trappedself

[trappedself]

με προσοχή

ποταμια βηχουν και καπνίζουν νευρικά κατάλληλη στιγμή βαθιάς εισπνοής χωρίς περιθώρια φυγής απ’ το σώμα σου - η διαστολή στα χέρια σου είναι οργανο είναι μια σειρά απο φωνήεντα απο άλογα κι εγώ animated λίμνη βαθιάς λύπης χρώματος μωβ, σκέφτομαι πάλι τα χέρια σου. νυσταγμένη εξαγριωμένη μ’ αρέσει η άνοιξη σ�� συνδυασμό με το αίμα -

[trappedself]

φιξ

ο παγωμένος χρόνος κρατάει τα χέρια μας ζεστά διαβάζεις το πρόσωπό μου σαν την ανάποδη πλευρά των φύλλων το πρωί το λένε λίγα πουλιά το βράδυ κάποια τριζόνια ασφάλεια και ζεστασιά είναι το ένα λεπτό της γλώσσας μέσα σε στόμα γεμάτο γάλα δροσερό, περίεργο - βγαίνοντας κοίταξα το όνομα του δρόμου πρώτη φορά να θυμάμαι πως αυτή ήταν μια στενή μέρα στην πιο στενή γειτονιά 

[trappedself]

η ευστοχία ενός κράτους

είναι πάντα έξι δεκέμβρη όταν στις καρέκλες της κουζίνας καίνε  δυο καταγάλανα μάτια όταν σε θυμάμαι να μιλάς κι απ’ το στομάχι η θλίψη φυτρώνει στην ακαδημίας καλοριφέρ λεωφορεία - η προσοχή μου έχει διασπαστεί Είναι έξι δεκέμβρη κι εγώ σκέφτομαι τα σώματά μας λαχανιασμένα κι ευάλωτα αυθαίρετα κατακρεουργημένα ζωντανά σε δελτία ειδήσεων ιατροδικαστικά κρεβάτια ενοχικά φαντασιώνομαι όλη την αθήνα σαν δάσος που λαχταράω όταν καίγεται τόσο πράσινο τόσος μπάτσος κοιμάται στα ακαδημαϊκά σκαλιά η εθνική υπερηφάνια κόβει βόλτες μ’ ένα θα σκοτώσουμε ένσημο παίρνει φωτιά - μυρίζει παντού αιγαίο ηρωίνη όταν αποστρέφω το βλέμμα απ’ τον θεό στον υπόνομο εισπνέω τον έρωτα και λινέλαιο καμμένο τρυφερά με σκεπάζεις -

[trappedself]

τι δεν ανήκει

αυτός ο ελάχιστος ήχος με κάνει να θέλω να σε κοιτάζω συνέχεια με κρύα φιλοδοξία ξυπνάω το πρωί σε κοιτάζω πνίγομαι όπως το χιόνι μέσα στον εαυτό του και χάνουμε χρόνο  το τσάτνει κυδώνι σου είχα πει θα με πεθάνει και κάποια κυριακή που ήταν θλιβερή θυμήθηκα πως το σφίξιμο στο στομάχι είναι κοινωνική διαδικασία -

[trappedself]

η εξαθλίωση ως διαδικασία III

λένε θα πάρουν τα βουνά τα δάση των νυμφών ηλιακές ταφόπλακες παγοκύστες άνθρακα όλα τα εκβιασμένα όνειρά μου είπες θα ζούμε σ’ ένα νησί όπως το ορίζει η φύση κι η ιδιοσυγκρασία μου και το παιδί μας θα γεννηθεί καταραμένο σκεφτικό μισό απανθρακωμένο Ροβιές Ρόδος Αγία Άννα  Αμυγδαλέζα Πάρνηθα Ιστιαία Αιδηψός τρία εξήντα κατάστρωμα δεκάξι εβδομήντα τον δεκέμβρη φωτάκια μπάτσοι ανάπλαση γλιστράν θανάσιμα τα συνταγματικά άσπρα μάρμαρα το ένα μου ρουθούνι υποφέρει απ’ την κατάλυση το άλλο από το μαύρο χώμα -

[trappedself]

Between blurry lines

In the end

I kinda miss you

Κατεβαίνοντας τον δρόμο

βλέποντας την western union

μου φάνηκε ο κόσμος τόσο μικρός

Που με κατάπιε

Εκεί έξω από ένα παράρτημα της western union

Θυμήθηκα την Αρμενία

Τα ρολά φιλμ

Όταν μου μιλάς το εσωτερικό της καρδιάς μου

Είναι χλωρό

Πράσινο και όλο πάει να ανθίσει

[trappedself]

το βάρος μιας έλξης

τώρα αριστερά - το αμάξι σου φαντασιώνομαι άψογα παρκαρισμένο τις βλεφαρίδες σου ελαφρώς λυπημένες  δεν βιάζομαι. Μυρίζουν τα στενά συγκαλυμμένη θλίψη όλο το κορμί σου χαϊδεύω με τον ίδιο έντονο τρόπο  που ο σκύλος κουνάει την ουρά του όταν μιλάς και ξεχνάω για τι θέλω να θεραπευτώ  τι με θυμώνει τι μου ανοίγει τρύπες στην καρδιά. στην κοιλιά σου έκρυψα κοιλιές καρυδιών  σε μεμβράνη τα χάδια τα στόματά μας γεμίζουν αυτόματα μαύρη ζάχαρη μαρ��ελάδα ένα τίτλο προπαγανδιστικό που δεν θα καταλάβεις  όσο εγώ τίποτα άλλο δεν καίγεται -

[trappedself]

αντιστάσεις

η ανησυχία των καιρών όταν κουλουριάζομαι μέσα μου και θέλω βουλιμικά να κοιμηθούμε μαζί σαν τετράποδο τρίχρωμο στο ζεστό κέντρο της κοιλιάς σου αναλογίζομαι τον θάνατό μου σ’ ένα κρεβάτι. στην παλιά γειτονιά του έρωτά μου οι μπάτσοι περιτριγυρίζουν την μαμά μου μπάτσοι και αγαπημένο μου όνειρο είναι πως τελικά πετάω

ευαλωτότητα - πληγιάζει τα φύλλα των δασών φιλιά που μένουν κρυφά ως τον θάνατο  στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν όπου ξυπνάω κάθε πρωί και αγχώνομαι μην δε σε δω μη δεν πεθάνω φράχτης Ελλάδος και κάτω απ’ την γη βλέμματα σε φωταγωγούς και τσιγάρα κοτόπουλο με τεντωμένα χέρια μάτια υγρά αποφεύγουμε παραδόξως την θλίψη 

[trappedself]

όταν έρχεσαι

το τελευταίο τραμ με κόβει στα δυο χειμώνα ο κηφισός σπάει το παρμπρίζ γιατί σε σκέφτομαι πεταλούδες ψυχρό φως σαν αυτό που ήθελα να σου πω για τον μπαμπά σου, να μην ανησυχείς, όταν χιονίζει στην αττική το γυάλινο τραπεζάκι μένει καθαρό τα πόδια μου χώνω στην αγκαλιά σου κίνηση που δεν μπορείς να αντιληφθείς. μεταξύ δύσης και ανατολής  ο σπόνδυλός μου διαφωνεί εκρήγνυται  μισό κάθετο ημισφαίριο που θέλω να σου μάθω μυρίζει πετρέλαιο χρώμα πορτοκαλί διαβάζω πολύ αργά ποιήματα  οι καλοκαιρινές ημέρες μου βουίζουν πάνω σου σαν μέλισσες -

[trappedself]

η μερα θα λιώσει σαν φέτα ψωμί

- - τα κορμιά μας ξηλώνονται κάθετα την καρδιά διαπερνούν καθαρά μωβ ποτάμια και ξέρεις πώς να ανοίγεις τα δύο μισά μου αναδευόμαστε αργά πάντα ξεχνάω αυτό που θέλω να σου πω γιατί γεμίζεις το στόμα μου πράγματα που λατρεύω

[trappedself]

το σπίτι μου

με αποκαλεί και τον αποκαλώ διεσταλμένη κόρη με έναν όξινο λυγμό λευκά δόντια τεντωμένα φιλάει το σμάλτο κατά βούληση, σκέφτομαι την μπουνιά μου στο στήθος του αιώνια - κι όλα λιώνουν όπως εγώ. με χάδια και ημέρες που μυρίζουν ξύλο και πορτοκάλι η αιθάλη της πόλης καλύπτει το μισό κενό  το άλλο μισό είναι να σε βρίσκω σπίτι όταν γυρίζω μια τρύπα αρκετά σημαντική που ενώ γελάω κάποιος ματώνει χαριλάου άλλος τρέχει ιπποκράτους  είναι άντρας μοιάζει μπάτσος και αυτά τα δύο φυσικά δένουν εμένα στο κρεβάτι με το βλέμμα πότε τοίχο ποτέ παράθυρο -

[trappedself]

λ3

το τραμ θα με κόψει στα δυο - η βασίλισσα αμαλία με φούτερ κατακόκκινο σου μοιάζει το σώμα σου ξεχνάς στην νοτιοανατολική ισπανία Περιμένω  να με αγγίξεις να σιωπήσω τα ζυγωματικά σου να βυθίσω στα μαλλιά μου μου αρέσει το περίγραμμά σου μέσα στην στενή κουζίνα βγάζει ατμούς κι είναι τόσο πρακτικό ανοίγω με το ψυγείο το πόδι το σώμα μου απλώνω στα μπαχάρια της μαμάς σου όποιον συναντήσαμε απόψε είχε πιει είχε κρεμαστεί δημοσία δαπάνη ανήσυχη πολύ και ανασφαλή με βαφτίζεις μαρίνα στο κρεβάτι -

[trappedself]

starting a collection of cats that show up on my security camera

[trappedself]

Did Jordin Sparks ever figure out how to breathe with no air

[trappedself]

αστική οδύνη

στην πανεπιστημίου δεν πατάς ποτέ. παρεξηγούμαι γράφω για ελάφια όμορφα σφαγμένα  πλέον δεν συγκινούμαι κι απαιτώ κάτι να κάψω όταν μυρίζει ο δρόμος σκόρδο ζεστό παρακράτος σκέφτομαι τα χέρια σου στην μέση στον λαιμό μου να τρίβουν τα ρουθούνια κάτω απ’ την βρύση ευγενής φαντασίωση  κατηφορίζοντας ξανά σε συναντάω κι έχει το πεζοδρόμιο γεύση αμύγδαλο σαμπουάν απ’ τα μαλλιά σου κι έχει το στόμα σου γεύση πεζοδρομίου κάποιοι αναζητούν στο κινητό τους αστικά κάποιοι δικαίωση άλλοι κοντά σου να βγάλουμε την νύχτα -

[trappedself]

“Smash the State. Masturbate”

Seen on the side of Liebig34, a Queer-feminist house project in Berlin that was evicted in October 2020

[trappedself]

το τρίχωμά της

αράζει στο χαλί σαν να’ ναι φυσική στάση αυτή στα πόδια μου το γόνατό μου  ανατολίτικη πεδιάδα που βογκά  στο βάθος του δωματίου εκβάλλει ο ποταμός και ξέρει βιβλία που δεν ξέρω όπως το ο ήλι��ς αδημονεί να ανατείλει στο μαρακές - άγχος μη σε δω φορμίωνος με άλλη συνεπιβάτι για τριάντα δεύτερα ερχόμαστε τόσο κοντά χαϊδεύω μια γάτα που γλείφεται με τον τρόπο που χαϊδεύεις τον λαιμό μου -