#kaaistudio

[borosflora]

CINDY

CINDY is an experiment that dissects kinesthetics, sounds and visuals into isolated scores, slowly molding into a sensory representation of game theory. A desire to investigate behaviors in situations where the outcome of decisions is influenced by the possible choices of each element. They are reassembled according to a game theory algorithm using live coding, enabling sensitive interaction between all elements and offering a new installation each time. It is not so much an attempt to imitate games in the traditional sense, but rather a play between fragmented states. Inspired by the loopy pathways of Hurricane Cindy, a clear game-theoretical pattern emerges as the body storms through the space. 

Concept, performance Flóra Boros Live sound and light design Gábor Lázár Outside Eye Melina Papoulia 

Premiered at WUK Vienna 14-15 November 2023. Additional performances at Schwere Reiter (TANZWERKSATT EUROPA Open Stage), Theater Arche, Kaaistudio’s (Open Studios organised by workspacebrussels).

With kind support from the Austrian Federal Ministry of Arts, Culture, the Civil Service and Sport. Thanks to workspacebrussels, Im_Flieger, ATLAS programme ImPulsTanz, D.ID Dance Identity, NunArt, Bears in the Park, Raw Matters and Workshopfoundation.  

©️Mariana Machado / workspacebrussels

[performatik17daily-blog]

Extrait de BOMBYX MORI de Olga Maciejewska, inspiré de la danse serpentine de Loïe Fuller. "Tension between nature and culture, between body and object" 30.03.2017 Billet de Lucie Pousset

[alessandroalessi-blog]

Rimini Protokoll & Thomas Melle Uncanny Valley

Wanneer een robot te veel op de mens gaat lijken, worden we wantrouwig. De afkeer komt voort uit een zelftwijfel en de vraag waarin de mens zich nog onderscheidt van de machine. Dit vreemde gevoel werd door de Japanse roboticaprofessor Masahiro Mori omschreven als de ‘griezelvallei’ (uncanny valley) en vormt het uitgangspunt voor de creatie van het Rimini Protokoll. Het Duitse collectief werkt voor het eerst samen met een toneelauteur, Thomas Melle, en liet een humanoïde robot creëren naar diens fysieke voorkomen. De levensechte, mechanische dubbelganger neemt op het podium de plaats in van het menselijke origineel. Deze verwisseling roept heel wat vragen op. Wat gebeurt er met het origineel wanneer de kopie alles overneemt? Leert het origineel zichzelf beter kennen door zijn elektronische alter ego? Zijn kopie en origineel veroordeeld tot competitie of sluiten ze een verbond? En voelen we als toeschouwer evenveel empathie voor de mens als voor de machine? Uncanny Valley is een verontrustende confrontatie met de steeds dunner wordende grens tussen beide.

reactie:

In tijden waar je robots als maar meer en meer in ons dagelijks leven terug vindt, is dit theater stuk actueler als ooit. De onderscheid tussen mensen en robots is al maar kleiner en de gekste theorieën zijn hier over terug te vinden, in dit theater stuk probeert men op een bijna wetenschappelijke manier een scenario te schetsen van wat er zou gebeuren  als er een robot de plaats van een mens zou over nemen. Er wordt aangekondigd dat Thomas Melle een lezing komt geven maar het is een robot die in de plaats komt, een robot die er kwaaie identiek als hem er uit ziet. De robot doet exact wat er van hem verwacht wordt maar de vraag wordt dan hier gesteld of de een robot de plaats van de mens kan in nemen of niet. De robot komt tot conclusie dat uitbesteding de beste oplossing zou zijn. Maar is dat echt zo? Puur wiskundig of wetenschappelijk misschien wel maar op het menselijk vlak helemaal niet en dit probeert deze toonstelling ons weer te geven.

Mening:

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet echt leuk vond, het theater stuk nam plaats in een redelijk klein theater zaal (kaaistudio) in de minder mooie kanten van Brussel. Ik ben al niet echt een fan van theater voorstellingen maar dan een theater voorstelling in het engels en dan met een redelijk raar concept, dat was niet voor mij. Ik denk dat iemand die een zeker kennis heeft van theater en  vaak naar theater stukken gaat kijken het wel zou appreciëren maar als je niet echt gewoon bent, is dit niet echt een aanrader.

[maaikevanlaethem-blog]

De Lokvogel

Op woensdag 15 mei 2019 ben ik met mijn leerkracht esthetica en een twintigtal andere leerlingen naar de open repetitie van het toneelstuk De Lokvogel gegaan. De voorstelling ging door in de Kaaistudio’s in Brussel. 

Pieter De Buysser

Voor ik over het toneelstuk ga vertellen ga ik eerst wat over de maker. Pieter De Buysser is een schrijver, film- en theatermaker. Hij studeerde filosofie in Antwerpen en Parijs.  De vervlechting van feit en fictie, oefeningen in mogelijkheidsdenken en de verbeelding van de opstand, zijn enkele weerkerende thema’s in zijn werken.  Hij richtte in 2016 samen met Thomas Bellinck ROBIN op. Dit is een productiestructuur die zowel zijn als het werk van Thomas Bellinck ondersteunt. Met ROBIN zijn beiden kernartiesten in het Kaaitheater. Afgelopen seizoen speelde hij 11 keer The Tip of the Tongue in het planetarium van Brussel.

foto van Pieter De Buysser

De Lokvogel

De Lokvogel vertelt over de rise to power van een doodgewone man. Pieter De Buysser ensceneert een 21e-eeuwse mythe over een goedbedoelde samenzwering, ergens tussen politieke sciencefiction en golemverhaal in. Het verhaal begint in een anonieme uithoek van Europa. Als je goed kijkt merk je de lokvogel op: het meesterwerkje scheert langs de zonsondergang. Zijn ontwerpers: een geheimzinnig genootschap van hooggeplaatste academici, kunstenaars en filantropen. Hun conclusie? Deze samenleving heeft suïcidale neigingen: er moet iets gebeuren. Terwijl de bevolking tegen zijn eigen belangen in blijft stemmen, werken ze discreet aan een plan. Ze rekruteren een gewone man, en laten hem los in het publieke forum. Het doel? Niet Europa’s gepolariseerde identiteit, maar de democratie zelf radicaliseren. De lokvogel slaagt in zijn opzet, en treedt nu voor het voetlicht.

Wat vond ik ervan?

Ik was vooral verward en wist niet goed wat ervan te vinden.  Het eerste wat ik dacht toen ik buiten kwam was: ‘Wat was dat?’ Dit kwam vooral omdat het een repetitie was en dus nog niet alle aspecten in orde waren zoals de acteurs, het decor ... Daar hou ik dus rekening mee voor mijn eindoordeel over dit toneelstuk. Men gebruikte ook te vaak ingewikkelde politieke woorden, wat het voor mij moeilijk maakte om te volgen. (Misschien komt dit ook omdat ik niets weet van politiek.) Aan de ene kant vond ik het toneelstuk verwarrend. Maar aan de andere kant vond ik het wel leuk dat het toneelstuk mij had aangezet  tot nadenken. Tijdens maar ook erna vroeg ik me bepaalde dingen af waar ik dan zelf een antwoord op zocht. Wat me nog aansprak aan de voorstelling was dat het een beetje interactief was: men mocht op het podium komen, men kreeg een badge om op te spelden, men werd aangesproken ... 

Ik vond de voorstelling wel geslaagd zeker voor een repetitie maar er is wel nog werk aan de winkel. Voor mijn part mogen ze er enkele politieke termen eruit gooien en vervangen met woorden die beter te verstaan zijn.

Bron: https://www.pieterdebuysser.com/nl/

[surteslevres]

Ash Bulayev, Kaaistudios

[ilovetheater-nl]

seks(e)(n) - de KOE en mugmetdegoudentand

seks(e)(n) – de KOE en mugmetdegoudentand

BE première 5 november in de Kaaistudio’s (Brussel) NL première 20 november in Theater Bellevue (Amsterdam) Op tour t/m 21 december 2019

De KOE en mugmetdegoudentand zetten de genderverhoudingen op scherp. Gedaan met de ongelijkheid, niet langer moet één vrouw (Natali Broods) zich weren tegen twee mannen (Peter Van den Eede en Willem de Wolf). Want ze nodigden een vierde uit: Lineke Rijxman,…

[performatik17daily-blog]

The modernist time of the metronome, orientalism and the love of pussy; a day of study around Loie Fuller

[performatik17daily-blog]

24/03/17

[GRACE SCHWINDT -OPERA AND STEEL]

[performatik17daily-blog]

Fragments de la performance d’opening.

[MIET WARLOP-CRUMBLING DOWN]

 24 mars 2017