#incikutusu

[incikutusu]

''Ege, Maria kim?''

''Maria mı?''

''Evet Maria.''

''Maria kim?''

''Ben de sana soruyorum Ege. Maria kim?''

''Şu an beynim yandı. Bu nerden çıktı şimdi?''

''99 beğenide kalan fotoğrafını haftalar sonra 100 beğeni yapan Fransız kız. İsmi Maria.''

''Haa, Maria! Şu seni aldattığım kız!''

''Haa! Beni aldattığın kız mı, oh, rahatladım. Ben de bu kız kim diye düşünüyordum. Bildiğim iyi oldu.''

[incikutusu]

" Ege ne oldu inanamayacaksın! Az önce yemekhanede masalar arasında yürürken Gökhan diye bir arkadaşımla karşılaştım. Bana öyle bir şey anlattı ki! Bizim hocalardan biride mesafe aşkı yaşamış. Hem de bizimkisi gibi, karsı Fransa'da yaşıyorken tanışmışlar. Evet, karısı diyorum. Çünkü iki yıl önce evlenmişler. Kadın da Türk, ama Fransa'da yaşıyormuş. Geçen sene buraya taşınmış. Ve hatta bir tane de kız çocukları olmuş. Geçen gün bebeği okula getirdiklerinde görmüştüm. Çocuğun adını Paris koymuşlar ve bu şaka değil!"

"Gökhan kim?"

[incikutusu]

“Ege,elini camdan dışarı uzatsana.”

“Neden?”

“Ben de uzatacağım. Aynı yağmur elimizi ıslatacak. Sanki…”

“Ellerimiz birbirine değiyor gibi”

“Uzatıyor musun?”

“Evet. Tuttum elini.”

“Ben de…”

[incikutusu]

Kendimi İzmir gibi hissediyorum, yazmak istiyorum ama ne yazacağımı bilmiyorum.

[incikutusu]

''Var ya... Çok tatlısın.''

[incikutusu]

''Ege'nin İzmir'i gibi davran. Tamam mı?''

[incikutusu]

“Hiç mi umudun yok? Belki bir gün yan yana oluruz. Belki bir gün dokunurum sana. Belki bir gün öperim seni.”

[incikutusu]

“Ne oldu?”

“Böyle bir şey beklemiyordum. Seni böyle beklemiyordum.”

“Nasıl yani?”

“Sen… çok güzelsin…”

[incikutusu]

“İzmir Ege’dedir, sen de bendesin.”

[incikutusu]

“Keşke kuş olsam. Sana gelirdim şimdi.”

Elleriyle kuş gölgesi yapmıştı ve şöyle yazmıştı.

“Havada buluşalım.”

[incikutusu]

“Kendimi öldürücek cesaretim yoktu. Ben de sendeki beni öldüreyim dedim. Ama kendini öldürsem daha kolay olurmuş İzmir.Sende yok olacağımı bilmek bana kafayı yedirtti. Senin o telefondaki haykırışlarını duyduğumda içim gitti.``

“Sen bana gelmeseydin, ben sana gelirdim. Dayanamazdım. Kaçar gelirdim. Umrumda değil geleceğim, umrumda değil geçmişim, hiçbir şey umrumda değil. Sadece sen… sen…”

“Annem gitti… Babam gitti… Sonra… sonra sen…”

“Ben gitmeyeceğim. Onlar seni bana emanet ettiler. Bunu kalbimden hissediyorum. Belki yine yanında olamayacağım, belki yine yakınında olmayacağım, belki yine yakınında olmayacağım ama bunların ne önemi var. Sen benim kalbindesin, aramızdaki şehirler umrumda değil.”

[incikutusu]

“Bir gün yanında olduğumda da bana böyle gülecek misin?

“O zaman daha büyük güleceğim.”

[incikutusu]

“Naber?”

“Bayağıdır mesajlaşmıyoruz, yaklaşık üç dakikadır. Ben de arayayım dedim.”

[incikutusu]

Farkında değildin,

Beni sen değiştirdin.

[incikutusu]

“Bu gece dolunay var gökyüzünde.”

“Aynı şeye bakıyoruz ya şimdi seninle… Senin baktığın yere bakıyorum diye göz göze geliriz belki.”

“Biz seninle her gün göz göze geliyoruz.”

“Nasıl?”

“Bilmem, garip bir şekilde öyle hissediyorum. Sanki seninle mesajlaşırken gözlerine bakıyormuşum gibi. Sanki mesajlarını okurken sesini duyuyormuşum gibi. Bana fotoğraf attığında tam karşımdaymışsın gibi. Hatta sen yokken bile, aylarca yok olduğunda bile bunları hissetim. Sanki her odama girdiğimde orada sen de varmışsın, sadece benimle konuşmayı kesmişsin ama hep yanımdaymışsın gibi.”

“Hep yanındaydım Ege. Hep aklımdaydın. Ama yapamadım… Oturup seninle ilgili bir sürü cümle yazdım günlüğüme ama yazamadım. Çünkü… annem gitti… babam gitti… Ve yaşamanın bir anlamı yoktu. Ve sen benim için yaşamanın birkaç anlamından biriydin. Bu yüzden, sana yazmak ve hayata kaldığım yerden devam etmek istedim.”

“Peki ne değişti? Aylar geçti ve bana bir anda yazmaya karar verdin.”

“Çünkü sen de ailem olmuştun benim. Ve ben ailemi çok özledim.”

[incikutusu]

"Ah, ah. Sana karşı hissettiklerimi bir söyleyebilsem, bir kelimelere dökebilsem... İçim gidiyor, içim..."