muse-onworth

[muse-onworth]

Sorry Go 'Round

[muse-onworth]

"Wciąż"

Kręci się w koło antykakofonia

życia i czasu niezbędna monotonia

wschód z zachodem dnia ciągłością pęta

definicja spokoju, marazmu udręka

Na wykresie doby constans z nią

tworzy paralelę,

czy można chcieć zatrzymać

tę harmonii karuzelę?

Ubieram powtarzalność

jak najlepszą sukienkę,

z wyboru, z przymusu -

stałości porękę.

Błogosławieństwo dla emocji,

przekleństwo mej nudy

życia blasków tęczę na warsztat wrzuć,

by się pozbyć ułudy.

Cierpliwości ma imię,

nauczycielka pokory

przez czasu sito przesiewa

właściwe wybory

I gdy wieczorem jednostajność

powieki mi zamyka

a spontaniczności tęsknota

z umysłu się wymyka

pomimo i wbrew, balastu rutynę

znów na barki biorę -

od dzisiaj przywdziała w myślach

bezpieczeństwa zbroję.

Autor: Marta Dech

[muse_onworth 2025r]

Zdjęcie: Pinterest

[muse-onworth]

"Żyjesz teraz w stanie niewyczerpania. Każdy dzień utkany jest z ciszy i z hałasów, że światła i z ciemności, z zagęszczenia, z oczekiwania, z dreszczy. Masz się tylko zagubić, jeszcze raz, na zawsze, za każdym razem zagubiać się coraz bardziej, masz błądzić bez końca, odnaleźć sen, spokój ciała: zaniedbanie, zniechęcenie, gnuśność, dryfowanie. Prześlizgujesz się, dajesz się życiu unosić, jesteś uległy: chcesz szukać pustki, unikać jej, wędrować, przystawać, siadać przy stole, opierać się na łokciach, wyciągać na łóżku.

Wykonujesz gesty automatu: wstajesz, myjesz się, golisz, ubierasz. Jesteś jak korek na wodzie: dryfujesz, idziesz za tłumem, włóczysz się (...)."

Georges Perec, "Człowiek, który śpi"

[muse-onworth]

[muse-onworth]

"Naturalnie (dla Ciebie)"

Całuski z rybiej łuski

tęczowe,

niech dziś piękne chwile

na brzegu czasu usiądą

jak motyle,

radości pyłek dla Ciebie strącą

kolorowe.

Z lekkością piórka poprowadzą Twe myśli, (w kroplach rosy drgających na wietrze),

tak bardzo kochane

i dadzą się schwytać w sieci pajęcze

jak perły - trofea słońcem muskane

na gałęziach drzewa dojrzałej już wiśni.

Wieczorem do snu niech ułożą swobodnie

puchu obłoki, popłyną spokojem jak wianki

na nieba rzece.

Biedronkę zaś przytul zamiast kochanki

na łące uniesień,

a świerszcze do ucha zagrają melodie.

Autor: Marta Dech

[muse_onworth 2025r]

Foto: Pinterest

[muse-onworth]

[muse-onworth]

"Matka Boska Zielna"

Szumiącym łanem pachnących zbóż

Kwiatów naręczem, pieśnią skowronka

W bezkresie nieba omodlona

Matko Boska Zielna, bądź pozdrowiona.

W sierpniowy słoneczny poranek

Na Twe ołtarze przynosimy żniwny dar

Z ojczystych łanów zebrany,

Złociste brzemienne kłosy chlebem pachnące,

Kwiaty i zioła rozkwiecone,

Barwami tęczy grające.

W dniu Twego święta, o Matko nasza,

Do Twego tronu modlitwy ślemy.

Błogosław rolniczej pracy

Na tej ojczystej, rodzinnej ziemi,

Nad którą zapach żniwny

Jak kadzidło z naszą modlitwą

i uwielbieniem

W niebo ulata, uświęć nasze dary,

Matko Boska Zielna,

Matko Wniebowzięta.

[Anna Łękawa - Wiersze wybrane 1911 - 2012]

Zdzisław Jasiński

W Święto Matki Boskiej Zielnej, 1926

[muse-onworth]

Kopia lub reprodukcja dzieła Gustava Klimta

zatytułowanego ,,Matka z dzieckiem"

(część obrazu ,,Trzy etapy życia kobiety"

lub ,,Macierzyństwo").

[muse-onworth]

[muse-onworth]

"Tęsknota bliskości"

Odliczam czas czekania tęsknotą,

wypełnieniem pustki po Twoim zapachu,

gdy ciepło na skórze jeszcze nie ostygło.

Twój uśmiech jak kwiat duszy

w swym sercu łzami podlewam

aby nie wysechł zapomniany.

Twój szept w myślach

zaznaczył ślad obietnicy.

Dotykiem pamięci

zostawiłeś na mnie cząstkę siebie.

Żagle wspomnień namiętności rozpościeram

niesione łodzi oddechem,

bym mogła zacumować

do najczulszej przystani Twych ramion

nim po słodkim zmęczeniu

usnę wtulona, składając głowę

na poduszce utkanej melodią

Twojego pulsującego życia.

Gdy dystans wyzwaniem dla bliskości, generuje tęsknotę, która z nicią jedwabnika, łącząc dwojga wspomnienie o czułości, ten dystans zbliża.

Autor: Marta Dech

(muse_onworth 2025r)

Foto: Pinterest

[muse-onworth]

***

Za Dom z serca

jak kochana Ojczyzna.

Za lekcję pamięci,

czym jest honor i blizna.

Za odwagę i wiarę niezłomną.

I za to, że jestem dumna

bedąc Polką.

Za spokój obłoków i drzew szumiących,

który czuję.

Za WOLNOŚĆ

- dziękuję.

Autor: Marta Dech,

(muse_onworth 2017r)

BohaterOn / Kartka dla Powstańca

[muse-onworth]

[muse-onworth]

Po powstaniu miała zostać zrównana z ziemią, by zrobić miejsce dla nowego nazistowskiego tworu. Ale przetrwała, choć pierwsze lata jej odbudowy nie były łatwe. Mowa tu oczywiście o Warszawie. Z języka angielskiego Warsaw: "'widziała wojnę" - to określenie jest o tyle trafne, że po upadku Powstania Warszawskiego i dalszych działaniach wojennych aż 85% budynków stolicy leżało w gruzach.

Kiedy dokładnie zaczęła się odbudowa Warszawy? Jeszcze w trakcie ll wojny światowej. Równolegle z planami Niemców co do unicestwienia stolicy Polski (co się po części niestety udało) istniały w niej ośrodki, które pod różnymi pretekstami, w miarę niszczenia kolejnych fragmentów miasta opracowywały plany późniejszej odbudowy a nawet rozbudowy i modernizacji. Pisano o tym jako o "Urbanistyce Nadziei"(...).

Skala zniszczeń była trudna do ogarnięcia rozumem. Krajobrazy w Warszawie tuż po zakończeniu II wojny światowej były postapokaliptyczne. Pustynie gruzu. Ale już w styczniu 1945r mieszkańcy zaczęli powracać do miasta by próbować odbudować to co zostało z ich domów.

Oficjalną rezolucję o odbudowie Krajowa Rada przyjęła 3 II 1945r, kilka dni później ukonstytuowało się Biuro Odbudowy Stolicy - wraz z jego utworzeniem rozpoczęła się realizacja jednego z najbardziej ambitnych projektów w dziejach ludzkości. Nikt nigdy dotąd nie próbował odbudować miasta przeranego wojną na taką skalę.

Biuro zatrudniało 1500 osób - specjalistów różnych dziedzin, począwszy od architektów, urbanistów oraz inżynierów rozmaitych specjalności, po ekonomistów i prawników. Plan zakładał rekonstrukcję od podstaw całych budynków i pomników - częściowo z pamięci, częściowo na podstawie dokumentacji przy wykorzystaniu wszelkich źródeł, jakie były dostępne np. XVII - wiecznych rysunków Canaletta. Znaczna część odbudowanego miasta miała być repliką dawnej Warszawy.

I udało się! Ich dziełem jest powojenna rekonstrukcja Starego i Nowego Miasta oraz Traktu Królewskiego i Łazienek (...).

Praca przy odbudowie była iście tytaniczna. Skrót BOS - żartobliwie tłumaczono jako: Boże Odbuduj Stolicę.

Brakowało środków technicznych a przy odgruzowywaniu i pracach rekonstrukcyjnych wciąż odnajdywano miny i niewybuchy oraz zwłoki poleglych w czasie powstania. Nie można zapomnieć że w usuwaniu gruzu i wznoszeniu nowych zabudowań uczestniczyli oprócz fachowców również ochotnicy-robotnicy, młodzież z Służby Polsce, ale także zwykli warszawiacy.

Jedyny w swoim rodzaju pionierski wysiłek odbudowy Warszawy światowa opinia publiczna doceniław 1980r , gdy warszawskie Stare Miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. W 2011r archiwa BOS zostały zaliczone do najcenniejszych przykładów dziedzictwa dokumentalnego w dziejach ludzkości i wciagnieto nsd Listę Pamięci Świata.

Żródło:

• Cultura.pl

• Ciekawostki historyczne.pl

• Przystanek Historia

• Muzeum Powstanial Warszawskiego

[muse-onworth]

"Burza" / "The storm"

Podaj świetlistą dłoń,

rozepnij ciemny płaszcz.

Pospiesz się i siądź,

gniewaj się i płacz.

Weź nici do ręki srebrzyste

a kłębek upuść na ziemię.

Wpleć w liście drobne, rzęsiste

smutki co wzrosły w potrzebie.

A gdy już utkasz szal perlisty,

otul nim spragnioną nadzieję.

odchodząc zabierz walizkę -

kryształowym mostem na niebie.

Autor: Marta Dech

muse_onworth 2003

[muse-onworth]

Dear friends, we're having a beautiful summer and vacation, so we can observe some of nature's poetry in the sky and on the ground.

This one takes the form of a symphony of colors, sounds, and scents. What do you think it would like to tell us?

[muse-onworth]

"Transcendencja"

Gdy szalona tchnienia iskra

słowa niesie z wyobraźnią,

przewodnikiem myśl najczystrza

obraz duszy - źrenic jaźnią

Prowadź w ścieżki nie zdeptane,

labirynty wyższych uczuć,

drogi z cierni zapomniane

chcę się porwać, poczuć, ukłuć.

W mrocznym gąszczu pocałunku

poznać słodki smak piołunu,

spijać miodną gorycz trunku

- dwoistości nić całunu.

Daj zaplątać się w meandry,

w bólach, jak w zasieki z drutu

Daj pragnieniom ducha tantry

na korzeniach absolutu.

Nazwij pustkę bezimienną,

wypełnioną serca biciem

przy tak pięknych słowach bledną

gwiazdy co rumieńcem zaszły skrycie.

A gdy przyjdzie chwila nikła

by chcieć tchnienie złożyć w grobie

- buntu zamieć, łez kropidła?

Ja z nich w sercu perłę zrobię.

Autor: Marta Dech

(muse_onworth 2025r)