munzevikisilik

[munzevikisilik]

Hepsi Biraz Sen

Kışın ortasında bahar da yaşanırmış,

Gözlerin gözlerime değdiğinde gördüm.

Bir mayıs günü kadar yeşildiler karşımda,

Heyecandan gülerken onları gördüm.

Artık hak ettiğimi düşündüğüm mutluluklar,

İsminle yankılanmaya başladı bedenimde.

Böyle güzel bir yıkım görmemişim hiç,

Kalbimin kapısını kırdın da yerleştin evine.

Seni seviyor olmamın tarifini bulamıyorum,

Senin tarafından sevilmemse bir mucizeye eşdeğer.

Sesin ruhuma hep şarkı söylüyor bilemezsin,

Bak, sevdiğim şarkı da senmişsin meğer.

Z.Simay Oral

[munzevikisilik]

O kimseden yardım istemez, sadece ortadan kaybolup daha iyi hissettiğinde geri döner.

[munzevikisilik]

Hic yok kalmadi

[munzevikisilik]

[munzevikisilik]

[munzevikisilik]

[munzevikisilik]

Tanrı zulmetmek ister ve asla susmayan bir zihin verir insana. Sonra dinmesi için bir kıyı.

[munzevikisilik]

İnsanlar sana asıl renklerini gösterince onları boyamaya çalışma.

[munzevikisilik]

Tıpkı acı gibi…Sevgi hissedilmek ister.

[munzevikisilik]

Kime bir iyiliğim dokunsa;

O iyiliğin altında ezilirler de mahcubiyetlerinden beni yaralamaya yeltenemezler sanıyorum.

Oysa her insanın yüreği pırıltılı değil

ve ben her defasında buna inanmak istiyorum.

Z.Simay Oral

[munzevikisilik]

Fedakarlık yaptığımı sanarken meğer ne çok kendimden eksiltmişim. En büyük ihaneti kendim yapmışım kendime.

[munzevikisilik]

Nereye gideceğimi bilsem koşa koşa gideceğim

[munzevikisilik]

Tıpkı acı gibi…Sevgi hissedilmek ister.

[munzevikisilik]

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,
kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer. Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü benim kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden! Paniğini kukla yapmış
hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
“Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” bir çocuk demiş.”

- Nilgün Marmara

[munzevikisilik]

“Sen bir yıldızsın, zifirin bile örtemediği.”

[munzevikisilik]

[munzevikisilik]

Neden

Neden örmüşsün duvarlarını,

Upuzun sapasağlam duvarlarını.

Ardını görmenin korkusu var gözlerinde.

Göğe bakmak yeter mi sanıyorsun,

Bahçeleri göremeden…

Ufak bir oyuntuya kaçamak yapıyorsun.

Umudunu bir sabah güneşinde söndürüp,

Ağlayarak örmüşsün duvarlarını.

Üstelik bir de çiçeklerle süslemişsin…

Neden hep ağlıyorsun anlamıyorum.

Dur durak bilmeyen gözyaşların var.

Sen böyle değildin eskiden.

Bulur toplardın kendine birer birer

Mutlulukların soyut zerrelerini.

En kalabalık sokaklar yankılanırdı gülüşlerinden.

Arsızdın, utanmazdın…

Yürüdüğün yollar aydınlanırdı

Üstelik ışık saçan o gülüşlerinden…

Neden bu kadar düşünür olmuşsun her şeyi?

Görmezden mi gelmişler seni, görmek mi istememişler?

Pek iyi anlıyorum seni.

Hep anlaşılmak isterdin sen oysa ki.

Kıymet verirdin uykularına biliyorum.

Renkleri severdin sen yerli yerine.

Her şey güzeldir; yerli yerinde.

O yüzdendir;

Yakışmamış mor, gözaltlarına.

“Güçlüyüm” konuşmalarını unutmuşsun.

Hani şu içsel konuşmaların…

Hep mi güçsüzdün sahi,

Gücünü mü kaybettin?

Gücünü mü kaybettirdiler sana yoksa?

İyi niyetlerine mi, kendine mi yenildin?

Z.Simay Oral - 16.11.2024