#toeschouwers

[twafordizzy]

Hans den Hartog Jager krijgt door The Weather Project inzicht

The Weather Project is een iconisch kunstwerk van de Deens-IJslandse kunstenaar Olafur Eliasson, geïnstalleerd in 2003 in de Turbine Hall van Tate Modern in Londen. Deze installatie bestond uit de volgende hoofdelementen: Een enorme halfronde scherm dat een zon voorstelde Een plafond bedekt met spiegels Kunstmatige mist die de ruimte vulde De combinatie van deze elementen creëerde de illusie…

[haarlemupdates]

Het Bloemencorso van de Bollenstreek heeft traditioneel als eindbestemming de binnenstad van Haarlem. Daar stonden de praalwagen zondag 21 april opgesteld, wat bezoekers de gelegenheid gaf om de gedetailleerde en kunstzinnige bloemenarrangementen van dichtbij te bewonderen. Deze tentoonstelling is een van de hoogtepunten en geeft een feestelijke afsluiting van het bloemencorso evenement. De zondag van het corsoweekend is uitgegroeid tot een trekpleister naar de Haarlemse binnenstad. Voetje voor voetje schuifelen duizenden bezoekers over de Gedempte Oude Gracht en de Nassaulaan om de praalwagens te kunnen bewonderen, te filmen en op de foto te zetten. Dieren en insecten zijn een terugkerend thema op de praalwagens, want naast de koe en de panda zijn er ook vlinders, mieren en een toekan. Dit jaar stonden de praalwagens opgesteld zonder figuranten erop en ook het straattheater was er niet bij. Een reportage van Foto Ad Schaap.

[mijnniemandsland]

Torretje.

Op een rustige middag zien we een klein torretje dat zijn weg zoekt over de buitenkant van een vensterglas. Zijn taaie pantser schittert in de zon, terwijl zijn kleine poten zich behoedzaam voortbewegen over het gladde oppervlak. Elk detail van zijn lichaam is zichtbaar: de ribbels op zijn rugschild, de fijne haren op zijn poten en de complexe structuur van zijn voelsprieten. Het torretje, zich…

[polldermodel]

Dag 4 van de Tumblr Avondvierdaagse! Het is de laatste dag, dus onder groot gejuich van alle toeschouwers/supporters krijgt iedereen een medaille. Wat hebben ze verder nog voor je meegenomen?

1. Een grote bos gladiolen

2. Een grote zak snoep

3. Niks, maar we gaan allemaal een ijsje halen

4. Blarenpleisters

5. Anders

6. *Fietst een hoek om en realiseert juichend dat de straat niet meer is afgezet*

[elliirey]

Les 2/05:

Feedback:

- interessant: toeschouwer is deel van performance —> laat doeken bewegen + schaduw zorgt voor leesbaarheid tekening en tekst

- tegenlicht is ideaal

- mogen nog verder uit elkaar —> echte installatie

- nadenken over ophangtechnieken

[deepdrearn]

"Ik laaf me aan filosofische gesprekken met gelijkgestemden, al dan niet vergezeld met een goede fles montepulciano en melige lachbuien. Ik focus op al die mensen die juist in deze tijden bevestigen dat er zoveel goeds en moois is op de wereld. Moois dat aandacht, steun en waardering verdient. Al was het maar, zoals ik eerder in OneWorld schreef, omdat wij – vrouwen, trans personen, mensen van kleur, mensen met een beperking, klimaatactivisten, moslims en anderen die gemarginaliseerd en misbruikt worden – het ons niet kunnen veroorloven bij de pakken neer te zitten of slechts als toeschouwer of commentator aan de zijlijn te blijven staan. Het is juist nu van levensbelang actief speler te zijn. En de spelregels zijn duidelijk: verwacht het ergste. Bereid je voor. Vul je bron. Handel wanneer nodig. Beweeg in solidariteit."

[air-rising]

Can you post the article??

Vriendin van Van de Donk eist dat Oranje wint voor haar 'Daan'

Girlfriend of Van de Donk demands that Orange win for her 'Daan'

[Ellie Carpenter en Daniëlle van de Donk leerden elkaar kennen bij Olympique Lyon, waar Damaris Egurrola ook onder contract staat.]

[Ellie Carpenter and Daniëlle van de Donk met at Olympique Lyon, where Damaris Egurrola is also under contract.]

Dat haar geliefde door een schorsing niet mag spelen in het kwartfinaleduel met Spanje, was ook een enorme teleurstelling voor Carpenter, volgens eigen zeggen de grootste fan van Van de Donk. „Ik heb geprobeerd haar een hart onder de riem te steken. Gelukkig krijgt ze veel steun van haar ploeggenoten en de staf, die haar het gevoel geven dat ze tot nu toe al heel veel heeft gedaan voor het team.”

The fact that her lover is not allowed to play in the quarterfinal due to a suspension with Spain was also a huge disappointment for Carpenter, according to his own words the biggest fan of Van de Donk. “I tried to support her. Fortunately, she gets a lot of support from her teammates and the staff, who make her feel like she has already done a lot for the team so far.”

Voor Carpenter is het een uitgemaakte zaak wie haar vriendin op het middenveld moet vervangen: Damaris Egurrola. „Zij kent Spanje van binnenuit, heeft met heel veel van die Spaanse meiden samengespeeld. Ik heb vertrouwen in dit Oranje en geniet van hun wedstrijden”, zegt de rechtsback van de Wallabies, die bij Olympique Lyon samenspeelt met Van de Donk en Egurrola.

For Carpenter, it is a foregone conclusion who should replace her friend in midfield: Damaris Egurrola. “She knows Spain from the inside out, has played with a lot of those Spanish girls. I have faith in this Orange and enjoy their matches,” says the Wallabies' right back, who plays alongside Van de Donk and Egurrola at Olympique Lyon.

Carpenter droomt van een WK-finale tegen Nederland. Dan gaat de beuk erin, belooft de verdedigster die op vijftienjarige leeftijd debuteerde voor het nationale team van Australië. „Mocht het zover komen, dan ga ik er vol voor. Zodra ik het veld oploop, is zij even niet meer mijn vriendin maar mijn tegenstander”, vertelde Carpenter na de 2-0 overwinning op Denemarken.Een eventuele eindstrijd tussen Australië en Nederland is sinds die zege weer een stapje dichterbij gekomen. Carpenter speelde voor ruim 75.000 toeschouwers in het uitverkochte olympisch stadion van Sydney. „De manier waarop we op het WK gesteund worden is fantastisch en heb ik nooit eerder meegemaakt. De mensen die in de nok van het stadion zaten kon ik niet eens zien. We weten amper wat we meemaken.”

Carpenter dreams of a World Cup final against the Netherlands. Then the beech goes in, promises the defender who debuted for Australia's national team at the age of fifteen. “Should it come to that, I'll go all out. As soon as I walk out on the field, she is no longer my girlfriend but my opponent,” Carpenter said after the 2-0 victory over Denmark. A possible final battle between Australia and the Netherlands has come one step closer since that victory. Carpenter played in front of over 75,000 spectators at Sydney's sold-out Olympic Stadium. “The way we are supported at the World Cup is fantastic and I have never experienced it before. I couldn't even see the people who were in the ridge of the stadium. We barely know what we're going through.”

Frankrijk (France)

Australië presteert met het bereiken van de laatst acht historisch goed, zegt Carpenter. „Ik ben trots dat we hier nog steeds staan, terwijl we werden gezien als underdogs. Voor elke wedstrijd is ons eerste doel het doel schoonhouden. De nul houden is voor ons belangrijker dan scoren. Dat is ons in drie van de vier wedstrijden gelukt.” Zaterdag spelen de ’Aussies’ in Brisbane tegen Frankrijk om een plek in de halve finale.

Australia is performing with reaching the last eight historical good, Carpenter says. “I am proud that we are still standing here, while we were seen as underdogs. For every match, our first goal is to keep the goal clean. Keeping the zero is more important to us than scoring. We succeeded in three of the four games.” On Saturday, the 'Aussies' will play in Brisbane against France for a spot in the semi-finals.

De vonk tussen Carpenter en Van de Donk sloeg over in Frankrijk, waar zij allebei bij Olympique Lyon spelen. Dat de 32-jarige Nederlandse nu eens aan Carpenters kant van de wereld is, vindt de Australische fijn. „Wij hebben hier ’down under’ zoveel te bieden.”

The spark between Carpenter and Van de Donk skipped in France, where they both play at Olympique Lyon. The Australian likes the fact that the 32-year-old Dutch is now on Carpenter's side of the world. 'We have so much to offer 'down under' here.'

Toekomstplannen (Future Plans)

Of dat ook betekent dat de twee uiteindelijk in Australië eindigen, durft Carpenter (23) niet te zeggen. „Mijn voetbalcarrière duurt logischerwijs nog langer dan die van Daniëlle. Ik kijk gewoon waar ik kan blijven voetballen en waar het ons naartoe brengt.”

Whether that also means that the two eventually end up in Australia, Carpenter (23) dares not say. “My football career logically lasts even longer than Daniëlle's. I'm just looking where I can keep playing football and where it takes us.”

[devosopmaandag]

Geadresseerd aan het leven

Sinds enkele maanden richt ik mijn aandacht voor een belangrijk deel op brieven. Volgend jaar herfst willen Froukje Reitsema en ik een nieuwe voorstelling brengen over brieven. Ik hield altijd al van brieven, zowel in de literatuur als in mijn persoonlijke leven. In mijn kast staan genoeg boeken met brieven. Ook schafte ik meerdere tweedehands boeken aan over het onderwerp, en ik haalde uit de opslag dozen vol oude brieven en kaarten. De aanblik ervan vervulde me met een mengeling van lichte opwinding en schrik. Wat ik voelde was het stof van de tijd.

De Spaanse Pedro Salinas schreef zijn 'Pleidooi voor de brief'* vlak na de Tweede Wereldoorlog. Zijn pleidooi is hartstochtelijk en in de ogen van nu nogal theatraal en ouderwets van taal. Een zekere gedragenheid is hem niet vreemd. Maar wat hij wel voor mij deed was de brief in al zijn verschijnselen blootleggen, al zou in zijn woorden 'openbaren' beter zijn geweest. Hoe komt het toch dat iemand, zodra hij begint te schrijven in het openbaar, altijd met rust wordt gelaten?, vraagt hij zich af. “Hij wordt door iedereen gerespecteerd. [–] Hij wordt omhuld door een aura van isolement dat ons de toegang verspert. Onze wereld, vanwaaruit we naar hem kijken, de gewone wereld van de toeschouwers, is niet langer de zijne [–] Hij is naar een andere overgegaan, en voert daar een gesprek met een persoon die wij niet zien, spreekt met hem in woorden die niet materieel verklankt worden.”

Niet dat wij in onze tijd nog iemand op een terras of in een café zien schrijven, maar een boeklezer komt in de buurt. Ik zag bij ons in de straat een man op zijn balkon, dat zich maar net boven straatniveau bevindt, vaak in stilte lezen. Op een dag vroeg ik hem bij het passeren wat voor boek hij las. Het was een detective. Ik heb er nog steeds spijt van dat gedaan te hebben, om hem zo brutaal uit die andere wereld te voorschijn te dwingen.

Ik zocht op internet naar oude afbeeldingen van soldaten die brieven lezen en wat mij onmiddellijk raakte was dat uit bijna al die foto's de stilte en geconcentreerdheid van de lezer voelbaar werd. Toets ik in plaats van 'lezen' 'schrijven' in, dan worden de afbeeldingen net wat schaarser en de stilte nog sterker. Ik vond een foto van een briefschrijvende soldaat in de loopgraven van de eerste Wereldoorlog. De dood is nabij. Hij ligt niet in de kou en de modder, maar is daar waar de brief naartoe gaat. De brief die hij schrijft is een brief geadresseerd aan het leven.

In onze tijd waarin de persoonlijke brief zo goed als verdwenen is, lijkt er nog maar één moment te zijn waarop de kracht van de brief zich nog laat gelden. Bij de dood van iemand is het schrijven van een brief, of zelfs een handgeschreven kaart, een kostbaar gebaar, en het lezen door de ontvanger een kostbaar moment.

*'Pleidooi voor de brief'| Pedro Salinas (1891-1951) | vertaling Ton Ceelen en Maarten Steenmeijer | Uitgeverij De Harmonie 1982

[joostjongepier]

Wat?   Still Life # 57 ( 1969-1970), Still Life #61 (1976) met zijaanzicht, Still Life #18 (1964), Great American Nude #44 (1963) met detail, Bathtubb Collage #1 (1963), Bedroom Blonde with T.V. (1984) en Great American Nudes #34 (1962) door Tom Wesselmann

Waar?   Tentoonstelling Tom Wesselmann – Pop Art forever in Fondation Louis Vuitton, Parijs

Wanneer?   18 november 2024

De tentoonstelling Tom Wesselmann – Pop Art forever in de Fondation Louis Vuitton is enerzijds een retrospectief gewijd aan kunstenaar Tom Wesselmann; anderzijds een overzicht van de ontwikkeling van de Pop Art en de effecten van deze beweging op latere kunstenaars. De tentoonstelling laat werk zien van veel bekende kunstenaars, van Jasper Johns en Rober Rauschenberg tot Ai Weiwei en Yayoi Kusama. De naamgever van de tentoonstelling was mij tot nu toe echter onbekend. Misschien is dat mede het gevolg van het feit dat hij altijd geweigerd heeft zich te identificeren met de Pop Art-beweging. En na het zien van deze tentoonstelling begrijp ik dat wel. De vormen die de kunstenaar gebruikt zijn zeker verwant aan de Pop Art, maar zijn thema’s passen moeiteloos in de kunsthistorische canon: stillevens en naakten.

Een thema dat mij altijd boeit, is het grensgebied tussen twee- en driedimensionaal, tussen schilderij en sculptuur. En juist in dat grensgebied beweegt Wesselmann zich. Hij maakt van een schilderij een sculptuur en van een sculptuur dan weer een schilderij.

Veel van de tentoongestelde werken zijn groot tot zeer groot. Neem bijvoorbeeld Still Life #57, waarmee de expositie opent. Doodgewone voorwerpen als een sinaasappel of een lichtknopje worden opgeblazen tot enorme proporties, waardoor je als toeschouwer in een vervreemdende verhouding tot het stilleven komt te staan. Nog extremer is dat het geval bij Still Life #61. Een tien meter breed werk, waarbij de lagen achter elkaar zijn geplaatst en zo een 3D-effect geven. Alleen de ring is al groter dan een mens.

Still Life #18 (1964) is het tegenovergestelde van de zojuist genoemde stillevens. Een heel klein werkje met een aantal voorwerpen op een plankje. Eén van de voorwerpen is een geschilderd radiootje. Als je voor het werk staat hoor je de radio spelen. Dat komen we op deze tentoonstelling vaker tegen. Geluiden en muziek zijn voor Wesselmann vaak een even wezenlijk deel van zijn kunst als geschilderde en echte voorwerpen.

Naast stillevens zijn ook naakten een kunsthistorisch thema dat we veelvuldig tegenkomen in het werk van de kunstenaar. Zo is er Great American Nude #44. Het is een schilderij, maar met reële voorwerpen. Eén daarvan is de rode telefoon, die elke paar minuten een aantal keer overgaat. Bathtubb Collage #1 is een geschilderde badkamer. Het rek met handdoek en de wc-rolhouder met papier zijn echt.  Ook televisies met bewegende beelden maken soms deel uit van een kunstwerk, zoals bij Bedroom Blonde with T.V.

Nummer 34 in de serie Great American Nudes heeft als grappig detail een bewegende parkiet, die op de linkerarm van de vrouw zit.

Tom Wesselmann verrast telkens weer. Hij speelt met de dimensie van voorwerpen, de afwisseling van twee- en driedimensionaliteit, het gebruik van reële voorwerpen in schilderijen, geluiden en muziek en allerlei andere manieren. Wesselmann was zichzelf duidelijk steeds opnieuw aan het uitvinden. En deze expositie laat dat op een prachtige manier zien.

[twafordizzy]

Pessoa's stoïcijn wijst droom en werkelijkheid af

bron beeld: biografieonline.it De Stoïcijn is een korte, onvoltooide prozatekst van de Portugese schrijver Fernando Pessoa (1888-1935), geschreven onder het heteroniem Baron van Teive. Het werk bestaat uit schetsen die reflecteren op de onmogelijkheid om superieure kunst te scheppen en de daaruit voortvloeiende existentiële worsteling. Het verhaal draait om de Baron van Teive, een fictief…

[ilovetheater-nl]

Trotse Kameraden brengt ouderen op het podium en verbindt Eindhoven

FOTO:©Bea Straver Op zaterdag 15 juni vond in Parktheater Eindhoven een bijzondere editie plaats van Trotse Kameraden – een project waarin Eindhovenaren van 55+ jaar centraal staan. Niet als toeschouwer, maar als maker. Onder begeleiding van professionele theatermakers brachten zij samen een theatervoorstelling op de planken. De voorstelling trok zo’n 500 bezoekers en maakte indruk door wat er…

[jurjenkvanderhoek]

KUIERVERHALEN

In Museum Belvédère ben ik op stap met Anne Feddema. Al eerder nam hij mij eens als reisgenoot mee op zijn wandelingen door het leven. Want zijn kuiers zijn een metafoor voor de tijd. De tijd van leven. Het zijn van bestaan. En wanneer lijf en leden lange tochten in de weg staan is de eigen tuin plek van verpozing. Dichtbij huis is schoonheid volop te vinden dat beeld krijgt in tekeningen. De Hof van Feddema, zijn speelveld waarin ik lustig vertoef. De juiste weergave van de begroeiing van zijn hof doet er niet toe, wel belangrijk is het gevoel dat hij bij het onderwerp heeft. In de verscheidenheid van het terrein dient zich altijd wel ergens een vondst aan, een detail dat liever onopgemerkt was gebleven. Buiten de hof op ongebaande paden – want Anne kleurt graag buiten de lijntjes – neemt Feddema mij aan de hand mee door zijn wereld. Ik voel me, zolang ik de composities mag bekijken, zijn aangelijnde hond tijdens een blokje om. Al wandelend beleeft hij de vorm, het ritme en de kleur in de omgeving.

Anne Feddema droomt zich de wereld nadat het is gezien. Met gesloten ogen blikt hij terug op de werkelijkheid. In gedachten vormen zich tuinen en parken om van te watertanden. Zelf beeldt hij zich af in een hoek of aan de rand van de beeltenis als wandelaar met hond, de pet op, of als schilder, achter de ezel of tekentafel. Als een persoonlijke handtekening onder het werk. Maar het draait niet om de man met hond of de man achter ezel, het is het moment van gaan. Gaan lang ’s Heeren wegen, als eenzame monnik in stilte genietend van de natuur. De details worden opgemerkt wanneer je aldus contemplatief door de wereld gaat. Je ogen de kost geeft.

De blik van Feddema vreet de omgeving. Kauwt en herkauwt het om een aangenaam beeld uit te spuwen. Het beeld is niet altijd zo gezien, maar wordt gevormd door de indruk die de kunstenaar er op het moment en later bij uitwerking ervan heeft. ‘De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas, met stralend oog en blijde zin.’ Deze beginregels van een bekend oubollig marsliedje klinkt in mijn gedachten bij die kleurige beeltenissen van Anne Feddema. Hij ervaart een wereld op zijn wandelingen en maakt mij op een vrolijke manier daarvan deelgenoot. Het zijn positieve beelden die in zijn rugzak meegaan en mij worden voorgeschoteld. Ik geniet ervan. Het is de kunst om me te laven aan deze omgeving.

Op zijn voettochten bij nacht en ontij, zon en regen, zomer en winter wordt Feddema wel vergezeld door een vogel, gelijkend de kraai van Jan Mankes, die al krassend vanaf een tak hem van commentaar voorziet – stel ik me zo voor. Of springt een kat uit de struiken wanneer hij in de achtertuin bloemen plukt om als stilleven in een Keulse pot te vereeuwigen. Want niet telkens gaat de schilder verder de laan uit, maar blijft ook wel op steenworp afstand bij huis om inspiratie op te doen. En dan staat hij aan de kade om de langs varende schepen, meestal driemasters die tijdens een zeilshow de golven trotseren, op doek vast te leggen. Het werk is gelaagd. Niet alleen in zichtbaarheid, maar ook in emotie. Tastbare lagen schuiven over elkaar, zodat er een landschap ontstaat waarin het gevoel welig tiert. Het domein belandt erdoor van de werkelijkheid zo in de abstracte weergave.

In gedachten verandert de werkelijkheid in een fantasie. Planten zijn aanleiding anders te denken, bloemen scheppen relaties in mijmeringen. Vormen roepen zinnebeelden op, patronen en profielen leiden tot beeldspraak. Zijn tuin denkt hem een paradijs, het park filosofeert een religieuze kijk op de dingen. De schoonheid van zien bespiegelt een hoger wezen, een buitenaards zijn. De toeschouwer treedt uit zichzelf en beschouwt het eigen ik in de omgeving, zoals een overleden persoon uittreedt en het eigen lijf van een afstand aanschouwt. Anne Feddema is God in zijn paradijs, dat lustoord schept hij zichzelf en mij, en al die anderen die een moment zich begeven in de composities. Even lopen in zijn tuin, kuieren over het pad, slenteren langs een haag en verstrooid het leven observeren.

Voor mij zijn het geen droomachtige tovertuinen, zoals het tekstbord bij de tentoonstelling in het museum aangeeft, maar is aan de werkelijkheid in overdrachtelijke zin vorm gegeven. Eerder lees ik er een bijbelse openbaring uit af, verhaalt de beeldspraak over het paradijs zoals dit in beginsel bedoeld was. En ooit weer zal worden in een nieuwe wereld. In de hof van Feddema lijkt Anne de profeet Jesaja die voorziet dat een wolf bij een lam zal verblijven, een luipaard bij een geitenbok neerligt, een kalf, een jonge leeuw en gemest vee bij elkaar zullen zijn, en een kleine jongen ze zal drijven. Geen tovertuin derhalve, maar een droom over een nieuwe wereld en van een nieuwe aarde. Feddema creëert deze aarde al in zijn composities. Doet al de voorspelling hoe het ooit weer zal en kan zijn, wanneer maar voorbij de ellende en de zorgen van nu wordt gekeken en een blik wordt geworpen naar de zon achter de wolken. Daarmee is Feddema zelf een profeet en orakelt een betere toekomsgt. Hij ziet dat in de bestaande flora met oog voor de schoonheid van de natuur. Deze stijgt jegens tegenslagen als een feniks op uit malheur, verzet zich tegen menselijkheid en overwint het kwade. Er is licht aan het eind van de tunnel, kleur gloort boven de horizon. De schepper verlokt mij aangenaam, maar roept ook wel een broeierige spanning op, citeer ik nogmaals het tekstbord.

En Anne? Hij ziet, hij kijkt, hij beschouwt. Hij laat mij beter kijken, zien wat ik niet dacht. In de expressieve zoekplaten vind ik een samenraapsel aan belevingen. Ervaringen die niet in een enkele nacht zijn verdroomd of op enige tocht zijn doorleefd. En dus ook niet tijdens een eenmalig bezoek aan het museum kunnen worden ondergaan. Het werk van Feddema biologeert dermate dat ik nog eens een rondgang zal doen, en nog eens. De poëtische tekeningen, de esthetische composities, intrigeren om de blik die deze in de toekomst geven. En om de naïeve stijl die deze kunst laagdrempelig maakt. Ik stap op, maar kom terug.

Kamertentoonstelling in de westvleugel: Anne Feddema – Voor zover. Museum Belvédère, Oranje Nassaulaan 12, Heerenveen / Oranjewoud. Van 5 april tot en met 22 juni 2025.

[zomb13s]

Ik wist wel wat ik was anders ik was altijd anders heb ik altijd gezegd 14 jaar non-stop herhaald en nu zie ik af en toe in het publiek der toeschouwers. Iemand die lijkt op mij.

[rotterdamvanalles]

Deelnemers na afloop van de marathon. 17-04-1988

De Marathon Rotterdam is een jaarlijks terugkerend evenement, dat gehouden wordt in Rotterdam. De eerste editie dateert uit 1981. Het is wereldwijd een van de best bezochte marathons en is door het blad Runner's World bij de top tien gerangschikt. In Nederland is dit het grootste marathonevenement op basis van het aantal deelnemers, gevolgd door de marathon van Amsterdam. De marathon van Amsterdam heeft een groter aantal deelnemers uit het buitenland, maar de marathon van Rotterdam is wel de grootste voor wat betreft het aantal Nederlandse deelnemers. De marathon van Rotterdam, sinds 2015 officieel NN Marathon Rotterdam geheten, trekt jaarlijks vele toeschouwers en staat in de top 10 op de lijst van grootste marathons in Europa.

In 1985, 1988 en 1998 werden hier reeds twee wereldrecords bij de mannen en een bij de vrouwen gelopen.

De marathon wordt meestal in de maand april gelopen. Start en finish zijn op de Coolsingel voor het stadhuis. In 2018 werd echter gestart op de Schiedamsedijk aan de voet van de Erasmusbrug en gefinisht op de Coolsingel. Door middel van een kanonschot wordt steeds het startschot gegeven. Sinds jaar en dag wordt dit startschot ingeluid door You'll Never Walk Alone, vanuit een hoogwerker gezongen door Lee Towers. De minimumleeftijd om te mogen deelnemen is twintig jaar.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en de informatie komt van wikipedia.

[fietskriebelskos]

SN08 Lang wijnvelden en over oude spoorbanen (Bayas - Sireuil 86 km 725 hm)

Dag 8 – Ver van huis, maar precies goed Gisteravond zat ik als een stille toeschouwer in het laatste avondlicht, aan het meer, tussen een Frans gezin en een stel Nederlanders. Bij de buren met caravan werd nog druk gestoeid met een tv-schotel – alsof ze via de juiste hoek verbinding hoopten te maken met Hilversum. Campingzon Maar de echte show vond iets verderop plaats. Daar was een jong Frans…

[gpfansnl]

Wat is dít nou weer voor gedrag?! 😱 Bekijk de gelekte beelden hier 👇