#solgunkitap

[sankikalbiiyok]

“Kimse fark etmedi…

O gülümserken bile yavaş yavaş siliniyordu. Bir adam vardı bir zamanlar; şimdi sadece sessizliğin içinde yankılanan bir gölge kaldı ondan.”

[sankikalbiiyok]

“Eve döndüm ama ev artık aynı yer değildi. Her köşe, eski bir anının mezarıydı. Mutfağın kapısı aralığında annemin sesi, salonda onun gözleri. O kapının önünde bir gece canıma kıymaya kalkıştım. Şimdi oraya bakınca, sadece ‘neden?’ diye soruyorum. O zamanlar karanlıktım. Şimdi gölgelerle yaşıyorum. Ama hâlâ buradayım.”

[sankikalbiiyok]

“Bazen insan, en karanlık gecenin içinde kaybolmadan sabahı göremez. İçindeki enkazdan yeniden doğmak, önce tamamen yıkılmayı gerektirir.”

[sankikalbiiyok]

“Bazı ilişkiler bitmez… sadece sürer. Ama içinde sevgi değil, alışkanlık taşır. Ve sen her gün, onunla aynı yerde olup da, aslında ne kadar uzakta olduğunu biraz daha fark edersin. En çok da sessizlik konuşur o zaman. Çünkü bazı sessizlikler, kelimelerden daha çok bağırır.”

[sankikalbiiyok]

“Sessizlik, en gürültülü şeymiş meğer. Bir kere içine çöktü mü, her kelime yerini susturulmuş çığlıklara bırakıyor.”

[sankikalbiiyok]

“Şimdi düşünüyorum da, giderken beni de almışsin..”

[sankikalbiiyok]

“Kimse bilmiyor, geceleri kaç kez sustum.

Kaç kez aynı duvara bakıp, aynı soruyu sordum:

‘Bu hayat, gerçekten benim mi?’

Ve her seferinde içimden sadece bir kelime geçti:

‘Dayan.’’

[sankikalbiiyok]

“O zamanlar hayatın göz kırptığını sanmıştım. Kalbim, adını bilmediğim bir şarkıya eşlik eder gibi çarpıyordu. Henüz hiçbir şey kırılmamıştı, her şey sanki olması gerektiği gibiydi. Oysa şimdi anlıyorum; bazen en parlak ışıklar, karanlığın ta kendisidir.”