#that'swhatfriendsarefor | Explore Tumblr Posts and Blogs

jasoniam-blog1 · 8 years

Text

How to Save a life?

“Where did I go wrong? I lost a friend somewhere along in the bitterness, and I would have stayed up with you all night had I known how to save a life.”

Parallel to the plot of From Mother with love, the anime Orange is an ideal depiction of saving a life. Flashbacks and foreshadowing became a vital element in understanding the essence of the plot. In connection with this, the story provided the audience tons of lessons regarding true friendship. Orange is one of the testaments that giving is better than receiving.

The anime is set in contemporary Japanese landmarks. Its plot centered on a group of friends (Naho and her company) saving the life of their friend (Kakeru) who is going to die. Through unity and love they had for their friend, the mission was accomplished. The story weaves what happens to teenage Naho and adult Naho as time progress. Most of the episode’s happenings were set in Naho’s high school years.

As for Kakeru, whose life and death depends on one notion, his shy character who had been experienced the death of her mother due to the fact that he joined the football team without his consent when actually his friends convinced him to do so. Orange showed valor and sacrifice at its finest; doing what would benefit all. This anime clearly showed what are friends for, may it be in good times or bad times.

As the story progress, the pursuit to saving a life also developed. Through this, the bond of the friends became stronger. As a matter of fact some of them became married with each other. Moreover, the story, though impossible, presented how true friends cannot live with the loss of the other.

#that'swhatfriendsarefor

1 note · View note

notanotherfairy · 6 years

Text

That’s What Peers Are For

Keep smiling, keep shining Knowing you can always count on me, for sure That's what friends are for For good times and bad times I'll be on your side forever more That's what friends are for

Matagal na rin ang classic song na iyan na may pamagat na “That’s What Friends Are For”. Ang mga linya na nasa itaas ang aking paborito sa kanyang iyan. Marahil, ako’y nakakarelate din sa kanta dahil naaalala ko dito ang aking mga kaibigan na palagi naandyan sa aking tabi.

Noong nakaraan, napagusapan sa klase ang tungkol sa relasyon natin sa ating mga kaibigan o mga taong nakakasalamuha natin sa araw-araw. May isa lang akong napagtanto sa klase noong araw na iyon. Ang bagay na iyon ay ang importansya ng mga taong nakakasama natin o ating nakikilala sa araw-araw. Sa edad ko masasabi ko na tama naman ang sinasabi na kapag tayo’y nasa adolescence period na mas napapadalas na pagsama natin sa ating mga kaibigan kaysa sa ating pamilya sa tahanan. Kung nung grade school ako, mas gugustuhin ko na makauwi kaagad sa aming tahanan, ngunit nung ako’y naging High School na unti-unti na akong napamahal sa mga kaklase at kaibigan ko na kahit uwian na naming at marami pang gagawin, mas pipiliin ko pa na samahan sila at makipaglaro ng patintero o di kaya volleyball sa kanila. Marahil isa sa mga dahilan nito ay ang pagkakaparehas namin ng hilig. Kaming magkakabarkada ay pare-parehong mahilig sa sports, minsan pa nga pinagpupustahan naming ang NBA Finals pero pustahang kaibigan lang naman. Bukod pa doon, madalas kami ang nagkakasama sa mga groupworks o projects dahil mas naiintindihan naming ang isa’t isa at lagi kaming naandyan para sa isa’t isa. Hanggang ngayon, aking namimiss pa rin ang aking mga kaibigan noong highschool na ngayon ay napalayo sa akin dahil karamihan sa kanila ay ngayon ay nagaaral na sa UP at ako lamang ang nagaaral sa Ateneo.

Pero kahit magkakalayo man kami, nahahanapan pa rin namin ng oras ang pagkikita para kumain o di kaya maglaro. Dito masasabi ko na ang peer crowd na aking sinalihan lamang para makipaglaro ay aking naging mga kaibigan nung lumaon dahil na rin siguro sa mga bagay na pinagdaanan naming ng sama-sama at ang pagsasama na iyon ang patuloy naming pinapagtibay para ang barkada namin ay may forever. Sabi ng iba, hindi daw tumatagal ang high-school friends pero para sa grupo naming, papatunayan naming na nagkakamali sila sa stereotype na iyon.

Naalala ko dati ang sinasabi sa akin ng aking mga magulang na “Wag ka makipagbarkada anak masama iyan”. Para sa akin, hindi naman talaga masama makipagkaibigan o sumama sa ibang grupo. Kaysa sa hindi makisalamuha sa iba, ang ating dapat gawin ay pumili ng mga tao na sa tingin natin ay makakapagdulot ng maganda sa atin. Dahil kung mababait naman ang mga kaibigan mo, bakit mo pa sila iiwan.

Kaya hangga’t maaari, wag sana natin kaagad husgahan ang ibang tao base sa mga stereotypes. Kasi ang unfair naman nun para sa kanila. Para sa akin, mas maganda na rin kung mas kikilalanin muna natin sila ng maayos para malaman talaga natin kung sino ba talaga sila. Doon makikita talaga natin kung sila ba ay makakabuti o makakasama para sa atin.

Sabi nga, “the more friends, the merrier”. Pero para sa akin mas maganda pa rin kung “Quality over Quantity” kasi aanuhin natin ang maraming kaibigan kung di naman sila tunay na nakikipagkaibigan sa atin.

#That'sWhatFriendsAreFor #Relationship with Peers

0 notes