papatyadanuyku-blog

[papatyadanuyku-blog]

Bir hafta daha çalışmak mı yoksa çalışmamak mı işte bütün mesele bu

[papatyadanuyku-blog]

Roman çocukları Haliç sahilinde kanun ve darbukalarıyla

Metro çıkışında midye satan adam

Parkta oturan insanlar

Her şeye rağmen buradalar

Bugün hayat yaşamaya değer

[papatyadanuyku-blog]

Bir hapisin içinde olmak nefes alamamak şimdilik kurtuluş var

[papatyadanuyku-blog]

O kadar güçlü olabileceğimi düşünmemiştim

Hayatta normal olan olaylar ve durumlar bile bir ağırlıktı

Hala korkuyorum kalbim sıkışıyor ama hadi yapabiliriz diyorum içimde olan içime doğru beni sömüren kollarımdaki gücü alan brynimi yoran o uçurum gelince kendime izin veriyorum güçsüz hissetmeye hakkım var öylece oturduktan sonra sadece ayağa kalkacağım diyorum ve adım adım devam ediyorum nefesim kesiliyor kalbim sıkışıyor ama bir şekulde o gücü bulmadan da yetersiz hissetsem de tamamlayabiliyorum

Kendimi tebrik ederim

[papatyadanuyku-blog]

Evet mobil ve frontend kursuna kaydimi yaptim biraz kararsizliktan sonra onayladim bir hafta daha calismak icin mudure soracagim

Bunun yaninda kucuk iki kursa daha yazildim

Bakalim gelecek ay beni neler bekliyor

[papatyadanuyku-blog]

“Breathe. This is just a chapter. Not the whole story.”

— Unknown

[papatyadanuyku-blog]

Kapaniş vardiyasına koymuş 4 gün beni ya sen aklını mı yitirdin

Ve o aptal şahısla

Gerçekten haftaya sabrımın sınandığı bir aralık olacak

Gelecek hafta işin bir ayı doluyor ama bayramda çalışmadım bir hafta daha çalışabilir miyim diye sormayı düşünüyorum ama gerçekten çalışmak istemiyorum

Neyse bu 7 günü atlatalım eğer cuma hala iyiysem soracağım yoksa çıkış yapıyorum

İyi haber programlama kursunun ikinci aşamasına ilk aşamasına katılmadığım halde kabul edilebilirim umarım

Uyku düzenim alt üst olacak ben akşam nasıl döneceğim o da ayrı konu

[papatyadanuyku-blog]

Ata demirerin bulduğu her fırsatta peruk takması ?

[papatyadanuyku-blog]

Mountains of the Moon - Caterpillar 

bu sitede straight sadece müzik ve sanat paylaşan erkekler varmış böyle bir şeyin mümkün olduğunu bilmiyordum

bir yabancıya kendimi anlatmaya ihtiyaç duymayalı o kadar zaman olmuş ki kendi hayatımı yarım yarım karman çorman bir yere bağlanmadan anlattım sanki yaşamamışım da kulaktan kulağada en son kişi benmişim gibi bir tanıdıktan duymuşçasına çarpıtılmış bir hikaye anlattım

aslında söyleyip susmam gereken tek bir şey vardı 'arızalı ve tamirde'

bundan öte söylediğim her söz çarpıtılmış ve eksik

kendini anlatma çabası beyhude bir çırpınış çünkü gerçekte kimseye boğuluyormuş gibi hissettiğini tarif edemezsiniz her an ölmek istemek tarif edilebilir ya da hayatta bir yere koyabileceğiniz bir kategori değildir bu kadar bozuk olduğundan bahsedip de elinde düzeltme fırsatı geçtiğinde oturup hiçbir şey yapmadan fırsatın geçmesini beklediğini hiç kimseye açıklayamazsın

mantık dışı davranışların ya acımayla karşılanır ya da ilgi çekmeye çalışıyor olarak adlandırılır gerçekten yardım isteseniz dahi kendi anlattığından başka bir şey dinlemek istemez kimse

yaşadığın paranoyalardan bir şaka olarak bahsetmelisin çünkü karşındakine akıl sağlığının yerinde olduğunu ispat etmelisin

çektiğin eziyetleri üstün körü dahi olsa anlatmamalısın çünkü tanrı bile yakarışları dinlemek istemez

kimse normal biri olmanın ne kadar zor olduğunu farkında değildir ne diyeceksin ki aklımı dengede tutamıyorum insanlarla konuşmak zorunda olmak fiziksel olarak acı veriyor duşa giremiyorum çünkü her su tanesi derimi yüzecekmiş gibi önümdeki suya uzanamıyorum çünkü kolumu kaldıramayacak kadar güçsüz hissediyorum mu diyeceksin

okulda tüm derslerden kaldım çünkü okula gitmeyi bıraktım okumanın bir meslek sahibi olmanın hiçbir anlamı yoktu mu diyeceksin insanların konuştuğu her kelime anlamsız ve gereksizdi çünkü yok olmak tek düşünebildiğimdi

kimse gerçekte kimseyi umursamaz umursuyormuş kadar iyi görünmek ister

ben bile kendimi umursayamıyorum

6 gündür yapabilirdim bitirebilirdim ama yapmadım neden

gerçekten yapabiliyor olmaktan mı korkuyorum

bir insan başarmaktan neden korkar kabul edilmekten

birinin onu gerçekten hiçbir şey beklemeden önemsemiş olabilmesinden

yıllarca insan gibi yaşamaktan korktum mutluluktan ve insanlardan uzağa gitmeye çalıştım ama bir şekilde yaşam karşıma çıkmaya devam etti ve benden nefret ederek değil bana merhamet göstererek

aptal biri değilim

ama yaşamayı da beceremedim

umarım hayatta kaçtığım kendime bir gün yetişirim bir gün nefes nefese kalmadan yaşarım

[papatyadanuyku-blog]

bir şekilde hayatımı mahvetmemin yolunu buluyorum

yoluna girebilecek her şeyi mahvediyorum

kendimden tiksiniyorum ve ölüm daha kolay geliyor

hikayem devam etse de bir şey olmayacak ne olursa olsun anlatamayacak gibiyim

yaşamaya gönlüm yok gibi davranıyorum

mahvolmuşum

sanki bundan kurtuluş yok

[papatyadanuyku-blog]

işte çalışmaya bir şekilde alıştım her yoğun anda evet şimdi gidip ben yapamıyorum istifa edeceğim diyorum ama o an devam etmek zorunda bırakıyorum kendimi ve her şey yoluna giriyor bayramda normalde çalışmaya karar vermiştim ama sonra programlama konularını yetiştirmek için izin aldım derslere girmemiştim ama annemlere çalışmayacağımı söylemek gibi bir hata da bulundum ve onlar geldi ne yazık ki değişimlere adapte olabilen biri değilim ve babam bizim için geldiğini filan söylendiği için onunla dışarı çıktım bir gün öyle gitti dünde bayramın ilk günüydü aslında gidilecek kimse yoktu bu yüzden mezarlığa gidip etrafta dolandık eve 5de geldim ve gerçekten çalışmaya odaklanmak istemedim bu sabah 6.30da uyandım ama kalkıp mutfağa geçip çalışmak istemedim her şeye karışan ve hesap vermek zorunda olunca insan gereksiz bir stres ve baskı oluşuyor üstünde saat 9.15 ve ben hala çalışmadım 2 koca gün gitti ve 15 günlük ders içeriğini 15*3 45 saat aslında böyle bakınca çok değilmiş gibi sanırım pazartesi de izin alacağım işten bir ay çalışıp çıkacağım dedim ama bir hafta daha çalışmak istediğimi söyleyeceğim şimdi derslerden değil ytdan bulduğum bir 4.5 saatlik videoyu izleyeceğim sonra *3de ders videolarını takip edeceğim normalde pazartesi derse katılacaktım ama evde annemler varken rahat edebileceğimi sanmıyorum bakalım nasıl yoluna koyacağım

hayattan neler istediğimi ve hayatımı nasıl şekillendireceğimi hatırlatmalıyım kendime

son haftalarda yaşadıklarımın daha detaylı bir analizini yapacağım ama şimdilik bu kadar

[papatyadanuyku-blog]

dün ayaklarımın acısından ölüyorum sandım eve gelip sızdım sonra uyanıp yemek yaptım ve telefonda kaydırdım

sabah uyanmak için alarm kurmadım çünkü bugün off günümdü 8.30 gibi kalktım ve kokudan durulamaz hale gelen mutfağı toplama kararı aldım bir anda her şey gözümde büyüdü ve yapamayacak gibi hissettim telefonumu şarja takmalıyım dedim sonra yapmam gerektiğini bildiğim halde elime aldım saat 10.35 olmuş kalktım elimi yüzümü yıkadım biraz karnımı doyurayım dedim dizi izlemek istemedim ya da bir video mide bulandırıcı şekilde içerik tüketmekten sıkıldım ve buraya geldim saat 11.10 kalkıp mutfağı ve oradan başlayıp evi toparlayacağım

bu arada hiç beklemediğim bir şey yaptım ve bir grupta yardım istedim biri gerçekten önemsedi ve geri dönüş yaptı gerçekten tüm detaylarıyla yardım etti bu sayede programlamadan gözüm daha az korkar oldu

yardımsız kaldığımızı düşündüğümüz zamanlarda bile yalnız değiliz

şimdi evi toplayıp programlama çalışacağım kursa yetişemesem de başlamış olacağım

umarım kendimi aynı bataklığa çekmem insanlar kötü değil imkansız bir demir kubbe hapishanesinde değilim

ama kendime bunu hatırlatmakta güçlük çekiyorum

kurtulmanın tek yolu yüzmeye devam etmek

a bu arada dün hayatımda ilk defa bahşiş aldım elbette geri vermek zorunda kaldım yasakmış ama olsun

[papatyadanuyku-blog]

Umarım asıl sen iyi bir gün geçirirsin

Anonimden çıkabilirim istersen sadece tanımadığın birinden aniden bir şey gelmesi rahatsız edebilir diye düşündüm

çıkarsan güzel olur hem belki benim de senin blogda bağ kurabileceğim içerikler vardır

[papatyadanuyku-blog]

8 saatlik vardiyadan çıktım sadece 20dklık bir yemek molası ve mahvoldum şimdi evde ayaklarımın altının yanmasının geçmesini bekliyorum aşka bir saatte 8dklık bir mola dışında oturmadım süreli ayaktaydım sürekli çalıştım bu işe neden genç çocukları aldıkları anlaşıldı insanlık dışı bir durum

keşke birikmiş param olsaydı da işten çıkabilseydim

işten çıksam ne olur evde gelip yan gelir yatarım ne spor ne kitap ne çalışmam gereken şeyleri yapmadan

bu yüzden gene çalışırdım ama insancıl koşulları olan bir yere girerdim

ah ah aklıma s*çayım hayatımın 5 yılını bomboşa harcadım konforlu ve imkanlara sahipken bir yerlere ulaşmaya çalışsaydım hiç değilse bir hedefim olsaydı

depresyon anksiyete paranoya ve izolasyon benim yıllarımı çürüttü

konforun içindeyken çabalamalıydım

ayaklarım mahvolmuş durumda

programlamayı nasıl yetiştireceğim bilmiyorum insanlara mı ulaşmalı önce kendim yapmaya mı çalışmalı

[papatyadanuyku-blog]

aslında anonim şeklinde yazmasaydın sorun olmayacaktı insan karşısında kim olduğunu bilmek istiyor

biraz sert bir dil gibi ama sana kişisel olarak yazılmış değildi senden yola çıkarak yapılmış genel bir isyandı

beni düşündüğün için teşekkür ederim

umarım güzel bir gün geçirirsin

[papatyadanuyku-blog]

10 da uyuyacaktım sonra 11.20de sonra kendimi mahvolmuş histerisiyle savaşırken buldum rahatlamak için yazdım tam bitiriyordum ki kendimi bir anonime açıklarken buldum ve saat bir 5.30 da kalkacaktım wlenflwkw ben kendi aklımı alışımlıyım

[papatyadanuyku-blog]

sürekli gelen kendini öldürme isteği geçeceğini biliyorsun ama her tarafına sızıyor dayanılmaz bir acı ele geçiriyor benliğini kurtulmaya çalıştığın terli tene yapışan bir kıl gibi alıp atmaya çalışıyorsun içinden ama her tarafını sarıyor dışarıdan normal görünüyorsun ama içinden yutkunmaya bile korkuyorsun ve çığlıklar içerisinde hıçkıra hıçkıra ağlama isteği paramparça ediyor seni

kollarım güçsüzleşiyor ve göğüsüm daralıyor bir panik atak gibi değil ama

passive suicadle thoughts

eşikten dönmek her seferinde kendini ikna etmek zorunda olmak

artık benim suçum olmadığını ya da bu düşüncelerin bana ait olmadığını biliyorum kendimi ayrıştırabiliyorum sadece düşünceler derin nefes al etrafını farkına var geçmesini bekle gerekirse ağla

o an geldiğinde bu ayrışmayı yapabilmek zorlaşıyor bir dalganın altında boğulmak gibi belki de yüzmeyi bırakmalıyım diyor insan amaçlar hayaller umutlar her şey o an anlamsız oluyor hatta geçmişte geçtiği zamanları hatırlayıp iyi ki yaşıyorum dediğim anlar bile hiç sahip olamamışım gibi oluyor

boğazımdan kalbime yayılan bir his bazen ciğerlerim sönecek gibi oluyor

son zamanlarda sıklığı arttı

durup dururken içimi kaplıyor göğüsüm katman katmanmış da onu ellerimle kopara kopara içimden sökmeliymişim gibi

hiç

kontrol etmesi daha kolay ama o anı yaşamak ve duygunun var olmasına izin verip geçmesi için ona süre tanımak gerek

!!!!!! sonradan gelen düzletme : böyle bir anda lütfen güvendiğiniz birine ulaşın ya da herhangi birine

kendimi güvende hissettiğim bir alanda mesela evimde böyle bir atak yaşarken bana müdahale edilmemesi gerekir bastırmaya çalışmıyoruz çünkü ama etrafında seni yargılayacak hatta iyi niyetli ! nasihatler verecek olanlar olmamalı müdahale edilmemesi gereken bir an o an seni düşünmek istemiyorum ya da sana karşı olan sorumluluklarımı sadece kendime odaklanıp güvende hissetmeye çalışıyorum sana ulaşmaya çalıştığıma dair bir ipucu göndermediğim sürece rahatsız etme rahatlamaya çalışıyorum belki bir yürüyüşe çıkarak nefes alarak ya da o an orada oturarak yardıma değil anlayışa ihtiyacım var

her neyse biri bana yazdıkların beni endişelendiriyor demiş burası bir günlük karanlık ya da konuşulmayan duyguları rahatça ifade edebilmek için yarattığım bir alan uzunca bir süre ah başkaları ne düşünür başkaları nasıl etkilenir diye hiçbir şey yazmadım uzun yılların ardından cesaret alıp böyle bir blog açtım endişe edilecek bir blog değil çünkü endişelerimi paylaştığım kendi değişimimi gözlemlediğim bir yer yıllarca kendi evimde günlük tutamadım biri alırda okur diye tuttuğum günlükler bile göstermelikti ve sansürlüydü bu durum ancak duygularımı bastırmaya ve düşüncelerimi geri plana atmama sebep oldu kendini tanımayan kimliğini bilmeyen biri

bastırılan duyguları gün yüzüne çıkarmak kendi düşüncelerimi duyabilmek için çok çabaladım (duygularımı hissedebilmek ve var olmalarına onlarla savaşmadan anlayarak izin vermek )(düşüncelerimi parazitlerden kurtarabilmek )kendime korunmaya gerek duymadığım bir alan yaratabilmek için

eminim iyi niyetli bir duyguyla merak ettiğin için yazdın umarım tanıdığım biri değilsindir

endişe duyuyorsan lütfen beni takip etmeyi bırak

kendini benim yazdıklarımla yalnız değilmiş acım gerçekmiş var olmak bazen yeterlidir gibi hissedebilecek kişilere ulaşabilmesini isterim aslında kimseye ulaşması umurumda bile değil

dediğim gibi kendimi güvende hissedebileceğim bir alan oluşturmak amacım etrafıma da onlar benden hoşlandığı istedikleri için diye değil ben onlardan hoşlandığım ve istediğim için tabi ki karşılıklı olarak olan insanları almak istiyorum

umarım tanıdığım biri değilsindir ve eğer öyleysen lütfen takipten çık