tamatiasoufwtia-blog

[tamatiasoufwtia-blog]

Υπάρχουν φορές που νιωθω πως η στιγμή εφτασε, να σε διωξω απο το μυαλό μου. Μα πάντα φοβάμαι ότι πάντα υπάρχει κάτι που με κρατάει πίσω και με κάνει να δω πως είσαι κάτι παραπάνω από μια ανάμνηση του παρελθόντος, παραμένεις ένα κομμάτι του εαυτού μου. Πώς μπορώ λοιπόν να σταματήσω να σ αγαπάω? Πώς να ξεχάσω πράγματα που συνηθίζαμε να κάνουμε μαζί? Πώς να ξεχάσω όλα τα όνειρά που μοιραζόμασταν? Και πως να σταματήσω, εκεί που ξεκινάω κάθε φορά που προσπαθώ. Απλά πες μου πως μπορώ να ξεχάσω, για να μπορέσω να πω αντίο. Κουράστηκα να αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να είχα κάνει για να σε κρατήσω κοντά μου. Μυρίζω το μαξιλάρι σου και νιώθω πως ο πόνος συνεχίζεται. Απλά πες μου γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να σε ξεχασω.

[tamatiasoufwtia-blog]

Έκανες μεγαλύτερη ζημιά από όσο σε άφησα να δείς.

[tamatiasoufwtia-blog]

~Κάπου στα στενά της Αθήνας~

13/4/18

[tamatiasoufwtia-blog]

Είχε φύγει. Και τα είχα βρει με τον εαυτό μου. Είπα δεν θα τον ξαναδείς θα σου περάσει. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι μου είχε τελειώσει. Αλλά και μόνο στο άκουσμα της φωνης του πίσω μου κατάλαβα ότι δεν είχε τελειώσει. Και είναι περίεργο γιατί νιώθεις τόσο σίγουρη για τον εαυτό σου. Και μια φωνή(εκτός ότι σου κάνει το στομάχι κομπο)σου χαλάει ότι έχεις χτίσει. Μετά γυρνάς, τον κοιτάς σε κοιτάει. Και βρίσκεις χίλιους λόγους για να μην το τελειώσεις και να κάνεις ό,τι μπορείς για να κρατήσεις την σπίθα ζωντανή. Ξέρεις για ποιον μιλάω. Μιλάω για αυτόν τον τύπο που με το που τον είδες κατάλαβες ότι κάτι υπάρχει. Μιλάω γι αυτόν που σε κυνήγησε επειδή σε ήθελε. Μιλάω για αυτόν που σε φίλησε χωρίς να το περιμένεις. Μιλάω για τον αλήτη με την μηχανή που ερωτεύτηκες. Μιλάω για αυτόν που νόμιζες πως ξέχασες.

[tamatiasoufwtia-blog]

Σ'αγαπάω ή σ'αγαπώ

Καταρχάς αν είναι αλήθεια εσωτερικά δεν έχει σημασία πως θα το πεις με λέξεις.

Μα για όποιον αισθάνεται πως κάτι κρύβεται ανάμεσα στα δύο, είναι καλύτερα να μάθει, παρά να νομίζει κάθε βράδυ πως το λέει λάθος.

το “Σ'αγαπώ”:

- απόλυτο

- λίγο κτητικό

- κάπως εγωιστικό, με την έννοια της αυτοπεποίθησης

- ζωηρό, πετάγεται παντού

- ενεστωτικο, πιο εύκολο

- χωρίς μεγάλη διάρκεια κι όχι πολλά υποσχόμενο

- όμορφο και περιεκτικό

- τονισμενο ωμέγα, δείχνει ετοιμότητα για δράση

- ή ίσως αντίδραση

“κι εγώ σ'αγαπώ!”

- και μερικές φορές τραγικό,

“αντίο, σ'αγαπώ”

το Σ'αγαπάω:

- κατ’ αρχας γεμίζει το στόμα,

- γεμίζει και το αυτί,

- ίσως πιο αθώο

- πιο αγνό

- τονισμένο άλφα, σαν αναστεναγμός,

ή σαν κραυγή

- κρύβει και πόνο

“αφού σ'αγαπάω..”

- δυναμικό

- δείχνει διάρκεια

- βγαίνει θαρρείς βαθύτερα από την ψυχή

- κρύβει θυσίες

- περιστασιακά παραπονετικο

- δείχνει όμως ψυχικό σθένος, δύναμη

- συχνά αποτελεί απάντηση

“επειδή σ'αγαπάω”

Συμβουλή:

δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, κι ούτε λόγος είναι για παρεξήγηση, δηλώνουν δυο όψεις του ιδίου νομίσματος χωρίς να αλλάζει η ουσιαστική αξία.

Καλό είναι να λέγονται και τα δύο, γιατί το ενα συμπληρώνει το άλλο.

Μα πιο σημαντικό από όλα, είναι να δειχνονται και τα δυο, κι εκεί το πράγμα γίνεται χαώδες. Γιατί μπορεί να γράφεται με δυο τρόπους, αλλά δείχνεται με άπειρους.

[tamatiasoufwtia-blog]

Φοράω τις μπλούζες σου, όταν συναντάω τους καινούργιους μου εραστές και καθε φορα που με γδύνουν, είναι σαν να σε πετάω απο πάνω μου.

[tamatiasoufwtia-blog]

*-*

Μεθυσμένα μυνήματα σε μεθυσμενες πριγκίπισσες���

[tamatiasoufwtia-blog]

*-*

[tamatiasoufwtia-blog]

Έρωτας είναι το βλέμμα που μου έριξες μέσα από το κράνος όταν έτρεχες με την μηχανή

Μην τρέχεις βλέμμα μου

[tamatiasoufwtia-blog]

An Kai mesa apo ta tragoydia soy fainetai h apopsh soy gia thn hlikia twn 16-17,gia ton erwta Kai ola ayta, pleon exw katalhksei na niwthw oti telika o Erwtas einai para poly yperektimhmenos. Poio einai to nohma oloy aytoy an sto telos katalhgeis n ponas oxi aparaithta esy o idios, alla na ponas ton anthrwpo poy hsoyn toso kairo mazi?

Το νόημα δεν είναι ο πόνος στο τέλος, είναι η χαρά στην αρχή.

Κι αυτή η χαρά, αξίζει κάθε πόνο.

[tamatiasoufwtia-blog]

Δεν θέλω να νιώσω άλλο άγγιγμα

Δεν θέλω να ξεκινήσει μια νέα φλόγα

Δεν θέλω να γνωρίσω άλλο φιλί

Να μη βγει άλλο όνομα από τα χείλη μου

Δεν θέλω να να δώσω αλλου τις ματιές μου

Σαν να είναι ασήμαντες

Δεν θέλω να γευτω άλλο άρωμα

Αν δεν είναι το δικό σου

Δεν θέλω να δώσω την καρδιά μου αλλού

Και να θελα πώς θα μπορούσα;

[tamatiasoufwtia-blog]

:)

“Ρε φιλε τα λες πολυ μελο”

Το εχω ακουσει παρα πολλες φορες, συγγνωμη που εχω συναισθηματα και τα εκφραζω, δεν ηξερα οτι δεν επρεπε.

[tamatiasoufwtia-blog]

Και θα αρχίσουν πάλι τα στιχάκια του τύπου "το 2018 δεν κατάφερα να σε κάνω δικό μου το 2019 θα σε κάνω άραγε?". "Εύχομαι να είναι καλύτερη χρονια το 2019 από το 2018." Αλλά υπάρχουμε και εμείς οι λίγοι που δεν το λέμε αυτό, γιατί ξέρουμε πως όσα χρόνια και αν περάσουν δικός μας δεν θα γίνει. Όσες χρονιές και αν περάσουν πάντα η μια θα είναι χειρότερη από την άλλη γιατι δεν θα βρισκόμαστε κοντά του. Γιατί έχουμε φτάσει σε σημείο που πάυουμε να ελπίζουμε. Γιατί ξέρουμε πως το απωθημένο μας δεν θα είναι κοντά μας καμία χρονια. Και ίσως αυτό να ακούγεται απελπιστικό, άλλα εμεις το προτιμαμε από το να έχουμε μια ψεύτικη ελπίδα

Τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ, και ίσως μόνο εγώ. Ακόμη και αν βαθιά μέσα μου την έχω την ελπίδα. Είναι φορές που τα λες για να πιστέψεις. Αλλά όσες φορές και να το λες. Την καρδούλα σου δεν την ελέγχει το μυαλό.

[tamatiasoufwtia-blog]

Μου λείπει να μου γράφει στα χαρτάκια την ώρα των γερμανικών. Μου λείπει να με χουφτωνει. Μου λείπει να μου χαϊδεύει τα μαλλιά ενώ προσπαθεί να κοιμηθεί. Μου λείπει να με ζηλεύει. Μου λείπει να τον βλέπω να κοιμάται. Μου λείπει να τον ακούω να μου φωνάζει. Μου λείπει να με κοροϊδεύει και να νιώθω σκατα. Μου λείπει να με πιέζει για πράγματα που δεν θα κάνω. Μου λείπει να τον ακούω να αντιμιλαει στους δασκάλους. Μου λείπει να με δαγκώνει. Μου λείπει να με ρίχνει κάτω και να ανεβαινει πάνω μου. Μου λείπει κάθε φορά που μπαίνει στην τάξη να με κοιτάει. Μου λείπει να του κάνω την δύσκολη. Μου λείπει να με κοιτάζει πρόστυχα την ώρα της γυμναστικής. Μου λείπει να μου πιανει το μπούτι. Μου λείπει να τον ακούω να λέει κρυα αστεία. Μου λείπει να τον ακούω να υπερηφανεύεται. Μου λείπει να τον βλέπω να γκομενιζει ακόμα και αν δεν είναι με έμενα. Μου λείπει να ακούει τα προβλήματα μου. Μου λειπει να με ρωταει γιατι κλαιω και να μην του λεω οτι ειναι η αιτια. Μου λειπει να νιωθω χαλια και να φταιει αυτος. Μου λειπει να τον βοηθαω με τα μαθηματα. Μου λειπει η αχαριστια του. Μου λειπει να προσπαθει να με κανει να ζηλεψω. Μου λειπουν τα ψεματα του. Μου λείπει να διώχνει όλα τα αγόρια από κοντά μου. Μου λείπει η άρνηση του. Μου λείπει η ειρωνεία του. Μου λείπει η αποφασιστικότητα του. Μου λείπει το χαμόγελο του, το γέλιο του, τα μάτια του, τα σκληρά μαλλιά του, τα σπυράκια του, ο τρόπος που με κοιτάει, και ο τρόπος που περπατάει. Μου λείπει ο τρόπος που διεκδικεί ότι γουσταρει. Μου λείπουν τα χείλια του. Μου λείπουν τα χείλια του όταν μου λένε "σε θελω". Μου λείπει να του λέω εγώ πόσο τον θέλω.

Προσπαθώ να σε ξεχασω μα όταν διαβάζω αυτά νιώθω σαν να σε ξανά ερωτεύομαι όπως την πρώτη φορά

[tamatiasoufwtia-blog]

“Έγραφες κείμενα ολόκληρα για ανθρώπους που δεν νοιάζονταν να ακούσουν ούτε μία σου λέξη.”

—

[tamatiasoufwtia-blog]

Νεκροί ωκεανοί θρηνούν ματωμένα ηλιοβασιλέματα...ή τουλάχιστον έτσι τα βλέπω εγώ όταν μου λείπεις

[tamatiasoufwtia-blog]

Και τι δεν θα έδινα για να δω τι τραγούδια έχεις στο άλμπουμ της μουσικής σου. Βλέπεις τα τραγούδια είναι στίχοι μέσα από τους οποίους εκφράζεται ο καθένας. Όταν δεν νιώθουμε καλά ακούμε ένα τραγούδι που εκφράζει αυτό που νιώθουμε, δλδ το Όχι και τόσο καλά. Μέσα από τα τραγούδια που ακούς θα μπορούσα να καταλάβω τι νιώθεις ή έστω τι σκέφτεσαι. Άσε με να ακούσω τα τραγούδια που ακους

Γιατί λατρεύω να βλέπω τα συναισθήματα σου