#машына | Explore Tumblr posts and blogs

tayalla · 1 day ago

Text

that one study (Boroditsky at al. 2003) about grammatical gender where Spanish/German speakers described keys really unbutters my biscuit. sinks my boat, even.

the main reason for that is that Boroditsky is from Belarus and must speak Belarusian, which has three grammatical genders.

imo if your native language has grammatical genders, you will intuitively know that it does not really correlate to sex/gender. (yes, the misgendering a chair jokes are just jokes.) if speakers of gendered languages disagree, I suggest the following examples:

• is there a group of synonyms describing the same referent but with different grammatical genders? if yes, which gender/sex do you assign to the referent then? (in Belarusian, which is presumably Boroditsky's mother tongue, аўтамабіль, машына and аўто all mean 'car'. they are masculine, feminine and neuter respectively. so, what gender is a car? also, what do you do with neuter nouns?)

• is there a noun whose grammatical gender does not match the sex/gender of the referent? (in German the word das Mädchen is a neuter noun that means 'a girl'. in fact, whatever the -chen suffix touches, becomes neuter, meaning be damned)

the only thing that really kinda tracks would be the personification of objects and abstract concepts, i.e. when asked to personify the Sun, the Moon, Death etc. I believe speakers will choose the gender corresponding to the grammatical gender of said nouns. (but this also probably has cultural roots, as you said)

interestingly, Boroditsky mentions this in the part that establishes the context of the study: Russian speakers personified grammatically masculine days of the week as men and grammatically feminine days of the week as women. what she conveniently forgets to mention, is that Sunday is neuter in Russian. so, what happened to Sunday, how did they personify it, you ask? well, wouldn't you want to know, weather boy. it's a fucking mystery. dismissed.

so, I strongly feel she had to have the same intuitions about grammatical gender, and proceeded with the study regardless, so it feels either intellectually dishonest, or the worst case of confirmation bias I've ever seen. inoperable, I fear. so naturally, the study was not replicable. Mickan et al. 2014 that you linked called Boroditsky's results 'sketchy'. quite a burn

Types of linguistics posts you see online:

Linguistics content

Blatantly false etymologies

"What's the reason for German being the ugliest language alive?"

College freshman who just reinvented the Sapir-Whorf hypothesis from scratch

"I just learned my sixth language. What language should I learn next?"

#hope you don't mind me reblogging #i'm still not sure if an unprompted reblog like this would be considered okay or slightly unhinged by tumblr etiquette #i'm sorry if it is unhinged #hearing about that study does that to me #linguistics #language

332 notes · View notes

belitsapeople · 2 years ago

Text

Афганістан – наша памяць і боль

Прышчэпа Міхаіл Лявонавіч

Ваенны лётчык, маёр

Труну з целам нябозчыка паставілі ў кузаў ваеннага грузавіка. Машына кранулася. Следам у паветра ўзняліся ўсе верталёты яго эскадрыллі. Ад Цулукідзе, дзе базіраваўся верталётны полк, незвычайная працэсія рухалася да аэрадрома ў Сузумі. Так сябры праводзілі ў апошні шлях свайго камандзіра, сябра і таварыша Міхаіла Прышчэпу, маёра Савецкай Арміі. Ён памёр праз паўгода пасля таго, як вярнуўся з Афганскай вайны – не вытрымала сэрца.

… Аб небе, а недзе ў глыбіні душы аб космасе, Міша марыў з дзяцінства. Яго кумірам быў Юрый Гагарын. Ён захапляўся дзядзькам, братам бацькі, які быў ваенным лётчыкам. Хлапчук з шырока расплюшчанымі вачамі слухаў расказы, якія вызначылі яго лёс. Да сваёй мары Міша Прышчэпа ішоў мэтанакіравана.

У школе Міша вучыўся “выдатна”. Яму ўсе, без выключэння, прадметы даваліся лёгка: матэматыка, фізіка, мовы. Ён выдатна маляваў. Аднойчы свой малюнак даслаў на конкурс у “Піянер Беларусі”. І атрымаў выдатны водгук. – расказвае Людміла Радзькова, сястра Міхаіла Прышчэпы. – Пасля гэтага брат перастаў маляваць- зразумеў, што яшчэ адно захапленне можа перашкодзіць у даягненні яго галоўнай мары.

“Балотца” – такую мянушку меў Міша сярод вясковых хлапчукоў за тое, што бацькоўская хата стаяла недалёка ад балота, быў заўзятым футбалістам, неформальным лідэрам, як сказалі б зараз, сярод аднакласнікаў, у��моцнена займаўся сілавой падрыхтоўкай. Зрэшты яго лідэрства трымалася не на фізічных, інтэлектуальных перавагах. Мішу любілі, паважалі за душэўныя якасці, за імкненне прыйсці на дапамогу кожнаму, хто меў у ёй патрэбу.

Адзвінеў апошні школьны званок. Адгучалі акорды развітальнага вальса. Маючы атэстат з адзнакай аб заканчэнні Беліцкай сярэдняй школы, Міша Прышчэпа працаўладкаваўся рабочым на спіртзавод. Калі споўнілася 18 гадоў, ён паехаў у Віцебск, стаў курсантам аэраклуба, пазней – Сызраньскага ваеннага авіяцыйнага вучылішча, якое ў 1972 годзе скончыў экстэрнам. З характарыстыкі лётчыка, малодшага лейтэнанта Савецкай Арміі Міхаіла Прышчэпы: “Лётную падрыхтоўку па ўсіх задачах засвойвае хутка, лёгка, замацоўвае трывала. Перапынкі ў палётах на якасці іх выканання не адбіваюцца. Палёты пераносіць лёгка. Страху. Недахопу ўвагі і абачлівасці ў палётах не назіраецца. Лётных здарэнняў і перадумоў да іх не мае”.

Не дзіўна, што ўжо ў 1976 годзе яму была прысвоена кваліфікацыя “ваенны лётчык 1 класа”. У 1982 – на яго рахунку 252 гадзіны 20 хвілін палётаў, на плячах – пагоны капітана; у 1985 колькасць гадзін налётаў вырасла да 467. Асвоена некалькі тыпаў баявых верталётаў, за плячыма служба ў розных гарнізонах. У тым ліку – за межамі СССР.

Амаль кожны свой водпуск Міхаіл Прышчэпа праводзіў у сваёй вёсцы. Прыязджаў з сям’ёй. У яго растуць сын і дачушка. Кожны раз у бацькоўскую хату малады афіцэр збіраў аднакласнікаў, вяскоўцаў. Ён усё той жа Міша Балотца: гаварун, гумарыст і вельмі далікатны ў адносінах з людзьмі чалавек.

Міша не любіў вылучацца на агульным фоне. Ваенную форму ў водпуску апрануў толькі раз. Калі папрасіў бацька, - успамінае Людміла Радзькова.

Вопыт, кваліфікацыю Міхаіла Прышчэпы камандаванне ваеннай часці, дзе ён служыў, выкарыстоўвала ў самых складаных сітуацыях. У пошукавых аперацыях, пры складаных умовах надвор’я спрактыкаванага лётчыка не раз выручала інтуіцыя.

Аднойчы Мішу тэрмінова адазвалі з водпуску (ён тады служыў у Казахстане). На Зямлю павінны былі вярнуцца касманаўты. Пасля прызямлення ўдзел у іх пошуках у казахстанскіх стэпах прыняў мой брат,- зноў успамінае Людміла Радзькова. – Аперацыя зацягвалася, вынікаў не было. Міша абследаваўшы свой квадрат, рашыўся зазірнуць за перыметр вызначаных пошукаў і не памыліўся.

З прызямленнем, - ужо праз некалькі хвілін вітаў ён касманаўта.

Падзякаваўшы, той паабяцаў хадайнічаць перад камандаваннем аб заахвочванні лётчыка.

Як завуць, адкуль родам?

Даведаўшыся, што яго знайшоў зямляк, Уладзімір Кавалёнак тут жа зняў з рукі гадзіннік і ўручыў яго Міхаілу Прышчэпу.

А тым часам у Афганістане працягвалася вайна. Пабывалі на ёй многія саслужыўцы Міхаіла. Не раз прасіўся і ён сам, нягледзячы на тое, што здароўе стала даваць збоі. Да варыкознага расшырэння вен дадаліся “нязначныя нарушэнні кровазвароту і функцый абедзвюх галёнак”. Аднак у выніку ўрачэбна-лётная камісія зрабіла вывад: годны да лётнай работы на ўсіх тыпах верталётаў. А галоўнае, Міхаіл Прышчэпа сам лічыў, што яго месца там, дзе ідзе вайна, дзе яго вопыт, уменне могуць прынесці карысць нашым салдатам.

Мне пра вайну ён не расказваў. Казаў, не трэба табе ведаць пра гэта. Па тым, як шмат курыў, разумела – там шмат крыві, - нават расказваючы цяпер, Людміла Леанідаўна не стрымлівала слёз.

У Афганістане верталётчыкі выконвалі вялікі аб’ём рознай работы: дастаўлялі і збіралі з пазіцый байцоў, падтрымлівалі іх у баях сваімі агнявымі сродкамі, карэкціравалі дзеянні самалётаў. Міхаіл Прышчэпа на сваім верталёце мог дазволіць многае. Напрыклад, налавіць рыбы ў горнай рачулцы. Такіх ювеліраў найчасцей пасылалі на самыя складаныя баявыя заданні.

…Падраздзяленне дэсантнікаў было блакіравана душманамі ў цяжкадаступных гарах. Сярод байцоў было шмат параненых. Вырвацца разам з імі ў баяздольных салдат не было ніякіх шанцаў. Кінуць? Не… І тады было прынята рашэнне вывезці параненых верталётам. Зрабіць гэта можна было толькі ноччу. Днём машыну непазбежна напаткалі б “сцінгеры”. У цемры паўднёвай ночы на такі палёт быў здатны толькі Міхаіл Прышчэпа.

Зрабіць пасадку верталёт не мог. Машына магла апірацца толькі адным колам. Каб падтрымаць яе ў раўнавазе, мала было па-майстэрску валодаць верталётам, спатрэбілася ўся моц Мішыных рук. За ноч Прышчэпа здзейсніў тры такія палёты, вывез усіх. Тады яго узнагародзілі ордэнам Чырвонай Зоркі.

За той ваенны год былі ін��ыя эпізоды. Слаўныя ці трагічныя – лётчыкі маральнымі прынцыпамі і ацэнкамі не карысталіся. Яны выконвалі сваю работу. Яны ваявалі супраць незразумела жорсткага ворага.

…Міхаіла Прышчэпу пахавалі бацькі, без афіцыйных цэрымоній, на могілках роднай вёскі, выканаўшы тым самым апошнюю волю сына. Не стала ўжо на гэтым свеце і бацькоў. Магілу даглядае сястра. Іншы раз туды на яе прыязджаюць жонка, сын і дачка са сваімі дзецьмі. А яшчэ заўжды – аднакласнікі, каб успомніць, каб помніць.

#pod

0 notes

nivergy · 5 years ago

Video

View this post on Instagram

A post shared by Дмитрий Томилович (@nivergy)

instagram

#клей #колесо #машына #мужик https://www.instagram.com/p/CFkTD6Qg8MO/?igshid=18crbknpvehlx

#клей #колесо #машына #мужик

0 notes

someonewholikesartalot · 4 years ago

Text

Дзень 4. 21.12.21

Ледзяны мароз апальвае шчокі, зямлю, дрэвы… усё, падавалася.

Трэба паспець. Паспець у цеплыню, пакуль машына здольна супраціўляцца гэтым пякельным маразам. І хто толькі выдумляе, што такія маразы добра сказваюцца на прыродзе? Хаця, кажуць, яны паўплывалі на эвалюцыю.

Андрэй кіруе старэнькім “фіятам” як мага хутчэй, хоць і пагрозліва яго ідэя аварыяй ад галаледзіцы, але ён проста перажывае, што на чарговым светлафоры матор канчаткова заглухне.

Але вось пад’езд. Яны на прыгорку, адкуль краявіды паказваюць прыватны сектар… і ЦЭЦ.

Дана вітае яго ласкава-гарачым пацалункам, асабліва палкая для Андрэя сваёй жывасцю ды цеплынёй.

- Хадзем хутчэй у лазніцу, мой любы, - кліча яна яго. – Я цябе навучу чамусьці палепш за тваю матэматыку.

І Андрэй забываецца…

Ён любіў працу настаўнікам, і ён абажаў, калі Дана пачынала яго падражніваць. Было асабліва палкае штосьці ў тым, як яна рабіла нявінны выгляд, пачынала запінацца і чырванець, прымушаючы яго адчуваць, што паміж імі розніца ва ўзросце не тры гады, а з добры дзясятак. І, калі ён з гэтымі гульнямі цалаваў Дану, ён вар’яцеў штораз. Бо такія пацалункі былі як першы, калі яны, здаецца, былі пад дзеяннем віягры на беразе мора.

І зараз гарача-летнім успамінам ён урываецца з яе пацалункам, калі яна імкліва распранае Андрэя, не зважаючы на яго холад. Ён так лёгка заўважае, як яе цела напружваецца, нават скрозь вопратку. І гэта яго зводзіць з розуму. Як і агеньчыкі-маланкі, якія шпурляюць ярка-сінія вочы Даны. Зводзяць з розуму пухлыя вусны, пальцы, язык на шыі. Ён адказвае ёй тым жа, салодка катуючы тым, як ледзяныя пальцы залазяць пад тонкую майку і сціскаюць гарачае пругкае цела. З вуснаў Даны зрываецца лёгкі стогн.

Яны прымушаюць сябе забрацца ў ванну пад цёплыя струмені вады. Больш іх нічога не стрымлівае, калі пасля душу, разгорачаныя яшчэ больш, яны імкліва перабіраюцца на пральную машыну. Дана так роўна трымае спіну, так горда нават у такія хвіліны бязвольнага падпарадкавання, што Андрэя гэта яшчэ больш захоплівае. Як і Дану захоплівае, як Андрэй садзіць яе моцнымі рукамі.

Ім не трэба слоў, каб зразумець, што зараз адбудзецца, што яны кахаюць, што ў кожнага дзень ішоў лёгка, але хацелася ўбачыць ��олькі адно аднаго.

Завывае вецер нават у вентыляцыі, і Дану абдае лёгкім холадам. Ёй здаецца, што гэта ўсё забаўкі Андрэя, бы ён нейкі казачны персанаж, што прыносіць холад. Толькі гарачыню ўнутры яму не суняць ніякімі чарамі. Хутчэй яна яго распаліць.

Пахне ў гатавальні глінтвейнам, нарэшце заўважае Андрэй, калі час асалоды пралятае як адно імгненне. Хутка Каляды. На вуліцы марозна і снежна. Самы час частавацца салодкім напоем, асабліва пасля такіх салодкіх любошчаў.

- Што табе падарыць на Новы год? – спытала ў задуменні Дана, седзячы абсалютна аголенай у гатавальні.

- Падары сябе, - жартуе Андрэй. – А можна і паўтарыць, як было тады, упершыню.

- Ах ты!

- А перспектыва кахацца ў навагоднюю ноч гучыць заманліва, - амаль мурлыкае, бы сакавіцкі кот, Андрэй на вуха дзяўчыне, ад чаго ў яе ўнутры ўсё загараецца з новай сілай, бы і не было гэтай палкасці.

- Ты заклапочаны, Андрусь!

- Толькі з табой такім стаў.

Яны весела рагочуць. Дана нават не здагадваецца, што ў навагоднюю ноч ён насамрэч працягне ёй доўгачаканае кальцо. Яе шчасце толькі наперадзе.

А гэтыя апошнія дні года ляцяць так, быццам гэта ўсё цёплы глінтвейн, з яго цынамонавым настроем, салодкімі словамі і жартамі, гарачымі пацалункамі…

#xmasshortstories2021 #беларускі тамблер #блог па-беларуску #Spotify

2 notes · View notes

danilzuba-blog · 7 years ago

Photo

👿😈👿 #машины #машина #машыны #машына #машинамечты #машиназверь #киев #фотограф #красота #вера #любовь #страсть #надежда #сила (at Kyiv, Ukraine) https://www.instagram.com/p/Bo8rV7EB1yG/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=umubhp4axp8n

#машины #машина #машыны #машына #машинамечты #машиназверь #киев #фотограф #красота #вера #любовь #страсть #надежда #сила

0 notes

comandantealisher · 5 years ago

Text

Как Больтавой-ака сказка гаварыть

Адныжды к Больтавой-ака прихадить на гости его внук Санжаржон, учиник одна школя-мактаб. У ниго биля каникули — это кагда атдыхать и ничегониделать. И вечером он лажица спать и прасить дидушка расказать сказька.

- Какой сказька тибе гаварыть?

Мальчык атвичать:

- Про хорошее.

- Пра детиктив или пра вайна?

- Бобош, про сказку! - сердица Санжаржон.

Больтавой-ака чисать затылька, дольго думать, а патом вспаминать:

- А-а-а, йесть адна сказька! Пушка-ака написать!

- Кто?

- Биль такой паэт, сач��нать много сказька.

- Тагда я слюшать, - улибаца внук и укрываца адияла. Он любить спать под сказька.

И Больтавой-ака начинать:

- «У одна Лука-моря биль адын дерева-дубь, он быль зиленый!»

- Кто был?

- Дубь?

- Нет, я про море!

- А-а-а… рос один лук… ну это пиёз, каторый ми кушать кагда салят ачик-чучук дилать или пилоф! Панимать? И этот пиёз расти только там, где биль море. Это морской лук-пиёз… вальшебний. Кто его кушать — сразу умний становица!

- Бобош, ты кушал этот лук?

- Канечна! Только твой бабушька Зибиниссо никушать, паэтому ничегонипонимать наша жизнь!..

- А-а-а, бобош, я понимаю… И мне тоже этот лук дайте, чтобы я стал умным и в школе был лучшим учеником!..

- Лядно, завтра тибе давать…

- А почему дуб был зеленый?

- Патамучто это вальшебний дерево, на нем доляр расти только… Так слюшать дальше: «...на дуба том биль бальшой цэпь, золотой, олтын на двести киляграм».

- А почему на дубе была цепь? Кто туда ее повесил?

- Патамучто этот дуб бил алигархом, он варавать много у страны и бижать на моря, там прятаца от милисионеров.

- А-а-а…

- «И днем, и кагда биль ночь, и когда холодно, и кагда типло, там хадыт один мушук-кошка...»

- Куда ходить, бобош?

- Как куда? Ахранять алигарх, этот цэпь из олтына, там же сабака нет, вот мушук там ахраник!

- А-а-а…

- «Он хадить налево...»

Тут жина Зибиниссо, каторый все слишать в другой комната, арать:

- Ти мне внука не портить! Ти ему пра «налево» нигаварить, или я тибе все волосы рвать на твой дурной башка!

Больтавой-ака апасливо сматреть на дверь и гаварить:

- «Мушук налево нихадить, он только песня петь...»

- Какая песня, бобош?

- Как какой? Какой сийчас петь песня на истрада? «Ти мая лубовь, я дарить тибе весь мир, ти мне дарить адна ночь...»

Тут Зибиниссо апять кричать:

- Ти дурак что ли? Ти чего мальчик учить? Уят! Шарманда!

Больтавой-ака вздихать и прадалжать:

- «Мушук-кошка идти на другая сторона и там сказька рассказывать...»

- Про какую сказку, бобош?

- Такой, какой мине твой бобош гаварить, кагда зряплата принасить, - сердито крычать Зибиниссо. - Что доляр нет на банка, мало он палучать за работа!..

Тут Больтавой-ака сердито вставать, подходить к двиря, закривать �� вазвращаца назад. Он садица и расказать патом чтобило:

- «Там есть много чудес, там лиший хадить...»

- Кто?

- Лиший!

- Кто это — леший?

- Эта одна старик, он как наш раис-ака, злёй, варчать, ругаца, бить палка всех в сельсовет!

- Страшная сказка, бобош…

- Канэчна, этот Пушка-ака писать только страшьний историй… патамучто его хаёт-жизнь биля страшный…

- А-а-а…

- «Одна балык-кыз сидеть на палка...»

- Кто?

- Ну… эта русалька… это напалавину жинщина-хотын, напалявину рибка-балык!

- А такой бывает?

- Канэчна! Их можно в городе видеть каждый вечер. Они стаять на улица, тармазить машина и прасить доляр за одна палка!

Опять кричать из-за дверь Зибиниссо, каторая все слищать через замочний скважына:

- Ахмок, ти чиго гаварить Санжржону? Савсэм абалдеть?!

Больтавой-ака сувать в замок много пахта-вата. Патом гаварить снова:

- «Там на дорошка, каторий нет на карте, но каторий знает любой милисинер с палка и радар, там много след находить...»

- Что за следы?

- Звери-невидимка хадыть, и милисионер их искать при помощи сабачка!

- Украли что-то эти звери?

- Канэчна! На этот Пиез-моря прихадить алигархи-угры, зверь с доляр, и милисионер их искать. А раис-лиший их всех бить!

- А-а-а…

- «Там адна домик стоять на ношка один питух...»

- У домов разве имеются ноги от петуха?

- На этом моря йесть, патамучто фундамент там варавать. И дом ставить на питуха ношка. Самого питуха кушать, а ношка аставлять для дома!

- А-а-а…

- «Это�� дом на питуха ношка не иметь ни акно, ни дверь, ни труба, ни туалет-хожатхона, ни эликтричества, ни атапления». Патамучто строить этот дом наш калхоз, а там где деньги давать раис-ака, там все варавать.

- Ой!

- «Там есть лис...» Эта где много дарахт-дерево…

- А-а, лес! Но у нас нет в кишлаке деревьев, бобош! Нет леса!

- Канэчно! Патамучто все давно пилить-страгать! Газ нет, эликтричество нет…

- Ой, бобош, как на Пиёз-моря?

- Да, патамучто там жить такие как наш пиризидент, наш хаким, наш раис-ака — они все варавать! И дарахт на фабрику прадавать, а нам зимой кизяк зажигать и греца!

- Дурак, ти что пра палитику маему внуку гаварить! - опять кричать сквозь щель дверя Зибиниссо. Злёй Больтавой-ака сувать туда коврик, чтоби Зибиниссо ничего нислихать.

- «Там привидения много, там кагда Сольнишка вставать и зарядка делать, в это время прихадить на вольна вада...»

- Вода? Это пустыня что ли? Это же Море! Пиёз-море!

- ��у, так писать Пушка-ака, он же нибивать на моря, всигда пустыня жить, как монгол!

- А-а-а…

- «И на берег, где много писка, камешка, ракушка, прихадить тридцать милисионер-ака, и сними начальник милисии с писталетом...»

- Зачем?

- Как зачем? Аристовать алигарх, каторий имеет цэпь из олтына и доляр на дереве! И убивать мушук, который всех кусать!

- Это ОМОН!

- Кто?

- Это, бобош, специальный отряд милиции — они с террористами воюют!

- Правильна, Санжаржон, правильна! «И там адын султан арестовать адын царь, каторый калым ниплатить...»

- Это как Москва не платила Золотой Орде дань?

- Канэчна! «Там, где небо, абляка плавать, там где Пиёз-море, там где гора большая, там литать на самолет адын вальшебник, он держать на свой палька одын милисионер...»

- Ты чиго гаварить, балван! - кричать сверху щель Зибиниссо. - Ты пра «галюбих» не гавари! Не портить мой внук! Это гамасексулизм, ахмок!

Тагда Больтавой-ака закривать щель ищо адна тряпка.

- «Там адна жалаб сидеть тюрьма, и ей работать один бури-волк! Там кампир-старушька Яга-Бабахонум сидеть на кастрюлька, и кастрюлька хадить сам сабой...»

- Бобош, я не понял!

- Э-э-э, эта машына такой, импортный, как «Фольсфаген-жюк». Только это «Фольсфаген-Кастрлюлька», панимать?

- А, теперь понятно!

- Там эмир сидеть над олтин, считать деньга, что он варавать у народ…

- Это как наш президент ворует у страны? Его дочь ворует? Его жена ворует?

Тут дверь сломалься, патамучто Зибиниссо все равно слишать и злица. Она адним удар сломать дверца и вхадить в комната.

- Ты какой палитика гаваришь, чучка! - арать она и бить Больтавой-ака. Тот кричать:

- Вай дод! Ёрдам беринлар! - и убигать наулица. Зибиниссо хватать палька и бижать за ним.

А Санжаржон взять книга и читать:

«У лукоморья дуб зелёный;

Златая цепь на дубе том:

И днём и ночью кот учёный

Всё ходит по цепи кругом;

Идёт направо — песнь заводит,

Налево — сказку говорит.

Там чудеса: там леший бродит,

Русалка на ветвях сидит;

Там на неведомых дорожках

Следы невиданных зверей;

Избушка там на курьих ножках

Стоит без окон, без дверей;

Там лес и дол видений полны;

Там о заре прихлынут волны

На брег песчаный и пустой,

И тридцать витязей прекрасных

Чредой из вод выходят ясных,

И с ними дядька их морской;

Там королевич мимоходом

Пленяет грозного царя;

Там в облаках перед народом

Через леса, через моря

Колдун несёт богатыря;

В темнице там царевна тужит,

А бурый волк ей верно служит;

Там ступа с Бабою Ягой

Идёт, бредёт сама собой,

Там царь Кащей над златом чахнет;

Там русский дух… там Русью пахнет!

И там я был, и мёд я пил;

У моря видел дуб зелёный;

Под ним сидел, и кот учёный

Свои мне сказки говорил».

- Так мушук этот — алкоголик! - догадался Санжаржон и заснул. Ему снилось, как бобош Больтавой-ака качался на золотой цепи, а внизу ему грозилась веником Зибиниссо-бува.

1 note · View note

manolgas-blog-2 · 6 years ago

Text

И так ребятки хорошая новость меня напичкали едой и я пошла блевать. Вау как круто блять.

Я хочу здохнуть, 1400 kkl @баных калорий сукаааа.

+ бонус за последний месяц я подумала о смерти 4 раза и сегодня меня чуть не збила машына, я была этому очень рада.

А как у вас проходят каникулы? 😂😂😂😂😂

Блять чем я занимаюсь

#блог анорексички #блог худеющих #анорексичка #рпп #голод #диета #худею #булимия #мия #ана #булимичка #рппшница #блог булимички #головокружение #маложор #питька #молокочай #похудение #Селфхарм

4 notes · View notes

sergeichurbanovdiveevonnrf · 2 years ago

Text

WWII heroes в последней фотке карта. Это их фирменная карта. Я 39 раз пробежал от стены и до этого места с первыми препятствиями, стены верх П, препятствия в виде разрушенных этажных зданий города. Мне было 38 или 39 лет. Буденовка, шашка, наган, мины, рядовой в фуфайке и противогазе. Пока шол бой за стенами пробежал туда и обратно столько раз. Где то под конец увидел первых людей, стреляли но кажысь не попали. Я бегаю и они не видят что я с оружыем и думают чт�� я ухожу куда. Просто расчитал что так будет. Ездию на танке отлично, давлю стреляю дажэ по пехоте, давлю дажэ отпрыгивающих пехотинцев. Дажэ обегающих от меня спиной. На карте чо снайперами где есть танки ездию на грузовой машыне кругом. Автомат у меня кажысь Шмайсер, винтовка кажысь Мосина, пулемёта нет. Есть противотанковое ружьё которое людей не берет а танк с высирелове 3х 34 уничтожается. Тигр немецкий с 6 каджтса. Свиньи фашысты с Жэлезной гривной на груди вообще этим оружыем не убиваются. На белую шубу самый дорогой игрок выйти с этим ркдтем вообще нельзя. А вот шашкой уьиыаетса с 3х ударов. А он тебя своим ножыком с одного. В карте поезд стрелял через дырки минировал стрелял винтовкой, на меня выводили игроков спецыально. Во всех играх такое есть. Я их похожэ сильно достал, на карте поезд, перестрелка в поезде встретил странного бойца чужака убил меня обник выстрелом со странного изогнутого обреза зелёнка, оружые имело зелёное наименование. Шол по поезду сильно, полный комплект, пробивались дальшэ по вагонам. Каджтса из-за ящиков возник человек, серая форма выстрелы и один сильный, и я на полу. Виджу только обрез лежащий на полу перед глазам и ничего не понимаю. Я ее могу зайти в эту игру. Меня выкинуло из нее. Она стала каких то странный странных оттенков и злмла меня временами. Я ее удалил кажэтса сам. Как то вспомнил о ней странно мысль мелькнула и мне запрещено было ее скачать. До сих пор не могу войти. Как то скачал, играл, она мне показалась тяжолой большой и давящей. Скучно как то играть и измотанно нудно она будто вытягивала силы и интерес к игре. Щас опиимистичен радостен и как говорят весел скачал тэст она видео переделываетса не дают обновления ни гугл ни нет Аппс, получил по второстепенным от нее ссылкам пару игр. Я рядовой у меня есть сабля шашка граната и мина наган винтовка противотанковое ружьё шмайсер буденовка и противогаз я военный. Я ездию на танке и грузовой машыне, я такжэ пробиваю как раньшэ вперёд. Я хорошый боец стрелок минёр танкист. Машына идёт хорошо.

И если ты Питт жэна его не его Джэк Воробей Лера Кудрявцева или Сергей Лазарев или сам господь Бог или сам Владетель всего Космоса я те говорю перекристись крестом вот так обычным и или куда ты хочеш идти. Воин мне плевать как и ему кто ты владееш ты чем или нет вы срать все будете всем вместе Космосом. Фашысты вы там или извращенцы Садо-Мазахисты.

0 notes