feriskiz-blog

[feriskiz-blog]

Mercimek Köftesi

Yemek tarifi arayanlar önce yazımı okumak zorunda kalacak ki ben tam bir gevezeyim, demedi demeyin :) 

İnsanın en uzun yolculuğunun kendi içine yaptığı olduğunu öğreneli sanırım iki yıl oluyor. Ne biçim bir yolculuk hem de benim için git git bitmedi. Huzur aramalar, yogaya başlamalar, neden’ler, nasıl’lar, ben neyim’ler havalarda uçuşuyor. Hep sorguladığım şeyler arasında gelir; insan yaşarken yaşamdan kendisini nasıl korur? Müthiş korunaklı bir yaşama ne kadar “hayat” diyebiliriz? Bu hayatın gerçekten yaşanmış olduğunu iddia edebilir miyiz? 

Bilenler bilir, regl döneminden herkes dert yansa da esas mevzu reglden birkaç gün öncesinde kopar. Ben deli gibi yemek yiyenlerdenim. Sadece yemek olsa yine iyi, dondurma sonra çekirdek sonra çikolata ardından yeniden yemek... O günlerde canım deli gibi bir şeyler istiyor (Velev ki midem çöplük, N’apcaksın?!) ... Kalktım mercimek köftesi yapacağım. Bu arada glüten tüketmemeye çalışıyoruz, yanımda arkadaşım içine ince bulgur yerine kara buğday koyalım dedi. Düşünmeden kabul ettim. Halbuki şapşal kafam ince bulgur o köfteyi bir arada tutuyor. Oldu mu size bizim kara buğdaylı mercimek köftesi tam bir lapa. O kadar gerildim ki, bu arada takıntılı olmakla suçlanıyorum, kendi kendime diyorum ki “Neden böyle bir şey yaptım?” Çok istediğim bir şeyi hiç sorgulamadan sırf karşımdaki istiyor diye çöpe dönüştürdüm. 

Bir anda mercimek köftesi denen lapa beni kendime getirdi. Ne çok şeyi karşımdaki istiyor diye kendim istemediğim halde kabul ediyordum. Kendi taleplerimden, sevdiklerimden nasıl da sırf kırıcı olmamak adına ödün veriyordum. Hayatın içinde kendimi unutup sonra da insanlar bencil diye yakınıyordum. Bir kere de diyemez mi tamam öyle yapalım, hadi canın çok istediyse öyle olsun..vs çok beklersin! İnsanlar bencil değil, onları besleyen benim. Tamam’larımla, olur’larımla, sorun değil’lerimle karşımdaki beni düşünmeyi bırakıyordu. Sonra? Sonrası tam bir facia! Tamam kabul glüten tüketmeyelim ama bazen yanlışsa bile ben onu istiyorum ve bu beni ben yapıyor. 

Geleyim ilk paragrafta yazdıklarıma; bence insan hayatın içinde kendini hep koruyamaz, hep korumaya çalışırsa yaşadığını anlamaz. Her ne kadar çok mutlu olmak bize sosyal medya camiasında pompalansa da üzülmek, bazen kırgın olmak da bizim için. Esas olan kabul etmek olabildiğince yaşamı. Biraz narsistçe bulabilirsiniz ama ben kendime Turgut Uyar’ın şu dizeleriyle sarılırım hep “Senin bir yönün var, durur orada yaşarım!” Benim bir yönüm var, ben orada yaşayacağım sevgili okur. 

Kendinize yapın, kendiniz için yapın! :) Sevgiyle...

Mercimek Köftesi Tarifi ;

6 kişilik

Malzemeler;

1,5 su bardağı kırmızı mercimek

3 su bardağı sıcak su

1,5 su bardağı ince bulgur

2 adet kuru soğan

1 çay bardağı zeytinyağı

1 yemek kaşığı biber salçası

1 yemek kaşığı domates salçası

5 adet taze soğan

1/2 demet maydanoz

1,5 tatlı kaşığı tuz

1 çay kaşığı pul biber

1 çay kaşığı kimyon

1 çay kaşığı karabiber

Hazırlanışı; Bol suda yıkadığınız mercimekleri sıcak suda kaynatın. Suyunu çekmeye yakın içine ince bulguru ekleyin ve kapağını kapatıp 15 dk demlenmeye bırakın. Bu arada ince ince doğradığınız soğanları bir tavada kavurmaya başlayın, soğanlar pembeleşince salçayı da ekleyip birkaç dakika daha kavurduktan sonra baharatları ekleyin. Mercimeğin içine hazırladığınız bu harcı ekleyip karıştırın. İçine maydanoz ve yeşil soğanları da ekledikten sonra şekil vererek servis yapabilirsiniz. Afiyet olsun!