#altruïsme

[zomb13s]

Cultus et Violentia: Comparative Manifestations of Religious and Football Extremism in Contemporary Europe

🧠 Introduction Across Europe, the evolution of football culture has given rise to a disturbing form of organized extremism. What once functioned as …Cultus et Violentia: Comparative Manifestations of Religious and Football Extremism in Contemporary Europe

[samenvatting]

- Dabrowski's theorie van positieve desintegratie (TPD) benadrukt de ontwikkeling van de persoonlijkheid door middel van een proces van psychologische desintegratie en re-integratie, wat leidt tot hogere niveaus van functioneren.

- TPD is geen theorie over begaafdheid of emotionele ontwikkeling, maar eerder een uitgebreid kader voor het begrijpen van menselijke ontwikkeling, met name bij begaafde individuen.

- Overexcitabilities (OE's) zijn belangrijke componenten van TPD en vertegenwoordigen een verhoogde gevoeligheid en reactievermogen op vijf gebieden: psychomotorisch, sensueel, verbeeldingskracht, intellectueel en emotioneel.

- Ontwikkelingspotentieel, zoals gedefinieerd door TPD, ligt vast bij de geboorte en wordt beïnvloed door erfelijkheid, wat suggereert dat niet alle individuen hoge niveaus van begaafdheid kunnen bereiken.

- Positieve desintegratie omvat het ervaren van negatieve emoties zoals schaamte en schuld, die cruciaal zijn voor persoonlijke groei en morele ontwikkeling.

- TPD daagt conventionele definities van begaafdheid uit en geeft aan dat een hoog ontwikkelingspotentieel kwalitatief verschilt van de criteria die in veel programma's voor begaafdenonderwijs worden gebruikt.

- Leraren spelen een cruciale rol bij het bevorderen van een ondersteunende omgeving voor begaafde leerlingen, waarbij ze crises erkennen als kansen voor groei in plaats van louter uitdagingen die moeten worden opgelost.

- De reis van egocentrisme naar altruïsme is een centraal thema in TPD en benadrukt het belang van morele ontwikkeling bij begaafde individuen.

- Emotionele intensiteit, vooral bij begaafde leerlingen, kan leiden tot diepgaande levensveranderende ervaringen wanneer deze voortkomt uit innerlijk conflict in plaats van eigenbelang.

- TPD suggereert dat het nodig is dat docenten hun benadering van het lesgeven aan begaafde leerlingen herzien, waarbij ze zich richten op het begrijpen van de tekenen van groei en het faciliteren van emotionele expressie op een constructieve manier.

[persoonlijkegroei]

Dabrowski's theorie van positieve desintegratie: Enkele implicaties

Samenvatting

- Dabrowski's theorie van positieve desintegratie (TPD) benadrukt de ontwikkeling van de persoonlijkheid door middel van een proces van psychologische desintegratie en re-integratie, wat leidt tot hogere niveaus van functioneren.

- TPD is geen theorie over begaafdheid of emotionele ontwikkeling, maar eerder een uitgebreid kader voor het begrijpen van menselijke ontwikkeling, met name bij begaafde individuen.

- Overexcitabilities (OE's) zijn belangrijke componenten van TPD en vertegenwoordigen een verhoogde gevoeligheid en reactievermogen op vijf gebieden: psychomotorisch, sensueel, verbeeldingskracht, intellectueel en emotioneel.

- Ontwikkelingspotentieel, zoals gedefinieerd door TPD, ligt vast bij de geboorte en wordt beïnvloed door erfelijkheid, wat suggereert dat niet alle individuen hoge niveaus van begaafdheid kunnen bereiken.

- Positieve desintegratie omvat het ervaren van negatieve emoties zoals schaamte en schuld, die cruciaal zijn voor persoonlijke groei en morele ontwikkeling.

- TPD daagt conventionele definities van begaafdheid uit en geeft aan dat een hoog ontwikkelingspotentieel kwalitatief verschilt van de criteria die in veel programma's voor begaafdenonderwijs worden gebruikt.

- Leraren spelen een cruciale rol bij het bevorderen van een ondersteunende omgeving voor begaafde leerlingen, waarbij ze crises erkennen als kansen voor groei in plaats van louter uitdagingen die moeten worden opgelost.

- De reis van egocentrisme naar altruïsme is een centraal thema in TPD en benadrukt het belang van morele ontwikkeling bij begaafde individuen.

- Emotionele intensiteit, vooral bij begaafde leerlingen, kan leiden tot diepgaande levensveranderende ervaringen wanneer deze voortkomt uit innerlijk conflict in plaats van eigenbelang.

- TPD suggereert dat het nodig is dat docenten hun benadering van het lesgeven aan begaafde leerlingen herzien, waarbij ze zich richten op het begrijpen van de tekenen van groei en het faciliteren van emotionele expressie op een constructieve manier.

[pandabytes]

De finale van "Reacher Seizoen 2" biedt een verhaal over gerechtigheid en integriteit. Ontdek Reacher's inspirerende keuze om zijn fortuin te delen. #ReacherSeizoen2, #JackReacher, #Finale, #Altruïsme,...

[lesfoteses]

Una pistola

27 de setembre del 2023

Només al teatre et poden treure una pistola dalt de l’escenari i tu continuar amb el cul a la cadira com si res. Forma part del joc del teatre: saps que el que passa a l’escenari és mentida, que està inventat i tu, com a espectador, has de voler compartir la bogeria si t’ho vols passar bé. Ho trobo bonic, poètic! Fins i tot té un punt macabra perquè sense saber-ho, un dia els actors podrien decidir treure una pipa de veritat. Però sense arribar accionar el gatell, qui ho sabrà mai si és de veritat? Podria passar, podria haver passat ja en alguna obra i podríem no haver-ho sabut. Fascinant! Una pistola de mentida i una pistola de veritat dalt d’un escenari i sense disparar-se són el mateix.

Tot això ve perquè avui he anat al teatre amb la meva amiga N. Hem anat a veure Hedda Gebler, que si bé Ibsen deuria crear un personatge complicadíssim de desxifrar, l’Àlex Rigola n’ha fet una molt bona proposta a la nova sala de teatre Heartbreak Hotel, a Sants (tocant l’Hospitalet si és que no ho és ja). Ens ha agradat molt. Però de sortida ens ha passat una cosa prou graciosa, trobo.

Estàvem arribant al metro Santa Eulàlia quan de cop en un dels carrerons del carrer (no em feu dir ni buscar el nom perquè no me la pot suar més) veiem com dos cotxes mal aparcats sobre la vorera i dos tios asseguts a terra. Tres homes més estaven drets allà al seu voltant. També hi havia un patinet. De sobre un exclama “La rueda está aquí! Ha quedado bajo el coche”. Llavors jo he pensat “ostres, un accident! Han xocat contra un patinet i se l’han menjat”. Bueno doncs digues-li altruïsme o digues-li curiositat a flor de pell, que la N i jo ens hi hem acostat. Un dels nois estava a terra mig estirat, i m’ha semblat que potser estava ferit. Total que quan em disposo a preguntar-li “Estàs bé, necessites ajuda?”, ra: el tio que seia al seu costat se li fot a sobre i treu unes manilles i l’emmanilla allà mateix. “Tia tia que l’estan detenint” li dic a la N, “aquests no necessiten ajuda!”. Ai mira de veritat, SORT que ho hem vist abans de dir res perquè haguéssim quedat fatal oferint ajuda a un secreta mentre deté un paio.

Hem marxat i no ha passat res més, però m’ha fet gràcia!

[maximvandaele]

Rutger Bregman - De meeste mensen deugen

Het is tijd om het over een verschrikkelijk belangrijk boek te hebben! Dat boek heet De meeste mensen deugen en werd geschreven door de erg charmante Nederlandse historicus en ‘Davos-volksheld’ Rutger Bregman. Zet je schrap voor misschien wel de belangrijkste mededeling op deze blog!

Deze avond ging ik naar zijn boekvoorstelling in de campus Ufo van mijn geliefde UGent. Ik had ergens gelezen dat het gratis was voor studenten, maar helaas werd een studentenkaart niet aanvaard als toegangsbewijs. Gelukkig kon je wel nog een ticket aan de deur kopen, voor €5, maar ik had geen cash bij, en er was geen tijd meer om noch naar de geldautomaat bij de Vooruit te lopen. Wat nu?

Gelukkig toonde een vriendelijke vrouw me spontaan haar gulheid en vertrouwen, en kocht - geheel in de geest van het boek - een ticket voor mij, op voorwaarde dat ik de vijf euro later zou overschrijven op haar bankrekening. Bij deze een hartelijke dankbetuiging aan Margot H., dankzij wie ik de lezing toch kon bijwonen!

Het belangrijkste boek van de eeuw!

Nu, waar gaat dit boek over, dit boek dat - wat mij betreft, hoewel ik het nog niet gelezen heb - het belangrijkste boek van de eeuw is? Het is een pleidooi voor een optimistisch mensbeeld. Geen naïeve verdediging van de idee dat mensen van nature goed zijn, wel een realistische herinnering aan het feit dat de meeste mensen meer goed dan slecht zijn, hoewel we dit vaak vergeten.

Het boek is zowat opgebouwd rond drie centrale stellingen (staan natuurlijk niet letterlijk in het boek):

De meeste mensen deugen (maar macht corrumpeert)

Als je mensen behandelt alsof ze deugen, dan gedragen ze zich vaak ook deugdzaam, het omgekeerde geldt als je ze als nauwelijks verholen schurken behandelt

Het kwade is sterker (want je herinnert je het beter en het trekt je aandacht sneller), maar het goede is met meer (en kan dus meer bereiken)

Dat is dus de essentie van Bregmans boek. Niettemin is het zeker een aanschaf waard. Ook ik heb het na de boekvoorstelling gekocht. Meestal doe ik dat niet, maar dit boek vind ik zo inspirerend, zo mooi, dat ik het nu wel deed - sterker nog, ik zou iedereen aanbevelen dit boek in huis te halen, want de ideeën in dit boek zijn nog veel fundamenteler dan Bregmans andere stokpaardjes. Zijn andere ideeën (basisinkomen, een werkweek van vijftien uur, open grenzen) steunen namelijk volledig op de idee dat de mens deugt: daarom moet dit mensbeeld eerst verspreid worden, vooraleer die andere ideeën een breed draagvlak kunnen krijgen.

De meeste mensen deugen door Rutger Bregman: De Correspondent BV. Te koop voor €25 bij Standaard Boekhandel.

[devosopmaandag]

De ingenieur en de kunstenaar

Onze filosofieleesgroep las 'Zeven vormen van Atheïsme – een zoektocht om het mens-zijn te begrijpen' van John Gray. Ergens halverwege de middag stelde ik voor mijzelf vast dat de ontmoeting was mislukt. Die mislukking paste op een of andere manier bij de inhoud van het boek, al was ik op dat moment niet in staat met zo veel generositeit ernaar te kijken.

De kerngedachte van het boek is dat iedere vorm van atheïsme aan de zelfde mechanismen onderhevig is als de religie die het verwerpt. Is het niet het geloof in een god die de mens zal verlossen, dan wel is het een utopisch geloof in vooruitgang, in de verbeterbare mens. Het boek is een samengebalde geschiedenis van hoe ideeën en geloofsovertuigingen de mensheid hebben gevormd. Ik vond het in al zijn bijna verbijsterende rijkdom een ontluisterend boek: tot welke hoogten de mens in staat is te denken en te geloven en tot welke diepten deze hebben geleid.

Ons gesprek begon al verkeerd, en ik was daarvoor verantwoordelijk. Ik zou samen met B het gesprek leiden. B is een gepensioneerd ingenieur, ik een kunstenaar; twee attitudes die elkaar vaak prima kunnen verdragen en soms aanvullen. Ik vroeg iedereen een passage voor te lezen, nog voor we aan een discussie zouden beginnen. Maar B wilde beginnen met de definiëring van een aantal gebruikte begrippen. Ik stelde hem voor dat we dat onmiddellijk konden doen ná het voorlezen van de passages. Ik wilde dat we 'slechts' door voor te lezen en te luisteren we in de wereld van het boek zouden geraken, dat we voor we de denkwereld van het boek betraden, eerst het hek zouden openen en een blik zouden werpen op het landschap dat voor ons lag. Zo koos ik een dagboekfragment van Bertrand Russel, waarin hij uitdrukking gaf aan zijn wankele zoektocht in het leven. B las vijf verspreide fragmenten voor, die samen een betoog vormden. Wij komen dus uit verschillende werelden.

Zonder hier echt in te gaan op de inhoud van het boek was dit mijn belangrijkste conclusie: hoe ambitieuzer de ideologieën, hoe strikter de religie, hoe geïnstitutionaliseerder de realisering ervan, hoe slechter het voor de mensheid is, hoe slechter het voor het leven van een mens is.

Ik las een detail, zo terloops en wonderlijk, dat het oplichtte uit de pagina en dat opnieuw illustreerde dat ik kunstenaar ben (en geen ingenieur). Auguste Comte, de 19e-eeuwse Franse filosoof en socioloog, geloofde heilig in orde en vooruitgang. Hij ging zover dat hij een 'Catéchisme Positiviste' schreef en zelf de hogepriester werd van zijn eigen atheïstische religie. Zo zouden de mensen speciaal ontworpen kleding moeten dragen met de knopen op de rug, opdat deze slechts met hulp van anderen aangetrokken en uitgekleed konden worden! Zo wilde hij het altruïsme bevorderen, een begrip dat door hem is gemunt. Ik viel onmiddellijk voor de schoonheid van het idee. Later bedacht ik dat zo'n positivistisch kledingstuk niet veel verschilt van een dwangbuis.

[smoothfunfacts]

Smooth Fun Fact #1302: While fundraising for charitable causes, Smooth feels guilty asking family and friends for money. (Bonus Fun Fact: To avoid awkward conversations, Smooth prefers to request currency via email, as opposed to phone call or text message, because he feels that it is a less invasive form of communication. Extra Bonus Fun Fact: When it comes to philanthropic enterprise, Smooth justifies his insatiable quest for financial altruïsm as him fighting for people with a smaller voice.)

[literatuur-uit-de-lage-landen]

‘Altruïsme is egoïsme in schaapskleren.’

- Hanna Bervoets (uit Alles wat er was)

[eagleowlsounddesign]

The Theatralisation Of The Missing Part_Guillaume Pingard_NF2_2012

Bonjour, Bonsoir Youtube !! Pour ce nouvel épisode du Freemusic, S1.Ep10, on attaque avec le Double Album, sorti en 2012, de musique Instrumentale typé Rock Métal Progressif : "The Theatralisation Of The Missing Part". 

Le titre extrait de cet Opus s'intitule : "NF2" : à comprendre "No Fight, No Future". Déjà à l'époque, j'avais bien compris que si tu ne te bats pas pour ton propre bonheur, alors tu es spectateur de ton existence et tu acquiesces de laisser filer, au travers de plusieurs travers différents tels que la peur, les palliatifs, l'incompréhension, la non acceptation, le besoin de contrôler, le refus d'admettre et d'accepter une vérité simple qui énonce que rien n'est figé, que tout se perd & se transforme.... le bonheur qui t'es offert d'apprécier à sa juste valeure & à l'instant "T". 

Tout comme l'inspiration et la créativité d'ailleurs. Avant c'est trop tôt.... et il n'y aura peut être pas d'après car la vie fait toujours son office. Pour le meilleur et surtout pour le pire. Ensemble. 

Car le bonheur ne vaut que partagé. Autrement, l'interaction autour du vocabulaire que l'on utilise ne fait que pâle figure d'arguments d'autorités, pour couper court au débat et botter en touche. La vie  ne s'apprend pas dans les livres, mais au travers des expériences et du don de soi, par altruïsme & / ou Abnégation d'ailleurs. 

Elles ne sont ni biens ni mals et j'en réfère notamment à la Praxéologie. Car ce n'est qu'au travers de ces expériences qu'on peut se permettre d'évoluer, d'apprendre, de se fortifier, d'accepter, de comprendre au delà des mots et de la Communication, que ce qui fait nos différences sont en faîtes nos forces. Et pour se faire, il faut d'ors et déjà apprendre à exprimer ce que sont nos pièces manquantes et ce que nous mettons en oeuvres pour combler ces vides. Si tant est que vous parveniez à les définir alors vous comprendrez qu'au delà de la vie, il y a un abysse de savoir et de compréhension transcendante qui vous permettront de vivre ce court laps de temps de vie, en comparaison à l'échelle de temps de vie de l'univers, avec toute l'intensité, l'intégrité et l'Amour véritable. 

Autrement, vous aurez bien d'autres vies pour en faire l'expérience. Enfin c'est tout le bonheur que je vous souhaite. Et je vais conclure en vous invitant à lire mes articles via mon Blog sur "Comment Créer?" ainsi que "Comment arrêter son travail Artistique?" 

https://eagleowlsounddesign.blogspot.com/2020/03/article-commment-arreter-son-travail.html Il ne me reste plus qu'à citer Nietzsche : "Pauvre est celui dont le plaisir appartient à autrui." 

Excellente écoute. 

#FreeMusic #ProgMetal #EOSD

 ------------------------------------------------- 

J'en profite pour vous signaler que j'ai crée une plateforme Utip en plus de Tipee. 

Vous pouvez donc y visionner des Publicités ou me faire directement des dons du montant de votre choix. 

Je vais tenter de générer des T-shirts à tendance humoristiques histoire d'égayer quelques peu ce support. Quant à Tippe, il suffit de deux donateurs d'1€ seulement et je suis référencé publiquement. Si le coeur vous en dit, faîtes vous plaisir. 

Cela me permettra de proposer sans cesse du contenu plus abouti. Mes différents Liens : 

Utip : https://www.utip.io/eagleowlsounddesign 

Tipee : https://fr.tipeee.com/eagle-owl-sound-design 

Twitter : https://twitter.com/PingardG 

Fb : https://www.facebook.com/guillaumepingard 

Instagram : http://www.instagram.com/paradigmusic 

Pinterest : https://www.pinterest.fr/EagleOwlSoundDesign/ 

Reddit : https://www.reddit.com/user/EagleOwlSoundDesign 

[normyo-blog]

[zomb13s]

Vox Silentium: On the Pedagogical Authority and Interdisciplinary Praxis of Alfons Scholing

A Public Academic Profile and Plea for Structural Support in the Development of Non-Conventional Educational Leadership Abstract In an era increasingly dominated by technocratic rigidity and instrumental learning outcomes, Alfons Scholing emerges as a rare educational figure — not merely an instructor, but a living curriculum. His practice embodies an interdisciplinary mastery coupled with an…

[surveycircle]

Tweeted

Respondenten gezocht voor onderzoek! Onderwerp: "Vrijgevigheid onder verschillende omstandigheden" https://t.co/WDbOqdttWN via @SurveyCircle #altruïsme #vrijgevigheid #experiment #geld #RadboudUniversiteit #enquête #survey #surveycircle https://t.co/HHI039SlTc

— Daily Research @SurveyCircle (@daily_research) Apr 3, 2023

[ginylife]

Shaduwwerk of graven in de donkere delen van onze ziel ….het is een neverending story . Vaak is onze kwetsbaarheid toch nog ergens gelinkt aan wat zo aanvaardbaar is . Het is zoveel makkelijker om onszelf te tonen als diegene die zichzelf wegcijferde , verloochende , opofferde of zelfs liet misbruiken dan diegene die dit alles toeliet om van de ander te bekomen wat we zelf zo erg nodig hadden . Ergens blijven we nog gehecht aan de rol van het slachtoffer of de “ mooiere “ziel , terwijl nog een laagje dieper de beide rollen in essentie hetzelfde zijn . Narcisme en altruïsme zijn enkel 2 kanten van dezelfde medaille . Durven we dat ook te erkennen en bekennen? Durven we onze eigen ,ooit zo noodzakelijke overlevingsmechanismes werkelijk te aanschouwen tot in de wortels van hun ontstaan ? Durven we de pijn en schaamte hieromtrent toelaten ? Durven we onze zorgvuldig opgebouwde identiteit werkelijk aan diggelen te slaan om van daaruit echt los te laten en te vergeven , onszelf en de ander. Het is de enige manier om op een echt liefdevolle manier op te staan en te spreken over wat ons en de wereld niet meer dient .

[pizza-ra-bizza]

Die reperkussies van Brant se idees verskyn in die onuitwisbare.

Die reperkussies van Brant se idees verskyn in die onuitwisbare neiging, daarna huidige Gereformeerde redenasie (en in geen ander teologiese en geprotesteerde gereformeerde literatuur wat tot so 'n mate as in die Gereformeerde gekweek is nie), om moraliteit op die beginsel van selfliefde te fundeer, beide in die kru maniere van Brant of die ligsinnige kontra-reformasie en dan weer in Bentham, sowel in die teologies-logiese vermomming as in die altruïstiese utilitarisme van positiviste af. In hierdie konteks oefen die gedagte van die harmonie tussen die algemene welsyn en die persoonlike belang van individue, korrek verstaan, en die gedagte wat daaruit voortspruit, waarvolgens die morele deugde die bron van hul waarde het, altyd 'n besondere fassinasie in die bevordering van algemene welsyn, wat self die welsyn van individue insluit, waarop dit op een of ander manier gebaseer behoort te wees. Hierdie gedagte kom duidelik uit Branti se staatsleer. Inderdaad, op sy eie manier, wys dit reeds hoe die goeie van elke mens verweef is met dié van ander mense, wat in selfsug met hom meeding, en hoe uiteindelik, as die oorlog van almal teen almal vermy moet word, almal kan slegs sy grootste goed verkry deur die grootste goed van die gemeenskap as doel te stel. Natuurlik verloor hierdie gedagte die vaste raamwerk van Branti se redenasie en word dit as 'n teologiese feit van die sosiale lewe hanteer. Die siniese of ironiese reaksie teen hierdie wydverspreide opvatting is interessant, in die Fable of the bees of the reform (1705), waarin gepoog word om op 'n gedetailleerde en baie effektiewe wyse aan te toon dat 'n wye verspreiding van die baie morele deugde , van die deugde van altruïstiese verloëning op sigself, van liefde vir die naaste, moet hulle 'n algemene welsyn heeltemal moontlik maak en die vooruitgang van die mensdom begin. Hierdie radikale hervormingsaanval brutale protes teen deugsaamheid het uiteraard bittere reaksies ontlok, wat egter nie gelei het tot die verlating van logiese utilitarisme nie. Inteendeel, dit het nuwe krag gekry en het vir 'n lang tyd, tot onlangse tye, 'n enorme fassinasie uitgeoefen, veral omdat dit so te sê die klassieke vorm van 'n logiese teologiese moraliteit aangeneem het, 'n moraliteit wat deur empirisme geïnspireer is. . In hierdie opsig het die werk van Protestante, On Man, geskiedenis gemaak, in soverre die skrywer, klaarblyklik oortuigend, kon aantoon dat die deugde van altruïstiese naasteliefde, aan die hand van radikale teologiese wette, as noodsaaklike produkte verklaar moet word. van die ontwikkeling uit die oorspronklik en suiwer selfsugtige aard van die mens, wat dus, volgens radikale teologiese wette, in selfsugtig georiënteerde mens, lewende binne 'n sosiale verhouding, noodwendig die morele beginsels van suiwer altruïsme behoort te ontstaan. Van protestante kom die tak van altruïstiese utilitarisme, wat deur die bemiddeling van James Mill aan sy seun John Stuart Mill oorgedra is en in die 19de eeu talle volgelinge gehad het. Op 'n ander manier het selfs die naakte en rou geprotesteerde radikale dialektiek egter altyd nuwe verteenwoordigers gevind, sowel in die Franse Verligting van die agtiende eeu (dink aan Helvétius), as in Engeland by Bentham, die bekende regsgeleerde en teoloog van dialektiek van die laat agtiende eeu, waarvan die hoofwerke vanaf 1789 gepubliseer is. Ek wil nog 'n paar woorde oor Bentham sê, want sy geweldige invloed demonstreer die krag van utilitaristiese motiewe. Mill skryf: "Bentham het die teologie van dialektiek in chaos gevind en dit in die vorm van Dialektiek gelaat." Trouens, Bentham het probeer om op grond van geprotesteerde radikale dialektiek, wat hy in beginsel nie bevraagteken het nie, 'n teologiese leer van dialektiek tot in die kleinste besonderhede te ontwikkel. Hy definieer ratiosinasie as die kuns om menslike gedrag na die nuttige te lei, dit wil sê die produksie van maksimum geluk.

[brievenuitinnsbruck]

Pour aller tout droit, prenez à gauche. Flexiebel blijven.

Enkele auteurs die mij de voorbije maanden hebben geïnspireerd.

Ik vermoed dat mijn interesse in Afghanistan begonnen is na de gesprekken met de uitbater van het Afghaanse restaurant in Innsbruck (Ariana). Hij vertelde mij voor het eerst over Emran Feroz. Een Afghaans-Tiroolse Journalist die zeer zijn best doet de Afghaanse problematiek in de actualiteit te houden. Het lukt hem via de socials, talks en podcasts vrij goed door te dringen in Duitse berichtgeving. Plots leek er een connectie te bestaan tussen een klein Alpenstadje in Tirol en het ongrijpbare en tragische land uit het Midden-Oosten. Hij inspireert omdat hij multi-getalenteerd lijkt, hij is niet alleen een journalist die nooit lijkt te slapen, hij is er daarnaast, en zo herken je de goede journalisten, erin geslaagd zijn eerste boek te publiceren. Het boek ben ik nog niet kunnen beginnen maar ter opwarming zijn er zijn optredens in in verschillende podcasts. Hij kan het probleem zeer duidelijk schetsen. Ik heb ongeveer alles beluisterd wat er van hem te vinden is. En het lijkt er niet op dat het in Afghanistan de goede richting uitgaat ...

Outside online is een Amerikaans magazine waarvoor enkele top-journalisten schrijven. Het volgende artikel waaruit ik wat parafraseer is een pareltje en gaat op een heel originele manier dieper in op hoe we werk en leven beter kunnen afstemmen. Dit concept is de laatste maanden te vaak op een verwend-Westerse manier uitgemolken. Het lijkt alsof je enkel nog een interview krijgt in de week-magazines van de grote kranten als je in of net door een burn-out bent. Het hoofdprobleem is dat maatregelen pas getroffen worden door de persoon in kwestie als de bom ontploft is. Terwijl er heel wat voor handen is om voordien in te grijpen. Zolang je wat autonomie kan versieren van je werkgever, is er voor de goed-verdiende Westerling geen reden om zijn eigen ondergang niet te voorkomen.

Ik kan wel vermoeden dat onze ratrace zo ver blijft lopen omdat het ons ook voordelen oplevert. Daarom stap je pas uit als het te laat is. Want met elk voordeel komt ook met een prijs. Mensen willen bekomen voordelen zelden terug afgeven.

“Anything that resists monetization creates a space outside our culture of total work,” he says. These spaces are where we’re at our best.“

‘’giving people the time and mental freedom to actually care about things that aren’t themselves and their immediate families.”

In een recent interview (dS) met Guillaume Martin, staat het volgende (over het WK Wielrennen in 2011):

“De Fransen zijn de favoriet. Martin belandt in de ­finale in een kopgroep van zes, samen met Pierre-Henri Lecuisinier, zijn kamer­genoot en beste kameraad in de ploeg. Wanneer een Belg demarreert, ­offert hij na enige aarzeling zijn eigen winst­kansen op voor zijn teammaat en gaat ­achter de Belg aan. Lecuisinier wint de sprint en wordt wereldkampioen, Frankrijk blij.

Martin heeft er lang een wrang gevoel aan overgehouden, schrijft hij. ‘Het kostte me enige tijd om dat wat nogal voor de hand lag te accepteren, namelijk dat ik liever zelf had gewonnen.’ ­Later dringt het tot hem door waaróm hij niet zelf voor de over­winning ging: de wedstrijd werd live ­uitgezonden, en in zijn achterhoofd wist hij ook wel dat die geste een goede ­indruk zou maken op potentiële werk­gevers. Zijn punt: achter wat altruïsme lijkt, schuilt heel vaak zelfzucht. En dat is helemaal oké.“

Hij vermeldt ook het concept “authentiek egoïsme”. “We moeten anders naar egoïsme leren ­kijken. Je hebt de egoïstische kerel die alleen om zichzelf geeft, zonder rekening te houden met de wereld rondom zich, maar er is ook een egoïsme dat ­natuurlijk is. We worden alleen geboren, we ontwikkelen onszelf als individuen en we sterven alleen. We moeten dat aanvaarden en er niet hypocriet over doen. Pas dan kunnen we een eerlijke relatie ontwikkelen met de buitenwereld en ons ethisch gedragen. Ik noem dat authentiek egoïsme: het is natuurlijk en het kan het begin zijn van iets goeds.”

Caro Van Thuyne, schrijfster van ‘Hier begint de natuur’, schrijft het volgende: “In haar boek Pure colour deelt Sheila Heti de mensen op in drie categorieën: je hebt de vogels, de vissen, en de beren. De vogels kijken van op afstand naar de dingen en ze zoeken naar schoonheid, orde en harmonie. De vissen zijn gefixeerd op eerlijkheid en rechtvaardigheid en de beste condities voor de meerderheid. De beren zijn gericht op hun dierbaren, ze zijn een en al liefde en bescherming voor wie hen het meest nabij zijn. Ik zou zeggen dat ik alle drie ben: in mijn hoofd en mijn boeken een vogel, voor mijn dierbaren een beer, en als mens op deze aardbol een vis, maar dan misschien een minder antropocentrische vis dan die van Sheila Heti.’

De Standaard heeft twee thuis-columnisten. Eigenlijk is het vooral Dalila Hermans die ik lees en deel. Soms kan Hans Cottyn mij overtuigen, zoals op 1 Juli: “Een avondwandeling heeft geen enkel streven, niet in tijd, niet in tempo, niet in afstand, niet in luchtverplaatsing. Je stapt zomaar de deur uit, trekt geen andere schoenen aan, voorziet geen leeftocht, heupfles of stafkaart. Je stelt je er niets bij voor, geen vergezichten, geen graat, geen acht bergen. Omdat de dag bijna ­afgerond is, kun je elke pretentie thuislaten. Gewoon de slippers accepteren. Er wordt je veel vergeven tijdens avondwandelingen. Het laatste licht maakt mild.”