#roodbruin

[devosopmaandag]

'Chroma – a book of colour'

Twee maanden woonden we diep het binnenland van de Limousin in, waar groen in duizend schakeringen mijn blikveld vulde. De nachten waren van een stilte die mijn oorschelpen deed groeien. Bijna één hele maancyclus ging schuil achter wolken. Zo donker heb ik het thuis slechts met verduisteringsgordijnen. De reeën en de das openbaarden zich alleen in het opengewroete gazon, roodbruine kalfjes dronken in de wei bij hun moeder, de uilen zwegen, de linde voor het huis verdubbelde in omvang, het brood was bijna overal goed. De stad was ver weg, en daarmee de stadscultuur. Ik bezocht één kunsttentoonstelling, die me verbijsterde (beelden uit de Tolkienfilms als enorme handgeweven tapisserieën). En, ja, ik ging één keer naar de dorpsbioscoop en zag een uitstekende film. In boeken die ik voor het slapen las kwam wel een beroemde in Parijs en New York wonende cineaste tevoorschijn ('Mijn moeder lacht' van Chantal Akerman) en werd een ook al in New York wonende schrijver bijna vermoord ('Mes' van Salman Rushdi), maar die stedelijke cultuur bleef binnen de pagina's van het boek. Er was wel het dagboek van Derek Jarman dat wat daar buiten mijn slaapkamerraam zich afspeelde, verbond met literatuur, film, kunst, politiek en stedelijke subculturen.

Mijn liefde voor botanie werd door hem keer op keer gevoed. Ik kon parallel oplopen met zijn observaties in zijn tuin en omgeving, van het bloeien van opeenvolgende bomen en planten: gaspeldoorn, sleutelbloem, bosviooltje, meidoorn, brem, vlier, vingerhoedskruid, akelei, ratelaar. Ik leerde hoenderbeet en vroegeling door hem kennen. Hij maakte zijn tuin ermee en schiep cultuur. Maar zijn hele dagboek draait evenzeer om wat we 'high culture' noemen, om de Britse maatschappij onder Thatcher, het vechten voor homo-rechten en om jeugdherinneringen. Alleen af en toe sluipt zijn ziekte het boek binnen.

Thuisgekomen vond ik een vanuit Frankrijk besteld boekje van Jarman: 'Chroma – A Book of Colour – June '93'*, geschreven toen zijn ogen slechter en slechter werden. Uiteindelijk zou hij blind worden. Ik begon gisteren gretig in het kleine boek te lezen, een verzameling van kleur naar kleur waarin hij al zijn kennis, liefdes en herinneringen duizelingwekkend en lyrisch samenbrengt. Het is een idiosyncratisch compendium, soms een beetje hallucinerend. In zijn inleiding is het eerst citaat van Wittgenstein: “Bezie je kamer op de late avond wanneer er nauwelijks meer kleuren vallen te onderscheiden – en maak nu licht en schilder wat je eerder in het halfdonker hebt gezien. �� Hoe vergelijkt men de kleuren op zo'n afbeelding met die van de halfdonkere ruimte?”**

Op de een na laatste avond voor ons vertrek verdween het dorp aan de overkant van het dal in de mist. Ik opende de ramen en bleef heel lang kijken hoe grijzen, blauwen, in zwart verdwijnende groenen inelkaar vloeiden als inkten in water. Ik kon mijn ogen er amper van af houden. Drie dagen later opende ik Jarmans kleurenboekje.

* Chroma – A Book of Colour – June '93 | Derek Jarman | uitgeverij Vintage/Penguin Random Books 1994

** Opmerkingen over kleuren | Ludwig Wittgenstein | vertaling Paul Wijdeveld | uitgeverij Tabula 1982

[keepthatdogalive]

Hemoglobine (+ Mb en MetHb)

Algemene ontwikkeling van een erytrocyt is: hematopoëtische stamcel -> erytroblast -> normoblast -> reticulocyt -> erytrocyt

erytroblast = de voorloper van een erytrocyt waar hemoglobine wordt gesyntheseerd

Heem

Synthese waar/wie Cytoplasma en mitochondriën van grotendeels erytroblasten in het beenmerg, maar elke cel met aerobe stofwisseling maakt (in mindere maten) heem.

Structuur Heem = porfyrine = 8*succinyl-CoA + 8*glycine + Fe2+

Glycine = een aminozuur Succinyl-CoA = intermediar van de Krebscyclus Fe2+ = ijzeratoom Porfyrine = naam van de ringvormige structuur Porfyrie is ziekte waarbij de synthese van functioneel porfyrine verstoord is (en dus de synthese van heem), dit leidt tot een opstapeling van niet-functioneel porfyrine en dus roodbruine tanden en urine die fluoscerend rood zijn in UV-licht.

Hemoglobine

Synthese waar/wie Erytroblasten in het beenmerg

Structuur Hb = 2*α-keten globine + 2*β-keten globine + 4*heem

Variatie in deze ketens bepaald de affiniteit van Hb, als neonaat is het belangrijk om een hogere affiniteit te hebben voor O2 dan het moederdier. Na geboorte is er een geleidelijke overgang naar ketens met een lagere affiniteit.

Werking/Functie Hb is belangrijk voor de zuurstoftransport en bevindt zich alleen in erytrocyten. O2 kan binden aan het ijzeratoom van heem, dus Hb heeft 4 bindingsplekken voor O2, wanneer O2 gebonden aan Hb is dan is dit oxy-Hb en wanneer er geen O2 gebonden is dan is dit deoxy-Hb

Deoxy-Hb is strak gebonden Hb het heeft dan een lage(re) affiniteit voor O2, waardoor het lastiger is om O2 te binden en O2 eerder loslaat. Wanneer O2 dan wel bindt dan verhoogt de affiniteit van Hb voor O2 ook meteen doordat de oxy-Hb een lossere structuur heeft. Hierdoor is het na de eerste O2 binding makkelijker om meer O2 te binden en laat de O2 minder graag los. (2,3-BPG/DPG houdt de structuur van Hb strakker gebonden, wat sommige diersoorten gebruiken tijdens de dracht om hun affiniteit voor O2 te verlagen)

Verstoring in Hb/heem synthese

Leidt tot hypochrome microcytaire anemie, want reticulocyten blijven delen totdat ze een bepaalde concentratie aan Hb hebben bereikt (zo een 30-35%), daarna stoppen ze pas met delen en worden ze volwassenen erytrocyten.

Oorzaken - Ijzergebrek, voor de heemsynthese is Fe2+ nodig - Kopergebrek, koper is erg belangrijk voor het openemen van ijzer

Myoglobine

Structuur Mb = globine + heem

Mb heeft dus maar 1 bindingsplaats voor O2

Werking/Functie Mb heeft een hogere affiniteit voor O2 dan Hb en wordt gebruikt in spiercellen voor zuurstofopslag, tijdens inspanning daalt de pO2 en laat O2 los.

MetHemoglobine

Structuur MetHb = zelfde als Hb, behalve dat het ijzeratoom van heem Fe3+ is in plaats van Fe2+

Werking/Functie MetHb is niet functioneel, het is een gevolg van nitraten die omgezet worden tot nitriet. Nitriet oxideert Hb, waardoor Fe2+ -> Fe3+ wordt. O2 kan niet binden aan Fe3+ en dus verliest de Hb zijn transport functie en kleurt het bloed bruin. Daarnaast zorgt dit voor oxidatieve stress, waardoor de SH-groepen van de globine ketens disulfide bruggen kunnen vormen, waardoor de structuur van globine verandert en gaan denatureren en waardoor dus Heinz bodies ontstaan.

Grafieken (relevantie: tentamen)

Dus op affiniteit voor zuurstof (hoog -> laag) Myoglobine -> Hemoglobine zonder 2,3-BPG -> Hemoglobine met 2,3-BPG -> metHemoglobine

Die van Mb zou wel nog wat stijler kunnen, maar je begrijpt het idee.

[koningkaart]

[rotterdamvanalles]

Het Justus van Effenblok aan de Justus van Effenstraat, 3 mei 1950.

Het Justus van Effencomplex is in 1918 ontworpen door de Rotterdamse architect Michiel Brinkman. De opdracht kwam van ir. A. Plate, toenmalig directeur van de Gemeentelijke Woningdienst. Hij wilde de huisvestiging voor de minst draagkrachtigen verbeteren. Het idee was om via een groot complex veel mensen tegelijk aan een woning te helpen. In september 1922 werd het complex voor de eerste keer opgeleverd, fonkelnieuw en hypermodern.

Het wooncomplex is opgetrokken uit gele IJsselsteen en roodbruine baksteen en bestaat uit vier woonlagen met een plat dak. Het complex heeft een omtrek van 80 bij 150 meter en telt vier ingangen. Het blok omsluit een binnenterrein waar wat kleinere huizenblokken staan. De voordeuren van de woningen liggen aan het groene binnenterrein en niet, zoals gebruikelijk, aan de omliggende straten, waardoor het woonblok de intieme sfeer heeft van een dorpje in de stad. Het telde in totaal 264 woningen.

De woningen bestaan uit één etage woningen op de begane grond en op de eerste verdieping. Hierboven op zijn maisonnettes gevormd op de derde en vierde woonlaag met een entree op de galerij. De woningen hebben centrale verwarming (voor het eerst toegepast in de volkswoningbouw in Nederland). Bovendien waren er allerlei voorzieningen in het complex gemeenschappelijk, zoals wassen, drogen en strijken. Die opzet zou bijdragen aan de saamhorigheid van de bewoners, zo hoopte architect Brinkman

Het gebruik van een galerij, een verhoogde woonstraat aan de binnenkant van het blok, werd toen in Nederland nog nergens toegepast. De brede galerij langs de tweede verdieping maakte het bakkers en melkboeren mogelijk om met hun karren naar boven te gaan. De galerij is van zeer grote invloed geweest op de Nederlandse architectuur. Ze dient als inspiratie zoals bij eerste galerijflat van Nederland, de Bergpolderflat van Willem van Tijen.

De in 1984 gestarte renovatie van het inmiddels wereldberoemde Rijksmonument is uitgevoerd door architectenburo L. de Jong in samenwerking met de Rijksdienst van Monumentenzorg. De oorspronkelijke 264 kleine woningen (gemiddeld 50m2) werden samengevoegd tot 164 ruimere appartementen. De luchtstraat werd integraal vervangen en de authentieke gele gevels aan het binnenterrein wit geverfd. In 1985 kreeg het complex de status van Rijksmonument. Ondanks de ingrepen voldeed het gebouw al snel niet meer aan de moderne wooneisen en raakte het in verval.

In 2000 besloot Woonstad Rotterdam tot een grootscheepse restauratie. Uitgangspunt was het herstellen en terugbrengen van het gebouw in zijn oorspronkelijke waarde, waarbij het moest gaan voldoen aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Aan de restauratie ging een visieprijsvraag vooraf die werd gewonnen door Molenaar & Co architecten en Hebly Theunissen architecten. Voor de ruimtelijke herinrichting van de binnenterreinen tekende Michael van Gessel Landscapes. Het bijzondere energieconcept is van W/E adviseurs. De werkzaamheden van aannemer Jurriëns Bouw begonnen in 2010.

Het aantal woningen werd verder teruggebracht. De 154 woningen voldoen nu aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Waarbij veel oorspronkelijke details zijn hersteld die bij de eerste renovatie verloren waren gegaan. De gevels zijn in de originele staat teruggebracht, de trappenhuizen vernieuwd, de aluminium kozijnen zijn vervangen door houten reconstructies van de oorspronkelijke kozijnen, maar ook zijn de woningen voorzien van CO2-gestuurde ventilatie en vloerverwarming en zwaar geïsoleerd. Verwarming én verkoeling gebeurt door een centrale installatie voor warmte- en koudeopslag (WKO) die onder het voormalige badhuis is geïnstalleerd, op de plek van de oude stookkelder. De ingrijpende restauratie heeft twee jaar geduurd en 30 miljoen euro gekost. Op 6 september 2012 vond de officiële oplevering plaats. Het Justuskwartier, zoals het na de restauratie is gedoopt, is dan precies 90 jaar oud.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[jenniesartpage]

Koe - reductie linosnede print - Limited edition van 24

Koe - Reductie linosnede druk - Limited edition van 24

Dit is een originele handgemaakte linosnede drukprint. Verkrijgbaar in een oplage van 24. De eerste foto die hierbij is gevoegd is nummer 13/24 en is uitgevoerd in de kleuren roze, roodbruin, donkerbruin, zwart, blauw lichtgroen, donkergroen, oranje. De foto’s 2 t/m 6 zijn de lagen 5, 6, 7, 8, en 9. De foto’s van de overige afdrukken zal ik later toevoegen. Het is gedrukt met Caligo Safe Wash…

[fransopdefiets]

10-8 Verdalsøra

Uiteindelijk kwam er toch nog iemand bij in de schuur, Uwe, een Duitse wandelaar, die was al vier weken onderweg vanaf Sundsvall. Maar eerst klopte er een heel bedeesd Duits meisje aan, om te vertellen dat ik niet moest schrikken, maar ze ging een tent opzetten achter de schuur. Omdat ik zelf ging eten in het hoofdgebouw, legde ik haar uit hoe het fornuis in de schuur werkte en zei dat ze vooral gebruik moest maken van de schuur om te koken en te eten.

In het hoofdgebouw kwam ik dus die Uwe tegen, die daar ook ging eten. Een grappige vent, die weer in gezelschap was van een andere wandelaarster, die weigerde om in de schuur te slapen en vervolgens de slaapkamer van de oudste zoon aangeboden kreeg, want die was er toch niet. Over gastvrijheid gesproken!

We aten gestoofd lamsvlees van de eigen boerderij, met geroosterde groenten en aardappelpuree en zelfgemaakt ijs toe. Daarbij dronken we een lokale bierspecialiteit, bier met een rooksmaak. Het procedé is hetzelfde als bij whisky, ze roken de mout, maar hier gebruiken ze in plaats van turf het hout van een specifieke boom. Het was een mooi roodbruin bier met een uitgesproken rooksmaak en ik vond het een ontdekking.

Daarna kregen we van de eigenaar nog een lesje Noorse geschiedenis. De boerderij was al sinds 1750 in de familie en een van zijn voorouders nam deel aan de grondwetgevende vergadering in Eidsvoll. Dus hij vond zichzelf de autoriteit om ons het hoe en waarom van Noorwegen even uit te leggen.

Toen we na het eten met een kruiwagen hout voor de kachel terug kwamen, zat de bedeesde kampeerster inderdaad aan tafel te eten. Ik maakte de kachel aan en spande een waslijn waar we onze natte spullen aan konden hangen. Het werd al snel behaaglijk warm en we zaten gezellig te kletsen totdat we slaperig werden van de warmte en ons bed opzochten.

Om iets over achten zit It ik op de fiets. Ik heb in mijn hoofd om naar Verdal te gaan, ik schat iets van 60 kilometer hier vandaan. Dat blijkt al snel een ambitieuze gedachte.

De route golft op en neer en klimt gestaag naar 320 meter. Heel veel korte steile hellinkjes en ik moet regelmatig afstappen om te gaan lopen. Daarna volgt een slippende afdaling door een grindbed naar 100 meter, waarna ik opnieuw naar 340 meter mag klimmen. En zo gaat het de hele dag door en Verdalsøra komt maar niet in zicht. En ik maar zeulen met die fiets en zweten in de brandende zon.

Ik kijk regelmatig in de app hoe ver het nog is en dan valt me op dat het niet uitmaakt waar ik ben, de afstand naar Verdalsøra blijft altijd 17.4 km. In werkelijkheid moet ik dan nog iets van 40 kilometer afleggen. Op asfalt gaat dat best, op gravel wordt het al uitdagender, maar uiteindelijk fiets ik over een karrespoor vol met kuilen en keien. Ik wil best geloven dat de heilige Olav daar duizend jaar geleden ook gelopen heeft, maar als hij een fiets had gehad, had ie zeker een andere route genomen om de heidense Zweden een lesje te leren.

Wat me ook tegenvalt, is dat alle kerken op de route op slot zijn. De route loopt van kerk naar kerk, maar even naar binnen om een kaarsje voor Sint Olav te branden, dat zit er niet in.

Kortom ik kom behoorlijk afgepeigerd op de camping van Verdalsøra aan, gelukkig hebben ze hier hutjes, zodat ik vannacht niet in de voorspelde stromende regen in mijn tentje lig.

Gefietste afstand: 83 km

Gefietste tijd: 7,5 uur

[honingmagazijn]

Ervaar de betovering van Lavendel: de Lavendelhoning collectie van Honingwebshop

Ervaar de betovering van lavendel met de lavendelhoning van Honingwebshop, waarbij elk potje een bewijs is van de harmonie van de natuur. Duik in de aromatische essentie van lavendel, verweven met de gouden zoetheid van pure honing, en breng je zintuigen naar velden met bloeiende lavendel. Geniet van een zintuiglijke reis die de delicate balans van bloemige tonen en rijke honing vastlegt, samengesteld om te betoveren en te verrukken.

[blogmargadegenieter]

Vrijdag 15 maart 2024

Op middenmaatje zeegroen papier schilderen met de vlotte toets, met acrylverf, zoveel mogelijk zonder water.

Japanse Makaken, portret of helemaal

Zet neer wat je ziet, niet wat je denkt.

Beperkt palet: zwart, wit, rood, roodbruin, oker

[bureauplaagdierpreventie784]

Kakkerlaksoorten en menselijke gezondheid: Identificeren van veelvoorkomende plaagdiersoorten

Kakkerlakken, vaak beschouwd als een van de meest ziekmakende plaagdieren, kunnen aanzienlijke gezondheidsrisico's opleveren voor mensen. Hoewel er over de hele wereld duizenden kakkerlak soorten zijn, zijn er maar een paar berucht om het teisteren van huizen en bedrijven, en deze worden het meest in verband gebracht met gezondheidsproblemen. Dit artikel helpt ons bij het identificeren van de meest voorkomende soorten kakkerlakken die een gezondheidsrisico vormen voor mensen en geeft aan hoe we een kakkerlakkenplaag kunnen herkennen en aanpakken.

Duitse kakkerlak (Blattella Germanica)

The De Duitse kakkerlak is een van de meest voorkomende en problematische soorten in de Verenigde Staten van Amerika en vele andere delen van de wereld. Deze kakkerlakken zijn klein, lichtbruin of geelbruin en zijn meestal ongeveer 1/2 tot 5/8 inch lang. Ze worden vaak aangetroffen in keukens, badkamers en gebieden met veel voedsel en vocht. Duitse kakkerlakken staan bekend als dragers van ziekteverwekkers en allergenen die ademhalingsproblemen bij mensen kunnen veroorzaken.

Amerikaanse kakkerlak (Periplaneta Americana)

The De Amerikaanse kakkerlak is een van de grootste kakkerlak soorten en is ongeveer 1,5 tot 2 centimeter lang. Ze zijn roodbruin van kleur en teisteren vaak rioleringen, kelders en andere vochtige, donkere ruimtes. Deze kakkerlakken kunnen verschillende ziekten overbrengen, waaronder gastro-enteritis en allergieën.

Oosterse kakkerlak (Blatta Orientalis)

The Oosterse kakkerlakken, ook bekend als de "waterwants", zijn donkerbruin tot zwart en worden meestal 1 inch lang. Ze geven de voorkeur aan koele, donkere en vochtige plekken, zoals kelders en afvoerputten. Oosterse kakkerlakken kunnen schadelijke bacteriën en allergenen huisvesten, wat bijdraagt aan gezondheidsproblemen terwijl ze huizen teisteren.

Bruingebandde kakkerlak (Supella Longipalpa)

Brown kakkerlakken zijn kleiner, ongeveer 1/2 inch tot 5/8 inch groot, en staan bekend om hun opvallende lichtbruine banden over hun vleugels. Ze worden vaak aangetroffen in verschillende ruimtes in huizen, waaronder slaapkamers en woonkamers. Dit ongedierte is drager van ziekteverwekkers en allergenen die een gezondheidsrisico vormen, vooral voor mensen met aandoeningen aan de luchtwegen.

Rookbruine Kakkerlak (Periplaneta Fuliginosa)

Smoky bruine kakkerlakken zijn donkerbruin of zwart en ongeveer 1,25 cm tot 1,5 cm groot. Deze kakkerlakken gedijen goed in warme en vochtige omstandigheden en komen vaak voor in het zuiden van de Verenigde Staten. Hoewel ze minder waarschijnlijk zijn dan sommige andere soorten, kunnen ze nog steeds ziekteverwekkers en allergenen bij zich dragen en overbrengen.

Besmettingen herkennen en aanpakken

Als je een besmetting vermoedt van een van deze veelvoorkomende kakkerlakkensoorten, is het cruciaal om onmiddellijk actie te ondernemen om de bestaande schade te beperken en toekomstige schade te voorkomen. Tekenen van een plaag zijn onder andere uitwerpselen, eierdarmen en een onaangename, muffe geur. Om het probleem aan te pakken, moet je:

Thoroughly je huis schoonmaken en ontsmetten, vooral de plekken waar kakkerlakken zich waarschijnlijk verstoppen.

Seal alle kieren en spleten in muren, vloeren en kasten om te voorkomen dat ze binnenkomen.

Use gebruik lokaas of vallen voor kakkerlakken en overweeg de hulp van een professionele ongediertebestrijder in te roepen als de plaag ernstig is.

Conclusie

Het herkennen en aanpakken van veelvoorkomende kakkerlakkensoorten is essentieel voor het behouden van een gezonde leefomgeving, omdat kakkerlakken er niet alleen lelijk uitzien, maar ook ziektes en allergenen bij zich dragen die een risico vormen voor de menselijke gezondheid. Door proactieve maatregelen te nemen om kakkerlakkenplagen te voorkomen en onder controle te houden, kunt u deze gezondheidsrisico's minimaliseren en zorgen voor een veiligere, hygiënischere leefomgeving.

Bureau Plaagdierpreventie is gespecialiseerd in het bieden van milieu- en diervriendelijke structurele oplossingen voor je ongedierteproblemen. Of het nu gaat om het bestrijden van kakkerlakken in Nederland of ander ongedierte, de vestiging is bedreven in het tekenen van op maat gemaakte oplossingen voor ongediertepreventie en -bestrijding voor verschillende bedrijfstakken.

[angeliquevankraaij]

Roodbruine koe 🐮

[kampeerwijzer]

Getest: Climfeet SoleCooler inlegzooltjes

Na ons bezoek aan de ISPO in München waren we geïnteresseerd in de Climbfeet SoleCooler inlegzooltjes die een ISPO Award hebben gewonnen. Werken deze verkoelende/verwarmende zooltjes? De Climbfeet inlegzolen zouden je voeten verwarmen of koelen met de energie van je eigen stappen. De roodbruine kant naar boven van de zolen is voor verwarmen, de blauwe kant voor koelen. Dit alles zou werken zonder…

[keepthatdogalive]

Respiratie - pneumonieën

DDx

belangrijkste verschillen liggen in: - exsudaat - ontstekingscellen - verspreiding ontstekingsreactie

Hier in kan je de volgende pneumonieën onderscheiden: bronchopneumonie, interstitiële pneumonie, embolische pneumonie en granulomateuze pneumonie

lokalisatie/uitgebreidheid: lobair, pseudolobair of lobulair, cranioventraal, dorsaal, ventraal, unilateraal, bilateraal;

verspreiding: diffuus, multifocaal, focaal;

ernst van de ontsteking: mild, matig, fors;

de aard van het exsudaat: sereus (catarraal), (muco)purulent, fibrineus, hemorragisch;

type pneumonie;

stadium: acuut, subacuut, subchronisch of chronisch.

Bronchopneumonie (bronchiolitis, bij alleen aantasting van luchtwegen)

Lokalisatie cranioventraal (door aerogeen aangevoerde agentia)

Verspreiding multifocaal

Exsudaat in eerste instantie sereus exsudaat, helder (door uitgetreden vocht) met leukocyten, later kan dit (muco)purulent exsudaat zijn, dat is dus dik, slijmerig (door oedeem en slijm) en troebel wit/geel (door degeneratie van neutrofielen granulocyten).

Type Luchtwegen (bronchi en bronchioli) en parenchym (alveoli)

Stadium acuut -> gezwollen en hyperemisch (roder door verhoogde doorbloeding) chronisch -> grauw en ingetrokken door bindweefselvorming + verdikte bronchi met bijbehorende "sterretjes en klaverbladtekening"

Interstitiële pneumonie

Verspreiding Diffuus (aerogeen of hematogeen)

Exsudaat sereus transsudaat (dit is dus oedeem in het interstitium), helder (door uitgetreden vocht) en met leukocyten

Type interstitium van de longen, het ondersteunende weefselstructuur rondom de alveoli

Stadium accuut -> sereus transsudaat/oedeem in interstitium (door uittreden vocht) en alveoli gevuld met vocht (lekt vanuit het interstitium) met als gevolg verdwijnen/kapot gaan van pneumocyten subacuut -> herstel van alveoli door pneumocyten, vullen weer met lucht (mits er blijvende lekkage is), en ontstekingscellen in interstitium chronisch -> lymfocyten, plasmacellen en macrofagen in interstitium, toename van bindweefsel en toename van gladspierweefsel, allemaal resulterend in een gewichtstoename van de long

Ernst Bij chronische ontsteking heb je wel een probleem

Embolische pneumonie

Verspreiding Multinodulair/Multifocaal omschreven ontstekingshaarden (hematogeen, waarbij embolieën vastblijven zitten ergens in de longen)

Esxudaat purulent exsudaat met necrose

Type meestal in de longkwabben

Stadium accuut -> meerdere ontstekingshaarden, witte plekken met rode ringen, van 1-10 mm chronisch -> abscessen rondom de necropurulente plekken

Granulomateuze pneumonie

Verspreiding multinodulair/multifocaal granulomen (duidelijk afgesloten/omschreven ontstekingshaarden), deze zijn roodbruin tot witgrijs en kunnen necrose en calcificatie worden waargenomen (aerogeen of hematogeen)

Exsudaat Granulomateus exsudaat met necrose en/of calcificatie, korrelig en rijk aan macrofagen

[koningkaart]

[rotterdamvanalles]

Het Justus van Effenblok aan de Justus van Effenstraat, 3 mei 1950.

Het Justus van Effencomplex is in 1918 ontworpen door de Rotterdamse architect Michiel Brinkman. De opdracht kwam van ir. A. Plate, toenmalig directeur van de Gemeentelijke Woningdienst. Hij wilde de huisvestiging voor de minst draagkrachtigen verbeteren. Het idee was om via een groot complex veel mensen tegelijk aan een woning te helpen. In september 1922 werd het complex voor de eerste keer opgeleverd, fonkelnieuw en hypermodern.

Het wooncomplex is opgetrokken uit gele IJsselsteen en roodbruine baksteen en bestaat uit vier woonlagen met een plat dak. Het complex heeft een omtrek van 80 bij 150 meter en telt vier ingangen. Het blok omsluit een binnenterrein waar wat kleinere huizenblokken staan. De voordeuren van de woningen liggen aan het groene binnenterrein en niet, zoals gebruikelijk, aan de omliggende straten, waardoor het woonblok de intieme sfeer heeft van een dorpje in de stad. Het telde in totaal 264 woningen.

De woningen bestaan uit één etage woningen op de begane grond en op de eerste verdieping. Hierboven op zijn maisonnettes gevormd op de derde en vierde woonlaag met een entree op de galerij. De woningen hebben centrale verwarming (voor het eerst toegepast in de volkswoningbouw in Nederland). Bovendien waren er allerlei voorzieningen in het complex gemeenschappelijk, zoals wassen, drogen en strijken. Die opzet zou bijdragen aan de saamhorigheid van de bewoners, zo hoopte architect Brinkman.

Het gebruik van een galerij, een verhoogde woonstraat aan de binnenkant van het blok, werd toen in Nederland nog nergens toegepast. De brede galerij langs de tweede verdieping maakte het bakkers en melkboeren mogelijk om met hun karren naar boven te gaan. De galerij is van zeer grote invloed geweest op de Nederlandse architectuur. Ze dient als inspiratie zoals bij eerste galerijflat van Nederland, de Bergpolderflat van Willem van Tijen.

De in 1984 gestarte renovatie van het inmiddels wereldberoemde Rijksmonument is uitgevoerd door architectenburo L. de Jong in samenwerking met de Rijksdienst van Monumentenzorg. De oorspronkelijke 264 kleine woningen (gemiddeld 50m2) werden samengevoegd tot 164 ruimere appartementen. De luchtstraat werd integraal vervangen en de authentieke gele gevels aan het binnenterrein wit geverfd. In 1985 kreeg het complex de status van Rijksmonument. Ondanks de ingrepen voldeed het gebouw al snel niet meer aan de moderne wooneisen en raakte het in verval.

In 2000 besloot Woonstad Rotterdam tot een grootscheepse restauratie. Uitgangspunt was het herstellen en terugbrengen van het gebouw in zijn oorspronkelijke waarde, waarbij het moest gaan voldoen aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Aan de restauratie ging een visieprijsvraag vooraf die werd gewonnen door Molenaar & Co architecten en Hebly Theunissen architecten. Voor de ruimtelijke herinrichting van de binnenterreinen tekende Michael van Gessel Landscapes. Het bijzondere energieconcept is van W/E adviseurs. De werkzaamheden van aannemer Jurriëns Bouw begonnen in 2010.

Het aantal woningen werd verder teruggebracht. De 154 woningen voldoen nu aan de modernste eisen op het gebied van wooncomfort en energieprestatie. Waarbij veel oorspronkelijke details zijn hersteld die bij de eerste renovatie verloren waren gegaan. De gevels zijn in de originele staat teruggebracht, de trappenhuizen vernieuwd, de aluminium kozijnen zijn vervangen door houten reconstructies van de oorspronkelijke kozijnen, maar ook zijn de woningen voorzien van CO2-gestuurde ventilatie en vloerverwarming en zwaar geïsoleerd. Verwarming én verkoeling gebeurt door een centrale installatie voor warmte- en koudeopslag (WKO) die onder het voormalige badhuis is geïnstalleerd, op de plek van de oude stookkelder. De ingrijpende restauratie heeft twee jaar geduurd en 30 miljoen euro gekost. Op 6 september 2012 vond de officiële oplevering plaats. Het Justuskwartier, zoals het na de restauratie is gedoopt, is dan precies 90 jaar oud.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[degracieuse]

Verschillende robes

Knippatr. en beschrijving voorz. v. h. Suppl. No. III, fig. 11―13.

No. 52. Robe van paars poult-de-soie.

Beschrijving voorz. v. h. Supplement.

No. 53. Robe van grijs zijden popeline.

Beschrijv. voorz. van het Supplement.

No. 54. Robe van blauw popeline.

Beschrijv. voorz van het Supplement.

No. 55. Robe van groen grosgrain.

Knippatr. en beschrijv. voorz. v. h. Supplement No. IV, fig. 14―17.

No. 56. Robe van paars serge.

Beschrijv. voorz. van het Supplement.

No. 57. Rok en bretellen van blauw popeline.

Knippatr. en beschrijv. voorz. v. h. Supplem. No. V, fig. 18.

No. 58. Robe van grijs serge.

Knippatr. en becshr. voorz. v. h. Suppl. No. VI, fig. 19 en 20.

No. 59. Robe van donkergroen wollen satijn.

Knippatr. en beschrijv. voorz. v. h. Supplem. No. VII, fig. 21 en 22.

No. 60. Robe van roodbruin wollen satijn.

Knippatr en beschrijv. voorz v. h. Supplem. No. VIII, fig. 23.

No. 61. Robe van donkerblauwserge.

Knippatr. en beschrijv. voorz. v. h. Supplem. No. IX, fig. 24 en 25.

[nunoxaviermoreira]

Caracal, too Desert Lynx by Foto Martien The rare caracal or desert lynx (Caracal caracal) is a medium-sized wild cat that is threatened with extinction. Its native habitat is in desert and savannas of Africa, Minor and Central Asia, Arabian Peninsula and the Caspian See coast. It reaches 40 - 60 cm at the shoulder, and weighs 8 - 20 kg. The exquisite and matchless Caracal is very often confused with lynx; the reason for this is the presence of a long tuft on the tip of the ear that is the specific decoration of this fabulous and unique breed. The coat color is uniformly reddish tan or sandy, while the ventral parts are lighter with small reddish markings. This breed has a short and very thick coat, smooth to the touch. Caracal is a sturdy animal with strong neck and noble statue. Typically nocturnal (active at night), the caracal is highly secretive and difficult to observe. It is territorial, and lives mainly alone or in pairs. The caracal is a carnivore that typically preys upon small mammals, birds and rodents. It can leap higher than 3 m and catch birds in mid-air. It stalks its prey until it is within 5 m of it, after which it runs it down, the prey being killed by a bite to the throat or to the back of the neck. De caracal (Caracal caracal) is een middelgrote katachtige. De naam caracal komt uit het Turks en betekent “zwart oor”. De pluimpjes op de oren doen je als eerste denken aan een lynx. De bijnaam van deze kat is dan ook woestijnlynx. Het formaat van de caracal is echter meer van een serval en de kleur lijkt meer op die van de poema. Het is een langbenige, slanke kat met een sprekende kop (masker) en opvallende oren door de markante zwarte oorpluimen. De kleur van de vacht varieert al naar gelang de omgeving, maar is meestal zandkleurig tot roodbruin aan de rugzijde en wit op de buik. De vacht is buitengewoon dicht en beschermt hem tegen de vaak zeer koude nachten. Zoals de meeste katten beschikt de caracal over goede ogen en een zeer scherp gehoor, dat hem tijdens zijn strooptochten van pas komt. De pluimen op de oren dienen ter camouflage op de savanne, daar ze aan grashalmen doen denken. De caracal komt vooral in droge gebieden van heel Afrika voor met uitzondering van de Sahara en de regenwouden. Ook komt hij voor in het Midden Oosten, Turkmenistan, India en het Arabisch schiereiland. Het caracal bestand is in sommige gebieden nog behoorlijk stabiel, echer in andere gebieden zeldzaam. Deze opname is gemaakt in Uilen- en Dierenpark De Paay vlakbij Beesd (Geldermalsen) in Gelderland. ___________________________ All rights reserved. Copyright © Martien Uiterweerd (Foto Martien). All my images are protected under international authors copyright laws and may not be downloaded, reproduced, copied, transmitted or manipulated without my written explicit permission. ___________________________ . . https://flic.kr/p/2kCgU8w