thewomengr

[thewomengr]

Μην προσπαθείς να μ' αλλάξεις

[Γράφει η Άννα Ζανιδάκη] Τα δείγματα της δικής μας χαμηλής αυτοπεποίθησης, τους τα κάνουμε έκδηλα και όντως αυτοί, ό,τ�� πρέπει για τα εγωιστικά τους κίνητρα, δρουν, αντιδρούν κι επιδρούν βάναυσα και φορτικά.

Σ’ αυτή τη ζωή που κλήθηκα να αντιμετωπίσω και να ζήσω τις όμορφες κι άσχημες, δύσκολες κι εύκολες στιγμές της, ελάχιστα το επέτρεψα.Μου πήρε κάποια χρόνια να δω, πως η αγάπη που εμένα με κολάκευε, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά ένας χειρισμός και κυρίως μια διαβεβαίωση.Ξέρω πως δεν είμαι η μόνη, αλλά οι γυναίκες στη γενιά μου, το βιώσαμε και άλλες πιο έντονα και αποπνικτικά, δε λένε να απαλλαχτούν…

[thewomengr]

Όλα δικά σου όσο το εκτιμάς, γιατί αν το εκμεταλλευτείς... πουτάνα όλα!

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Κανένα όμως συναίσθημα, όσο δυνατό κι αν είναι δεν μπορεί να με κάνει να μείνω, αν νιώσω πως με υποτιμούν. Κανένα συναίσθημα, όσο έντονο κι αν είναι, δεν μπορεί να με κάνει να μείνω αν δεν μ' εκτιμούν. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να με κρατήσει, αν αισθανθώ πως εκμεταλλεύονται την καρδιά μου. Όσο απλόχερα σου χάρισα τα πάντα μου, τόσο εύκολα κι απλά μπορώ να τα πάρω πίσω και να τους βάλω φωτιά μπροστά στα μάτια σου.

Ξέρεις πόσο ακριβά το πλήρωσα το χαμόγελό μου; Ξέρεις με τι θηρία πάλεψα για να καταφέρω να στέκομαι στα πόδια μου και να μπορώ ακόμη να παλεύω τη ζωή; Ξέρεις πόσες πληγές μου άφησαν οι σκόπελοι που μπόρεσα να ξεπεράσω; Ξέρεις πόσο μάτωσα βγάζοντας μαχαίρια απ’ την πλάτη μου; Ξέρεις πόσα δάκρυα ξόδεψα στους γολγοθάδες που ανέβηκα; Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Τίποτα δεν μου δόθηκε απλόχερα. Για όλα…

[thewomengr]

Το πώς τα κατάφερα, δεν σε αφορά! Αυτός που φεύγει στα δύσκολα, δεν έχει δικαίωμα να μάθει πώς μπόρεσες να σωθείς!

[Γράφει η Αικατερίνη Χριστοδούλου] Έχω εμένα. Τον εαυτό μου ολόκληρο, γεμάτο από όλα όσα έχω ζήσει και τον αγαπώ. Τον «πονώ» με τον δικό μου μοναδικό τρόπο, γιατί βρήκε τον τρόπο και πέρασε μέσα από τη φωτιά. Το πώς; Δεν σε αφορά. ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ! Εκείνος που σε αφήνει στη μέση του ωκεανού και φεύγει, δεν έχει το δικαίωμα να μάθει πώς κατάφερες να σωθείς αργότερα.

Υπάρχουν μέρες που με κοιτάζω στον καθρέφτη και απορώ. Απορώ με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω πλέον τις καταστάσεις. Ίσως να σκλήρυνα, ίσως να έμαθα, ίσως να άλλαξα. Το σίγουρο όμως, είναι πως βαθιά μέσα μου είμαι ακόμη εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος κάποτε «αγαπούσ��».Ο άνθρωπος ο οποίος δέχτηκε τις μεγαλύτερες πληγές χωρίς να ευθύνεται για αυτές. Και ξέρεις κάτι;Μπορεί να άλλαξα, να έγινα…

[thewomengr]

Μην το φοβάσαι το «αντίο», αν αυτό που ζεις δεν σε κάνει να χαμογελάς!

[Γράφει η Αργυρώ Κ.] Μοίρα και πράξη… Η ευτυχία στο χέρι σου, μια προσωπική υπόθεση που συνακολουθεί και συμπορεύεται με τις επιλογές σου. Επιλογές που κάνεις και σε βουλιάζουν στη θλίψη ή σε εκτοξεύουν λίγο πιο πάνω από τα σύννεφα. Επιλογές που διαρκούν από λίγες στιγμές μέχρι πολλά χρόνια. Επιλογές που δίνουν στα χείλη σου κυρτό ή κοίλο σχήμα και κάνουν τα μάτια σου να λάμπουν ή να τρέχουν δάκρυα ασταμάτητα και τελικά... μια απόφαση!

Σε μέρες και νύχτες που φεύγουν, αδιάβλητος νόμος της ζωής οι συνθήκες που αλλάζουν και τα συμβάντα που απλά συμβαίνουν, γιατί έτσι γίνεται από πάντα!Σχέσεις οικογενειακές, επαγγελματικές, προσωπικές και κοινωνικές που κινούνται στο φάσμα του ασπρόμαυρου και σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι… κι εσύ στο κέντρο του κόσμου σου να βιώνεις τους κύκλους των σχέσεων που σχηματίζονται γύρω σου! Κύκλους…

[thewomengr]

Θα με προσέχω εγώ πια... δε χρειάζομαι κανένα να το κάνει!

[Γράφει η Θώμη Μπαλτσαβιά] Δε θέλω να με προσέχει κανείς, γιατί πρέπει να στέκομαι στα δικά μου πόδια. Οφείλω να συνειδητοποιήσω πως είμαι πολύ μεγάλη για να έχω τέτοια ανάγκη, όσο κι αν μια γυναίκα παραμένει πάντα κοριτσάκι. Έχω πάθει τόσα, που μου απαγορεύεται να εναποθέσω "το καλό μου" σε άλλα χέρια.

Μέσα στο ρομαντικό μου μυαλουδάκι, υπήρχε σε όλη μου τη ζωή η σκέψη πως θέλω κάποιος να με προσέχει. Ότι πρέπει κάποιος να με προσέχει γιατί… δεν ξέρω γιατί! Δεν ανέλυσα ποτέ το αν όντως το λαχταρούσα στα πλαίσια μιας αγάπης όπως εγώ την είχα πλάσει ή αν δεν ήμουν σε θέση να προσέχω τον εαυτό μου. Μήτε αν έπρεπε να σκάψω βαθιά ενδότερα να ανακαλύψω την πηγή ενδεχόμενης ανασφάλειας. Ένα ξέρω έστω…

[thewomengr]

Έλα απόψε πάλι, να σου πω πόσο πολύ σε θέλω

[Γράφει η Χρυσάνθη Σ.] Πόσο πολύ θέλω να περνάμε χρόνο μαζί. Πόσο πολύ θέλω να γίνει η αγκαλιά σου το σπίτι μου... #σχέσεις #έρωτας #αγάπη #εμπιστοσύνη #GynaikaEimai

Πόσο πολύ σε θέλω.Πόσο πολύ σε αγαπώ.Πόσο πολύ θέλω να περνάμε χρόνο μαζί.Πόσο πολύ θέλω να γίνει η αγκαλιά σου το σπίτι μου… Να σου χαμογελάω.Να μαλώνουμε.Να τα βρίσκουμε.Να περνάνε οι νύχτες δίπλα στο προσκεφάλι σου.Να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά κι εγώ να κοιμάμαι στα χέρια σου.Στα χέρια σου τα δυνατά. Που όταν με αγγίζουν πεθαίνω. Έλα απόψε πάλι να σου πω πόσο πολύ σε θέλω. Πόσο πολύ σε…

[thewomengr]

Αρνούμαι πια να απαντάω σε αδιάκριτες ερωτήσεις

[Γράφει η Mary R] Αρνούμαι πια να απαντάω σε αδιάκριτες ερωτήσεις. Απαντώ μόνο σε όσα θέλω και σε όσα νιώθω εγώ άνετα. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να με φέρει σε άβολη ή δύσκολη θέση.

Καλή η ευγένεια, πρέπει να έχουμε καλούς τρόπους, καλό και το φαίνεσθαι, αλλά έρχεται η στιγμή που σου γυρίζει το μάτι και πετάς όλα αυτά στα σκουπίδια. Παύεις να είσαι ευγενικός με ανθρώπους που ξεπερνούν τα όριά σου. Όλα τα παραπάνω είναι δίπολα, στον έναν πόλο εσύ στον άλλον ο συνομιλητής σου. Όταν ο απέναντι λοιπόν παρακάμπτει τα όρια που εσύ έχεις θέσει, οφείλεις να τον συνετίσεις.Αρνούμαι…

[thewomengr]

Η ομορφιά μιας "καλημέρας"

[Γράφει η Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη] Είναι ωραίο να στέλνεις και να λαμβάνεις ένα μήνυμα το πρωί. Δείχνει πως είσαι ανάμεσα στις πρώτες σκέψεις κάποιου με το που ξυπνάει, πως σε σκέφτηκε να σου στείλει να έχεις μια όμορφη μέρα. Και αν αυτό σε κάνει να χαμογελάσεις έστω και λίγο, η μέρα ήδη άρχισε θετικά!

Είναι μια τόσο απλή λέξη, που συχνά μας βγαίνει αυτόματα με το που ξυπνάμε το πρωί, με το που αντικρύζουμε τον πρώτο άνθρωπο της ημέρας. ‘Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει κάτω’. Ό,τι και να γίνει, όπως και να είσαι, μια ‘καλημέρα’ θα την πεις, βιασμένα, αβίαστα, προσποιητά, τυπικά, αυτόματα, αυθόρμητα, χαμογελαστά ή κατσουφιασμένα.Μα αυτή η ‘καλημέρα’ μπορεί να φτιάξει και όλη την…

[thewomengr]

Έγινα αδίστακτη

[Γράφει η Χρυσάνθη Σ.] Πίστευα ότι με τα χρόνια θα σε ξεχνούσα. Όμως το αγκάθι δεν βγήκε ολοσχερώς. Ένα μικρό κομμάτι έμεινε. Είναι αυτό που κάνει όλη την ζημιά.

Ούτε τώρα με πλήγωσες.Ούτε αυτή τη φορά με πάτησες.Η πληγή που μου δημιούργησες είναι ακόμη ανοιχτή.Κάθε φορά το μαχαίρι μπαίνει πιο βαθιά.Κάθε φορά το μαχαίρι με καίει το ίδιο.Η πληγή δεν έκλεισε.Η πληγή μεγάλωσε. Πίστευα ότι με τα χρόνια θα σε ξεχνούσα.Όμως το αγκάθι δεν βγήκε ολοσχερώς.Ένα μικρό κομμάτι έμεινε.Είναι αυτό που κάνει όλη την ζημιά.Σ’ αγάπησα πολύ.Σ’ αγάπησα δυνατά.Δεν είμαι…

[thewomengr]

Οι άνθρωποι συνηθίζουν το άσχημο και το μέτριο και από φόβο λένε όχι στο όμορφο και στο έντονο

[Γράφει η Mary R] Ίσως να φοβάμαι πολύ για να νιώσω πια, ίσως έγινα όλα αυτά που φοβόμουν και πλέον δεν υπάρχει επιστροφή, ένα μόνο ξέρω όσο και αν προσπαθώ να το κρύψω, ότι ένιωσα μέσα μου κάτι που ποτέ δεν έχω νιώσει ξανά…

Εκεί που δεν σε περίμενα, την στιγμή που δεν ήθελα τίποτα και κανέναν δίπλα μου, όταν είχα αποφασίσει πως πια προτιμώ την μοναξιά μου, γιατί την διάλεξα, τότε ήρθες. Ξέρω ότι είμαι διπολική και άκρως εκνευριστική, τόσο που και μένα ώρες ώρες μου την δίνει ο εαυτός μου. Δύσκολος άνθρωπος και ‘σύ, αλλά μαζί σου ένιωσα σα να κουμπώνω πάνω σου, σα να είσαι το κομμάτι στο παζλ μου που μου…

[thewomengr]

Το αξίζεις τελικά το... κελεπούρι που ψάχνεις;

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Υπάρχει η κυρία "ο-άντρας-πρέπει-να-βγάζει-πολλά-χρήματα". Και πολλές φορές πίνει τον καφέ της με το χαρτζιλίκι που της έδωσε ο μπαμπάς (στα 30 της). Υπάρχει ο κύριος "η-γυναίκα-πρέπει-να-μην-έχει-πάει-με-πολλούς". Και πολλές φορές είναι αυτός που "ζευγαρώνει" άφιλτρα με ό,τι βρεθεί μπροστά του (τη Σάρα, τη Μάρα και το κακό συναπάντημα ενίοτε).

Θα ξεκαθαρίσω κάτι απ’ την αρχή. Αυτό θα είναι ένα κείμενο με ωμές αλήθειες -τις δικές μου αλήθειες. Δεν θα χαϊδέψω αυτιά, άρα αν δεν αντέχεις ν’ αντιμετωπίσεις γυμνές αλήθειες, καλύτερα να μην προχωρήσεις στην ανάγνωση, μιας και σκοπεύω να μοιραστώ αληθινές σκέψεις, αγανακτισμένες σκέψεις, σκέψεις που μπορεί να πονέσουν, να ενοχλήσουν, μα ειλικρινά έχουν σκοπό μόνο να αφυπνίσουν.Και το θέμα μας:…

[thewomengr]

Όσο και να πονάει, μάθε να προχωράς!

[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.)] Δεν σημαίνει ότι παύει η αγάπη, απλά κάπου ήρθε ένα μικρό κενό και έγινε μεγαλύτερο. Δες την αλήθεια και δώσε και στους δύο σας την ευκαιρία για κάτι καλύτερο! Όσο και να πονάει, μάθε να προχωράς! Με το ζόρι τίποτα δεν έρχεται πίσω και πόσο γρήγορα τρέχει η ζωή...

Πόσες φορές ήρθες αντιμέτωπη με την αλήθεια που φοβόσουν για καιρό; Υποψίες, ένστικτο και κινήσεις που έδειχναν ότι όλα οδεύουν προς το τέλος… Να κρατάς μια σχέση με ψέματα, γιατί η αλήθεια δεν χωράει ψέμα, αυτό ειδικά που κλείνεις τα μάτια.Ναι, δεν σε καλεί γιατί δεν θέλει, όχι γιατί δεν έχει χρόνο!Ναι, δεν κάνετε σεξ με την ίδια συχνότητα γιατί δε του βγαίνει!Ναι, δεν απαντάει άμεσα γιατί…

[thewomengr]

Εβδομαδιαίες προβλέψεις 10-16 Φεβρουαρίου 2025

[Αθηναΐς Πέτρου - Athinais Astrology] Εβδομαδιαίες αστρολογικές προβλέψεις για 10-16 Φεβρουαρίου 2025 #ζώδια #αστρολογικές_προβλέψεις #εβδομαδιαίες_προβλέψεις #Astrology

ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΩΣ ΣΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ (12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΩΡΟΣΚΟΠΟ ΣΑΣ ΚΡΙΟΣ – Εάν γεννηθήκατε στο ζώδιο του Κριού, την εβδομάδα 10 – 16 Φεβρουαρίου 2025, θα υπάρξουν δεσμεύσεις που απαιτούν περισσότερη προσοχή σε κάποιον από τον συγγενικό σας κύκλο. Κάποιος που θα χρειαστεί…

[thewomengr]

Άφησες αλλά χέρια να αγγίξουν αυτό που σαν ό,τι πιο ιερό λάτρευα

[Γράφει η Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.)] Φίλοι δεν θα είμαστε πότε, δεν γίνεται... Φοράς ένα χαμόγελο όταν με βλέπεις, που ούτε εγώ δεν ξέρω τι σημαίνει. Και αμέσως σκέψεις με πλημμυρίζουν, ένας μανδύας μετά κρύβει τα πάντα, χάος και αναμονή...

Γυρνώντας πίσω κάποια βράδια και έχοντας μόνο την διάθεση να δω τα λάθη μου, βλέπω πόσο πολύ έριξα την αυτοεκτίμησή μου σε πράξεις που μόνο ηδονή είχαν. Πάτησα το μεγαλύτερό μου συναίσθημα, για να αρκεστώ στο λίγο, ένα λίγο που έγινε ζωή καθημερινά και με φτηνό υλικό κάλυπτε τα πάντα. Στο σήμερα, με καθαρό μυαλό, ακούγοντάς να μιλάς, η φωνή σου δεν έχει το ίδιο χρώμα και εγώ αφήνω τα λόγια να…

[thewomengr]

Ο χρόνος δεν είναι Πηνελόπη μωρό μου, κανέναν δεν περιμένει!

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Θέλει χρόνο, δεν είπε; Δώσ' του άπλετο! Θέλει χώρο, δεν είπε; Χάρισέ του τον απλόχερα! Δώρισέ του στο ακέραιο αυτά που σου ζήτησε, μα μην ξεχάσεις να διπλοκλειδώσεις την πόρτα πίσω του όταν περάσει το κατώφλι. Και μην ξεχάσεις πως δεν πρέπει να την ξανανοίξεις ποτέ. Όσες φορές κι αν χτυπήσει. Γιατί θα ξαναχτυπήσει...

Θέλει χρόνο, λέει. Να σκεφτεί. Να τα βρει με τον εαυτό του. Να ηρεμήσει και να αναλογιστεί τι πραγματικά χρειάζεται.Θέλει χρόνο, λέει. Θέλει να πάρει απόσταση από σένα και το “μαζί” σας, για να κατανοήσει αν τον καλύπτει αυτό που έχετε.Είναι μπερδεμένος. Θέλει χώρο και ηρεμία…Κι εσύ εκεί, να επιμένεις να τον πείσεις πως είναι λάθος αυτό που σκέφτεται. Εκεί, να παλεύεις με επιχειρήματα, φωνές,…

[thewomengr]

Σε θέλω ως ήλιο... σε αντέχω σαν βροχή!

[Γράφει η Θώμη Μπαλτσαβιά] Κι όχι... δε θέλω καμία ομπρέλα μήτε τίποτα ως προστασία. ��έλω να αντέξω και να απολαύσω και τη βροχή, γιατί έτσι θα εκτιμώ κάθε σου ηλιοφάνεια. Έτσι θα έχει νόημα να με ζεσταίνει ο ήλιος σου κι αρκεί να ξέρω πως υπάρχει για μένα.

Πόσο υπέροχο να γίνεται ένας άνθρωπος ο ήλιος στη ζωή σου από το πουθενά! Να φωτίσει την καθημερινότητα με τον πιο απλό μα όμορφο τρόπο. Με μια ουσιαστική συζήτηση, μια γλυκιά κουβέντα, ένα αστείο ή οτιδήποτε που θα δείχνει ότι σε σκέφτηκε, νοιάστηκε τέλος πάντων ή είχε τη λαχτάρα να έρθει σε επαφή με όποιον τρόπο μαζί σου. Κι όλα αυτά κι ακόμη κι άλλα… τα έκανες εσύ! Ένας άγνωστος μέχρι χτες… κι…

[thewomengr]

Αγάπα τον εαυτό σου με όλα τα «χρώματά» του!

[Γράφει η Αικατερίνη Χριστοδούλου] Ξέρεις κάτι; Το μισούσα, δε μου άρεσε ποτέ το ενδιάμεσο. Ήμουν πάντοτε των άκρων. Ή λευκό ή μαύρο. Ετικέτες, ετικέτες, ετικέτες χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία στα μικρά γράμματα. Μα τελικά αυτό που αντιλαμβάνομαι με τα χρόνια, είναι πως στον κουβά των χρωμάτων σου, γίνονται και λάθη. Όσο και να προσέξεις, όλο και θα πέσει λίγο παραπάνω μαύρο και αμέσως το κάδρο που ζωγράφιζες θα πάρει άλλη μορφή.

Έμαθα να αγαπώ τις συννεφιασμένες ημέρες. Να συμβιβάζομαι με αυτές, όπως ακριβώς και με τη μπόρα που ξεσπά κάθε τόσο και λιγάκι μέσα μου. Γιατί αλλιώς τι είναι η ζωή χωρίς τη βροχή; Μάθαμε να παίρνουμε χαρά και να ζούμε μόνο στη λιακάδα, στο φως. Μα ξεχνάμε ότι φως χωρίς σκοτάδι δεν υπάρχει. Η ζωή δεν έχει μόνο άσπρες και μαύρες χρώσεις, αλλά κι αυτό το ενδιάμεσο, το γκρίζο χρώμα. Ξέρεις κάτι; Το…