strangeringdays-blog

[strangeringdays-blog]

Unspoken Poetry v. 1

Yung feeling na pagod na pagod ka na pero binibigyan mo pa rin ng dahilan ang sarili mo na magpatuloy kahit alam mong ang sakit sakit na. Yung tipomg alam nyang mahal mo syah pero syah tahimik lang palagi sa buhay nya. Ano ba talaga? Magwawakas din ba ito sa isang linya ng kanta na "hanggang kailan ako aasa?" Ang tanong, hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako hahanap ng dahilan para di maipadama sayo nah akoy pagod na? Na kahit alam kong tapon ako ng tapon ng bato kahit walang tinatamaan pero patuloy parin na nagdarasal na may matamaan na isa? Tinanong na kita pero ang sabi mo, "di pa ako handa kaya maghintay ka." Ito na po ako, umaga't gabi na naghihintay sayo, nagpapagod sa trabaho at sa kaiisip sayo, nagbabakasakali na sana maparaan man ako sa isip mo, totoo, sana minsan maisip mo man lang ang nasa isip ko at para madama mo rin ang laman nitong utak ko at mapasok mo't malaman ang nilalaman at tinitibok nitong puso ko. Ayoko wakasan sa sana, gusto ko mangyari at masabi ns pwede na, na pwede na kitang ipagsigawan na mahal kita, na di ka na nahihiya pag kasama tayong dalawa, na pwede na akong magpasalamat sa Diyos dahil nasagot na, itong panalangin ko na sana ikaw na! Ikaw nalang at ikaw lang talaga.

[strangeringdays-blog]

http://Invite2Job.com/?ref=58849 Try this, free work for you!

[strangeringdays-blog]

Minsan!

Minsan ang sarap mong kausapin ng walang katapusan, Minsan ang sarap mong kasama kahit saan pa man, Minsan ang buhay koy umiikot lang sayo, Minsan nasasabi ko yun kasi mahal na kitang totoo.

Minsan iniisip ko ang buhay nah magkasama tayo, Minsan din naiisip ko ang sakit pag hindi ganun ung takbo. Minsan ang hirap talaga, kasing hirap ng pinakamahirap na tao sa mundo, Minsan sinasabi ko sa sarili ko, “Susuko na ba ako?”

Minsan masaya minsan malungkot, Minsan tumatanggap minsan nag-aabot. Minsan pangarap minsan ikaw, Minsan kumulang minsan umaapaw.

Minsan pag-ibig, minsan hindi, Minsan marami, minsan mu-munti. Minsan masakit, minsan mahapdi, Minsan tama, minsan mali. Minsan sa buhay dapat nating malaman, Minsan may mga bagay na dapat ipagsigawan, Minsan mahal mo pero di ka mahal, Minsan masyado ng masakit pero may magandang inihanda ang MAYKAPAL!

[strangeringdays-blog]

Mga Panahong Nakakamiss...

Kakamiss ung mga usapan natin, ung tipong nagkakahiyaan pero masaya naman, na-iilang pero nakakapagsalita pa, hehe, ung ano pa, hahaha, ayaw ko nang isipin, mas lalo lang kitang nami-miss, at nasasaktan din ako ng konti.

Naalala mo pa ba? Nung sinuyo kita ng halos isang buwan mapa-oo lang kita na samahan mo ako sa Ayala? Saya nun kaya, ni isang segundo di ko inalis ung mata ko sayo, ni isang minuto di ako lumingon sa mga bagay-bagay kasi naka pokus ung atensyon ko sayo, ni isang oras di ko pinalampas na mawala ka sa tabi ko, mga panahong nakakamiss, haaaaay naku, ang sarap balikan, ngunit ang sakit mapag-iwanan kaya minabuti ko ng ibaon sa aking nakaraan.

Nung sinabi mong, “Kasi ikaw ung pinili ko eh, dapat panindigan mo dahil ikaw ang pinili ko na bigyan ng pagkakataong manligaw sakin.” Sarap ng feeling oyyy, kung alam mo lang, lalaki ako kaya grabee ung tuwah ko nun, di ko ma explain, gusto kong kumain ng marami dahil masaya ako, gusto kong umiyak sah tuwa, gusto kitang e hug (kaso bawal, kasi sa amin no touching talaga til we got married, pag nakasal na, dun, pwede na) gusto kong sabihin ang mgah katagana I love you, kaso di ko masabi kasi na-iilang pa ako. Yun na un eh, sayang talaga, isa ung sa mgah panahon nating nakakamiss!

Quotang-quota nah kayo noh? Haha! Ako ngah rin eh, di naman ako sawi sah pag-ibig, sadyang may mgah tao lang talagang walang paki-alam sa nararamdaman ng tao, tulad ko, alam kong mahal ko syah ngunit sya, ni isang salita di man lang syah nagparamdam kung ano na, sabi ng iba pagsubok lang yan, parah malam kung tunay ka bang nagmamahal, uu nga noh? 1 taon at 11 na buwan nah akong sumusuong sa pagsubok nah ito, hihinto pa bah ako? Kung kayo sa part ko, ano gagawin nyo? Hahahaha! Tanong2 pa more! Pero okay lang, kung talagang papgsubok toh, sanay magwakas sah “The TRUTH will set you FREE!”

[strangeringdays-blog]

May iiyakan pa ba ako?

Sabi nila wag ko na raw ipagpatuloy, sabi ko, “Ang alin? Yung paghihintay ko? Anong paki nyo? Buhay ko to manahimik kayo!” Hahaha! Dinadaan ko nalang sa tawa kasi nga ayaw ko magpa-affect, totoo nga namang naghihintay ako pero wala namang masama kung maghihintay kah diba? Tingnan mo, kung maghihintay ka na maluto yung kekiam dibah masarap nah pag kinain mo? Yung halo2 pag matapos ilagay lahat ng sangkap dibah ang sarap? Ganyan ang buhay, kung gusto mo nang maaliwalas at masayang pamumuhay, maghintay ka!

Drama noh? Teka nga muna, sino ba iiyakan ko? Sya na minahal ko at hinintay ko ng matagal na panahon? Na di ko alam kung mamahalin dini nya ako pagdating ng panahon? Na baka ang ending nito ay wala lang, yung dating na dadaan lang sa daan, tapos nakatitig ka lang ng matagal na matagal tapos biglang mawawala? Iiyakan ko yun? O yung sarili kong nalulong na sa ka-iisip sayo na di ko na makita mukha ng iba kasi lage na lumalabas mukha mo sa isip ko? Sino ba deserving nang luha ko? Ikaw na wala lang o ako na nagwawala lang? Ang tanong, may iiyakan pa ba ako?

Nekenemen eh! Buhay! Ganyan talaga yan, may ngiti at may luha, siguraduhin mo lang na ung binibigyan mo ng tawa eh magpapatawa din sayo ato ung papatakan mo ng luha eh siguradong pupunasan ung mga luha sa mukha mo. Ganyan dapat ang perspective natin sa buhay, wag puro “nega” o bitterness, lifes’s tough ika nga nila pero lalaban tayo! Di porket matagal kang pinag-antay ay wala na, meron yan, sadyang di palang pwede ipakita. Remember this, don’t expect too much because in the end your expectation will be your downfall.

Ayaw ko magdrama as much as i want to pero iyakin ako na tao eh, i cry when i feel the pain is striking and when my heart is aching (ibang line din yung stomach is aching, wag ano oyyy!). But in the end, lilipas din ung sakit, tatahan din ung pag-iyak mo at tutuyo ang mga luha at dun mo mare-realize na di worth it ung lahat2 ng kadramahan mo! Hahahaha! Tawa nalang ako, kasi alam kong mare-rearealize ko rin yun sooner or later. Hahahahaha! Joke! Alam ng Diyos ang bawat paghihirap natin, di Niyah tayo papabayaan! Isa lang ung masasabi ko sa panghuling linya, wag tayong mawawalan ng pag-asa, gawin ang lahat para sa taong gusto mo at mahal mo para sa huli di ka magsisi at itanong sa sarili mong, “May iiyakan pa ba ako?”

[strangeringdays-blog]

Unwell...

Just got home, felt so weak, I don’t know what happened to me. I’m so unproductive throughout my week, I guess there’s a problem, I just can’t see.

Physical pains are different from emotional pains, You can never know it, but you can always feel it, How I wish God will put a rainbow on my rain, So i can say, “My sacrifices are all worth it”.

Amidst all the challenges I’ve been through, This one’s tough and difficult, It’s like facing the fears that are always in front of you, Aiming your weaknesses, triggering life’s fault.

We are all paralyzed when it comes to our self interests, We always think what’s best for us. We get selfish to those people whom we treat as the best, We all hope that our efforts will not come to past.

Love weakens you but it doesn’t mean you’ll give up on life, It’s like climbing on a tree and you often fell. It gets through your head, tickles your emotions, giggles your heart and blows up your mind, That’s just a simple thing love can do to you, it can make you unwell, but nobody knows what the future can tell!

[strangeringdays-blog]

Waiting Shed.

Pangit nang pamagat noh? Kainis din minsan kung babasahin ko, parang ayoko ko nang ipagpatuloy pero yan nararamdaman ko ngayon eh. Nakasandal ang laptop sa mga legs ko, habang umiinom ng C2 na yellow ang kulay (favorite flavor ko yan, wag lang palagi uminom parah hindi magka diabetes) at nanunuod ng Wowowin, di ako sanay kasi nga sunday church ako pero now, wala akong magawa so instead na mag-mok2 ako kaka-pahinga suslat na muna ako at tsaka matutulog ulit. Honestly i need rest po pero last na  toh for now.

Waiting shed, oo ngah, haha, natawa ako sa pamagat, pero ba’t ba ito pamagat ko? Kasi ba lagee akong nasa waiting shed nag-aabang ng jeep? Kasi ba pag umuulan jan ako nakipagsiksikan parah di mabasa? Kasi ba pag ma-init jan ako tumatambay? Gusto ko sana yan lang ang rason bakit ko toh pinamagatang “Waiting Shed”, kaso hindi eh, para to sa taong hinintay ko hanggang ngayon, sa taong minahal ko ng totoo, hinintay ko at ipinag-dadasal araw2 na sana ibigay sya sa akin ng Panginoon. Sino ba syah? Ilang taon/buwan na bah akong naghihintay? Mga tanong na nais nyong ipabatid sakin, diba? Okay sasagutin ko na, pero di lahat. Haha!

1 taon at 10 buwan til present, di ko maalala ang araw na sinabi ko sa kanya na gusto ko sya, un din ang araw na sinabi nya na maghintay lang ako sa aming “Tamang Panahon” (kala ko AlDub lang meron nun, samin din pala. Hahaha!), ayun, buwan ng Nobyembre 2013 nung nagsimula ang pagka-ilang ko sa kanya, un din ung panahon na malapit sya sakin, text ko reply agad syah, pag nagtext syah reply din agad ako, kahit nag-aaral pa ako nun, handa talaga akong ibigay ang oras ko sa kanya para lang madama nyah aking nararamdaman. 

3rd year college ako sa Cebu Technological University - Main Campus, wag nyo nang e search, malapit na matapos ung sem now, haha! Balik tayo, sabi nya sakin tapusin ko daw muna pag-aaral ko tapos antayin ang panahon nah magkakawork kami bago sasalang sa relasyon, eh, tama nga naman, kaya hinintay ko matapos ung last sem kasi the following sem mag o-ojt na ako, so work na rin un eh, so baka pwede na. So ayun nga, buwan ng May 26, 2014, first day ko sa isang seafood company, excited ako, not for work, but para ipaalam sa kanya na may work na ako (nagbabasakali ako na pwede na ako manligaw ng pormal). Nung sinabi ko na, ayun, hopia tuloy ako, haha! *face palm*

Ano pa ba ang kulang? May work na ako (un ngah lang ojt pa), may time na ako sayo, may panggastos na rin? Ano pa ung kulang? Pagmamahal ba? Binigay ko na ah, ano pa? Sabihin mo? Mga gumugulo sa isip ko nun, bigla ko tuloy inisip sinabi ng instructor ko nung college days, sabi nya, “Kayo mga lalaki, trabaho unahin nyo, pagmeron na kayong trabaho ung mga babae kusa yang lumalapit sa inyo, di dahil sa pera kung di dahil sa tyaga nyo sah paghahanap buhay, hintay lang”, yan, yang word na hintay, kung pwede ko sakalin yan hanggang sa mawala sa dictionary eh. Kainis, kakabagot, kaka-umay at kaka-high blood (napahinto ako magtype kasi serious mode ung wowowin, enebeyen) pero dapat tanggapin eh, wika pa ni Lola Nidora, “kung gusto mo isang bagay, dapat paghirapan mo yan at hintayin ang tamang panahon”, ayun na, wala na akong magagawa, sabi na ni lola eh, so wala akong choice now, kung di maghintay sa tamang panahon namin.

Kaya nga waiting shed, kasi nakasandal ako sa mga metal na tubo ng buhay, nag-aantay ng mga pag-asa kung makukuha ko ba, dadaanan ng maraming problema ngunit kakayanin para lang makarating ako sa lugar kung san ka naghihintay sakin. Hindi ako nagrereklamo kasi naghihintay ako ng ganito ka tagal, malay ko, eh ung iba nga jan 5 hanggang 10 taon naghintay mapasagot lang ang babae, eh ako magdadalawang taon pa lang, ano panlaban ko sa kanila diba? Alam kong sasang-ayon sila sa akin sa sasabihin ko, yes, di masama ang maghintay, sarap kaya ng feeling na tini-testing ung patience mo, ung point ko lang eh sana naman di mo ako pa-asahin, at kung ayaw mo man sakin (di nya pa nasabi sakin na ayaw nya sakin kaya di ako humintong manligaw sa kanya) sana sabihin mo ng maaga parah mapagiba ko ng maaga itong waiting shed ko, okay? Di naman ako ang mawawalan kung gagawin mo yun, bastah ako i did my part, I have loved you then and even now it keeps getting stronger, I’ve given you much time and I’ve spent the best memories with you and it meant every single second of it, if it meant nothing to you, then please just don’t do it to other guys like me, kasi pag ginawa mo yan sa iba o sa akin (sana hindi sakin) marami kang waiting shed na masisira.

[strangeringdays-blog]

My unusual Sunday experience

Ngayon, nasa bahay lang ako, di naman mag-isa pero feeling ko ako lang ung tao dito. Kakabagot, kaka-umay ngunit kailangan kasi kailangan ko magpahinga dala ng sobrang pagod, stress, puyat at sa sobrang maraming iniisip na di magaganda at magagandang mangyayari sa buhay ko (minsan kasi futuristic ako). Kasama ko lang ngayon e itong ubo kong malakas pa sa boses ko at ang sip-on kong di ako pinapahinto humigop ng sabaw, medyo malaswa pero ganun talaga. Haha! Ako kasi ung taong marunong magpahinga ngunit di makaka-pahinga kahit gusto ko, kung ano lang talaga ung bigay ng Diyos na oras sa akin magpahinga, un lang ung gagamitin ko. I worked 6 days a week, 8-10 hours a day pa, tapos day-off ko ung sunday which is normal to those people who are working nowadays, pero sakin di ko kilala ang sunday as day off, kasi I am an Independent Baptist in religion, church ako during sundays, whole day yan at walang mintis for this year (though i skipped afternoon service oftentimes) per di pa ako nag aabsent ng morning services, ngayon lang talaga. Song leader kasi ako sa church namin, panawagan ng Diyos sakin, kaya ginagampanan ko rin ng maayos pero minsan napapagod din ako, kasi tao lang, kaya eto ako, nasa bahay, iniisip lang kung ano na nangyayari ngayon sa simbahan. Hahay...

Sabi nga nila, wag masyadong magpaka-pagod kasi nga mahirap na pag ang katawan na natin ung sumisingil sa lahat ng pinag-gagawa natin sa ating sarili. Which is correct naman po, minsan naman kasi may mga good effects ung pagpapagod ng tao, it might be on work, for family, to a friend, for someone or para sa Diyos, nothing more, nothing less. Pero ako wala yata sa mga na-mention ko ung rason bat pagod ako, pagod akong kaka-isip sa mga bagay na di ako sure kung magyayari ba, napagod ako kaka-sakripisyo ng oras ko na di ko alam kung san papunta ito at pagod ako sa mga nangyayari, kasi di ko maintindihan kung maliligayahan ba ako o lumigaya lang kasi maligaya sila para sayo, ano ba talaga? Ayan na naman, pagod na naman ako kaka-isip! Enebeyen! :3

Well, sabi nga nila na sunday is one of the best day to take a rest, pero para sakin, di ko feel eh, nasanay na kasi ako na sa sunday sa church ako, pero now, feel ko mas napagod ako kaka-tambay sa bahay na walang ginagawa, kaya mapipilitan nalang akong magpahinga. Lunes bukas, work na naman kaya ipapahinga ko nalang toh para bukas may lakas ako sa work, di ma late at maging productive sa mga gawain ko bukas. I never saw this coming but all i can say is that not going to church on sundays is the most unusual sunday you’ll ever had in your entire life. Jesus brings salvation everyday, if sunday will be the day to realize that you need Jesus to save you, then lets go to church on sundays, trust on Jesus and He will save you from all of your sins. God bless you all po!

[strangeringdays-blog]

CRUSH kita!

Alam kong di mo alam na CRUSH kita, Pero di ko alam kung bakit CRUSH kita. Bigla ko lang yung naramdaman na CRUSH kita, Eh, anong magagawa ko, un na eh, CRUSH kita.

Dami kong gustong sabihin tulad ng, “CRUSH kita.” Dami kung gustong gawin dahil nga CRUSH kita. Dami kong gustong patunayan dahil CRUSH kita, Dami ring mga tanong ang gumugulo sa isip ko kung totoo bang CRUSH kita.

Sa dinami-dami ng babae bat sayo ko pa nasabi na CRUSH kita, Hirap e explain eh, wala lang, un na eh, CRUSH kita. Hirap din patunayan na CRUSH kita, Pero ung feeling na ngumingiti ka nalang ng di mo namamalayan pag nakita ko pictures mo sa social media, sapat na un para masabi ko talaga na CRUSH kita!

Marami na ring tumukso sa akin dahil CRUSH kita, Panay ung tag nila sayo at sakin kasi nga CRUSH kita, Di ko sila mapahinto, kasi, CRUSH kita, Sariling opinyon nila un, basta ang akin lang, CRUSH kita!

Usad pagong ang galaw ng mga mata pag nangyaring dumaan ka sa harapan ko, kasi nga CRUSH kita, Nangiginig at nanlalamig buong katawan pag tumabi ka sakin, dahil CRUSH kita! Haaaaayyy, sarap sana ng feeling pag nasabi ko sayo ng harapan na, “Oy, CRUSH kita.” Pano yan, ang layo mo, hirap mo pang e commu, ganito nalang ba? Hanggang CRUSH NALANG BA KITA?

[strangeringdays-blog]

Last Night On Earth

You might notice why i wrote that title, me too, i got destructed on that title but it gave me more ideas to write more. You might say, “That’s a broad idea.”, and i say yes, that’s the reason why i decided to conclude that kind of title. So much for that, a nice person, close to me (but I’m not close to her because we haven’t met yet) said that writing isn’t just a talent, it is also a skill to be enhanced, just like learning, after graduating college, getting masters, or doctorate levels, learning never stops, even if you’re on work, learning never stops.

She told me that writing is fun, at that moment i never felt writing is fun that’s why i shifted topics on our chat (which i don’t do on chats) so that we can talk on other things. But now, i found myself, thinking ideas, imagining things and processing unending ventures in my mind and end up on this blog.

Life is so uncertain, a Bible verse quoted in James 4:14, “Whereas ye know not what shall be on the morrow. For what is your life? It is even a vapour, that appeareth for a little time, and then vanisheth away.” I got blessed on that verse because it taught me how to value life, how to live the present life and how to be ready for tomorrow. That’s the uncertainty of life, they said that “You Only Live Once” or the YOLO acronym, some of them quoted that for fun but that YOLO thingy meant something, that in life we only live once because after death, another life awaits for you on eternity.

I just gave you ideas on what will be the content of this blog, I admit that I am not a good writer, but one thing is for sure, I write because I want to be an inspiration to others and to be a blessing in their individual lives. Since we have the freedom of speech here, I might use that freedom as well to express my thoughts and feelings here.

So much for that I am eager to write more topics about my life’s experience and elaborate you why i came up to this title’s “Last Night On Earth” which you might notice that it’s a song title of the famous band Greenday, which is correct, the first time I listened to that song(I listened to it because that person i mentioned above sung that in a video of hers, and i liked it, haha, i want to sing it with her ) I got that feeling of Last Song Syndrome or the LSS, and it made me decide to use it as a title on my first blog entry, inspired by the song and at the same time inspired by her.