Text
Duygularımı insanlara karşı döktüğümü sanıyordum fakat bunu gerçekten yapamadığımı fark ettim. Hatta kendime karşı bile dürüst olamıyorum çoğu zaman. Peki ne zaman bunu fark ettim? Duygularımı yazmaya başladığım an, onra onları okudum ve kabullenemedim. Önce bir başkasının onları okursa sanki beni tamamen anlayabileceğini düşündüm ama öyle olmadı, asla öyle olmaz. Olamayacak. Bu yüzden hep sakladım, yazmadım. Yazdığımı da hep sildim. Ama bu iç döküşler hep yine banaydı. Aynanın karşısına geçip kendimle konuşmak, içimdeki ses ile tartışmak, ona kızmak, ona bağırmak gibi... Ve yine yenik düştüm, yazdım, okudum, kendime kızdım. Ama bu sefer kabullendim. Ben ve ben. Uzadıkça uzayan karanlık yollarda biriz.
16.04.2020
0 notes