doles0

[doles0]

Artık ölümden korkmuyorum.

[doles0]

Diliyorum ve bende birşeyler yazmak istiyorum, yazmayınca kendimi kötü hissediyorum, çokça şeyler atlattım kendime göre. Sabırımdan ve kendime güvenmeden dolayı kendime en büyük teşekkürü etmek istiyorum. Bu teşekkür kendime güvenim ve arkadaşlarımın desteği üzerine ithaf ediyorum. Beyin savaşımla tek kalmadım, beyinim ile arkadaş oldum. Bu süreçte diğer yanımın verdiği kaygısızlık, diğer tarafımın verdiği saygınlıkla bu olayı çözdüm. Bundan dolayı ayaktayım. Pes edersem yaşayamazdım dışarıdan çok güçlü birine benziyor olabilirim ama içimde kaygılarım yağın yığın. Pes etmeme izin veremezdim, ben etsem de arkadaşlarım ettirmezdi. Onlara arkadaşım dedim ama değiller. Evim. Ev her şeydir. Ev denildiğinde aklınıza dört köşeden oluşan duvar tavan ve zemin gelir, ama öyle değil. Benim evim arkadaşlarım onlarsız evsizim. Evsiz. Evsiz biri yaşayamaz. Yaşayabilir belki bir ihtimal ama ben yaşayamazdım, iyi ki evim var evimi çok seviyorum. Olduğum yeri, bulunduğum ortamı arkadaşlarımı seviyorum belkide bunu hiç bir zaman anlamayacaklar hafife alacaklar. Bir insan düşünün kalp, ciğer, göz... Bunlar olmazsa insan eksik kalır, eksik olan birini eksik görürler yanına bile yaklaşmazlar. Ben ilk defa tam bir insan olduğumu hissettim. Arkadaşlarım iyi ki var. Bunları neden anlattım bilmiyorum içimden geldi sadece. Betül'ün yazısını okumuştum. Beş parmağı geçmeyecek kadar arkadaşlarının olduğunu yazmıştı. Kendimi çok değerli hissetmiştim evim. Kendimi asla ifade etmek istediğim gibi ifade edemiyorum hep bir yarım kalıyor ama yazarak ifade edebiliyorum. Okuyarak, yazarak, çizerek... Yarın doğum günüm biliyor musunuz?? saatler kaldı. Büyüyorum, büyüyoruz bir şekilde çok korkutucu değil mi? Evet doğamız da doğup, büyümek ve ölmek var. Ama hayatı yaşamadan tadını çıkarmadan ölmek her güne büyüyerek başlamak, buna hayat denilebilir mi peki? Hayatı yaşamadan, çocukluğunu yaşamadan ölmek son derece korkutucu. Ne kadar yaşadım gülerek emin değilim. Bu yüzden her doğum günüm de tekrardan doğuyormuşum gibi ağlıyorum. Hayat yaşama isteği dolu olan kişilere güzel ve özel. Hep kıskanırım yaşamak isteyenleri. Özenilecek kişiler...yaşamaya değer mi bu hayat gerçekten de? Çok sorarım kendime, en çokta mutlu olmayı diliyorum bu yeni yaşımda. İyi ki varsın ben, iyi ki kendimlesin, iyi ki hayattasın. İyi ki evin var, iyi ki arkadaşların var, seni anlayacak seni ailen olarak gören beş parmağı geçmeyecek dostluğun var. İyi ki doğdum :)