#imwritehere

[imwritehere]

i’m write here

[dontblinkitsacannibalimpala]

9, 44?

Hello there :D

9. bullied someone on the internet?

Nope, unless we were friends and it was a mutually agreed form of torture between us. I’ve never sent anon hate either, what’s the point? I don’t like you, so I don’t fucking like you -snort-

44. met someone famous?

I met Misha Collins at Vegascon in March. I wore my “Free Hugs” cactus Domo shirt and he asked about it. I told him it wasn’t working very well so he looked at me and said “Well, I’ll give you a hug,” and beckoned me forward. I couldn’t use both hands cause I had shit in my right hand, but it was the greatest thing in the world.

And it was my first convention.

His eyes are way bluer in person.

I died.

[musebunny]

I've just finished re-reading only a boy and it's even more brilliant the second time. It's a shame you can't publish/sell it because I'd definitely pay to read it. I know how difficult it is to write when life keeps getting in the way but I can't wait for more.

[happpyfrog]

WOOO I was tagged in a question thing!

RULES:

1. Always post the rules. 2. Answer the questions of the person who tagged you and write 11 new ones.  3. Tag 11 people (Or as many as you can) and link them. 
 4. Let them know that they are tagged

Questions:

1. Who is your least favourite fictional character that you are supposed to like?

Frodo. HE'S SO ANNOYING OMG.

2. Who is your favourite Disney villain?

Ummm...Scar. He reminds me of Loki.

3. Why did you get Tumblr?

Cause all my friends had it and kept telling me how amazing it was..

4. If you could have any other accent, what would you have?

SCOTTISHHHHHHHHH

5. Least favourite trait in a person?

Indecisiveness - If you choose something or someone, stick to that choice.

6. Are you happy?

Kind of but not really.

7. Spots or stripes? Why?

Stripes. Cause spots suck.

8. Are you good at maths?

Yeah, I think so - I really enjoy it and I'm in top set..

9. Least favourite book?

Oh god....I don't have one. All the books I read are awesome.

10. What film have you watched the most? Why?

Probably St Trinians - I had an obsessive phase when I was about 10 or 11...

11. What do you usually wear?

Ummm....Jeans and a t shirt and a hoodie or jumper and converse or dr martens....

I'm tagging:

jerkwithaheartofgold (she tagged me)

wild-solange

benedictcumbercake

crime-scene-giggle-s

my-randomfandom

haughtyface

tiny-bittiny

allltimeywimeylow

inloveslowly-thenallatonce

i-drive-an-impala-now

tooweirdtolive-----tooraretodie

imwritehere

My questions for yoouuuu:

1) What is your opinion on pie?

2) Do you tell bad puns or jokes?

3) What's your favourite book?

4) Who was the first person you followed on tumblr?

5) What is/was your favourite subject at school?

6) Do you swear?

7) Are you a boy or a girl?

8) What's the worst mistake you've made?

9) If you had to live in any fictional universe, but not be involved in the storyline at all, just kinda living in the background, which one would it be?

10) Would you change anything about yourself, if so, what and why?

11) What was your favourite childhood tv show?

Woooooo taggy things!

[aobootyboot-blog]

Answer this with 10 facts about yourself then pass it on to 10 of your fav followers. :)

Me? Favourite? (;_;) Thank you so much! ♥OK I’ll try my best, though I’m not really good at writing random facts…

1. I’m about to buy a Ravenclaw scarf.2. I’m drinking green tea at the moment.3. I think I lost a lovely penpal and I don’t know what I did wrong.4. My dashboard background is a pink-white one with cute flowers.5. I have Suzuki-san (from Junjou Romantica) and Tinkle (from Sekaiichi Hatsukoi) on my wall and I love them!6. I’m a bit cold right now.7. I’ll have a slumber party this weekend.8. I love playing with The Sims 3.9. I have a candle burning on my table.10. I almost never post anything on Facebook, because I really don’t like it.

[imwritehere]

what went wrong.

Minsan iniisip ko, yung mere existence ko ba o yung presence ko e gusto ng mga tao? Kasi sa tingin ko hindi. Sa tingin ko, I’m making them feel uncomfortable. Ako. Yung pananamit ko, yung balat ko, yun mukha ko, yung buhok ko, yung personality ko, yung attitude ko. Pakiramdam ko hindi sila kumportable kapag nasa paligid ako dahil hindi ako pasok sa societal standards nila. Sa standards nilang mga pinagpalang nilalang. Para bang may problema sakin. Para ban may mali sakin. Para bang ang dami kong flaws. Parang ang daming panget sakin. Parang mali na nabuhay pa ako. Ang daming matang nakatingin. Mga kilay na napapataas. Mga bibig na hindi natahimik kakabulong. Parang lahat sila may sinasabi. Mabait sila kapag nakaharap ka. Kilala ka nila kapag may kailangan sila sayo. Kaibigan mo sila kapag walang-wala sila. Isa ka lang bagay sa kanila na kapag naluma na e napapalitan. Isa ka lang gamit na pwede nila itapon kapag wala na silang mapala sayo. Isang basura. Basura ang kinalabasan mo. Hindi naman ito ang unang beses na naging isa akong basura. Na itinuring akong basura. Matagal na akong basura para sa mga taong pinapahalagahan ko. Basura para sa mga taong pakiramdam nila e superior sila sa mundong ginagalawan natin. At basura para sa mga hindi pa naman ako nakikilala at hindi ako lubusang kilala. Madali lang naman akong itapon para sa kanila lalo na’t wala naman akong silbi, ambag at kwenta sa kanila. May iilan lamang nagtitiis sa basurang ito. Iilan na baka kinalaunan ay itatapon rin ako. Ano nga bang mali sa akin? Saan nga ba ako nagkamali? Bakit ang daming mali sa akin? Bakit hindi ako kasing perfect ng ibang mga tao? Bakit ganito lang ako? Bakit hanggang dito nalang ako? Bakit pa kasi ako nabuhay? Wala naman yatang makakasagot sa mga tanong na ito. Wala ring makakapagpagaan ng kalooban ko. Walang karamay para sa mga pag-iisip na wala namang nakakarelate. Marahil ako nga ang problema. Ang physical appearance ko, ang mental state ko, ang pagkatao ko. Isang malaking imperfection. Isang tao, isang bagay, isang basura na sa simula pa lang ay hindi na dapat nag-exist. Isang tao na hindi deserving mabuhay.

[imwritehere]

Jogging

Umagang-umaga heto na naman tayo. Nag-iisip. Nag-aalala. Natatakot. Mahirap talaga kapag pakiramdam mo e hindi ka enough at never kang magiging enough para sa iba. Para sa mga taong kilala mo. Para sa mga taong hindi mo naman kilala. Para sa mga taong hindi mo pa nakikilala. Insecurities. Mahirap kapag insecure ka. Akala mo maraming bagay ang wala sayo dahil hindi ikaw mismo ang nakakakita. Hindi mo nararamdaman. Hindi mo pa nakukuha. Alam mo sa sarili mo pero hindi mo rin alam. Nag-iisip ka na naman. Hindi matahimik ang utak mo kakaisip. Ano nga bang kulang sayo? O may kulang nga ba sayo? May makakapagsabi ba? Pero kahit naman sabihin nila, hindi pa rin mapapanatag ang isip mo. Iniisip mo kung anong bagay ang pwede mong gawin para maramdaman mong enough ka. Para kahit papaano e masabi mong may silbi ka. Para may kwenta ka. Para gumaan ng kaunti yung dinadala mo. Ano nga ba? Hindi ko din alam. Subukan mong hasain ang mga skills mo. Ang talent mo kung meron man. Huwag kang tumigil matuto. Sabi nga nila, "Anyone who stops learning is old, whether at twenty or eighty. Anyone who keeps learning stays young." Walang koneksyon? HIndi siguro ganon kalinaw pero sa tingin ko, basta patuloy ka sa pag-aaral ng mga bagay na interesado ka e progressive ka. Mayroon kang bagay na baka wala ang iba. Mayroon kang bagay na masasabi mong enough ang kaalaman mo. May skills ka. May talent ka. May naaral ka. Nag-aalala ka sa mga bagay na wala ka namang control. Alam mong hindi mo mako-control pero tumatakbo pa rin sa isipan mo. Kasi nga hindi mo naman kontrolado. Minsan kahit ang utak natin e hindi natin ma-control. Kahit anong pahinga mo, kahit saan ka magpunta, kahit nakikinig ka pa ng mga musika na nakakapagpagaan ng loob mo. Wala pa rin. Bumabalik pa rin ang mga thoughts mo. Siguro dahil ganoon lang talaga tayong mga tao. Nasa nature na natin siguro marahil. Mahirap iwasan. Ngunit may mga araw naman na okay ka di ba? May mga araw pa din naman na empty ang pag-iisip mo. May mga araw pa din na masaya ka at wala ang pag-aalala mo. Okay lang yon. Parang natural na phenomena lang na nakakasalubong natin sa araw-araw na pamumuhay natin. Parang isang pangyayari lang na hindi mo maiiwasan at kailangan mong harapin ng buong lakas. May araw na okay, may araw na hindi.  Mamaya, maayos na ang pakiramdam mo. Bukas, okay ka na. Sa susunod hindi na naman. Darating din yung araw na magiging okay ka. Nakakatakot. Minsan nakakatakot ang mundo. Minsan nakakatakot lumabas at humarap sa realidad. Minsan nakakatakot makakilala ng ibang tao. Minsan hindi mo rin alam kung saan ka nga ba specifically natatakot. Sa mapanghusgang society ba? Sa mga pakialamerang tao? Sa katotohanan ng mundo? Sa lahat nang yon siguro. Parte na ng buhay natin. Parte ng pagkatao natin at nang bawat isa. Ang mundo, ang society at ang mga tao. Ang mga pangunahing dahilan kung bakit ka insecure sa sarili mo. Kung bakit kaunti lang ang tiwala mo sa sarili mo. Kung bakit pakiramdam mo e hindi ka sapat. Marahil naging masamang bata ka nga noon at baka hanggang ngayon kaya ginagantihan ka na ng mundo. Hindi ka kasi naging mabait. Hindi ka naging mapagbigay. Hindi ka naging maintindihin. Puro ka reklamo. Puro ka iyak. Kulang ka sa gawa. Kulang. Ngayon, ang kapalaran mo e hindi mo pa rin maaninag. Kasalanan mo to. Ikaw ang may gawa nito sa sarili mo. Pero tama ba yon? Makatarungan ba yon? Tila hindi ka na binigyan ng pagkakataon, ng pangalawang pagkakataon. Tila ba parang ikaw lang ang nagkamali at patuloy na nagbabayad. Tila galit na galit sayo ang mundo. Sana makarating na ako sa dulo. Ang dulo. Nasaan na nga ba ang dulo? Parang sinulid lang na nagkakabuhol-buhol muna sa kalagitnaan bago ka makarating sa kabilang dulo. Parang pila lang sa sakayan na sinisingitan ka pa ng iba para lang mauna sila. Nagpapaunahan. Saan nga ba tumatakbo palayo? Saan nga ba patutungo? Kung tutuusin, lahat pala tayo ay nahuhuli kaya nagmamadali.

[imwritehere]

New Beginnings: Bakit mahirap gumising tuwing umaga?

Good morning! Pero bakit parang hindi yata maganda ang gising mo? 6AM. Yun yong oras na nakaset sa alarm mo sa cellphone mo. Alarm na lagi mo rin namang pinapatay dahil masyado pang maaga at wala ka namang dahilan para bumangon. Alarm na hindi mo rin naman ino-off sa clock settings mo para hindi na siya tutunog tuwing ala-sais ng umaga. 7AM. Pinalitan mo kagabi yung oras ng alarm mo kasi alam mo na sa sairli mo na hindi ka magigising ng ala-sais. Hindi ka rin naman nagising. Ni hindi nga rin nag-alarm ang cellphone mo dahil low battery. Nagpuyat ka na naman sa panonood ng kung anu-ano at walang kabuluhan sa youtube. Sa bagay nahihirapan ka din namang matulog kaya anong magagawa mo? 7:28AM. Hindi na rin masama at nagising ka din naman ng maaga. Na-late ka lang ng dalawampu’t walong minuto. Congrats! At least di ba may progress? Yun ang mahalaga. Simulan mo nang tama ang umaga mo at magiging maayos ang buong araw mo. Syempre akala mo lang yun. Sabi mo magsusulat ka pagkagising mo pero heto 9:40AM na ngayon ka palang nagsusulat. Ano naman? Natapos mo naman yung mga gawaing bahay na sa tingin mo e dapat na gagawin mo tuwing umaga. Ayos lang yan. Mapapanatag ang utak mo at ang pagdating naman ng tanghali ang iispin mo. Walang gagambala sayo habang nagsusulat ka at nagiisip ng kung ano bang gusto mong sabihin. Ano nga bang gusto ko sabihin? Hindi ko din alam. Naiisip ko pero hindi ko maisulat. Paano ba i-put into words yung mga nasa isipan ko? O baka buksan ko nalang ang utak ko at paki-interpret mo nalang para maintindihan ko din? Ewan ang gulo. Ang gulo mo. Ang gulo ko. Ang labo. Parang masarap nalang matulog ulit. Sabi nila, “the early bird catches the worm” at “daig ng maagap ang masipag.” Sa tingin mo? Sa tingin ko? Baka totoo nga o baka hindi rin. Ano namang kinalaman ng pagiging maaga sa buhay sa mga oportunidad na naghihintay naman kinabukasan? O sa ibang araw? Naintindihan mo ba yung sinabi ko? Sila din naman ang nagsabi na, “kapag may nagsara, e may nagbubukas.” Kaya sa tingin ko, wala ito sa pagiging maaga o pangunguna sa pila. Mabilis ka mang tumakbo, kung hindi ka naman titingin sa dinadaanan mo e baka matisod ka din. At mahuli ka man ngayon, hindi ibig sabihin e habang buhay kang mahuhuli. Malay mo hindi ka pala talaga nahuhuli. Malay mo may naghihintay pala sayo. Pero malay mo lang yun. Hindi kita bibigyan ng false hope sa buhay, pinapaalalahanan lang kita na bigyan mo ang sarili mo ng pagkakataong huminga mula sa nararamdaman mo. Tingnan mo ang paligid. Obserbahan mo. Pakinggan mo. Damhin mo. Lahat yon ay ang ngayon. Bukas iba na yun ulit at sa mga susunod na araw. Hindi stagnant ang kapaligiran. Araw-araw may pagbabago. Araw-araw may pag-asa basta kikilos ka at gawin mo yung best mo. Maaga ka man o ma-late ng kaunti, ayos lang. 10:40AM. Isang oras ang nakalipas. Hindi ka pa rin tapos magsulat at hindi mo pa rin nasasagot ang tanong kung bakit nga ba mahirap gumising tuwing umaga? Samantalang yun ang paksa na gusto mong sagutin. Mahirap din kasing sagutin? Madali? Minsan wala ka lang talaga sa mood gumising ng maaga. Minsan kulang pa kasi yung tulog mo kaya nakakatamad bumangon. Minsan wala ka lang talagang inspirasyon para tumayo mula sa pagkakahiga. Minsan nagigising ka nalang na nagtataka kung bakit nagising ka pa. Bakit hindi? Minsan madilim talaga ang pag-iisip natin. Naisip mo na ba? Madali lang palang sagutin, simple lang ang sagot pero parang in-denial ka lang at may iba ka pang gustong marinig. Wala naman yatang scientific explanation para doon. Kung anoman ang totoong dahilan, ikaw lang ang nakakaalam at walang iba. Halos buong umaga mo nang isinulat ang panimula na ito. Isa lang ang masasabi ko, makalat. Walang patutunguhan pero ganoon talaga minsan ang mga salita sa loob ng utak natin. Marami kang gustong sabihin. Hindi mo alam saan magsisimula. Hindi mo maoorganisa. Okay lang yon, hindi naman tayo perpekto. Huwag mong pilitin ang sarili mo. Bukas iba naman ulit.