#ομαδικό | Explore Tumblr Posts and Blogs

thelalosarchives · 14 years

Text

«Δημήτρης Λάλος, λάλον ύδωρ επί Κολωνώ»…

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου ,15 Ιουλίου του 2010

Λάλος σημαίνει ομιλητικός, λαλίστατος. Μάλλον κάποια ονόματα δεν δίνονται τυχαία. Ο Δημήτρης Λάλος είναι ένας άνθρωπος που έχει άποψη σχεδόν για τα πάντα. Χαίρεται να μιλάει για φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική, θέατρο, κινηματογράφο, λογοτεχνία, ποδόσφαιρο, φιλοζωία. Χωρίς κλισέ και μεγαλοστομία.

Λάλον ύδωρ και πηγή λαλέουσα. Μελετάει Πλάτωνα, προσωκρατικούς φιλοσόφους, Στανισλάφσκι. Από το σακίδιό του ανασύρει Αϊζενστάιν και με ζήλο μου διαβάζει αποσπάσματα. Αεικίνητος, εύστοχος, εύγλωττος, ετοιμόλογος.

Αναφέρεται στη συνεργασία του στο “Λα Τσούνγκα” με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τη θεατρική σχέση ζωής που έχει με την Ελένη Σκότη. Εξηγεί τη μέθοδο εργασίας με την ομάδα “Νάμα”. Με ζωηρό ενθουσιασμό μου περιγράφει το σενάριο αλλά και το θεατρικό έργο που γράφει. Μιλάει με θέρμη για τους συναδέλφους του επί σκηνής, τους οποίους αποκαλεί συμπαίχτες. Εικονογραφεί τα λόγια του ζωγραφίζοντας στον αέρα με κινήσεις των χεριών.

Άλλωστε και το θέατρο γι’ αυτόν είναι μια “ζωγραφιά στον αέρα”. Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε ένα ζεστό απομεσήμερο. Στο γραφικό αύλειο χώρο του διατηρητέου Επί Κολωνώ. Στη σκιά μιας ομπρέλας, με παγωμένο καφέ στο τραπεζάκι. Ο Φροίξος στα πόδια μας, στοργικά περιφρονητικός, να κλέβει ματιές θαυμασμού.

Υπέροχο το μικροκλίμα του θεάτρου εν ώρα δημιουργίας. Αποσπασματικές φράσεις από τις πρόβες, ήχοι μετέωροι, σκηνοθετικές οδηγίες, ηθοποιοί να κάνουν διάλειμμα. Κυψέλη πολύβουη. Η ευγενέστατη κυρία Σκότη να μας χαρίζει το γλυκό της χαμόγελο. Ο Δημήτρης Λάλος; Βλέμμα πράσινο διεισδυτικό, εκφραστικότητα αισθητή. Στη σκηνή σκληρός σαν χαρακιά. Στη ζωή ένα γοητευτικό rottweiler που επιπλέον λατρεύει και τις γάτες. Μπορείτε να διανοηθείτε τίποτα καλύτερο;

Προς το παρόν απολαύστε τη συνέντευξη:

«CATS, DOGS & RATS ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»

* Αυτές τις μέρες τελειώνω τα γυρίσματα της ταινίας «Cats, dogs & rats εν δράσει» του Ανδριανού Γεωργαντά. Η υπόθεσή της έχει να κάνει με το πώς ένα παιδί που ασχολείται με το ποδόσφαιρο εμπλέκεται με τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

«Ο ΣΚΥΛΟΣ»

* Πρόσφατα έπαιξα στην ταινία «Ο σκύλος» του Νίκου Labot, μια ιστορία εκδίκησης. Η ταινία αυτή απέσπασε στο Φεστιβάλ του Μαρόκου το βραβείο Καινοτομίας.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

* Το 2004 είχα ξεκινήσει να γράφω ένα θεατρικό έργο. Μπήκε στο συρτάρι τότε, αναστήθηκε τώρα. Είναι ψυχολογικό θέατρο. Με τέσσερα άτομα επί σκηνής. Η παρέα των τριών φίλων και ένας ειδικός ο οποίος έρχεται τάχα για να τους λύσει τα προβλήματα, στην ουσία όμως τα περιπλέκει περισσότερο.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

* Επιδιώκω, μέσα από το έργο αυτό, να σχολιάσω μέχρι πού μπορεί να φτάσει η τέχνη. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν θέλω να γίνει σκληρό έργο. Είναι περισσότερο μια μαύρη κωμωδία. Στο τέλος μάλιστα λύνεται ο μύθος χωρίς να πάθει κανένας τίποτα. Δεν πεθαίνει κάποιος. ΄Εχει αίσιο τέλος. Ένα αίσιο τέλος νομίζω ότι είναι ένα θετικό στοιχείο.

ΣΥΝ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

* Το να παίξω και να σκηνοθετήσω ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά επειδή έχω γράψει το έργο το ξέρω πολύ καλά. Το ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά. Οι άλλοι δύο συνάδελφοι είναι ο Γιάννης Λεάκος και η Ηλιάνα Μαυρομάτη που παίζουμε μαζί στο «Λα Τσούνγκα», επομένως θα είναι και αυτοί συν-σκηνοθέτες μαζί μου. Όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι. Είναι ένα ομαδικό project. Δεν γίνεται αλλιώς, να μη σε βοηθήσουν οι άνθρωποί σου.

Η ΕΛΕΝΗ ΣΚΟΤΗ

* Έχω εκπαιδευτεί και ανατραφεί έτσι στο θέατρο, ώστε να ακούω τους συνεργάτες μου. Δουλεύοντας με την Ελένη Σκότη, συν-σκηνοθετούμε με κάποια έννοια. Η Ελένη, το καλό που έχει είναι ότι είναι ανοιχτή προς όλους. Μπορεί να περάσει τυχαία κάποιος την ώρα της δοκιμής και να τον δει διστακτικό με κάτι, θα ρωτήσει τι είναι αυτό που δεν του άρεσε. Τα εξετάζει όλα και στο τέλος παίρνει την τελική απόφαση έτσι ώστε να καταλήξει σε αυτό που θέλει. Και αυτό είναι το ουσιαστικό και το μεγαλείο της Ελένης. Είναι τόσο ανοιχτή. Δεν είναι από τους σκηνοθέτες που τα σκέπτονται στο σπίτι τους όλα και έρχονται μετά σαν απο-φασίστες να πούνε «λοιπόν, πήγαινε εδώ εσύ, πήγαινε εσύ εκεί…». Η Ελένη ακούει πολύ τους ηθοποιούς της. Και επειδή έχω εκπαιδευτεί πολύ όλα αυτά τα χρόνια, θέλω και αυτό το πρότζεκτ όταν το αρχίσω να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή να ακούω πολύ τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι.

ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ

* Στη ζωή μου κάνω μόνο θέατρο. Και το κάνω χωρίς να κουράζομαι. Το αγαπάω και με αγαπάει.

Ο Δημήτρης Λάλος σε σκηνή από το «Rottweiler»

ΓΙΑ ΤΟ ROTTWEILER ΕΨΑΞΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

* Πιστεύω πως όλοι έχουμε μέσα μας τα πάντα. Το καλό, το κακό, το μίσος, την αγάπη, τη ζήλια, το φθόνο, το θαυμασμό. Εμείς ως ηθοποιοί αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να ανακαλύψουμε σε ποιο βαθμό τα έχουμε αυτά μέσα μας και να προσπαθήσουμε να τα αναπτύξουμε ακόμα πιο πολύ. Για μένα η έρευνα για το «Rottweiler» του Γκιγιέρμο Έρας ήταν από τις πιο άχαρες και επώδυνες έρευνες που έχω κάνει γιατί έπρεπε να μπω μέσα μου. Έπρεπε να βρω το μίσος μέσα μου. Έπρεπε να ανακαλύψω τι είναι αυτό που εγώ μισώ για να το βάλω σε αντίκρισμα αυτού του χαρακτήρα. Έτσι ώστε να πλάσω ένα «Rottweiler» που δεν είναι καρικατούρα.

ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

* Ως ηθοποιοί δεν πρέπει να αρνούμαστε αυτό που είμαστε. Είμαστε άνθρωποι με τις αδυναμίες μας, με τις δυνατότητές μας. Υπ’ αυτή την έννοια όλοι οι χαρακτήρες είναι μακριά από μας και όλοι οι χαρακτήρες είναι μέσα μας. Γιατί είμαστε άνθρωποι. Δεν ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

* Οπωσδήποτε πρέπει να ψάξω μέσα μου γιατί αλλιώς δεν μου κοστίζει. Κι αν δεν κοστίζει σε μένα δεν κοστίζει και στον θεατή. Δεν τρέχει τίποτα. Βλέπουμε μια παράσταση όλοι καθισμένοι στις καρέκλες μας. Μετά πάμε να φάμε και δεν συνέβη τίποτα. Πρέπει να δεις ότι ο άνθρωπος υποφέρει πραγματικά. Πραγματικά μισεί, πραγματικά αγαπά. Τότε θα πει και ο θεατής: Άξιζε τον κόπο, κάτι ένιωσε αυτός ο άνθρωπος στη σκηνή, κάτι ένιωσα κι εγώ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ

* Το θέατρο είναι θεραπεία και για τον ηθοποιό και για τον θεατή, αλλιώς δεν θα υπήρχε τόσες χιλιάδες χρόνια. Ευτυχώς που υπήρχαν οι πάνσοφοι αρχαίοι Έλληνες – και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα στις μέρες μας – που σήμερα βάλλονται συνεχώς, βάλλεται η ακεραιότητά τους, σχεδόν επικρατεί πως εάν διαβάζεις Πλάτωνα και Αριστοτέλη είσαι βλάκας, είσαι γραφικός. Μετράμε 2.500 προσωκρατικούς φιλοσόφους. Είναι οι άνθρωποι που ανακαλύψανε την έννοια της ιδέας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

* Οι Γερμανοί έχουν φθάσει εκεί που έχουν φθάσει επειδή είναι ουσιαστικοί λάτρεις της ελληνικής φιλοσοφίας. Μέχρι που τα γερμανικά λειτουργούν με την αττική σύνταξη. Βάζουν το ρήμα στο τέλος. Τι σημαίνει αυτό, όταν βάζεις το ρήμα στο τέλος αναγκαστικά υποχρεώνεις τον συνομιλητή σου να προσέξει αυτά που λες γιατί βάζοντας το ρήμα στο τέλος αποκαλύπτεται όλη η πρόταση.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ

* Υπάρχει το ασφαλές ρίσκο. Υπάρχει όμως και κάποιος που λέει να κάνεις τουλάχιστον μία φορά την ημέρα κάτι παράτολμο, ώστε να νιώθεις ότι ζεις. Η επικινδυνότητα λοιπόν υπάρχει σε πολλά πράγματα. Το να περάσω το φανάρι με πορτοκαλί είναι κι αυτό ένα ρίσκο, αλλά δεν είναι ουσιαστικό, έτσι το να ρισκάρεις στην καθημερινή σου ζωή είναι ένα πολύπλοκο πράγμα. Το να ρισκάρεις την τέχνη σου ακόμη πιο πολύ. Εμένα μου αρέσει να ρισκάρω επάνω στη σκηνή πάρα πολύ. Δηλαδή όταν βλέπω ότι όλα πάνε σε ασφάλεια και αυτό που παίζεται δεν μου αρέσει. Ό, τι έχουμε πει στην πρόβα, αυτό που κάναμε χτες, το κάνουμε και σήμερα και όλα βαδίζουν καλά. Όλα πάνε ρολόι. Αυτό με κάνει να γίνομαι λίγο κατεργάρης, λίγο πονηρός, να… κινώ λίγο τα πράγματα.

ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

* Μου αρέσει συχνά να δημιουργώ καταστάσεις εγρήγορσης πάνω στη σκηνή. Αλλωστε αν δεν παίξουμε και λίγο, αν δεν χαρούμε… Δεν με ενδιαφέρει να έρθω και να επαναλάβω την παράσταση που έκανα χθες το βράδυ, όσο καλή και να ήταν…

ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

*Το θέατρο – και το συνειδητοποιώ τώρα με τα χρόνια – είναι σαν να ζωγραφίζεις στον αέρα. Εγώ αν με ρωτήσετε τι παραστάσεις έχω κάνει ως τώρα δεν έχω τίποτα να σας δείξω. Δεν μπορώ να ανοίξω το συρτάρι και να σας πω ότι έχω κάνει αυτό και αυτό. Μια ζωγραφιά στον αέρα.

Η ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ

*Συνήθως αυτό που συμβαίνει με τις γυναίκες ηθοποιούς είναι ότι αρνούνται, όταν φτάνουν σε μια ηλικία που αλλάζει η γκάμα τους, που πρέπει αντί για τις γυναίκες να παίξουν τις μάνες, και το τρενάρουν αυτό. Ενώ η Καρυοφυλλιά το έκανε αυτό πριν φτάσει στην ηλικία της μάνας. Έπαιξε μια γυναίκα που σε ηλικία είναι πάνω από τη δική της. Γιατί τώρα πατάει και στα δύο. Μπορεί να παίξει τη γυναίκα, να παίξει και τη μάνα.

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

* Η Καρυοφυλλιά μας κέρδισε κατά κράτος. Την αγαπήσαμε όλοι εδώ. Δούλεψε σαν τη χελώνα. Αργά αργά. Χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο άγχος να αποδείξει αυτό που είναι. Πολύ γενναιόδωρη και πάνω στη σκηνή αλλά και ως άνθρωπος.

Η ΟΜΑΔΑ «ΝΑΜΑ»

* Το ζητούμενο για μας εδώ στην ομάδα «Νάμα» είναι να μην παριστάνουμε πως είμαστε αλλά να είμαστε. Όταν παίζω το «Rottweiler», δεν λέω είμαι ο «Rottweiler», λέω είμαι εγώ. Όταν στο «Λα Τσούνγκα» του Μάριο Βάργκας Λιόσα παίζω τον Χοσεφίνο, πάλι λέω εγώ. Η μέθοδος Στανισλάφσκι σ’ αυτό συνίσταται. Το κάνεις δικό σου. Μέσα από τις πρόβες και ερευνώντας μέσα σου ανακαλύπτεις κάτι το οποίο είσαι εσύ. Είναι η αλήθεια σου. Πάνω εκεί ρίχνεις μια σταγόνα και βγαίνει ο χαρακτήρας. Για μένα ο χαρακτήρας δεν είναι ένας κουβάς γεμάτος. Είναι μια σταγόνα που κάνει τη διαφορά.

ΟΤΑΝ Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ

* Μερικοί ηθοποιοί δεν ξέρουν πώς να βάλουν τα χέρια τους, πώς να σταθούν. Αυτό γίνεται γιατί τους απασχολεί ο εαυτός τους. Αν σε απασχολεί όμως ο άλλος, τότε αυτομάτως λύνεται το πρόβλημα. Αν ακούς τον άλλον, τότε το σώμα σου ακούει κι αυτό. Ακούς σωστά. Όταν ακούς σωστά δεν μπορείς να κάνεις λάθος πάνω στη σκηνή.

Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Διαβάζω πολύ. Μεγάλοι δάσκαλοι για μένα είναι ο Κονσταντίν Στανισλάφσκι στο θέατρο και ο Σεργκέι Αϊζενστάιν στον κινηματογράφο. Η μέθοδος Στανισλάφσκι είναι η ιδανικότερη μέθοδος για τον κινηματογράφο. Από τότε που ανακαλύφθηκε ο κινηματογράφος μέχρι σήμερα. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτός ο τρόπος ερμηνείας. Όπως μου κινεί το ενδιαφέρον και ο κινηματογράφος. Τον θεωρώ πολύ ουσιαστική τέχνη. Είναι από τις τέχνες η πιο νέα, ογδόντα – εκατό χρόνων. Και έχει και την ιδιαιτερότητα να καταγράφει τον χρόνο στην αιωνιότητα.

ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

* Μεγάλα κείμενα, όπως έναν Οιδίποδα, έναν Αμλετ, σίγουρα θέλω να παίξω. Ψάχνω όμως να βρω τις κατάλληλες συνθήκες για να παίξω κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται να μπω σε μιαν ομάδα για να παίξω ένα ρόλο. Δεν με ενδιαφέρει. Προτιμώ να είμαι με τους ανθρώπους μου και να κάνω το θέατρο που αγαπώ. Όταν κάνεις επί έξι μήνες πρόβα με κάποιους, το καλύτερο είναι να είσαι με ανθρώπους που καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν κι αυτοί. Που τους εκτιμάς. Με την Ελένη έχουμε πια φτάσει στο σημείο που κοιταζόμαστε απλώς και καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο.

ΣΑΝ ΜΥΘΟΣ

* Το θέατρο είναι τοπικό γεγονός. Το να παίξω μια παράσταση εδώ ή σε ένα άλλο θέατρο είναι τοπικά και χρονικά περιορισμένο. Σαν μύθος.

“Ο σκύλος” του Νίκου Labot

ΣΥΓΓΡΑΦ��

* Αυτή την περίοδο προσανατολίζομαι πολύ προς το γράψιμο και τη δημιουργία. Πέρα από τη δημιουργία της υποκριτικής, αισθάνομαι την ανάγκη να δημιουργήσω και κάτι που να είναι πιο απτό, όπως η συγγραφή. Η συγγραφή και η σκηνοθεσία. Σίγουρα φαντάζομαι τον εαυτό μου μελλοντικά εδώ, στο θέατρό μου. Να δρω και να εργάζομαι εδώ.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

* Θέλω να κάνω και βήματα προς τον κινηματογράφο, που ενώ έχει μεγάλη δυναμική πάσχει πολύ στην Ελλάδα. Αυτό που κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί είναι πως ο κινηματογράφος είναι μια επιστήμη από μόνος του. Με τη γνώση του θεάτρου μόνο δεν μπορείς να κάνεις κινηματογράφο. Θέλει έρευνα από την αρχή. Να τον αντιμετωπίσεις σαν να μην ξέρεις τίποτα. Γιατί πραγματικά δεν ξέρεις τίποτα. Τις νόρμες, τα εκφραστικά μέσα, ποιος είναι ο μονταρισμένος ρόλος. Γιατί στον κινηματογράφο κάνουμε αυτό που λέγεται μονταρισμένος ρόλος, δηλαδή παίζω σήμερα την αρχή της σκηνής, μετά παίζω κάτι από το τέλος της ταινίας, αύριο θα παίξω το δεύτερο μέρος της πρώτης σκηνής… Παίζεις έτσι. Αυτό θέλει πολύ μεγάλη έρευνα.

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΩΣ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

* Ο σύγχρονος κινηματογράφος βασίζεται πολύ στους ηθοποιούς. Στο δράμα του ανθρώπου. Υπάρχει ο κινηματογράφος του σκηνοθέτη αλλά υπάρχει και ο κινηματογράφος του ηθοποιού. Αν ο ηθοποιός ξέρει πώς να χειριστεί τον κινηματογράφο, αν γνωρίζει πραγματικά αυτή την τέχνη γίνεται ο κινηματογράφος και δικός του. Συμμετέχει κυριολεκτικά στη διαδικασία. Νιώθει συνδημιουργός.

ΣΕΝΑΡΙΟ

* Μόλις έγραψα και ένα κινηματογραφικό σενάριο. Το σενάριο αυτό θα γυριστεί τον Σεπτέμβριο. Λειτούργησα ως σεναριογράφος. Θα ήθελα και να το σκηνοθετήσω αλλά τελικά προτίμησα να ασχοληθώ μόνο με το γράψιμο. Το είχα αρχίσει πριν από τρία χρόνια και τώρα το ξανάγραψα. Ήταν στις 36 σκηνές και το έκανα 84. ΄Οσο πιο πολύ ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν βασίζεται στην πρόζα. Πιο πολύ στην εικόνα και στην αλληλουχία. ΄Εγραψα ένα σενάριο μόνο με εικόνες. Οι χαρακτήρες μου δεν μιλάνε, παρά μόνο όταν πρέπει.

«HUNGER»

* Θεωρώ συγκλονιστική από κάθε άποψη την ταινία «Hunger» (Πείνα) του Βρετανού Στιβ Μακ Κουίν. Πρόκειται για την ιστορία του Ιρλανδού μάρτυρα και πολιτικού κρατούμενου σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αγγλία Μπόμπι Σαντς, που τον άφησε η Θάτσερ να πεθάνει το 1981 ύστερα από 66 ημέρες απεργία πείνας. Μια ταινία που σε κάνει να συγκινηθείς μόνο μέσα από εικόνες.

ΑΪΖΕΝΣΤΑΙΝ

* Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν εκπροσωπεί μια εποχή κινηματογραφική κατά την οποία δεν υπήρχε καν κινηματογράφος. Ενας χρυσοθήρας, ένας εξερευνητής. Πρόκειται για κινηματογράφο του σκηνοθέτη. Είναι αυτός που ανακάλυψε την έννοια του τυπάζ. Δηλαδή αν θέλεις έναν χαρακτήρα που είναι εργάτης, θα πάρεις έναν εργάτη. Αυτός θα το κάνει πιο σωστά.

ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

* Έχω ζήσει κι εγώ το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ήμουν δέκα χρόνια στο εξωτερικό. Ο κόσμος φοβάται κάτι που δεν ξέρει. Όταν δεν γνωρίζεις τον άλλον τον φοβάσαι. Σε κάποιες περιπτώσεις δικαίως φοβάται, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιον που ίσως δεν έχει παιδεία. Όλοι θέλουμε να επιζήσουμε. Το κάνουμε σύμφωνα με την παιδεία μας. Κάποιος που έρχεται στον τόπο μας με μια άλλη παιδεία, θέλει κι αυτός να επιζήσει. Όμως θα λειτουργήσει με τη δική του παιδεία. Αυτό είναι που φοβόμαστε.

ΚΡΥΦΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

* Προσωπικά φοβάμαι περισσότερο τον κρυφό ρατσισμό. Τον εσωτερικό ρατσισμό που υπάρχει παντού. Τον ρατσισμό απέναντι στους παχύσαρκους ή για παράδειγμα στους ανθρώπους που είναι χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου. Ή την απαξίωση προς αυτόν που κερδίζει λιγότερα χρήματα. Αυτός ο ρατσισμός είναι πιο επικίνδυνος.

ΤΟ ΘΑΥΜΑΖΕΙΝ

* Κάτι που λείπει από τη ζωή μας είναι το απαρέμφατο. Δεν το χρησιμοποιούμε πια εμείς οι Έλληνες. Το θαυμάζειν, το αναλύειν. Το θαυμάζειν είναι η ουσία της φιλοσοφίας. Κανένας άλλος δεν χρησιμοποίησε το θαυμάζειν όσο οι αρχαίοι Έλληνες. Πιστεύω πως αν είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε δεν θα φοβόμασταν κιόλας. Όταν δεις τον Πακιστανό να τον θαυμάσεις. Να σκεφτείς το πώς μπορεί να ήρθε μέχρι εδώ, τι κουλτούρα μπορεί να μεταφέρει, θα τον θαυμάσεις και δεν θα τον απορρίψεις.

ΑΡΕΤΗ

* Απορρίπτουμε πια την αρετή. Θεωρούμε την αρετή μαλθακότητα, θηλυπρέπεια. Ο άνθρωπος όσο πιο πολύ γνωρίζει, τόσο λιγότερο φοβάται. Φταίνε τα σχολεία μας που μας κάνουν να πιστεύουμε πως η γνώση είναι βαρετή. Είναι καταναγκαστική. Δεν έχουν βρει τον τρόπο να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση. Μαζί με τον Γιάννη (σ.σ. τον Ράμο, συμπρωταγωνιστή του στο «Rottweiler») πήγαμε σε ένα σχολείο. Μας κάλεσαν να μιλήσουμε για τον ρατσισμό. Ήταν από τις ωραιότερες πράξεις που έχω κάνει.

ΝΕΥΡΟ-ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

* Υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να μας χειριστούν με αυτό που λέγεται νευρο-γλωσσικός προγραμματισμός. Στη διαφήμιση συνδυάζουν τη λέξη ελευθερία με τη λέξη λεφτά. Μας χειρίζονται. Παίρνουμε αποφάσεις που, ενώ πιστεύουμε ότι είναι δικές μας, δεν είναι δικές μας. Παρακολουθείς τηλεόραση και σε κάνει να νιώθεις φτωχός, δυστυχισμένος γιατί δεν έχεις όλα αυτά που σου παρουσιάζει. Δεν έχεις τα αυτοκίνητα, δεν έχεις τα κοσμήματα, δεν μπορείς να κάνεις τα ταξίδια και λοιπά.

ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

* Η αυτάρκεια είναι που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Ο Επίκουρος λέει: «Δώσε μου νερό και ψωμί και μπορώ να συναγωνιστώ τον Δία σε ευτυχία». Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να έχεις τροφή και στέγη. Και το τρίτο που προσθέτει ο Επίκουρος, το οποίο κάνει τη διαφορά, είναι και η εξασφάλιση ότι θα τα έχεις και αύριο. Ακριβώς εκεί μας χτυπούν: στην αμφιβολία για την εξασφάλιση του αύριο. Γιατί σήμερα έχεις να φας, κάνεις όμως σπασμωδικές κινήσεις για τι δεν ξέρεις αν θα έχεις και αύριο.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

* Αγαπώ τη δημιουργική συζήτηση. Δεν βγαίνω συχνά. Μου αρέσει περισσότερο να βρίσκομαι με φίλους σε ένα σπίτι και να συζητάμε. Για βιβλία, για ταινίες, για ρόλους, για σενάρια. Να διαβάσουμε ένα κείμενο και να συζητήσουμε γι’ αυτό. Αυτό με κάνει να νιώθω δημιουργικός, με κάνει να νιώθω ότι υπάρχω. Η κουβέντα με διασκεδάζει. Ένα αστείο, ένα ωραίο βιβλίο κάνει το μυαλό να ανθεί.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

* Η σφαίρα είναι το πιο όμορφο αντικείμενο που μπορείς να δεις. Ο ήλιος, το φεγγάρι είναι σφαιρικά. Το κεφάλι μας μια σφαίρα. Κάποιοι λοιπόν έχουν εκμεταλλευτεί τη σφαίρα. Και βάζουν μια σφαίρα να την κλωτσάνε κάποιοι χωρίς ουσιαστικά να τη βλέπουν. Αυτό είναι η μπάλα. Μακάρι το θέατρο να έπιανε το ένα τρίτο του κοινού που έχει το ποδόσφαιρο. Θα ήταν καλύτερη η κοινωνία μας.

ΖΩΑ ΙΕΡΑ

* Οι γάτες έχουν άνοιγμα στο υπερπέραν. Είναι ζώα ιερά. Φαίνεται από την αυτάρκειά τους. Νάτος ο Φροίξος. (Μου δείχνει τον γάτο του θεάτρου, τον Φροίξο, που είναι ξαπλωμένος σχεδόν στα πόδια μας). Δεν τον νοιάζει τίποτα. Αν θα του δώσουμε σημασία ή όχι. Καταρχάς μελετάω τις γάτες και για τους ρόλους μου. Στο «Bug», που έπαιζα για δύο χρόνια, είχα βασίσει το χαρακτήρα μου σε πολλά σημεία στη γάτα. Ιδιαίτερα στην κίνηση. Προσπαθώ δε και στη ζωή μου να μιμηθώ από τη γάτα την τέχνη της ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας με τη μέγιστη απόδοση. Είναι αξιοθαύμαστα ζώα. ΄Εχουν άνοιγμα προς τη μαντική. Η μαντική είναι αρχαία λέξη που έχει τη ρίζα της στη μανία και στο ρήμα μαίνομαι. Είναι ελκυστικές και γοητευτικές. Λατρεύω όλα τα αιλουροειδή.

#dimitris lalos #interview #theatre #film

0 notes