1150645

[1150645]

ประสบการณ์ในโรงพยาบาล

สวัดดีครับผมชื่อ กฤษดา นะครับผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเป็นคนที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็น 'หมอ' แต่ด้วยความที่พึ่งจะค้นพบเจอก็ตอน ม.4 เข้าแล้วสายการเรียนก็ไม่ใช่สายที่จะเข้าได้ง่ายๆ แล้วในช่วงปิดเทอมใหญ่ ม.5 ผมได้ทำการขอเข้าฝึกงานที่ "โรงพยาบาลสมุทรสาคร"เป็นโรงเรียนพยาบาลศูนย์หรือก็คือโรงพยาบาลประจำจังหวัดเป็นของรัฐบาล ผมได้เข้าฝึกงานหรือจิตอาสาเป็นระยะเวลา 1 เดือน วันแรกที่ผมเข้าได้ผมตื่นเต้นมากๆ ผมได้เข้าไปอยู่ใน วอร์ดศัลยกรรมกระดูก(Orthopedics) โดยมีเพื่อนต่างโรงเรียนอีก 2 คน ผมเจอเรื่องราวมากมายต่างๆที่โรงพยาบาลเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลได้สอนอะไรหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นวิชาการหรือการใช้ชีวิต ผมมีความสุขมากในการทำงานสายนี้ทำให้ผมยิ่งมั่นใจไปอีกว่าผมนั้นชอบในสายงานนั้นจริงๆ ได้เจอกับคนไข้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นคนไข้ติดเหล้าแล้วขาดเหล้าเลยบ้าไปเลย แต่กระดูกหลังหัก มันแปลกมากๆ หรือจะเป็นความน่าสงสารที่คนเราคนหนึ่งจะได้รับ ลูกทิ้งให้นอนป๋วยอยู่ในบ้านคนเดียวไม่สนใจใยดี คนไข้นอนร้องไห้ทุกวันแต่ก็ไม่เคยมีใครมาใยที่เขาเลย มีเพียงแค่เจ้าหน้าที่เท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนเขาในยามนั้น หรือวาระสุดท้ายของชีวิต คนเราไม่มีความแน่นอนอะไรเลย พี่ๆเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลใจดีมากๆได้ฝึกสิ่ง��่างๆในช่วงเวลาสุดท้ายของการฝึกเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุด แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เศร้าเช่นกัน ด้วยความผูกพันที่ทำงานร่วมกันมา 1 เดือนสำหรับผมมันมีค่ามากเลย บ้างคนบอกว่าการที่ผมมาทำงานที่โรงพยาบาลนั้น มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่สำหรับผมการที่เราลองไปอยู่ในจุดที่เราฝันลองที่จะไปยืน ทำงาน หรือไปเป็นส่วนหนึ่งของมัน ผมว่ามันมีค่ามากในการประกอบการตัดสินใจ เรื่องราวการฝึกของผมถ้าหากจะให้เล่าออกมามันไม่สามารถเล่าออกมาได้หมดเลย ต้องลองไปยืนในจุดๆนั้นแล้วคุณจะเข้าใจเองในสิ่งที่ผมจะสื่อ สิ่งที่ได้จากการฝึกมีทั้ง มิตรภาพ ความรู้ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ'ประสบการณ์'มันมีค่ามากๆผมเลยอยากจะให้ทุกคนนั้นไม่ละทิ้งความฝันพยายามให้ที่สุดก่อน ไม่ว่าใครจะพูดอะไรอย่าเก็บเอาไปคิดมากความฝันของเราอย่าให้ใครมาดูถูกผมช่วยเป็นกำลังอีกคน ขอขอบคุณที่อ่านจนจบครับ