#bruid

[daisys-notes]

Grenzen versus Egoïsme: De Grote Verwarring

Grenzen stellen of gewoon egoïstisch? 🤔 In mijn nieuwste blog ontdek je waarom het één niets met het ander te maken heeft. Lees en lach mee! #zelfzorg #grenzenstellen #egoïsme #mindset #humor #zelfliefde #persoonlijkeontwikkeling

Laten we beginnen met iets heel simpels: Grenzen hebben is niet hetzelfde als egoïstisch zijn. Maar dat weten de meeste mensen niet. Ze denken dat als je “nee” zegt of je tijd voor jezelf claimt, je meteen een narcistische eikel bent. En laat me je vertellen, dat idee is precies waarom zoveel mensen als uitgewrongen dweilen door het leven gaan. Maar hey, als jij graag de deurmat wilt zijn, wie…

[elkrisen]

having a massive leg bruise and working in childcare is the devils curse on me specifically

[thesensibilityofagirlintrouble]

halsey - lucky

[vrouopgenade]

Lente in die strate van Johannesburg

Kom kyk op rinabester.wordpress.com wat ek alles hierdie week raak gesien het: van graffiiti tot bloeisels en nog!

Ek vat pad, straat af, en net om die hoek loop ek in haar vas : Dombeya rotundifolia” stel sy haarself voor. My hart sing (die bye ook) want as die wildepeer haar bruidsgewaad selfs in ‘n stad se strate aantrek, dan weet ek, lente is hier! Wildepeer (Dombeya rotundifolia) Foto: Rina Bester© Bruid van die Bosveld, is haar ander naam.

[stellamodeshop]

Moeder van de bruid(egom)' jurk Online Uitverkoop| Stellamodeshop.nl

Vind uw perfecte jurk bij Stellamodeshop.nl. We hebben een uitgebreide collectie van lange en korte jurken. Waaronder gala- en vintage jurken. Maar ook jurken voor de ‘moeder van de bruid(egom)’ en nog veel meer. Tegen aantrekkelijke prijzen en snelle (wereldwijde) verzending krijgt u de beste prijs-kwaliteitverhouding voor alle producten. Kijk op onze internetsite voor meer details.

Bruid moeder jurk sale online

[walzerjahrhundert]

Jan Thorn Prikker

De bruid

circa 1892

[oldsardens]

Charlotte Schleiffert - Balinese bruid

[nuclearmu5hroom]

It was so wonderful to meet @maggotwithanf and @confirmedcannibal this wasteland. Yall are family now. Thank you for welcoming me to The Bruid/ODS, your tribes are positively lovely and i adore all of you. I will gladly come and lend a hand again anytime 🖕💜

[maggotwithanf]

ok it's FINALLY DONE LOL

You are CORDIALLY INVITED to attend Shantytown this year at Wasteland Weekend!! KitKat and Bison have prepared some fucking AWESOME stuff for the grand shanty march, and friends are always welcome to share our grog!

All are welcome + it starts at Bonertown (#1: The Bruid/Operation Dessert Storm in the Theme Zone) right after the Jugger match, where my tribe will be playing against the Army of LA!! COME HANG OUT WE LOVE YOU

[lmfaowhatisthis]

Kap'tein Van der Decken met paesen voer uit In striemende stormwind verliet hij zijn bruid Zijn schip verkoos brandend de woelige baeren Gedoemd een fantoom te zijn, eeuwig te vaeren Verlaet ghy de haven by maenlooze nacht Ontwaekt een groot onheil dat daer op U wacht Den Hollander, speeltuigh der duivelsche lust Verscheynt in het duister en nimmer vint rust Catharina, lieve vrouw, morgen vaer ik uit Catharina, bygeloof, zware storm, niets weerhoud mijn reis Catharina, vaer ik naer den Oost, mijn wil is wet Catharina, "Den Hollander" zet koers, kom ik moet gaan Kap'tein Van der Decken met paesen voer uit In striemende stormwind verliet hij zijn bruid Zijn schip verkoos brandend de woelige baeren Gedoemd een fantoom te zijn, eeuwig te vaeren

[devosopmaandag]

Het verleden is van papier

Al twintig jaar ligt ongeopend onderin een kast een felgeel koffertje met daarop een sticker 'Emile Kemper'. Het handschrift is van mijn (half)broer H, die ik al bijna vijftien jaar niet meer zag. Vriendin F vertelde onlangs het heerlijke verhaal hoe een koffer ergens op een zolder in Normandië in een schatkist veranderde, vol brieven, foto's, tekeningen en andere stukken van een kunstenaar over wie zij op dit momenten een roman aan het schrijven is. Ik kon haar ingehouden opwinding navoelen toen zij haar eerste blikken erin wierp.

Het gele koffertje is maar een bescheiden schatkistje, waaruit dwars door de vele ambtelijke documenten heen mijn vader tevoorschijn komt – niet uit het vele, maar juist uit het karige van ambtelijke papieren. In de BBC-reeks 'Who do you think you are' kunnen de hoofdpersonen in tranen raken door droge ambtelijke of kerkregisters, waarin de namen en spaarzame gegevens van soms verre voorouders te vinden zijn. Iets daarvan voelde ik na, toen ik dat kleine archief doornam, uit een gevoel van verantwoordelijkheid zo keurig door H aangelegd. Maar toen mijn vader, zijn stiefvader dus, op sterven lag, vroeg hij mijn moeder of hij toch op vakantie naar Indonesië kon gaan. Natuurlijk vroeg ze hem niet te blijven, maar het deed haar pijn dat hij besloot daadwerkelijk te gaan.

Uiteindelijk verandert elk mensenleven in een handvol cijfers en wat namen: Emiel Kemper – Madioen 26 augustus 1911 – Leeuwarden 10 juni 1995, zoon van Wilhelmina Kemper-Vankelegom, geëcht door Anton Eduard Kemper. De biologische vader van mijn vader is in de geschiedenis verdwenen.

En dan ontdek ik een regelrechte leugen: op de trouwakte van mijn vaders eerste huwelijk staat vermeld dat zijn moeder een onbekend gebleven inlandse vrouw is: Soepinah “beroep en woonplaats onbekend, zijnde het niet bekend of zij al dan niet overleden is”. Er is een inlandse vrouw uit een hoed getoverd om het ambtelijk allemaal niet te ingewikkeld te maken! Zijn feitelijke moeder is verdonkeremaand. Of is dát een leugen? Op die trouwakte staat natuurlijk ook de naam van zijn bruid vermeld: Wilhelmina Margaretha Krijgsman. Ook zij is geëcht door een andere man dan haar biologische vader, en heel toevallig is ook zij volgens het document de dochter van een inlandse vrouw. Uit weer een andere hoed is een 'Soekariah' getoverd. Het is ook nog niet zo lang geleden dat ik ontdekte dat van mijn drie voornamen 'Christine Wilhelmina Margaretha' er dus twee afkomstig zijn van de eerste vrouw van mijn vader! Mijn eigen biologische grootmoeder heette overigens ook 'Wilhelmina' – een van de bizarre uitkomsten van Nederlands koloniale geschiedenis.

Met het openen van dat gele koffertje werden de feitelijke historische gegevens van mijn herkomst en dus ikzelf ook een beetje, zo fragiel als oud papier. En ik denk aan de uitspraak van Hongaarse schrijver Gyorgi Konrád: “Op de vraag naar de zin van het leven, antwoordt iedereen met zijn levensloop.”

[azvolrien]

Portrait of the Berserker as a Young Man

I've drawn the tattoos on Bruide's chest and arms before (see here), and I fancied designing the ones on his back as well. I suppose it's not really a portrait since you can't see his face, but he's still a berserker - albeit enjoying some downtime here - and a fair bit younger than I've drawn him before. He was in his mid/early fifties when Roan was born, and I'd put him in either his early thirties or the tail-end of his twenties here, after his son (Roan's dad) was born but before he hung up his battle gear to settle down for good.

The three scars all came from the same fight. When he first started out his warrior-adventurer career running with a mercenary band, he decided that he wanted to do the iconic saga thing and go into battle shirtless. The mercenary captain indulged him for one skirmish to let him get it out of his system, that happened, and he invested in a proper hauberk+gambeson combo going forwards.

---

Now comes the part where I ramble at length about history.

So, Bruide and his granddaughter take an obvious inspiration from the Picts. His name is a Gaelic variation of 'Bridei', the name of several Pictish kings, most famously Bridei mac Maelchon -- who met with St Columba, and is one of the first kings we know as more than just a name in a list -- and Bridei mac Beli, who defeated the Northumbrians at the Battle of Dun Nechtain. ('Roan' is not a Pictish name; it's just an anglicisation of ròn, the Gaelic word for 'seal'.) I've also based their tattoos on Pictish designs, sometimes to a pretty specific degree; the wolf on Bruide's back here is drawn from the Ardross Wolf Stone displayed in Inverness Museum, though I've changed the pose to be running rather than walking, and you can find variations of the others on one stone or another.

But: was tattooing a genuine Pictish practice? The romantic Victorian pop-culture view would certainly have you believe so, but the actual historic evidence is inconclusive. We get the name Picti from the Romans -- most likely it means something like 'the painted ones' -- and Roman sources do indeed make reference to designs on the bodies of Caledonian warriors.

Point the first: It's not clear if this is actually referring to tattooing, or to something less permanent like body paint.

Point the second: The people we're usually talking about when we talk about the Picts - the people who lived in north and eastern Scotland, who left the sculptured stones behind - lived a long time after the Romans left. Rome gave up on its Caledonian ambitions and retreated to Hadrian's Wall in 211 with the death of Septimius Severus, and pulled out of Britain altogether in 410; the very oldest Pictish stones are at least a century younger than that, and most are younger still. King Bridei's meeting with St Columba probably happened some time in the 560s or 70s.

Point the third: The writings of Isidore of Seville actually do make pretty specific reference to Pictish tattooing, with needles and all, but he could well have been talking out of his arse; in their book Picts: Scourge of Rome, Rulers of the North, Noble and Evans note that this could have been just because of the name Picti rather than any real evidence. (They point out that he also wrote that wine is good for the blood, not from any medical data but because vinum sounds like vena -- so, yeah, maybe don't take everything he wrote at face value.)

Point the fourth: The carvings of people on Pictish stones often show some quite intricate detailing where it's survived centuries weathering; the three warriors on the Brough of Birsay Stone, for example, have richly-decorated shields and their leader has quite an elaborate hairdo. They don't, however, show any obvious tattoos. Not today, at least; there could be details that have been lost to weathering, and if -- as has been proposed occasionally -- the stones were originally painted, some of those lost details may never have been carved at all.

So all of this is a long-winded way of saying: we don't really know. It's certainly plausible that they did -- symbol carvings have also been found on things like little bone gaming pieces, so they weren't reserved for monumental works like the sculptured stones or high-status pieces like the Whitecleuch Chain; most likely they were also used on textiles and other artefacts that have rotted away during the intervening centuries -- but ultimately it's just not something we can provide a definite answer to with the evidence we have.

Of course, I'm not writing historical fiction here, I'm writing pure secondary-world fantasy with occasional historical inspiration, so I can do what I want. I think they would look cool with tattoos, I give them tattoos. So there. Nyehh.

[realstumackenzie]

welve bar bruide

[hansvandoorn]

Bruids make-up! Bianca & Daan.

[pocketreeksen]

Bel-pockets nr. 10, 1958 Jan Cox Speas: De bruid van Schotland ("Bride of the Machugh") Uitgeverij: De Bron

[aad1952]

149. Tijdsdruk op een huwelijk, nooit leuk. Het is improviseren.

Op een natte en druilerige 24 mei 2024, net terug van een regenvakantie, verschijnt er een berichtje in mijn Messenger-inbox. Het is van de moeder van bruid Nienke, een Facebookvriendin. Het blijft fascinerend hoe sociale media mensen verbindt, zelfs voor het plannen van de belangrijkste levensmomenten. Moeder opent luchtig: “Beste Aad, vraagje.” Vervolgens legt ze uit dat haar dochter Nienke op…