#Ionisches Meer

[brilmans]

Mangaandendrieten

Mijn eerste dendriet

Ergens in mijn jeugd, ik moet een jaar of 10 zijn geweest, vond ik tijdens een vakantie ergens in het zuiden van Duitsland een platte steen met daarop een bijzonder patroon. Net alsof er twijgen van een varen op waren gedrukt. Omdat ik in de omgeving reeds diverse fossielen schelpen had gevonden, ging ik er vanuit dat het fossiel van iets plantaardigs betrof. Bijgevolg belandde de steen in de fossielenverzameling. Abusievelijk!

Ondertussen weet ik dat het patroon op de steen niet fossiel is en ook niets plantaardigs. Het patroon op de steen is een anorganisch gevormde,vertakte afzettingen van mangaanoxyde. Het zijn zogenaamde mangaandendrieten.

Als ik toen ter tijd de mogelijkheid had gehad bovenstaande met u te delen, had ik het direct gedaan. Om u voor deze beginnersfout te behoeden, maar ook gewoon om u op de schoonheid ervan te wijzen.

Een nieuwe vondst

Gisteren, 20 juli 2024, op de tweede dag van mijn vakantie op Ithaki, een Grieks eiland in de Ionische zee, vond ik opnieuw een steen met mangaandendrieten. Omdat ik nu wel de mogelijkheid én de tijd heb, het is tenslotte vakantie, leek die vondst mij een mooie aanleiding dit verhaal alsnog te schrijven.

Een steen met duidelijk langs de diaklazen gevormde dendrieten.

Over mangaandendrieten

Mangaandendrieten vormen zich langs niet openstaande spleten (diaklazen) en op laagvlakken (de scheidslijn tussen twee opeenvolgende lagen gesteente) in gesteente. bij voorkeur, maar zeker niet uitsluitend, in kalken en dolomiet. Ze kenmerken zich door een veelvuldig en systematisch

vertakte vorm. De meest karakteristieke verschijningsvorm is die van het ‘boompjes’-type. Vandaar ook de naam. Dendriet komt van het Griekse woord dendron, dat boom betekent.

Wie mangaandendrieten, het boompjes-type, goed bekijkt zal zich behalve over het feit dat hun fractale bouw bijna altijd symmetrisch is, verwonderen over het gegeven dat de uiteinden van dendrieten elkaar nooit kruizen of raken en dat er aan weerszijden van de diaklaas een symmetrie ontstaat. Dit alles bij elkaar maakt een steen met dendrieten tot een kunstwerk van de natuur; de moeite waard te verzamelen.

De steen die ik tegenkwam, was te groot om mee naar huis te nemen, die heb ik daarom maar op de foto gezet. Een dag later vond ik op een van de vele kiezelstranden van het eiland een paar mooie kiezels met dendrieten erin. Een in een kiezel zat naast dendrieten van het boompjes-type een tweetal van het zogenaamde ster-type. Ik heb ze allemaal maar meegenomen. Leek me een prima souvenirs.

Een kiezel met dendrieten.

Een kiezel met dendriet van zowel ‘boompjes’ als ‘ster’-type.

Meer over dendrieten leest u hier:

[tommy5967]

Herrlicher Blick aufs Ionische Meer in Apulien

Die zum Verkauf stehende Ferienwohnung Casa Chidro liegt in Apulien nur etwa 1 Kilometer von den herrlichen Sandstränden des Ionischen Meeres im Bereich Fiume Chidro und Centro Commerciale entfernt. Die Wohnung befindet sich im Küstenort San Pietro in Bevagna, einem Stadtteil von Manduria, sehr ruhig in Feldrandlage im ersten Stock eines kleinen Hauskomplexes mit 4 Parteien. Von einer kleinen…

[johnooms]

Wat gebeurd er op 11 juni? 323 v.Chr. – ALEXANDER DE GROTE (33) OVERLEDEN Koning van Macedonië, overwinnaar van Perzië en Egypte. Op de leeftijd van 30 jaar was hij de heerser van één van de grootste rijken in de oudheid, een rijk dat zich uitstrekte van de Ionische Zee tot de Himalaya. Hij was ongeslagen in de strijd en wordt beschouwd als een van de meest succesvolle bevelhebbers aller tijden. Hij werd geboren in Pella in 356 v.Chr. Alexander werd tot aan zijn zestiende opgeleid door de beroemde filosoof Aristoteles. In 336 v.Chr. volgde hij zijn vader Philippus II van Macedonië op nadat deze Philippus door Pausanias werd vermoord... Klik op de link hieronder voor meer Nieuws van Vroeger: http://johnooms.nl/2024/06/11/11-juni/

[ssorknimajneb]

Mi. 08.05.2024 (Tag 24):

Das heutige Istanbul ist die einzige Metropole auf dem Planeten, welche sich über zwei Kontinente erstreckt (Europa/Asien). Dazwischen liegt der Bosborus, die Meerenge zwischen dem Schwarzen Meer und der Marmatameer (Teil des Mittelmeeres). Istanbul kann auf eine 2700-jährige Geschichte zurückblicken. Fast 1600 Jahre lang diente sie nacheinander dem Römischen, dem Byzantinischen und dem Osmanischen Reich als Hauptstraße.

Gegründet wurde die Stadt ca. 660v.Chr. unter dem griech. Namen Byzantion (Byzanz). Nachdem Konstantin I. die Alleinherrschaft über das Römische Reich errang taufte er 330n.Chr. die neue Hauptstadt auf den Namen Nova Roma (Neu-Rom), bekannter jedoch wurde sie unter dem Namen Konstantinopel. Nach zahlreichen Jahrhunderten und einigen Eroberungsversuchen würde die inzwischen verarmte Stadt 1453 von den Osmanen erobert. Diese errichteten hier ihre Hauptstadt und verschaffen so Konstantinopel zu neuem Glanz und Ruhm.

Die komplette historische Altstadt zwischen dem goldenen Horn und dem Marmatameer wurde einst von der größten mittelalterlichen Stadtmauer Europas geschützt (ca. 6km lang). Der größere Teil des Bollwerks entstand in der ersten Hälfte des 5.Jh. unter Theodosius II., weshalb sie auch Theodosianische Landmauer genannt wird.

Der Topkapi Sarayi (Topkapi-Palast), eine gewaltige Palaststadt, war für drei Jahrhunderten Sitz der Osmanenherrscher. Jeder neue Sultan ließ den Palast erweitern oder renovieren. Er liegt an der Ostspitze von Sultanahmet zwischen dem Goldenen Horn, dem Bosborus und dem Marmatameer. Die Anlage ist so weitläufig, dass oft von der "Stadt" in der Stadt gesprochen wurde. Heute sind zahlreiche Gebäude als Ausstellungsräume hergerichtet, angefangen von den ehemaligen Küchen, wo heute Geschirr und andere Dinge ausgestellt sind, bis hin zu einer Waffen-Sammlung, eine Uhren-Sammlung, eine Kalligrafie-Sammlung alter Manuskripte, eine Kleider-Sammlung alter Gewänder der Sultane inkl. Familie und einem Schatzhaus. In der Waffenausstellung befinden sich Schwerter (z.T. aus dem 14.Jh.), Bogen, Rüstungen, Gewehre und mehr.

Speziell im Schatzhaus liegen zahlreiche Kostbarkeiten und Raritäten, wie z.B. der Löffler-Diamant mit 86 Karat oder dem Topkapi-Dolch.

Ein weiteres muslimisches Highlight ist die sogenannte "Sammlung des heil. Mantels des Propheten". Dies ist zugleich eine Pilgerstätte, in der einige der heiligsten islamischen Reliquien aufbewahrt werden. Hierzu zählen u.a. der Mantel, ein Handsiegel, zwei Schwerter, ein Fußabdruck, ein Zahn und einige Barthaare des Propheten Mohammeds. Angeblich befindet sich hier auch der Stab Moses, das Schwert des Propheten David oder Arm- uns Schädelteile Johannes des Täufers.

Es gibt noch eine extra abgesperrten Bereich, den Harem. Dieser durfte, abgesehen von den Frauen, nur von den Eunuchen und dem Sultan betreten werden. Es lebten hier wohl zwischen 300 und 500 Frauen.

Nachdem die gesamte Palastanlage riesig ist und derartig viele Stücke ausstellt, verbrachte ich quasi den ganzen Tag dort bei der Besichtigung.

Nach dem Abendessen machte ich mich nochmals auf, zu einem weiteren kleinen Highlight in unmittelbarer Umgebung der Hagia Sophia. Die Yerebatan-Zisterne (auch bekannt als "Versunkener Palast") wurde im 6.Jh. unter Kaiser Justinian erbaut und hat einen Grundriss größer als die Hagia Sophia. Laufstege queren das knöchelhohe Wasser, wo bereits Tom Hanks in "Inferno" entlang schritt. Gestützt wir die Zisterne von 336 Säulen, welche 9m hoch sind und ionische oder korinthische Kapitelle besitzen. Einige wenige Sockel sind mit Medusenhäuptern verziert. ein faszinierendes Bild. Die Zisterne wird in unterschiedlichen Farben und Licht illuminiert, was unglaublich tolle und stimmungsvolle Bilder erzeugt. Zusätzlich wirkt die Wasseroberfläche wie ein Spiegel.

[coffeenewstom]

Toms Kaffee-Moment: Frappé am Meer

Toms Kaffee-Moment: Frappé am Meer

Es windet, es regnet, die nassen Blätter fliegen mir um die Ohren. Jetzt ist klar: der Sommer ist endgültig vorbei. Finito. Done. Erledigt. Um so wichtiger ist es dann, dass ich die schönen Sommer-Erinnerungen wieder aufleben lasse. In meinem speziellen Fall ist das natürlich der Urlaub auf Korfu. Und selbst in dieser knappen Zeit habe ich viele Sonnen- und Kaffee-Momente sammeln können. Wie…

[agatha-abstinent]

Tag 2339 / Heute hat mich das ziemlich angeekelt wie der Mitarbeiterin bei der Essens- und Getränkeausgabe beim Zapfen Bier über die Hand lief!

Es hat mich angeekelt, weil sie mir dann mit dieser Hand meinen Eistee gab, mit dieser Hand meine Pommes gab!

Den Eistee habe ich an meinem T-Shirt abgewischt.

Mich hat die Nähe zum Alkohol da angeekelt! Ich möchte nicht, dass meine Pommesschale auch nur ansatzweise nach Bier riecht!

Ich möchte das da alles nicht so zum Greifen nah! So selbstverständlich, so als wäre da Wasser über die Hand gelaufen, aber es war Bier!

Iiiiihhh!

/

Der Wannsee ist heute lauter als das ionische Meer.

Die Wannseegeräusche tun mir gut.

Ansonsten bin ich ziemlich traurig, fühle mich minderwertig und maximalgestört.

In der Bahn kommen mir die Tränen, als ich an Isidor denke, der sich zwar leicht peinlich kleidet mit weit reingestecktem Hemd, hochgezogener Hose und zu bequemen Schuhen, der aber sein Leben viel mehr im Griff hat wie mir scheint, der auch Menschen besuchen kann, die ihm nicht nur gut tun - er hält das aus, er bleibt trocken und sogar gelassen, muss keinen Streit entfachen.

Ich bin davon Lichtjahre entfernt.

Jemand, der mit mir zusammen in meinem Bett aufwacht, wo der Nachttisch voll alter Ohropax ist, er aussen nur alle paar Monate entstaubt wird, wo am Bett OTC und andere Pillenberge lagern, drei verschiedene Körperöle, zwei Bodylotions, Bücher da und da.

Warum habe ich für nichts feste Orte? Warum häufe ich so viel an? Die Kommode ein Haufen. Die Kommode auch.

Skillssachen und AA-Erinnerungssachen mal in eine Kiste und dann ins Regal.

Berge mit Kleidung, die nicht besser wird, wenn sie da liegt. Der neue Monkimantel total zerknüllt.

Ausgerastet mit den Wäschebergen. Ich habe jetzt vier Wäschekörbe voll Schmutzwäsche und es reicht noch nicht, die Haufen gucken raus aus den Behältern und der Anblick macht mich wütend!

Die meiste Wachzeit meines Wochenendes bin ich gar nicht zu Hause. Wann soll ich da aufräumen?

Der Wintermantel hängt noch draußen.

Immerhin lass ich manchmal nachts die Spülmaschine laufen, sonst würde ich gar nicht vorankommen.

Blöd dann halt auch, wenn die Katze auf das frisch bezogene Bett kotzt, alles eingesaut ist, auch der Matratzenschoner. So werden die Schmutzwäscheberge noch größer.

Würden Sie sich mit jemandem treffen wollen, der so einen Chaoshaushalt hat? Würden Sie es tolerieren? Wer soll sich bei mir wohlfühlen, wenn ich es selbst nicht schön finde?

Bei so nem Zustand der Wohnung kann man nur außerhäusige Affairen und Sextreffs haben. Und wenn ich mich damit abfinde, ändere ich nichts oder nur langsam.

Ich hab meine eh schon kleine Arbeitsfläche in der Küche verloren, weil da jetzt die Mikrowelle steht. So macht Kochen keinen Spass, ich backe kaum noch was. Wenn nicht genügend Platz ist, mache ich Dose auf, Tüte auf, Pizzafolie auf und fertig.

Dass das Jerusalempanorama nur in der Küche hängen könnte und dass da dann Streit- und Sexverbot ist, in dem Raum, wo das hängt.

/

Jetzt beginnt der schöne Teil.

Die Sonne kam raus, als ich duschte.

Ich bin nackt unter dem Handtuch und fühle mich gut.

Nur einmal kurz geschwommen, zu stürmisch der See.

/

Ich denke, ich mache doch wieder ein Sexprofil, bis die Wohnung ok ist.

Das Risa-Eis kostet jetzt 51 Cent mehr, ist aber 1,50 Euro schlechter: keine Pistazien, Erdbeersosse nur einmal unten und das Eis flüssig.

/

Das verkommt hier leider inzwischen zur Partylocation am Wannsee. Sie stellen sieben Strandkörbe zusammen, bringen Musik mit und Glasflaschen.

[wieisdemol2022]

Opdracht 2 Zwanenmeer

Na de eerste opdracht rijzen de kandidaten door naar Sarandë, in het uiterste zuiden van Albanië aan de Ionische Zee. Op het prachtige meer van Butrint is vervolgens de opdracht uitgestald. 66 opblaaszwanen liggen daar in het meer vast met een touwtje om hun nek. Rik ontmoet de kandidaten en legt uit; “Goeiemorgen allemaal. Welkom aan de Ionische kust. De zwanen op het meer zeggen iets over elk van jullie. Jullie gaan zo meteen in drie duo’s het water op en zoek de zwanen die iets over jou zeggen. Die zwanen mag je loskoppelen en meenemen. De overgebleven kandidaat gaat op zoek naar zwanen met bedragen, al die bedragen bij elkaar opgeteld, dat is het bedrag dat jullie per correct weetje kunnen verdienen. Eén tip, als je allemaal bij elkaar blijft, dan gaat deze opdracht nooit lukken. Succes”.

Maximaal €3000 te verdienen en de kandidaten hebben redelijk snel hun duo’s gemaakt: Fresia en Hila, Sahil en Kim-Lian en Everon en Laetitia. Thomas is op aanraden van Fresia de aangewezen kandidaat om het geld binnen te halen omdat hij al veel geld had opgehaald de afgelopen opdracht. De hele opdracht in woorden neerzetten wordt een beetje chaotisch dus ik heb de meest opvallende dingen per duo eruit gehaald:

Fresia en Hila -      Lijken goed te communiceren. -      Helpen Everon en Laetitia als zij hun porto niet aan de praat krijgen. -      Leveren 6 zwanen in binnen de tijd. 

Sahil en Kim-Lian -      Kim-Lian springt meteen overal het water in terwijl dit, na het bekijken van de andere duo’s, niet altijd nodig lijkt te zijn. Dit kost heel veel extra tijd. -      Op het eind willen Sahil en vooral Kim-Lian nog even 3 extra zwanen bekijken en meenemen, hier is nauwelijks tijd voor en het had dus maar zo kunnen zijn dat ze daardoor te laat binnen konden komen. Wellicht een mislukte molpoging. -      Kim-Lian geeft aan fiets en te haatten. Maar dit is, met een kleine zoekactie, een dikke leugen waar we haar op betrappen. Zo staat haar Insta vol met foto’s waarop ze samen met vriendlief elk weekend gaat mountainbiken en is ze tijdens zo’n mountainbike ritje zelfs ten huwelijk gevraagd. En tsja als je hierover liegt, waar lieg je dan nog meer over?

-      Komen heroïsch binnen maar leveren maar 4 zwanen in binnen de tijd.

 Everon en Laetitia -      Opvallend is dat Everon zichzelf in bijna niks herkent. Heeft volgens mij maar 1 zwaan over zichzelf meegenomen. -      Opvallend is ook het geklungel aan bood deze fiets. Zo komen ze vast te zitten in het meer, hoe doe je dat? -      En staat de portofoon opeens uit nadat Laetitia in het water was gesprongen, de reden? Volgens hun zelf komt dat doordat Laetitia nat was en dus de porto het even niet deed, later werd duidelijk dat de porto waarschijnlijk op een verkeerde zender stond. Heeft Laetitia dit zelf gedaan? Of zien we Everon heel duidelijk met zijn handen bij haar porto zitten op het moment dat Laetitia in het water springt?

-      Leveren 4 zwanen in binnen de tijd.

Thomas -      Heeft de meest belangrijke positie want bepaalt wat er in de pot kan komen. Heeft ook de beste positie om te mollen, want was alleen. -      Zegt dat er bij Sahil maar één euro te verdienen was, die hij niet meeneemt, terwijl Sahil en Kim-Lian beide aangeven dat er een zwaan met achttien euro stond. -      Geeft 5 minuten voor tijd aan terug te fietsen naar de kant. Natuurlijk goed dat hij op tijd binnen wilt komen, want anders verdienen de kandidaten zeker niets. Maar is dit niet iets te veilig, gezien ook wat Sahil en Kim-Lian nog in de laatste minuut voor elkaar krijgen? -      Thomas komt uiteindelijk ruim binnen de tijd binnen met 5 zwanen met een totale waarde van €57

 14 zwanen dus in totaal binnengehaald en wat opvallend hieraan is is dat bijna de helft (6) hiervan door het duo Fresia en Hila zijn binnengehaald. Deze twee zijn hierbij dus helemaal niet verdacht bezig geweest. Thomas lijkt in de meest mol-rijke positie te hebben verkeerd, maar het is daarbij wel lastig om te bepalen hoeveel er daadwerkelijk verdiend kon worden. En hoeveel hij verdiend heeft (per zwaan), wordt ook niet bekend. Stel hij heeft bijvoorbeeld bewust  de zwaan van 18,- laten liggen dan lijkt dit een net bedrag maar dan boort hij de overige kandidaten wel een extra €252 door de neus.

En ik heb echt geprobeerd te bedenken hoeveel weetjes er voor iedereen heeft gelegen en hoeveel zwanen met geld er te vinden zouden zijn, om te kijken welk team het dan relatief het beste heeft gedaan en of Thomas ook in de buurt komt, maar die berekening is vrijwel onmogelijk omdat er €3000 te verdienen was met 66 zwanen, waarbij er van 1 persoon de zwanen afvallen en waarbij er een aantal zwanen bij zaten die natuurlijk geldbedragen bij zich droegen. Dus 8 categorieën in totaal, maar dan kom je op 8,25 zwanen per categorie. Het kan zijn dat de kandidaten in totaal 8 zwanen konden vinden over zichzelf en dat er dan nog 10 zwanen waren met geldbedragen, om dit zo moeilijk mogelijk te maken. Dat zou betekenen dat er in totaal 48 zwanen voor 6 kandidaten te vinden waren (waarvan er maar 14 op zijn gehaald) en dat thomas dus in totaal 62,5 euro binnen had kunnen halen (ook hebben we de bedragen 18, 11, 1, 22 en 10 gezien = 62), waar hij erg dichtbij zat. Maar als hij de 18 heeft overgeslagen dan moet dit bedrag al hoger liggen. Een onmogelijke puzzel dus... mochten jullie het antwoord hebben laat het me weten!

Tot slot ook maar even de feitjes die wij weten dat ze gevonden hebben op een rijtje gezet:

Fresia -      Kan goed een kip nadoen -      Heeft ooit een broek in de sauna achtergelaten en moest toen rennen voor de politie -      Was ooit wakeboard instructeur 

Hila -      Kocht ooit te kleine slippers voor 250 

Sahil -      Wordt happy van afwassen -      Is ooit 55 uur wakker geweest 

Kim-Lian -      Kijkt met chips in bed naar Friends 

Laetitia -      Praat graag tegen zichzelf -      Moet lachen om teddyberen 

Everon -      Heeft het radiovolume nooit op 13 staan 

Kan ik tot nu toe gaan hint uit halen naar de mol, maar wel grappig om de kandidaten zo iets beter te leren kennen en grappige verhalen (bijvoorbeeld die van Fresia) te ontdekken.

 Is jullie nog wat opgevallen tijdens deze opdracht of hebben jullie de code gekraakt hoeveel de zwanen nou konden opleveren, en hoeveel zwanen per kandidaat, laat ons dit dan vooral weten!

[lucadescheemaeker-blog]

EXPO: Openmonumentendag in Brussel

Toen ik de e-mail van u over de open monumentendag in Brussel ontving, had ik al meteen zin om er met mijn vrienden op uit te trekken. Na veel gesukkel, zijn we erin geslaagd om met de trein tot in Brussel te geraken.

Omdat we allemaal niet zoveel in Brussel rondhangen, hadden we de hulp van Google Maps nodig om tot in de Sint-Gorikshallen te geraken. Daar pikten we nog een infoboekje mee, ook al hadden we deze eerder op het internet geraadpleegd. We konden daar dan ook even proeven van een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van het skaten. Op het moment zelf verstonden we niet veel waarom ze ons uitleg gaven hoe skaten eraan toeging vroeger. Maar na achteraf de volgende link te raadplegen: http://sintgorikshallen.be/event/against-the-grain/. Weet ik dat deze expo speciaal georganiseerd was op de dag dat het autovrije zondag was in Brussel, want daar was het onderwerp rechtstreeks mee verbonden.

Verder gingen we dan nog naar de Sint-Jan-Baptist  ten Begijnhofkerk. Daar was een zeer actuele expo aan de gang over de slaven van het verleden en nu. De expo opende echt mijn ogen. Veel extra informatie over de expo, vond ik echter niet op het internet. In het infoboekje kregen we wel nog extra informatie over het gebouw, de Begijnhofkerk, maar meer niet. Als volgt de informatie gegeven door het programmaboekje: In het midden van de 17de eeuw besloten de Brusselse begijnen een nieuwe kerk te laten bouwen op de funderingen van het bestaande gotische gebedshuis dat aan Sint-Jan was toegewijd. De werkzaamheden begonnen in 1657. Eerst werd het oude koor vernieuwd, daarna het schip en de barokke gevel naar het model van de vlakbij gelegen jezuïetenkerk van de Augustijnen die omstreeks 1620 door Jacques Francart was gebouwd. In het begin van de 18de eeuw, toen het begijnhof niet minder dan 1.084 huizen telde op een oppervlakte van 7 hectare, werd de kerk met een sierlijke opengewerkte klokkentoren bekroond. Net als de voorgevel, die tot de rijkst gedecoreerde van België behoort, kreeg het interieur een zeer verzorgde afwerking. Aan de buitenkant vertolken de talrijke in- en uitzwenkingen, de superpositie van ordes, de frontons met voluten en de rijke ornamentering volop het vocabularium van de barok. Die barokke vormentaal keert terug in de aankleding van het interieur met zijn uitkragende kroonlijsten, de met voluten geflankeerde nissen en de vele gevleugelde putti met bolle wangen in stuc. Daarbij komt nog een rijk geheel van barokmeubilair bestaande uit de altaren, de biechtstoelen en de preekstoel. Want ik me goed herinner waren enkele artistieke, schrijnende beelden. Ze waren zeer actueel en gingen over de slaven van vroeger en nu, maar ook over vluchtelingen die tijdens hun vlucht op zee sterven.

Vervolgens gingen we ook nog naar het Martelaarsplein. Door de informatie van het organisatieboekje, kwamen te weten dat het typeerde van zijn neoclassicistische architectuur. Achteraf gezien als we de les zagen over de verschillende stijlen, en viel het mij inderdaad op dat we in de wereld van de Grieken en de Romeinen werden gezogen maar toch in een recente bebouwing zaten. Toen we rondliepen in de ondergrondse ruimte, konden we ook de informatie van een toevallig passerende gids meepikken, hij vertelde dat er duizenden mensen daaronder begraven waren. We hebben dan nog veel rondgedwaald en gekeken naar enkele namen van mensen die er begraven lagen. Er werd ook telkens een plaats bij vernoemd. Zo vonden we enkele mensen uit Halle en moesten we toegeven, dat dit ook een deel van onze voorgangers hun leven moet uitgemaakt hebben. Uit de informatie van het boekje is op te maken dat de naam van het plein meermaals is veranderd. Maar voorlopig heet het toch nog altijd het Martelaarsplein, dit is ter nagedachtenis naar de slachtoffers die vielen in 1830. Er staat ook een memoriaal in het midden van het plein dat typeert voor de onafhankelijkheidsstrijd van België.

Tenslotte liepen we ook nog door de koninklijke Sinthubertusgalerijen. Ik had er al vaak doorgelopen met mijn ouders, als we naar de kerstmarkt in Brussel gingen. Maar deze keer had ik extra informatie over het bouwwerk. De plannen voor de bouw werden ontworpen door de architect Jean-Pierre Cluysenaer. De bouw begon dan in 1846 en was dan klaar tegen de officiële opening op 20 juli 1847. Cluysenaer ontwierp een galerij van 210 meter lang, zoals er al bestonden in Parijs, en gaf ze een architecturale allure die kon wedijveren met de grote Europese steden. Door de onregelmatigheden van het terrein maakt de galerij halverwege, aan het centrale zuilenportaal, een lichte knik. De architectuur en de decoratie zijn bijzonder verzorgd en geïnspireerd op de Italiaanse palazzi uit de 16de eeuw. De gevel aan de Grasmarkt vertoont een superpositie van de Toscaanse, Ionische en Korinthische orde, die binnen in de galerij herhaald wordt. Aan de buitenkant is de bepleistering grijs en zet ze de architecturale versieringen in blauwe hardsteen luister bij; binnenin is de bepleistering dan weer roze. De vernuftige glazen overkapping op zelfdragende gebogen spanten, met ruiten die als visschubben over elkaar zijn geplaatst, is een buitengewoon voorbeeld van zenitale verlichting uit de tweede helft van de 19de eeuw. De koninklijke galerijen vormden een modieuze promenade die van meet af aan een ruim publiek lokte naar de luxewinkels, de elegante cafés en cultuurhuizen zoals het Théâtre royal des Galeries, het voormalige Théâtre du Vaudeville en de Taverne du Passage. Dat laatste heette tot 1892 Café des Arts heette en was een trefpunt voor de schilders en schrijvers van die tijd.

[brilmans]

Old Vlachata

Voor de westkust van het Griekse vaste land precies op de breuklijn tussen de Euraziatische en de Egeïsche platen liggen de Ionische eilanden.

De vorming van de Ionische eilanden vond plaats in het Kwartair, als gevolg van intens compressietektonisme en opwaartse kracht hetgeen duidelijk te zien is in het landschap aan de diagonale gelaagde kalksteen formaties en de verhoogde paleo-kustlijnen aangetroffen in de vorm van mariene erosiesporen.

De vorming van de eilandengroep is sinds het begin in het Beneden-Plioceen feitelijk niet meer gestopt. In 1953, geologische zeer recente geleden dus, werd het gebied getroffen hevige aardbevingen. De zwaarste met een kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Op het zuidelijke deel van Kefalonia was de impact het grootst. Daar kwam de grond 60 centimeter omhoog. Dit met verwoestende gevolgen. Ook hiervan zijn de sporen goed zichtbaar. In de heuvels achter Karavomylos liggen Vlachata en Poularde twee door de aardbeving verwoeste dorpen die sindsdien verlaten zijn. Daar heeft behalve de tijd niemand meer wat aan gedaan.

Een wandeling door deze voormalige dorpen is meer dan een bijzondere ervaring.

[tommy5967]

Großes Ferienhaus im grünen Apulien am Meer

Ferienhaus Villa „Andrisano Marina“ liegt in den Außenbezirken des Küstenorts San Pietro in Bevagna in Apulien. Das Ionische Meer mit seinen feinsandigen Stränden ist ca. 1,5 Kilometer Luftlinie entfernt, das Ortszentrum mit Geschäften und Restaurants ca. 1 km. Das Gebäude liegt nördlich im ruhigen Gebiet Marina im Grünen. Auf ca. 130 qm überbautem Raum findet sich Eingangsbereich,…

[vornelinksbitte]

#62 Na Hallo schöne Insel, Korfu

Ein überaus seriöser Grenzübergang

7. September 2021

Gefahrene Kilometer: 4635

Der Abschied von der gemütlichen Wohnung fiel uns tatsächlich nicht leicht. Zu sehr und zu schnell haben wir uns wieder an die Vorzüge eines festen Daches über den Köpfen gewöhnt. Uns war bewusst, dass der Gang zur Toilette am Morgen wieder einmal für eine längere Zeit um einiges umständlicher sein wird. Vor allem Kari war für den Tag der Abreise und für die Einreise in ein neues Land einfach noch nicht so richtig bereit gewesen. Ihre Beine schienen sich ebenfalls trotz der fünf Tage absoluter Entspannung immer noch nicht zu 100% erholt zu haben. Aber es half nichts, die Tickets waren gebucht und die Tage in Albanien gezählt. Eine Radreise ist ja auch kein All-inclusive sorglos Paket, sonst hätten wir ja auch Busreisen buchen können. Mit diesem Mantra im Kopf, packten wir unseren Kram und steuerten die Fähre an.

"Schau Mal, als hättest du Spaß."

Wir hatten eigentlich nicht damit gerechnet, dass der Grenzübergang mit dem Schiff von Albanien nach Griechenland sehr aufwendig werden würde. Es waren auch nur 20km Seeweg. Zum Schalter gehen, Ticket zeigen, Pässe zeigen, Einreiseformular zeigen, Impfpass zeigen, kurz warten und auf die Fähre gehen – So haben wir uns das vorgestellt. Natürlich war es nicht so, ganz zum Unmut von Kari. Der Hafen ähnelte nämlich stark einem Flughafen. Es gab ein extra Terminal und überall standen Sicherheitsleute, die einem genau sagten, wo man laufen durfte und wo nicht. Außerdem musste man höchst offiziell an einem gesonderten Schalter einchecken, der sich im Keller des Terminals befand und welcher erstmal gefunden werden wollte. Das war ingesamt ganz schön viel Tamtam, für so ein kleines Schiff. Und ganz viel Tamtam für die unvorbereitete Kari, die einfach nur auf die Fähre wollte, um ihre zu Ruhe haben. Die Grenzbeamten am Schalter blieben zudem ihren Ruf treu und waren mal wieder unfassbar unfreundlich. Übrigens sowohl in Albanien, als auch später auf Korfu. Zu unserer freudiger Überraschung entdeckten wir beim Anstehen für den Check-In unseren alten Kollegen Justin draußen auf dem Parkplatz. Wir mussten lachen, als wir feststellten, dass wir wiedermal zum selben Ort wollten.

Die kurze Fahrt über das ionische Meer war sehr entspannt. Wir unterhielten uns und Lucas filzte Kari’s Haare nach. Justin erzählte uns, dass er seine Freunde tatsächlich gefunden hätte und obendrein die Party am Strand ein voller Erfolg war. Es muss ja auch seine Gründe gehabt haben, weshalb wir in der Zwischenzeit knapp eine Woche in Sarande verbracht hatten und trotzdem uns zurselben Zeit auf der Fähre befanden.

Auf der griechischen Insel Korfu angekommen, mussten wir uns das erste mal so richtig an einer Grenzkontrolle anstellen. Das war neu für uns. In allen neun Ländern voher konnten wir jedes mal am gesamten Verkehr vorbeirollen und uns anschließend ganz Vorne vor dem Grenzposten wieder einreihen. Nun stellten wir uns mit unseren klobigen Rädern brav ganz hinten an. Zudem war die Grenzbeamtin relativ ignorant und zwang uns, alle unsere 11 Packtaschen auf das Förderband für die Durchleuchtung zu legen, nur um sich dann laut zu beschweren, warum wir den gesamten Kontrollbereich verstopfen würden. Ja, schwierig. Warum wohl. Eine Stichprobe hätte es vielleicht auch getan. … “Beamte.”

Dieses mal wollte keiner Drogen von uns und wir durften einreisen. Die Insel, vor allem die Altstadt, begrüßte uns sehr freundlich. Obwohl auch Korfu sehr stark touristisch erschlossen ist, waren alle Menschen, die wir trafen freundlich und hilfsbereit. Man fühlte sich als Mensch angesprochen und nicht ausschließlich als Konsument. Vor allem Kari empfand es als sehr befreiend, endlich wieder wahrgenommen zu werden. In Albanien wurde sie sehr oft von den Männern “übersehen”. Wenn Männer also Kontakt zu Lucas suchten, kam es auch mal vor, dass sich die albanischen Männer mit dem Rücken zu Kari stellten. Das Ding war nur, dass man in der Öffentlichkeit, außerhalb von Städten, praktisch nur Männer antraf. Laut eines Albaners in Sarande, der gerade in Italien lebt, sei dieses ausgrenzende Verhalten ein Zeichen von Respekt gewesen. Einerseits, da man die Frau nicht unabsichtlich “abchecken” wollte, andereseits, weil sie ja Lucas’ Frau ist. Naja. Respekt hin oder her, Kari war nun froh, wieder ein Teil einer Unterhaltung sein zu dürfen und war deshalb sichtlich entspannter.

Wir aßen in einem Park gemeinsam mit Justin zu Mittag. Es gab ungesüßte Pfannkuchen mit Hummus und Gemüse. Ein richtiges Festmahl. Zuvor waren wir noch kurz in einem Supermarkt einkaufen und mussten festellen, dass die Lebensmittel recht teuer waren. Die Preise lagen definitiv über dem deutschen Niveau, aber der Mindestlohn pro Stunde lag im Vergleich dazu in Griechenland jedoch nur bei knapp über 3,50 € die Stunde. Und wiedereinmal fragt man sich ernsthaft, wie der Durchschnittsgrieche eigentlich über die Runden kommt.

Wir verweilten noch eine kurze Zeit zusammen im Park und mussten uns anschließend wieder einmal voneinander verabschieden. Justin wollte auf einen Campingplatz und wir in den Norden der Insel, um Tauchen zu gehen.

Die Insel wirkte sehr mediterran. Es wuchsen unterschiedliche Arten von Olivenbäumen, Granatapfelbäume und viele Kakteen in der Nähe der Straße. Laut einiger Schilder sei hier auch die Kumquatfrucht heimisch. Das ist eine Miniaturversion einer Zitrusfrucht, bei welcher man auch die Schale mitessen kann. Als wir an unserem Zielort Paleokastritsa im Norden der Insel angekommen waren, blickten wir auf eine wunderschöne felsige Bucht. Das Wasser war kristallklar. Wir fanden dort zwar auch die Tauchschule, aber leider waren alle Plätze für den darauffolgenden Tag belegt gewesen. Wir hinterließen dennoch unsere Nummer und waren nun auf Abruf bereit, falls doch jemand spontan absagen würde. Für den Rest des Tages, der Dank der Zeitverschiebung eine Stunde kürzer war, entspannten wir uns am Strand und fanden anschließend in einem kleinen Waldstück einen schönen Schlafplatz. Man musste die Räder nur 50 m weit den Hang hochtragen. Leider war das am Ende immernoch die Beste Lösung gewesen und wir trugen unser gesamtes Gepäck stoisch den Trampelpfad hoch. Im Hintergrund ging währenddessen gerade die Sonne über dem Meer unter, begleitet von Klaviermusik aus den Lautsprechern des Restaurants unten an der Bucht und wir verbrachten anschließend eine entspannte erste Nacht auf der Insel Korfu.

[keesenyvonnaardezon]

18 Lief en Leed.

In Griekenland is de eerste kustplaats die we tegenkomen Igoumenitsa. Een druk havenstadje met strand, veel terrassen en diverse veerboten naar Corfu, die allemaal concurreren met elkaar. Een kort gesprek met een ticketverkoper levert een interessante aanbieding op. Voor €50 euro kan ik met de camper overvaren en weer terug wanneer ik wil. Om 13:15 is er al een overtocht. Wij hebben nog anderhalf uur, denk ik maar de man zegt: het is hier wel een uur later dan op uw horloge. Oké, we gaan de camper halen die we een stuk terug hebben geparkeerd en zijn net op tijd voor de afvaart. Er is nog ruimte genoeg op het dek en ik kan nog keren om met de neus de goede kant op te staan.

De overtocht is prachtig, we zitten 3 uur lang van het uitzicht op de Ionische zee te genieten. We varen langs Albanië en diverse eilanden om in Corfustad aan te komen. In de oude stad gaan we wandelen tussen de smalle steegjes en terrasjes. Na een gyrosschoteldagmenu op een terras aan de haven, waar ik een euro korting krijg omdat ik alleen water drink, gaan we naar de andere kant van de stad, waar de lokale bevolking wandelt en speelt (petanque) en eet. Het is hier gezellig en we parkeren op de boulevard bij een bankje met uitzicht op de enorme jachten die hier voor anker liggen. Een bestelauto type Berlingo stopt voor onze neus. De man en vrouw voorin kijken naar onze gezichten als de schuifdeur opengaat en er nog 4 vrouwen en 2 kinderen inzitten. De vrouw voorin heeft ook nog een baby en de man haalt een grote kinderwagen uit de achterkant. De hele stoet loopt lachend om onze gezichten het park in.

De hele nacht raast het verkeer langs ons heen. Toch niet zo'n goede plek om te overnachten.

De volgende dag, gaan we na het ontbijt, dat we op de kademuur opeten, naar de andere kant van het eiland. Eerst naar Lakones, waar vanaf je een prachtig uitzicht hebt op Paleokastritsa met zijn drie baaien. Op het uitzichtpunt staat een man met een accordeon. Ik geef hem het vijftig cent muntje wat in mijn dashboard ligt voor winkelwagentjes. Hij begint vrolijk te spelen en laat zich door Yvonne met mij fotograferen. Dan geeft hij mij het muntje terug. Het blijkt een vreemde munt 50kr staat erop. Dat vind ik sneu en ik geef hem de enige munt die ik nog los heb, een twee euro munt.

Lakones heeft een smalle straat met een stoplicht voor het dorp en een stoplicht na het dorp. Als we aan de andere kant zijn blijkt dat we alleen verder de bergen in kunnen, niet naar een strand, dus gaan we weer bij het stoplicht staan.

Beneden in Paleokastritsa volgen we een touringcar naar de haven.

Een slordige rotsformatie scheidt de havenkade van de zee. Ik stap op de rotsen om de zee te zien. Ik verlies mijn evenwicht en val achterover op mijn rug, omdat ik me nergens vast kan grijpen. Mijn zonnebril die ik op had en mijn leesbril in mijn zak liggen een meter verder op straat, evenals mijn horloge. Ik krabbel overeind en voel een enorme pijn in mijn linkerpols. Ik probeer mijn vingers en pols te bewegen en dat gaat wel al doet het wel zeer. Blijven bewegen, denk ik, vast gekneusd. We doen er ijszakken op die Yvonne in het vriesvak heeft liggen. Dat helpt. Rekverband zal ook wel helpen denk ik, en we doen er een verband omheen.

Op naar het volgende strand, Mirtiotisa. Een smalle steile weg brengt ons boven de kliffen. Vlakbij het strand is een taverne met parking. We parkeren daar en drinken een biertje. Hoelang blijf je open? Vraag ik aan de jonge uitbater. Tot morgen 9 uur. Oh, mag ik de auto vannacht hier laten staan? Geen probleem. Komen jullie ook eten? Vanavond is het konijn, voor €9,50. Mooi, doe er maar twee, zeg ik gaan we nu naar het strand, tot straks.

We dalen de rotstrap af naar het strand, wat bijna volledig aan het oog onttrokken is. Het blijkt dan ook maar heel klein en overvol. De bedjes liggen bijna tegen elkaar aan. De zee is onstuimig en het is maar goed dat we op bedjes liggen, want het water komt geregeld tot aan onze schoenen onder het bed.

Mijn pols gaat weer pijn doen en ik haal het rekverband eraf. Er begint zich een zwelling achter mijn duim te vormen. Ik vraag aan de ober of er een ziekenhuis in de buurt is. Ja, in Kontokali, 20min van hier. Ik denk dat ik morgen langs ga. Je kunt beter nu gaan, zegt hij. Er is altijd wel iemand. Morgen moet je lang wachten en heb je nog meer pijn.

Om tien uur besluit ik toch te gaan, want de pijn wordt ondanks de paracetamol toch te erg.

Het is stikdonker als we het steile bochtige weggetje naar boven inrijden. Ik kan mijn grootlicht niet bedienen, maar de xenonlampen geven genoeg licht in de dimstand. De navi stuurt ons allerlei weggetjes in, en ik heb het idee dat ik rondjes rijd. Ik heb dan ook geen idee waar we zijn als de navi aangeeft dat we de bestemming hebben bereikt. Het lijkt op een ziekenhuis, en is het ook. Alleen de ingang is nog niet zo gauw gevonden.

Het blijkt dat we bij de Psychiatrie staan. Eerste hulp is aan de andere kant.

It is broken, bijt de roodharige mij toe, nadat er x-ray foto's zijn gemaakt. You need plaster, come with me, lay down on the bed. Are you allergic? I don't know. Ah you don't know, zegt ze smalend. Ze legt een gips verband aan en Yvonne was even naar de wc en zit in de wachtkamer zich af te vragen waar ik ben, als ik met mijn gipsarm te voorschijn kom.

De volgende dag bel ik met de alarmcentrale. Zij willen een medisch rapport en een fit to fly clearance voor ze een reis terugboeken.

Maar dit staatsziekenhuis maakt kennelijk geen rapporten. Ze wilden alleen mijn naam en leeftijd weten, toen ik ze mijn zorgpas gaf, keken ze er naar of het stonk. Ik heb van alles geprobeerd om de foto's boven water te krijgen, ook dat lukte niet. Zelfs de Griekse ANWB medewerker lukte het niet iets boven water te krijgen.

De alarmcentrale regelt een andere dokter die op de camping komt om een fit to fly verklaring te maken. Wassen neus dus, hij heeft ook nooit foto's gezien. Wel moet ik € 110 euro afrekenen.

Zoals het er nu uitziet vliegen we morgen naar huis. De camper mag van de campingbaas gratis hier blijven. Als het gips eraf is vliegen we weer terug om de reis voort te zetten.

Alles met 1 vinger getypt.

[agatha-abstinent]

Tag 2353 / Musik öffnet die Augen

Bei Reykjavík von Joachim Pastor daran gefreut, wie die Sonne durch den Grunewald bricht. Mal wieder spazieren wollen da. So schön, wie sich im einen Fenster die Bäume von der anderen Seite spiegeln!

Wannsee geht nicht mehr bei gutem, warmen Wetter. Voll wie nie. Kein Strandkorb, was gar nicht das Schlimmste war. Heute fand sogar ich die Nackten aufdringlich. Der eine hatte so pralle, rote Eier wie der Hannes. Sehr grosse, schön gezeichnete Eichel hat der Hannes.

Im See viel zu viele stechende Pflanzen. Beine zerkratzt. Geht nicht mehr, erstmal aussetzen. Zu sehr ans klare ionische Meer, ans klare Freibadwasser gewöhnt.

Gereizt, das ist das Wort. Morgens war ich sehr reizbar von allem.

[korrektheiten]

Türkische Schlepper drängen ins Ionische Meer

Tichy:Die Behörden auf den Inseln der Nordägäis werden immer wacher. Das ist vielleicht auch eine Folge der Überprüfung der Tätigkeit von hunderten NGOs, mit der die Regierung Mitsotakis begonnen hat. Vor einigen Tagen geschah etwas sehr Merkwürdiges an der Küste von Lesbos. Um die Mittagszeit näherte sich ein Schnellboot der Küste im Norden der Insel Der Beitrag Türkische Schlepper drängen ins Ionische Meer erschien zuerst auf Tichys Einblick. http://dlvr.it/Rmn8cd

[barbier-oliver]

Oliver‘s Haar Pflegelinie in einer Grotte von: Santa Maria di Leuca, dem südlichsten Punkt von Apulien, hier treffen das Mittelmeer und das Ionisches Meer aufeinander. 📸 Vielen Dank für das Foto an die Fotografin und @hocheppanreisen für das Organisieren dieser tollen Reise. 🏖 www.hocheppanreisen.it www.barbieroliver.it . . . . #santamariadileuca #apulien #apulienerleben #apulienreise #urlaub #umdiewelt #segeln #kristallklareswasser #grotte #reise #hocheppanreisen #italien #meer #ionischesmeer #mittelmeer #mediterran #haarpflege #pflegelinie #shampoo #friseur #haare #haarpflege #leinsamen #nachhaltig #wiederbefüllbar @marka_drogeriemarkt @thalerbozen @barbieroliveraroundtheworld (hier: Santa Maria Di Leuca) https://www.instagram.com/p/CCourQ5KxeT/?igshid=l6mf2emwmuiw