uitzinnig-inzinnig

[uitzinnig-inzinnig]

[...]

maar onbewust ik bleef volhouden van je bestaan, waar ben je? kan ik je terugvinden in delen van mezelf? ik snap het niet, een onbegrip, met pen schreef ik de gevoelens uit op papier, maar de woorden waren slechts letters en de inkt raakte op, net zoals mijn geduld, ik voelde me verloren, is dit dan alles dat er is? is dit het leven wat ik nog moet gaan uitzitten? ik ben het helemaal kwijt.

[uitzinnig-inzinnig]

begin van de zomer

en toen ineens was je daar klem in mijn opgestoken haar als een lieveheersbeestje zonder stippen keek ik naar je lippen en ik vroeg me af; waarom verdien ik deze straf? ik verlang al lang met iedere gedachtegang naar jou want wauw prachtig dat je bent het deel dat jij van mij kent vind ik terug in jou als de zon en maan ben ik dankbaar dat we samen mogen bestaan is al het geluk dan toch niet verloren gegaan?

[uitzinnig-inzinnig]

Ik heb er geen woorden meer voor, geen verlangen meer door.

maar ik heb de zinnen en letters ik heb de pen waarmee ik mag beginnen als jij slechts de inkt wilt zijn kunnen we de rest vast samen verzinnen

[uitzinnig-inzinnig]

nee ik ben geen dichter zonder tekst en geen geliefde zonder hart, geen reiziger zonder bestemming, en geen einde zonder start, maar ik ben het begin van liefde, mijn eigen kunstwerk van het leven, laat mij daarom blijven, zolang jij naast mij staat geschreven.

[uitzinnig-inzinnig]

zelfliefde komt van(je)zelf, lief.

[uitzinnig-inzinnig]

ik vouwde mijn handen in elkaar en plaatste mijn ellebogen op tafel, leunde voorover en keek haar recht in de ogen aan. ik haalde diep adem en zei:

"laten we praten"

haar hand stopte met het roeren door de koffie.

"laten we praten over het overlijden" zei ik.

er ontstond een afwachtende stilte, en mijn theezakje verkleurde tot het water zwart werd.

"over het lijden, en het overlijden van mijn moeder."

[uitzinnig-inzinnig]

wie ik ben en wie ik kan zijn, ik ben bang dat ik langzaam verdwijn

[uitzinnig-inzinnig]

soms is het leven oneerlijk, en soms moeten we daarmee leven, soms kunnen we de dingen die we willen niet terugkrijgen, en dingen die je kwijt wilt niet geven.

maar wat we wel kunnen is accepteren, leren van wat we al hebben, waar we dankbaar voor zijn, en soms is die dankbaarheid juist hetgeen waar we altijd naar gezocht hebben, ookal doet het zoveel pijn.

[uitzinnig-inzinnig]

Ik plak foto’s op muren zodat ik mijn vrienden niet kwijtraak, maar weet dat ik ze liefheb, ondanks met wat ik nu meemaak.

[uitzinnig-inzinnig]

soms mag je best aan jezelf denken, soms mag je bestaan.

[uitzinnig-inzinnig]

Ik wil niet meer over je schrijven, En toch wilde een deel van me bij je blijven, Laat me niet meer over je schrijven, Wanneer ik amper met mijn hart boven water kan blijven, Luisterend naar mijn hoofd, want zij heeft al genoeg te voortduren gehad.

Ik wil je vergeten Ik wil je vergeten Ik wil je vergeten

Ik wil je ...

[uitzinnig-inzinnig]

eigen schuld II

Maandagmorgen, mijn liefste vriendinnen maakte zich zorgen, ik ben niet meer naar school geweest, zelfs de omgeving daar maakt me bevreesd, verdien ik dit dan? steeds weer, keer op keer jou een nieuwe kans gevend hopend dat je gaat inzien dat ik je lief had maar jij had geen liefde voor mij.

[uitzinnig-inzinnig]

eigen schuld I

soms dan denk ik dat het mijn eigen schuld was - of is, dat ik het niet duidelijk genoeg had aangegeven, maar dan besef ik me dat ik mijn juiste kwetsbaarheid aan de verkeerde persoon heb gegeven.

je zei dat ik te zacht praatte en te gevoelig was alsof het een slecht ding is, niet wetend dat dit is wie ik ben, dringde je je weg binnen alsof het van jou was, claimend; je hebt een deel van mij afgenomen.

je hebt iets kostbaars gebroken waarvan je de prijs niet wist, en nu wil je de schade niet betalen.

[uitzinnig-inzinnig]

lees mij

je kent de titel; haar naam, en zoekt ze uit op basis van kaft, niet haar bestaan. je bladert de inhoud door zo snel als de wind, en legt ze terug op de onderste plank, wanneer je er niks meer aan vind. stof vangt en langzamerhand vergeet je van het bestaan af, je pakt een nieuw boek van de stapel alsof je nooit om haar gaf.

ik ben “gewoon” een boek op je boekenplank, maar ik wil dat je me leest, dat je me openslaat zonder dat het je vreest. neem ieder hoofdstuk van mijn heden en het verleden door, iedere zin, iedere letter en ieder woord, raak me, zonder aan te raken, en laat zien dat je niet alleen mijn verhaal hebt gehoord.

[uitzinnig-inzinnig]

egoïst

Je bent zo egoïstisch, altijd mijn grenzen aan het overgaan. andere niet zien staan, maar ook; mij niet willen laten gaan.

[uitzinnig-inzinnig]

bestaat er een einde? ik zie haar namelijk niet in zicht, maar ik mis haar inzicht.

[uitzinnig-inzinnig]

wie niet weg is.....

Het voelt alsof ik niet gezien word, Ik ben daar, maar niet hier Ik ben overal, maar tegelijktijd ook nergens, wie niet weg is, wordt misschien nooit gezien