарна цел е грижата кон децата, сметаат дека актуелнава состојба би требало да го обнови целото општество, да ги врати моралните вредности и од сево ова да излезат здрави, воспитани и среќни деца. – Дури и во семејствата во кои претходно имало проблеми, со ова сплотување, се враќа довербата во другиот, се зголемува сигурноста, се јакнат моралните и семејните вредности. Доказ за тоа ни се и пријавите што ги имаме овој период, за одреден вид насилства што жртвите ги трпеле пред настанувањето на оваа ситуација, но се чувствувале осамени, несигурни, без поддршка и молчеле. По враќањето и собирањето во семејството се зајакнува и духот, особено кај луѓето што биле жртва на некој вид насилство, се враќа чувството на сигурност и храброст за да се борат против неправдата, дека повеќе не се сами, дека семејството е тука за нив, а кога стои семејството зад човек тогаш човекот е семоќен. За децата ваквото сплотување и љубов се од големо значење за нивната добра психичка состојба, а добро е познато дека добри луѓе не се раѓаат, туку излегуваат од семејства со многу љубов, поддршка, работа и правилно насочување. Според тоа, физичката дистанца во оваа состојба во децата може само да ги вкорени добрите навики, манири и морални вредности – нагласуваат од „Меѓаши“. Оттаму изминатиот период им помагаат на најзагрозените семејства со најосновните продукти за исхрана и за хигиена, но и едукативно. https://www.novamakedonija.com.mk/kovid-19/vo-zemjava-19/како-дистанцата-ги-зближи-семејстват/