#cuberto

[cherryblogss]

ai rindo mt pq qm acompanha volei sabe que elas ganham tudo nas classificatórias e quando chega na final só tem apagão&pipocada (e eu tbm caio toda vez nessa história delas🕊🕊🕊)

[manoelt-finisterrae]

Gaza, berros na cinza / Gaza, screams in the ash

Os muros crébanse, as rúas son gretas abertas, por elas cóanse as chamas, o po, os corpos caídos, e o ceo, desgarrado, vomita a súa furia en estrondos de lume, mentres as voces rompen e ninguén responde.

As casas afúndense como barcos sen porto, onde había risas, agora hai entullos e berros, onde había berce, agora hai un pozo de po e metralla, onde había un nome, só queda un número nunha lista.

Os estanques reflicten a sombra de drons que zoan, a auga volveuse un espello de ruína, de sangue, de medo, e un neno, cuberto de po, sostén un anaco de nada, porque todo o seu foi tragado pola noite nun estrondo.

As bombas caen como lóstregos sen choiva, a guerra avanza coas súas garras de ferro, e os corpos mestúranse con pedras quentes, con xoguetes partidos, con ósos de po.

Gaza arde na febre da fame e do medo, as voces apáganse baixo teitos caídos, e o neno que onte debuxaba cometas en muros derruidos hoxe é só cinza flotando no aire.

© Manoel T, 2025

NO to the Zionist genocide of the Palestinian people, with the collaboration of Europe and the USA

[ferrolano-blog]

Colapso eléctrico e man invisible... No pasado mes de febreiro REE-Redeia advertía aos inversores do risco de que a retirada de xeración firme como carbón, ciclo combinado e nuclear (por regulacións de descarbonización e calendario de peche nuclear) supuña unha maior ameaza de apagón eléctrico... O día do colapso sabemos que “as nucleares non entraron no mercado para non perder diñeiro e tampouco o fixeron as hidroeléctricas para non perder auga” co que o sistema pasou a depender no 56% da fotovoltaica. Nada sabemos que se fixo da eólica (10%) que cabe supor que tamén se manexou ao gusto dos seus propietarios, co que REE-Redeia colocou o sistema no punto crítico dunha treboada perfecta, a nada que a man invisible (sobre a que quere o presidente Sánchez que se investigue) deixase fora do sistema unha parte da fotovoltaica (en pleno medio día!) activando así –algoritmo de IA do sistema por medio- unha caída do sistema a cero en cinco segundos: colapso total sen marxe de manobra. Unha profecía, a de febreiro, autocumplida... E aos que, como en Galicia, podíamos ter todo o consumo doméstico cuberto con hidráulica nun subsistema propio, quédanos cara de parvos. Porque quen nos goberna é a man invisible dos Naturgy, Iberdrola ou Endesa pastoreados por REE-Redeia (Albino Prada)

[kraftwerk113]

Life´s too short for weird music Tagesempfehlung 02.09.2024

Panda Bear / Peligro (feat. Sonic Boom & Mariachi 2000 De Cuberto Pérez) 

Kalifornien ist eng verbunden mit mexikanischer Kultur. Und da wir gerade unseren Jahresurlaub eben dort – unweit der mexikanischen Grenze verbringen passt die aktuelle Panda Bear Veröffentlichung Peligro wie die Faust aufs Auge. Liegt wohl auch an der Kollaboration mt Mariachi 2000 De Cuberto Pérez. 

[carneirodemercurio]

Sacred Trees: "The story goes like this: when Neptune and Minerva were contending about the name of Athens, it pleased the gods that the city should be called after whoever had better served mortals. Then Neptune struck the shore and produced a horse, an animal fit for war; Minerva threw her spear and created the olive tree, which is a better approved thing and a sign of peace". Statius

"Now a place for the spirits of the fields which gives strength to each, its colour, its native power for bearing. First, difficult ground and unkind hills - where there’s poor clay and gravel in the thorny fields - delight in Pallas' (Minerva's) groves of long-lived olives. A sign of this, in the same place wild olives grow abundantly the ground covered with their fruit." Virgil

Fabula talis est: cum Neptunus et Minerva de Athenarum nomine contenderent, placuit diis, ut eius nomine civitas appellaretur, qui munus melius mortalibus obtulisset. Tunc Neptunus percusso litore equum, animal bellis aptum, produxit; Minerva iacta hasta olivam creavit, quae res est melior conprobata et pacis insigne. Statius

Nunc locus arvorum ingeniis, quae robora cuique, quis color et quae sit rebus natura ferendis. difficiles primum terrae collesque maligni, tenuis ubi argilla et dumosis calculus arvis, Palladia gaudent silva vivacis olivae: indicio est tractu surgens oleaster eodem plurimus et strati bacis silvestribus agri. Vergilius

Árbores sagradas: "A historia é así: cando Neptuno e Minerva discutían polo nome de Atenas, gustoulle aos deuses que a cidade chamase por quen ofrecera un mellor servizo aos mortais. Entón Neptuno alcanzou o litoral e produciu un cabalo, un animal apto para a guerra, Minerva lanzou a súa lanza e creou a oliveira, cousa máis aprobada e sinal de paz”. Estacio

"Agora un lugar para os espíritos dos campos que dan forza a cada un, a súa cor, o seu poder nativo de dar froito. Primeiro, terreos difíciles e outeiros pouco amables -onde hai arxila pobre e grava nos espiñosos - deléitanse cos vellos soutos de oliveiras de Pallas (Minerva). Sinal diso, no mesmo lugar medran abundantemente as oliveiras silvestres e o chan está cuberto cos seus froitos" Virxilio

[notasdecidade]

Por que abandonar?

Ver, ano tras ano, o mesmo esqueleto de edificio público valado e por tanto, sen uso, supón un fracaso crecente a moitos niveis. Por certo, ata cando? A súa parálise é un absurdo producido normalmente polo desencontro interesado e irresponsable entre administracións. Politiqueo. 

Sexa por esta falla de entendemento, de imaxinación para reconducilo ou de humildade para rebaixar as expectativas, esa estrutura de todos míranos expectante cando pasamos ao seu carón. Pois é precisamente ca estrutura espida cando podemos imaxinar o seu maior potencial que nos convida  a completar a súa imaxe. Nese momento prometedor, calquera edificio aínda pode ser calquera cousa. 

Ante tal desperdicio e inacción, hai quen comeza a súa transformación, como poden, canto antes, xa. Prodúcese a súa okupación por parte de individuos ou colectivos que sen dar gasto algún á administración demostran que calquera espazo dispoñible é útil cun mínimo de imaxinación e entusiamo. En lugar de permitilo, como un desexable experimento máis, as institucións habitualmente perségueno e clausuran para, nalgúns casos, mesmo tentar simular a súa espontaneidade facendo o ridículo.

Para melloralo, a cadea de disparates, escusas ou falsas esperanzas que imos lendo nos medios sobre o futuro inmediato destas infraestruturas, son un insulto á intelixencia. Do paraugas da crise pasaron xa 15 anos e o comprensible desde o privado, ruína, falta de cálculo, etc é inadmisible desde a xestión pública. De maneira velada preténdese, moitas veces, que pase o tempo favorecendo o seu estrago para xustificar a demolición, enterrar o erro e aquí non ten pasado nada. Un desperdicio e por tanto, un fracaso aínda maior se cabe.

En contraste, sorprende a urxencia e axilidade en completar conxuntos errados dende a súa formulación e caros no seu mantemento como o Gaiás, convertido durante anos en asunto nacional. Ou por outra banda, molesta comprobar como o que é dende a xestión pública é lento, lonxano ou imposible, é instantáneo no seu goce dende a iniciativa privada. Como está a acontecer nos terreos e instalacións portuarias coruñesas, onde a Fundación MOP desprega “de balde” dende hai meses todo o seu poderío.

Para estas infraestruturas comezadas, debemos atopar fórmulas intermedias, sen agardar ao equipamento con persoal propio e perfectamente fornecido con instalacións e mantementos asociados. Se a formulación é un erro, esperar por eses fondos que ademais, por sorte nunca chegarán, non é unha opción.

É necesario un cambio de óptica para reconducilos. Estas estruturas representan, normalmente, un ideal desde o punto de vista urbano, son espazos públicos a cuberto e permeables. A súa versatilidade pode emparentarse máis ao espazo público que ao contedor hermético, é dicir, soporte de actividades coa versatilidade das nosas prazas e parques. Menos papanatismo museístico sen contido ou oficinas municipais -cantas máis?- e máis centros cívicos. Realismo de barrio, por exemplo.

Debemos procurar novos sentidos ao xa empezado. Cada comezo abortado é un pequeno fracaso inicial que debemos aproveitar, non para “acabalo”, se non para poñelo a funcionar para todos canto antes.

Imaxe // fonte:

1. Patrimonio industrial reparado pero pechado dende 2011 // Google Maps

2. Edificio público prometedor estragándose dende 2002 // Google Maps

3. Infraestructura deportiva expectante dende 2009 // R. Vázquez

54 Sermos, nº 609, páx. 27 (08/06/2024)

[ribacaima]

O CULTO A NOSSA SENHORA DAS NEVES NA SERRA DO MONTEJUNTO.

(Apontamento histórico).

Manuel de Almeida, Universidade de Ensino Sénior de Queluz.

 (In, - Newsletter Viver Sénior..nº 15. O que Nós Sabemos – Março de 2023

Idem, Ribacaima.Tumblr e Facebook em Outubro de 2023).

1.Prólogo.

Referem vários historiadores que a explosão do culto cristão de Maria se deu após o Concílio de Éfeso, ano 431 d.c. Foi nesse Conclave que os Padres da Igreja procuraram estabelecer a verdadeira doutrina sobre a pessoa e a natureza de Jesus Cristo (1). Concluíram aí, sob a influência do discurso de S. Cirilo de Alexandria, que, se Jesus é Deus e homem numa só pessoa, então Maria é a Mãe de Deus.

            Terá o Concílio terminado com a primeira procissão de velas em honra de Maria de que há memória. Cerca de 435 d.c. ter-lhe-á sido erigida em Roma a primeira Basílica que, reza a lenda, teve origem numa promessa.

            Com efeito, havia em Roma, ao tempo do Imperador Constâncio, um casal de nobres que não podia ter filhos. Certo dia, cada um de per si, avistou Nossa Senhora que, dirigindo-se-lhes, manifestou a vontade de ser a sua herdeira. Concordaram, logo, em satisfazer o pedido; restando-lhes, porém, a dúvida onde erigir o templo. 

Contudo, ao acordarem na manhã seguinte e ao olharem para o monte Esquilino notaram que estava cheio de neve, apesar de se estar em pleno estio. Concluíram, de imediato, que esse era o local indicado e erigiram aí o Santuário em sua honra, com o nome de Nossa Senhora das Neves (2). É, por isso, que a 5 de Agosto se celebra esta festividade um pouco por todo o lado, incluindo em vários pontos de Portugal, nomeadamente em Cepelos, Vale de Cambra e Pragança no Montejunto, concelho do Cadaval.

Tanto num lado como no outro, as razões apontadas para o culto a Nossa Senhora das Neves prendem-se com o facto de ter nevado a 5 de Agosto o que, a ter acontecido, terá causado espanto, por ser pouco usual em tal altura do ano.

2. O culto de Nossa Senhora das Neves, no Montejunto.

            A mãe de Jesus, será venerada, no alto da serra do Montejunto, desde 1217/1218, tempo do rei D. Afonso II, já que, então, o frade português Soeiro Gomes, funda aí um convento e uma ermida em invocação de Nossa Senhora das Neves (3), cenóbio este que foi o primeiro da Ordem Dominicana em Portugal e de que ainda restam as suas ruínas, contíguas à atual capela.

            Da romaria e local conhecem-se descrições do século XVI/XVII. Uma é da autoria de Frei Agostinho de Santa Maria que, na sua obra Santuário Mariano, a refere, bem como a de Nossa Senhora do Carril, na vizinha freguesia do Vilar (4). A outra, deve-se à pena de Fr. Luís de Sousa, ano de 1623, de que deixamos alguns excertos, retirados da obra acima citada.

            “A duas legoas e meia de Alanquer contra o Norte se levanta a serra que hoje chamão de Monte junto. A maior antiguidade lhe chamou Monte Sacro, e também Monte Tagro, nome que com pouca diferença se conserva ainda hoje no lugar de Tagarro ahi visinho”.

            Depois de descrever a aspereza da serrania e se ter atingido as lagoas, na meia encosta, diz-nos que mais acima “se acha huma ermida a que a devoção dos vizinhos deu nome de Nossa Senhora das Neves. A casa he pequena e baixa, mas pero deserto de boa fabrica. Tem de fora seu recebimento ou alpendre cuberto e dentro divisão de Capella e divisão de Igreja, com seu arco em meio, tudo cerrado de abobada. Fora do arco, e das grades que o cerrão, tem seus altarinhos, como he costume de huma e outra parte. No altar da Capella se vê um retabolo com huma imagem de Nossa Senhora, e outros santos, tudo pintura moderna”.

            Já então o convento, tal como hoje, estava em ruínas. Os frades ter-se-ão deslocado, em data que não foi possível apurar, para Monteirás, junto a Santarém.

            Mais tarde, em 1758, a Memória Paroquial de Lamas também se lhe refere, bem como ao Santo António em Pragança, Nossa Senhora da Luz, nas proximidades desta aldeia; N. Senhora da Fortaleza em D. Durão e S. Vicente, no campo, entre Rocha Fortes e Póvoa.

3. A romaria nos tempos modernos.

É, pode dizer-se, nos dias de hoje, a maior manifestação religiosa cristã do concelho do Cadaval, atraindo romeiros extra município e com alguma vivacidade das romarias do norte de Portugal. Sabe-se que ainda em meados do século XX deambulavam pelo arraial tocadores de gaitas de foles, cenário que já não se verificava em 1995, em que só se vislumbrou um sexagenário a tocar uma harmónica de beiços (5).

Organizada pelos moradores de Pragança, aldeia que se localiza no sopé da serra, a romaria inclui uma parte religiosa e outra profana. A primeira com missa, seguida de procissão na forma costumeira e, a segunda, cá mais abaixo, junto ao antigo quartel, onde se vende um pouco de tudo e a população convive.

Ao fim do dia, em Pragança, é nomeada a nova juíza para a festa seguinte e em que o pendão lhe é entregue, acompanhado pela centenária Banda de Pragança. Ato este de grande simbolismo, a que assiste a maioria dos moradores da aldeia, como o podemos constatar em 1995.

 4. Lenda de Nossa Senhora das Neves no Montejunto.

Refere-nos a lenda que “uma família constituída por pai, mãe e um filho ainda criança subiram a serra para apanharem alguma lenha para cozinhar alimentos e também para se aquecerem. Passado algum tempo surgiu um intenso nevoeiro e os pais, entretidos na recolha da lenha deixaram de ver o filho, perdendo-se este na imensa floresta.

Muito aflitos começaram a procurar a criança sem, no entanto, a encontrarem. Além do nevoeiro começou a cair a noite e a esperança de a avistarem era cada vez menos, talvez até porque a serra era habitada por animais ferozes e constituída por buracos profundos, fazendo aumentar cada vez mais uma forte angústia. Entretanto o dia começou a nascer e com ele um sol radiante e nem sequer se fazia notar a presença do nevoeiro que tanto os atormentou.

Surpreendentemente ali mesmo ao pé dos pais surge a criança com um ar feliz chamando por eles. Com ar de espanto, puderam perguntar-lhe onde esteve, pois andavam aflitos na procura, ao que a criança respondeu:  - “Sabem estive junto duma senhora que tinha um menino ao colo e na outra mão uma Maçã (Nossa Senhora das Neves)” (6).

5. O Culto a Santo António e Nossa Senhora da Luz em Pragança.

            Como acima referido, em 1758, já se prestava culto ao Santo António, padroeiro da aldeia de Pragança, com festa apropriada, nos tempos presentes, em 13 de Junho. Então, era mencionada uma ermida em honra de Nossa Senhora da Luz, no sítio do mesmo nome, à saída para a Correeira, construída com os tijolos dos fornos que existiram no Juncal, ali ao lado, e que, entretanto, desapareceu. Outros vestígios arqueológicos aí foram encontrados, em inícios do século XX, num terreno adquirido por um brasileiro torna viagem, chamado António Berthodo, morador então em Lamas. (7)

            A festa do ano de 1997 não atraiu forasteiros, para além de alguns residentes dos lugares contíguos. Já à procissão, presidida pelo reverendo padre Leandro, acompanhada pela centenária Banda do lugar, percorreu várias artérias da localidade a que a população assistiu com grandes manifestações de fé, nomeadamente com crianças vestidas de anjinhos e um ou outro altar de rua, junto ao trajeto. Animado foi o arraial noturno.

6. Tradições religiosas de Pragança.

Fazendo menção à religiosidade dos Pragancinos e fé no seu padroeiro, aqui deixamos um responso e uma oração, cuja recolha (8) fizemos cerca do ano 2000:

6.1.  Responso a Santo António

(Quando se quer encontrar algo que se perdeu, basta rezar, sem enganos:

“Santo António a altos montes subiu, encontrou Nossa Senhora, três coisas, Lhe pediu:

. O perdido fosse achado,

. O roubado ressurgiu.

. Milagroso Stº António ‘disparai’ aquele perdido,

Pela alma do nosso pai, da nossa mãe, dos nossos padrinho e madrinha, Stº António disparai esse perdido”.

 (Rezar Pai Nosso e Avé Maria).

 

 

6.2. Oração à Maria Pequena.

“Imperadora dos anjos.

Ó minha rica madrinha,

Ó que bela tão preciosa,

Ó que ouro tão bem empregado,

Se dá neste Sacrário.

Abre-se esse sacrário,

Correm-se essas cortinas.

Quero ver o Senhor,

Coisa é fé,

Coisa é o ensino.

Já o Sacrário está aberto,

Já o Senhor lá está dentro,

Já se pode adorar,

O Divino Santíssimo Sacramento”.

UNIQUE, Outubro de 2022.

Manuel de Almeida, dito ti Manel.

Bibliografia:

– Dias, Geraldo J. A. Coelho – ARQUÉTIPO DO CULTO MARIANO EM TERRAS DE AROUCA – in, Revista Rurália, Arouca, 1990.

 - PIMENTEL, Alberto – HISTÓRIA DO CULTO DE NOSSA SENHORA EM PORTUGAL, Livraria Editora Guimarães, pág. 183.

 - MELO, António Oliveira e outros – O CONCELHO DE ALENQUER, SUBSÍDIOS PARA UM ROTEIRO DE ARTE E ETNOGRAFIA – Volume 3. Ano de 1986, pág. 42 e 43.

 - SANTA MARIA,Frei Agostinho, - SANTUÁRIO MARIANO - Volume I, Ano de 1607, pág. 214.

 - Tendo o autor destas linhas assistido à romaria no ano de 1995, dela deixou relato escrito, ilustrado com fotos, que pode ser consultado na Voz de Cambra nº 600 e sgts de Maio de 1996. O seu título é: - "Pragança, Aldeia no Montejunto".

 - In, https://montejunto.pt/. Ano de 2022.

 - Archeólogo Português, volume X, ano 1905.

– Recolha junto da D. Maria, esposa que foi do Ti Chico Garcia.

Fotos:

. Procissão e festa de N.S. das Neves no alto do Montejunto. Ano de 1995.

[ttiikkuu]

Примеры анимации интерфейсов

Примеры анимации интерфейсов — анимация в интерфейсах это давно не излишество, а тренд. Несколько приятных примеров честно украденных с Медиума.

Experience. by Dennis Snellenberg Уместный параллакс эффект.

Анимация интерфейсов: создание незабываемого пользовательского опыта

Живая, динамичная анимация - вот что может сделать веб-интерфейс по-настоящему запоминающимся и удобным для по��ьзователя. Больше не достаточно просто показать информацию - сегодня пользователи хотят взаимодействовать с сайтом, ожидать отклик на свои действия и видеть динамику. Анимация интерфейсов становится неотъемлемой частью веб-дизайна, искусства визуальной коммуникации, которая создает более глубокую связь с аудиторией.

DHDW website by Denis Stehin for obys Прикольная анимация по смене слайдов галереи. Положительное воздействие анимации на пользователей Анимация интерфейсов имеет ряд преимуществ, которые делают ее необходимой для создания качественного пользовательского опыта: - Привлекает внимание: Динамические элементы на экране мгновенно привлекают взгляд пользователя. Использование анимации позволяет выделить важные элементы интерфейса и направить внимание на них. - Улучшает восприятие времени: Длительная загрузка страницы может быть скучной и рутинной для пользователя. Анимация интерфейсов может скрыть этот процесс, что позволяет воспринимать время быстрее и делает ожидание более приятным. - Упрощает взаимодействие: Анимация может помочь пользователям лучше понять то, как взаимодействовать с интерфейсом. Она может показать нажатие или перемещение элементов и делает процессы более интуитивными и понятными. - Создает эмоциональную связь: Качественная анимация интерфейсов способна вызывать эмоции у пользователей и создавать положительную ассоциацию с сайтом или приложением. Она помогает передать уникальный стиль и идентичность бренда.

Direct Hotel Reservation Animated by Cuberto Качественная и органичная анимация интерфейса в мобильном приложении. Принципы создания эффективной анимации интерфейсов Создание качественной анимации интерфейсов требует следования определенным принципам. Вот некоторые из них: 1. Простота и сде��жанность Чем проще и ненавязчивее анимация, тем лучше. Она не должна отвлекать пользователя от основного контента, а скорее дополнять и подчеркивать его. Стремитесь к естественным и плавным движениям, которые не вызывают неприятных ощущений. 2. Целостность и последовательность Анимация должна логически связывать различные состояния интерфейса и быть последовательной. Переходы между состояниями должны быть плавными и понятными для пользователя. Убедитесь, что каждое движение имеет свою причину и не создает путаницы. 3. Соответствие контексту Анимация должна соответствовать контексту и задачам интерфейса. Она должна быть органичным продолжением визуального стиля и не вызывать недоумения у пользователя. Учитывайте особенности аудитории и передавайте информацию максимально понятно и эффективно. 4. Поддержка функциональности и доступности Анимация не должна замедлять работу интерфейса или создавать неудобства для пользователей. Она должна быть оптимизирована для быстрой загрузки и исправно работать на различных устройствах и браузерах. Также следует предусмотреть возможность ее отключения, чтобы пользователи с ограниченными возможностями могли полноценно взаимодействовать со страницей. Инструменты и технологии для создания анимации интерфейсов Существует множество инструментов и технологий, которыми можно воспользоваться для создания анимации интерфейсов: - CSS анимации: С помощью CSS можно создавать разнообразные анимационные переходы и эффекты без использования JavaScript. Это отличный вариант для простых и маломасштабных анимаций. - JavaScript фреймворки: Фреймворки, такие как React или Angular, предлагают готовые инструменты для создания сложных анимаций интерфейсов. Они предоставляют программные API для контроля и управления движением элементов на странице. - Adobe After Effects: Программа After Effects позволяет создавать сложные визуальные эффекты и анимации, которые потом можно экспортировать в формате GIF, видео или последовательность изображений. Примеры эффективной анимации интерфейсов Взглянем на несколько примеров, которые демонстрируют, как анимация интерфейсов может улучшить пользовательский опыт: 1. Визуализация процесса загрузки Когда пользователь загружает страницу или файлы, процесс может занять несколько секунд. Отображение анимации, визуализирующей этот процесс, поможет снять напряжение и даст пользователю понять, что что-то происходит. Например, можно использовать анимированный прогресс-бар или вращающийся спиннер. 2. Взаимодействие с элементами меню Анимация может сделать навигацию по сайту более привлекательной и интуитивной. При наведении на пункты меню или нажатии на них можно добавить плавные переходы и анимацию, которая покажет пользователю, что его действие замечено. 3. Анимация скролла Плавная анимация при прокрутке страницы помогает создать впечатление мягкости и цельности контента. При движении вниз или вверх можно добавить анимацию, которая замедляется или разглаживается, чтобы пользователь заметил, что он перемещается по странице. 4. Анимация форм Возможно, вы видели, как при заполнении формы на сайте текстовые поля плавно увеличиваются или исчезают, а кнопки меняют свой цвет. Это простой способ сделать нескучное ожидание и помочь пользователям видеть, что их ввод заметен и имеет значение. Заключение Анимация интерфейсов - это неотъемлемая часть современного веб-дизайна. Она позволяет создавать более интерактивные и привлекательные сайты и приложения, улучшая пользовательский опыт и удовлетворение от взаимодействия с контентом. Следуя принципам и используя правильные инструменты, вы сможете создать анимацию, которая будет запоминаться и радовать пользователей. Больше красоты по ссылке: https://medium.muz.li/ui-interactions-of-the-week-127-d0a7b5cee61a Больше постов про дизайн в моём блоге. Read the full article

[famintosporterror]

A protetora

Todos nós sabemos que não são todos que sentem amor por crianças,mas...em alguns lugares do Brasil,era possivel ver uma figura,seu cabelo é preto tinha pernas longas,é impossível ver seu rosto já que ele esta todo cuberto pelo cabelo,seus braços são longos e usa um vestido branco encardido

Essa criatura foi apelidada de A protetora,ela protege toda e qualquer tipo de criança dos 1-18 anos,todo tipo de ser que tente fazer mal para a crinaça e arrastado para longe,e não se sabe oque acontece com ele

Alguns dizem que se for um animal,ele apenas e arrastado para longe o suficiente e depois o solta,se for outra criança fazendo algo com ela,A protetora apenas ira apagar sua memória e tudo ira parecer um sonho,mas se for um adulto,tanto faz o gênero,ele apenas sumira,e nunca mais sera encontrado

Então toda vez que pensar em fazer algum mal com alguma criança...e melhor pensar duas vezes...

[webdesignclub]

Vacation House Cooking Landing Page by Cuberto - Web Design & Web Development

[fabuzz-blog1]

View this post on Instagram

A post shared by Sawan Jaiswal (@sawanj2311)

Prototype link- https://cutt.ly/ZxaDfzS #uxdesign #appdesign #uxui #figma #adobexd #cuberto #prototype #designer #Elearningapp (at India) https://www.instagram.com/p/CMp9bVxhnkj/?igshid=s751wnj48ydk

[noiirem00n]

JESUS CHRIST GONBEE

[dribbblepopular]

Landing page Tappawards http://ift.tt/2pMGegn

[carloskaplan]

Arco de Constantino (s. IV) cuberto para o protexer das bombas na Segunda Guerra Mundial

[carneirodemercurio]

Of this Calends of February, sacred to Janus and Juno (as all Kalendae are), Ovid said:

'Often the sky, covered with cloud, rains heavily, or the earth is hidden under a blanket of snow' (Saepe graves pluvias adopertus nubibus aether concitat, aut posita sub nive terra latet).

But for me, on my walk today, it was a bright day, filled with sunshine and the signs of spring. Thanks to OCD it was a difficult walk - will I ever get back to the carefree walks of pre-pandemic days? - but not without its beauty.

Destas calendas de frebeiro, sagradas para Xano e Xuno (como todas as calendas), dixo Ovidio:

"Moitas veces o ceo, cuberto de nubes, chove moito, ou a terra queda agochada baixo a neve" (Saepe graves pluvias adopertus nubibus aether concitat, aut posita sub nive terra latet).

Pero hoxe pra min, no meu paseo, foi un día luminoso, cheo de sol e signos da primavera. O paseo foi difícil (grazas ao TOC) - volverei ter camiñadas despreocupadas como as de antes da pandemia? - pero non sen a súa beleza.

[notasdecidade]

Máis que aseos 

Os baños públicos están a desaparecer, uns foron demolidos e outros, os máis doados de manter, están pechados de forma permanente. A maioría dos aseos fixos actuais son aterradores, están agochados e a súa accesibilidade non está garantida, ao ter que baixar ou subir escaleiras. Nin están ao nivel da rúa como deberan, nin ao dos seus potenciais usuarios. 

Os aseos gratuítos son imprescindibles para facer unha cidade mellor e que coida aos máis febles: os anciáns, os nenos ou as persoas con diversidade funcional. Tamén, as prostitutas ou aos que están na puta rúa. 

Para coñecer cantos faltan na nosa cidade, sabemos que en Tokyo hai 5 baños cada 10.000 habitantes. En occidente, Londres ten aseos de pago e autorizan cafeterías sen baño, mentres Barcelona obriga ás que teñan terraza a dispoñer de aseo de acceso libre.

O seu deseño é tan importante como elixir a súa localización e proxectar a súa relación coa cidade, a súa urbanidade. Xa sexa exentos, formando parte de edificios, quioscos ou marquesiñas, en baixos ou soares dispoñibles, deben crear un lugar, como facía cada lavadoiro. Deben ter percorridos claros: abertos, atravesables, con zonas a cuberto e facilitar entrar e saír con certa intimidade. Son ademais un agocho temporal, botado o peche son a propiedade privada máis respectada, mesmo polos homes. E unha vez dentro todo debe estar permitido. Poderían estar fora lavabos e urinarios? Non debería haber algún aberto as 24 horas?

Precisamos máis e mellores baños, cabinas sanitarias accesibles e amplas, sinxelas de usar, cómodas e seguras, con luz natural e artificial estudada e moita ventilación. Deben ser hixiénicos e con protocolos de limpeza férreos, a diario e a fondo, con superficies lavables, duradeiras e antibacterianas. Poderían ter sensores como os dos lavabos para evitar o contacto ao máximo. E algúns deben estar adaptados de forma especial a persoas anciás, embarazadas, bebés ou ostomizadas. 

Todos mentimos neste asunto íntimo e ás veces inconfesable, por iso é difícil de analizar. Unha enquisa americana di que o 64% tira da cadea cos pés, o 60% empuña o tirador con papel, o 48% pecha a porta co cu e o 39% usa os cóbados sempre que pode. Outras revelan que o 84% define “sucio” como que non haxa papel para o que Beijing aprobou a “regra das dúas moscas” como o inaceptable. Son tan caros de manter ou é que os desprezamos máis do normal? E porqué o faríamos? 

A película recente “Perfect Days” está baseada no proxecto “Tokyo Toilets”, no que 17 arquitecturas pretenden transformar o baño “escuro, cheirento, aterrador e difícil de atopar, nunha instalación aberta a calquera persoa sen importar xénero, idade, nacionalidade ou capacidade”. E apoiados na súa educación, baseada no respecto e a responsabilidade de limpar o espazo que usamos, a cinta eleva o ben común e o sentimento de servizo ben feito como a maior e máis humilde satisfacción persoal. Mentres no noso país, somos tamén esa sucidade que vemos en cada praia.

Un aseo urbano non é ningunha cortesía, é algo tan necesario como o noso centro de saúde e debe ser tan hixiénico como a mellor ambulancia. Se o aseo trátanos ben, corresponderemos. Un baño público non pode ser un ouriñal, senón algo máis que un aseo, un micro-sanatorio exemplar do que poder dicir con orgullo a quen sexa, alí os ten!

Imaxe // fonte:

1. Baños con vidros electrocrómicos e espacios ao cuberto // tokyotoilet.jp

2. Cabina de cualidade sanitaria e equipada para calquera // tokyotoilet.jp

3. A "solución" local máis empregada, o químico cheirento // L.A.

51 Sermos, nº 595, páx. 27 (02/03/2024)