#hoe kan ik doen alsof ik stoer ben en niets me raakt als het totaal het tegenovergestelde is

[opnaarnepal-blog]

maandag 13 februari De laatste paar dagen in Maleisië... Grappig hoe onze ervaring van tijd zo subjectief en wispelturig is. Soms voelt het alsof een week een eeuwigheid duurt, soms voelt het vooruitzicht op nog een maand reizen alsof het in een oogwenk voorbij gaat zijn. Ik voel me echt weer klaar om terug naar Nepal te gaan op dit moment. Dat kan over een uur weer anders zijn heb ik gemerkt, maar voor nu voelt het alsof ik weer naar m'n thuis terugga na een lange vakantie. Ik ben mijn overzicht over op welke dag ik wat heb gedaan totaal verloren. De meeste dagen hier in Georgetown doe ik ook niet bijster veel. En ik geniet daar enorm van. Een beetje schrijven, een beetje lezen, yoga doen, rijst met groenten eten.. Meer heb ik niet nodig om onwijs gelukkig te zijn. Eergisteren ben ik met Lauren naar een kattencafé geweest, wat niet heel spannend was. Die katten worden de godgandse dag al aangeraakt en zijn daar duidelijk wel zo'n beetje klaar mee. Daarna zijn we wat gaan eten bij het koffietentje waar Senna (het Nederlandse meisje dat het vriendinnetje is van de manager van het hostel) werkt. Lauren en ik hebben diepe gesprekken gehad over ons verleden, dat was fijn. Ik houd zoveel van haar. Er lag een heel interessant boek over ondernemerschap in het cafeetje. Ik vroeg Senna of ik het mocht lenen, maar haar manager, die volgens haar over alles zeurt, vond dat niet goed. Senna zei dat ik het gewoon alsnog moest meenemen en dat heb ik toen gedaan. Ik voelde me echt een crimineel toen we terug naar het hostel liepen haha. Wat een nerd ben ik ook. Mijn actie loonde wel, want het boek heeft me onwijs geïnspireerd. Ik heb een idee gekregen dat ik hopelijk werkelijkheid kan maken. Die avond heb ik de hele avond in het boek gelezen, terwijl mijn vrienden naast me een drankspelletje deden. Ik vind het grappig als het spel iemand iets ongemakkelijks laat doen, zoals in enkel een handdoek bij de buren aanbellen om om ijsklontjes te vragen. Het zit me echter niet lekker wanneer de opdracht bijvoorbeeld is: 'Zoen degene links van je.' Ik weet niet, ik vind dat dat soort manieren van verbinding tussen mensen op een wederzijds vrijwillige manier tot stand moeten komen en niet door een dom spelletje. Ik weet niet zo goed hoe ik opeens op dat onderwerp kwam, maar ik kreeg ook opeens een heel helder inzicht wat betreft mijn geaardheid. (Hoe raar is het woord 'geaardheid'!) Ik besefte opeens heel bewust dat ik biseksueel ben. Dat luchtte om een of andere reden waanzinnig op, terwijl ik er nooit bewust over heb gepiekerd. Er waren wel duidelijke signalen, maar die heb ik genegeerd of verklaard met excuusjes zoals dronkenschap. Onbewust was het dus blijkbaar wel een dingetje hoe het precies zat, want na dit inzicht voelde ik me zo thuis in mezelf. Gisteren ben ik met Kayne en Anna naar het strand geweest. Terug in het hostel herinnerde ik me dat Lauren en ik met een Duitse gast hadden afgesproken om naar de grote tempel hier te gaan, omdat er allemaal lichtjes zijn. Jammer genoeg bleek dat die lichtjes er alleen waren voor Chinees Nieuwjaar en dat eergisteren de laatste dag was. Dus toen ging men maar bier drinken. Ik raakte verwikkeld in een discussie over spiritualiteit, psychologie, filosofie en wetenschap, eerst met Fisher (de manager) en daarna met twee geneeskunde studenten. Ze werden zo kwaad op mij hahaha. Het was grappig om te zien hoe erg zij zich opwonden en hoe kalm ik bleef. Een daarvan was de Duitser. Fisher kwam later naar me toe. Hij knuffelde me en zei dat hij nog steeds van me hield en dat ik hem wel aan het denken had gezet. Dat hij vanaf nu geen halal vlees meer zou kopen, omdat hij de slachting wreed vindt. Hij zei ook dat hij blij is dat hij mij heeft ontmoet. Ik was nogal verbaasd dus het reageren ging een beetje stroef. Toen zei hij: 'You are a wonderful person. I am sorry that I'm not.' Toen liep hij snel naar buiten. Gek figuur is het ook. Een lange, dunne, kale Engelsman die houdt van bier en boksen, de meest groffe grappen maakt en onder de tatoeages zit. We zijn het letterlijk nergens over eens, maar we mogen elkaar toch. Ging het altijd maar zo tussen mensen. We gingen naar een café om pool te spelen. De Duitser was blijkbaar afgekoeld, want hij flirtte onwijs met me. Toen hij even wegliep kwam er een andere Duitse jongen naar me toe. Toen Duitser 1 terugkwam ontstond er een vreemde situatie. David (de eigenaar van het hostel) trok me weg en zei dat de Duitsers nu zouden gaan battlen om mij door stoere verhalen te gaan lopen vertellen. Toen ik me weer bij hun voegde, waren ze er net achtergekomen dat ze allebei medicijnen studeerden (ik ben facking omsingeld met med students hiero). Dus toen heb ik daar een kwartier staan gapen terwijl zij het hadden over hun carrière. David trok op een gegeven moment Lauren, Marina (een nieuw Spaans meisje) en mij mee en kondigde aan tegen de gasten dat zij moesten kiezen met wie ze zouden trouwen, met wie ze sex zouden hebben en wie ze zouden vermoorden. Meerdere mensen, waaronder ik, kwamen hier intensief tegen in opstand. Lekker vrouwonvriendelijk weer. Dat ze me hier nog mogen is een wonder, want voor m'n gevoel ben ik alleen maar aan het roepen dat ik het overal mee oneens ben. Boksen, alcohol, vlees, seksistische grappen, sciëntisme, onethisch handelende multinationals, ik ben overal tegen. Ik begin me te ergeren aan de mensen hier. Ik ben blij dat ik al snel naar Kuala Lumpur ga. Ik ben wel weer klaar met het rondhangen, ik wil betekenisvolle dingen doen. M'n doelen bereiken. En een goede nacht slaap for fucks sake!