#ee ne dinliyoruz ?

[keemlenyekun]

1990ların ikinci yarısında samsunda sahile yüzmeye giderdik. Engize çatalçama. Öğretmenler kampı vardı. Amcam öğretmen olduğu için onun kimliğiyle kampa girerdik. Amcam deli bir orhan fanı. Oğlunun ismi bile orhan. Orhan gencebay kasetlerinin hepsi imzalı. Ee onun arabasıyla gidince de orhan dinliyoruz haliyle. Hemşehrimiz neticede.

Sevecekmişsin gibi, nerden bileceksiniz. Ziyankar. Aklım takıldı. Az bilinen orhan şarkıları hala o arabanın içinde. Deniz şortunu giymişim. Tombul bir oğlan.

Dalgadan korkuyorum. Utanıyorum.

Şimdi her orhan dinlediğimde o tuzlu olma hissi var üzerimde.

Galiba herkes gibi çocukluğumu çok özledim.

Orhan dinlemeden çalışamıyorum. Yeni yeni huylar ediniyorum. Arkada orhan listesi. Hepsini ayrı seviyorum.

İnsan hakları orhana karışmış vaziyette.

Evde istanbuldan gelen misafirler var. Oğlan odayı yabancıladı. Zor uyudu. İnatçı. Sabır testindeyiz.

Diyette bu hafta 1.5 kg vermişim. Bu hafta hedef 2 kilo. Başladığım noktadan 13 kilo vermişim. Bir 19 kilo daha vermem gerekiyor. Hedef 105. Hedef bile üç haneli. Çok şişkolaştıydık be defter. Geçen yıl doruğundaydık. Neyse ki o ilk obezliği attık. Azıcık spor da kattık mı bu yıl tatile fit giriyorum.

Ödevleri tamamladık. Teze geçmeden hakemli bir dergide yayınlanacak bir makale yazmam gerekiyormuş. Bakalım bu bahar da böyle geçsin. Yazın ve kışın da tezi hallederiz. Oh mis.

Kitaplığımı seviyorum. Küçük, kendi halinde bir şey. Kilerimin kapısında oğlumun kapı süsü var. Bir evde olmazsa olmaz unsur kilerdir. Nimet gibi bir şey. Ve benim dağınık leş çalışma masam. Eskiden ne düzenliydim. Hakim masam ne kadan da düzenliydi. Değil mi ama? Boş şeyler bunlar sayın defter. Bıdı bıdı yapmamak lazım. Ben yazarken kalem seçen biriydim. Şimdi düzensizlikte huzurluyum. Kömürle bile yazarım. Hayatı önemsemeye gerek yok. Mottomuz bu.

Yarın sabah kıymalı yaptırıyorum. İçi anneme hazırlattım. Diyetle nasıl olacak hiç bilmiyorum. Bir samsunluya ihanettir. Diyette pide yaptırma zorundalığı. Ne yani önümde pide yenirken yağlı yağlı ben diyetteyim diyerek bol limonlu yeşillik mi yiyeceğim!? S.kerler. ahahahaha.

Tabi ki yiyeceğim. Yürürüz geçer. Kilodur gider. Soda falan içeriz.

Vesselam sayın defterciğim.

[degisiyorum]

Kaç gündür abim(26) yüzünden grup hepsi dinliyoruz bugün oyun oynarken söyle ne açıyım ama bu sefer hepsi olmaz diyorum ee madem hadise aç diyor.

[kepazehayat]

Kepaze bir yaşamdan serzenişler-1

“pişmanlık sızı gibi yayılmıştı bedenine. Belki bu adamın hazin bir hikayesi vardı. Öğrenmek istemiyordu. Kimsenin kaderini merak etmiyordu.”

                                                                                          Elif Şafak – İskender

     Kimsenin kaderini merak etmemek: umursamazlıkla umutsuzluk arasındaki o ince çizgi. Aslında insanların hikayelerini sadece ‘umarım benim hikayemden daha dertlidir ve umarım benim daha iyi bir hayatım vardır’ kaygısı ile dinliyoruz. Hikaye bir noktadan sonra başarı hikayesine dönüyorsa -ki bence bu kaçınılmazdır, çünkü her insan kendi hayatının kahramanı olmak ister- işte o zaman hikayeden kopuşumuz başlıyor demektir. Bu kopuşumuzun ardından ise yavaş yavaş açık aramaya seanslarına geçiyoruz. Çünkü biliyoruz ki veyahut da bildiğimizi sanıyoruz ki bizim geçtiğimiz yollar onunkinden katbekat daha dikenli daha engebeli. Eğer karşıdakinin hikayesi açık aramaya bile değmeyecek kadar kötü ise de konuyu değiştirmeye çalışıyoruz. Başarabilenler bence çok şanslılar.

   Kimsenin kaderi umurumda değil mesela benim, tabi ki herkes zorluk çekiyor bu hayatta, herkes bazı şeyleri aşıyor veya aşamıyor ama bu gerçekten benim hayatımı etkilemiyorsa dinlemek bile istemiyorum. Hikaye dinleyecek olsam romanlarda en güzelleri, en ihtiraslıları, en şatafatlıları anlatılıyor, açar onları okurum. Şimdi diyeceksiniz ki ‘gerçek hayatla romanlar da bir olur mu canım, onlar kanlı canlı hikayeler’. Külliyen yalan. Kimse gerçek hikayesini anlatmıyor, çünkü gerçeğin mide bulandıracak kadar sıkıcı olduğunu herkes biliyor. O yüzden bütün insanlar kafalarında yarattıkları hikayeleri anlatıyorlar. Ee o zaman en yaratıcı hikaye anlatıcıları yazarlardır sonuçta, ne diye gidip dinleyeyim vasattan öte geçememiş hayal gücü hikayelerini de vakit kaybedeyim.