1a-leesdossier-charlotte - Tumblr blog

[1a-leesdossier-charlotte]

Magere liefde

Beschouwing van de Bildungsroman ‘IJstijd’

 (vraag 7.) Beschrijf drie fasen aan de hand van de ontwikkeling van die de protagonist van jouw roman heeft meegemaakt.

In het boek ‘IJstijd’ wordt het leven van James Dillard beschreven aan de hand van drie periodes uit zijn leven. Deze bildungsroman is geschreven door Maartje Wortel en speelt zich voornamelijk af in Amsterdam.   De tijden in het verhaal wisselen elkaar onregelmatig af. James is in het boek zelf al volwassen, maar kijkt veel terug op de periodes toen hij een kind en jong volwassene was.

James heeft een niet al te fraaie jeugd gehad. Zijn ouders hadden nauwelijks tijd voor hem, dus bracht hij veel tijd door met de oppas. Als kind heeft hij zich dus niet goed kunnen hechten aan iemand. Daarbij wil zijn vader dat hij snel leert om volwassen te zijn en zijn eigen zaken in orde stelt, aangezien hij zelf ook op die manier door zijn eigen vader opgevoed is. De relatie met zijn moeder is treurig, aangezien ze altijd aan het werk is als druk zakenvrouw. Zijn vader vertrekt naar Bosnië om daar diensten te draaien in de oorlog  als James nog maar 8 jaar is. Het enige contact wat ze dan nog hebben is over de telefoon:

Mijn vader zegt dat school overschat wordt, dat je het echte leven moet leren door het echte leven te leven. ‘Je komt er nog wel achter, het is zoiets als een geheim dat beter bewaard had kunnen blijven. Hier in Bosnië zijn jongetjes…’ en dan stopt hij zijn verhaal. Hij moet ophangen, net als mijn moeder. Ik bedoel: mijn vader er moeder praten met me door de telefoon, maar ze moeten altijd ophangen. Ik heb mezelf afgeleerd om na het ophangen naar de hoorn te luisteren waar ze gebleven zijn, voor een kort moment lijken ze heel dichtbij, maar alles wat er overblijft van hun stemmen is ruis, en daarna niets.

Wanneer James jong volwassen is weet hij niet goed meer wat hij moet. Hij gaat op zoek naar zijn innerlijke ik en sluit zich daarom aan bij een praatgroep, waarin hij zich totaal niet thuis voelt. Al na één keer stopt hij daarmee. Dan ontmoet hij de liefde van zijn leven, Marie. Nog nooit eerder heeft James zich kwetsbaar en onzeker in de nabijheid van iemand anders gevoelt. Zijn kijk op de wereld is totaal omgeslagen. Nu draait alles om Marie en hij heeft letterlijk alles voor haar over. Om de vooroordelen van mensen te ontvluchten stelt Marie voor om op een Zweeds eiland te gaan wonen. Dat is altijd al haar droom geweest, een eigen eiland bezitten waar je je voor niemand hoeft te bewijzen. Echter als ze merkt dat James wel haar droom kan leven en zij zelf niet laat ze hem zonder pardon achter op het eiland. James valt in een gat en is weer terug bij af.

Haar mond is open, ik hoop niet dat ze droomt, want ik maak haar wakker. ‘Baby, baby!’ zeg ik, terwijl ik haar met één hand heen en weer wieg. ‘Huh?’ zegt Marie. Ze rekt zich uit, wrijft in haar ogen. ‘Ik denk dat ik het nu snap.’ Jou. Van het eiland. Ze kijkt me slaperig en vragend aan. ‘Dit alles hier. Jij en ik en dat het goed is zoals het is. We hebben niets anders nodig. Er hoeft geen bewijs te zijn. Je hebt gelijk. Ik snap je droom. En weet je wat? Het is ook mijn droom. Het is ook mijn droom geworden.’ ‘O,’ dat, zegt Marie. Ze klinkt verdomde onverschillig. Niet bepaald als een mens van wie zojuist de droom is uitgekomen. (…)

Ze is jaloers op mij, als persoon. Omdat ik er wél toe instaat ben: haar droom te leven.

Het leven van James bestaat uit vijfsterren hotels waar hij woont, kaasplanken, goede wijnen en de hele dag bediend worden. Hij doet niks meer dan televisie kijken en boeken lezen, totdat hij door ene Monica wordt gebeld. Zij wil dat James een boek gaat schrijven. Na lang wikken en wegen neemt hij de baan aan. Dit ziet hij echt als een keerpunt in zijn leven, de stap naar volwassenheid. Hij bevestigt dit met een telefoongesprek met zijn moeder:

‘Ik ben nu volwassen.’ Zeg ik. ‘Je moet stoppen mij geld te geven, mama.’ ‘Wat heeft dat met vissen te maken?’ Vraagt ze. ‘Niets,’ zeg ik. Ik pak het gesprek weer op. ‘Ik wilde je zeggen dat je me geen geld meer moet geven.’ ‘Oké, dat is goed, maar ik moet nu ophangen. Ik heb straks een vergadering.’  

 (vraag 11.) Wat is de letterlijke betekenis van ‘adolescere’ in het Latijn? En waarom pas de beschrijving ‘adolescentenroman’ wel/niet bij het door jou gelezen boek?

Het woord ‘adolescere’ betekent in het Latijn ‘groeien.’ In het thema van bildungsromans zou dit inhouden dat de protagonist van de roman verandering mee maakt, meestal op emotioneel gebied. Dit past niet bij het boek dat ik gelezen heb, omdat James eigenlijk een kind blijft. De volwassen James is niets anders dan de kleine James. Nog steeds is hij totaal afhankelijk van zijn ouders, hij zorgt niet voor zichzelf en staat niet open voor nieuwe dingen. Hij mag dan wel fysiek zijn veranderd en daardoor lijken op een volwassen man, maar van binnen is hij hetzelfde kind als die van vroeger gebleven.

 (vraag 1 Maak een overzicht waarin je overeenkomsten/ verschillen van beiden literaire genres naast elkaar zet. Gebruik daarbij de volgende indeling: belangrijke kenmerken, publiek, onderwerp, stijl.

 Overeenkomsten en verschillen

Belangrijke kenmerken:

In zowel de bildungs- als de  initiatieroman gaat het om iemand die van kind naar volwassenheid gaat.

Een initiatieroman heeft een  inwijdingsritueel om bij de ‘volwassen wereld’ te horen. Bij een  bildungsroman ligt de nadruk vooral op de emotionele en intellectuele groei  van de hoofdpersoon.

Publiek:

Beide zijn het literaire werken  bedoelt voor voornamelijk de jeugd, met name adolescenten.

Verschillen zijn niet van toepassing.

Ontwerp:

In de romans gaat het vaak om: het  vertrek, het verblijf in het onbekende en uiteindelijk weer de terugkeer naar  het vertrouwde.De

De tijdsbestek van de  bildungsroman is veel groter dan die van de initiatieroman. De bildungsroman  is meestal opgebouwd uit meerdere periodes van het leven van de protagonist.  Vaak zijn dat er drie: jeugd, adolescentie, volwassenheid. In de  initiatieroman is de tijdsduur veel korter.

Stijl:

In allebei de literaire werken  wordt een overstap gemaakt van de ene naar de andere levensfase.

De sfeer in een bildungsroman is  vaak wat harmonieuzer. Een initiatieroman is heftiger geschreven. De  hoofdpersoon loopt tegen grote problemen aan die te maken hebben met de stap  naar volwassenheid. De overstap gaat ook meer schoksgewijs.

[1a-leesdossier-charlotte]

‘Biologie, je kan er honderd kanten mee op!’

Interview met Luc van Tienen, biologie docent aan het St. Ignatius Gymnasium.

Charlotte: Ik wil N & T en N & G kiezen want ik wil graag biologie gaan studeren als ik het gymnasium heb afgerond. Mijn voorgeschiedenis en een aantal ontwikkelingen hebben mij tot de keuze voor de studie biologie gebracht: al van jongs af aan ben ik een bloemetjes en bijtjes biologe in spé, ik ben opgegroeid en woon aan de weilanden in Waterland, ik houd ervan om in de natuur bezig te zijn, ik heb een grote voorliefde voor paarden, dat is mijn passie, graag wil ik in de toekomst met paarden werken als het kan.

“Als jij nu al zo zeker bent qua profielkeuze dan is jouw pad nu al positief te noemen. Daarna moet je gericht een keus maken binnen de studie biologie en deze richting verder uit stippelen.” Verder kent hij op het Ignatius gymnasium meer leerlingen die geïnteresseerd zijn in de medische kant van biologie.“Als jij de juiste richting in slaat en goed kiest is er veel werk te vinden voor jou als biologe. Wereldwijd is er veel aandacht voor natuur en milieu.” Hij eindigt met de opmerking dat hij het niet vaak hoort dat mensen kiezen om bioloog te worden en vindt dat leuk.

Als u het opnieuw mocht doen? Had u dan weer voor het vak van leraar biologie gekozen? “Bioloog zijn is nog steeds het leukste wat er is. Over het onderwijs ben ik ook super enthousiast. Ik vind het prettig om over natuurlijke zaken te vertellen. Als het onderzoek waaraan ik meewerkte wat voorvarender had gelopen, was ik blijven hangen in onderzoek. Ik ben ook onderzoeker geweest met zeeschildpadden zoals je weet. Ik wilde echter niet in Suriname blijven. Het was te zwaar dat nachtwerk. Ik heb toen bewust voor het onderwijs gekozen. Nu vind ik het leuk om met jongeren tussen de elf en achttien jaar te werken, die je mag plooien en loslaten.”   Aan welke universiteit heeft u gestudeerd? Hoe verliep uw studiepad? “Ik heb aan de Universiteit van Amsterdam gestudeerd. Met mijn diploma trok ik naar de stad. Ik kom uit een dorpje en was het leven daar zat. Ik wilde als het ware opnieuw beginnen en heb een fanatieke studententijd gehad en veel gefeest. Op de universiteit wist ik al snel dat ik de studie biologie goed gekozen had.”  

Waarom koos u om naar de tropen te gaan tijdens uw stage biologie? “De tropen vond ik interessant en ik ben een actieve reiziger.Tijdens mijn studie ontdekte ik dat ik via deze studie stage kon lopen in de tropen en in de middle of nowhere in het oerwoud kon gaan wonen en werken voor een half jaar. Ik heb mij daar op gefocused en ben dat ook gelijk gaan doen toen de kans zich voordeed.”

Is er onderscheid te maken tussen de biologen? Welke specialismes? “Er zijn veel richtingen binnen de studie biologie of studies die zijn gelinkt aan de studie biologie. Een onderscheid is de medische/fysiologische kant van biologie. Biologie zit ook verweven in de neurobiologie en psychobiologie. Kortweg de biologie die mensen behandelt of helpt. De andere kant van biologie is de milieukant, de bloemetjes- en bijtjes biologie, de geitenwollensokkenbiologie. Deze laatstgenoemde bioloog gaat echt meer de ecologie- en evolutiekant op. Biologie speelt een rol binnen het milieu of binnen de klimaatpolitiek. Biologisch gelinkt zijn ook onderzoeken naar olifanten en neushoorns die afgeschoten worden. Onderzoek naar oerwouden die gekapt worden. Wat dacht je van de medicinale  werking van oerwoudplanten? De overpopulatie van de wereld en hoe we de wereld anders moeten inrichten. Deze ontwikkelingen kunnen niet zonder biologen uitgevoerd worden.” Wat is/was uw specialisme? “Ik ben echt een bioloog die ervan houdt om in de natuur te lopen, ervan te genieten en die van de bloemetjes en bijtjes houdt. Wat ik zie in de natuur probeer ik te interpreteren. Sinds ik les geef interesseert mij de medicinale kant van de biologie mij steeds meer.”

Heeft de studie biologie u gebracht waar u op hoopte?   “Ik wist niet wat ik wilde. Op de middelbare school was ik een feestneus en ik was niet zo’n fanatieke  bioloog zoals jij. Het leek mij leuk. Tijdens de middelbare school was ik niet echt voorbereid op wat mij te wachten stond. Ik geniet van het moment en ga daarmee verder. Ik wist niet wat ik moest verwachten. Ik ben heel blij dat ik voor de studie biologie gekozen heb. Zo is het in ieder geval wel gelopen.”

U bent nu docent biologie maar bent u ook bioloog in “het veld” geweest?    “Schildpaddenwerk betekent elke nacht  uren op het strand doorbrengen, bloedmonsters nemen, eieren verplaatsen, tellingen doen, dode schildpadden vinden en uitzoeken aan welke ziekte ze zijn doodgegaan. Ik heb in Nederland naar reptielen onderzoek gedaan op de Veluwe, in Hazekamp en Amsterdam, maar ook in Midden-Amerika. In die zin was ik heel erg een veldbioloog en nog trouwens. Het schildpaddenverhaal was een baan die ik heb gehad. Wel heb ik voor mijn studie in het oerwoud gewoond, het was een hele bijzondere ervaring om daar te wonen en werken. Tussen de apen te leven en onderzoeken te verrichten. Hier heb ik met Indianen samengewerkt. Als bioloog geniet ik van dat soort dingen. Het was een soort droom.” Mijn passie is paarden in de breedste zin van het woord. Hoe zou ik een verbinding kunnen maken tussen biologie en paarden? “Dat kan op honderd manieren. Jouw beginsituatie op de universiteit is gelijk het hoogst haalbare doordat je het Gymnasium hebt gevolgd met het juiste vakkenpakket. Je kunt diergeneeskunde gaan studeren met als specialisatie grote zoogdieren. Je kunt arts worden binnen de paardensport. Veearts kun je worden. Onbekender is de paardenpsychiater of paardenfluisteraar. Het reageren op paarden en daardoor sturen. De link tussen de medische kant en het gedrag van een dier is een hele specialistische zaak. Gedragsonderzoek en kennis van het paard zijn dan heel belangrijk. Het Prezawskipaard is jaren geleden uitgezet. Moeilijker is het onderzoek naar wilde paarden op wereldwijde schaal.”

Wilt u zelf nog iets zeggen, vragen of opmerken? “Ik hoor niet vaak dat mensen ervoor kiezen om biologe te worden. Top als je de ecologiekant op zou gaan. Ik raad je aan de nieuwe natuurserie “Planet Earth 2”, van David Attenborough te kopen. Er wordt nu al beweerd dat het de mooiste documentaire van 2016 is. Als je over tien jaar afgestudeerd bent kom ik je vragen om een keer hier te komen vertellen wat de studie Biologie jou gebracht heeft.”

[1a-leesdossier-charlotte]

Dobbelsteen van het leven

“Het was iets met de wereld, niet met hem, de krekels snerpten, hijgend liep hij het huis weer in, het rood van de tegels. Boven de open haard zijn oude spiegel, die met de putti; de zwarte ogen van de dobbelsteen. Hij wist dat hij zich moest beheersen, niet hyperventileren, opdat het niet boven zijn hoofd zou groeien.” ‘De Aanslag’ is een indrukwekkend boek en de gelijknamige film is een zeer goed geslaagd. Het is een roman geschreven door Harry Mulisch en de eerste druk is gepubliceerd in 1982. Harry Mulisch is geboren op 29 juli 1927 in de stad Haarlem. Hij is de zoon van een Duits-Joodse moeder en een Oostenrijks-Hongaarse vader, die collaboreerde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Mulisch heeft veel boeken over de oorlog geschreven, omdat hij de Tweede Wereldoorlog ook zelf heeft meegemaakt. Hij is één van de belangrijkste naoorlogse schrijvers van Nederland en heeft vele literaire prijzen gewonnen. Het boek was zo’n succes dat het in 1986 is verfilm door Fonds Rademakers, die erg goed geslaagd is in zijn verfilming van ‘De Aanslag.’ Ook de verfilming van het boek had vele goede reacties. Veel mensen vinden de verfilming van ‘De Aanslag’ één van de beste die er ooit is gemaakt. Het verhaal is verdeeld in vijf periodes en geeft je een inkijk in de wereld van gewone mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het begint in de Hongerwinter in het laatste jaar van de oorlog. De familie Steenwijk is een spelletje Mens-erger-je-niet aan het spelen. Ze horen schoten. Anton die juist de dobbelsteen wil gooien verstart. Het dode lichaam van een NSB’er wordt door de buren voor het huis van Anton, zijn broer en ouders neergelegd. Het leven van Anton staat vanaf nu op zijn kop. Ze krijgen een inval door de Duitsers. Zijn broer Peter en ouders worden als represaille maatregel vermoord door de Duitsers. Zijn leven is vanaf nu compleet veranderd. Anton komt er beetje bij beetje achter wat er zich had afgespeeld op de dag van de aanslag. Die gebeurtenis is van grote invloed op de rest van zijn leven. Wie is er nou eigenlijk slachtoffer en wie is dader in tijden van oorlog? Wie is de schuldige of wie heeft er schuld? De oorlog achtervolgt hem op zijn verdere weg door leven tot in zijn late volwassenheid. Het verhaal speelt zich af tussen januari 1945 en november 1981. Het hele  verhaal duurt 36 jaar en 11 maanden.

Ik vind ‘De Aanslag’ een boeiend boek en film, omdat ik de ontwikkeling van het personage Anton erg intrigerend vind en door het gebruik van motieven het boek veel samenhang heeft.

De ontwikkeling van Anton Steenwijk is zeer intrigerend. Zowel in het boek als in de film wordt Anton over bijna 37 jaar gevolgd. Die tijd wordt in vijf episodes verdeeld. In het begin is Anton nog erg jong en maakt een verschrikkelijke gebeurtenis mee. Later komt hij voor het eerst sinds de oorlog voorbij is weer in Haarlem en worden oude herinneringen weer naar boven gehaald. Als student bemoeit hij zich eigenlijk nauwelijks met de politiek en hij probeert een eigen leven op te bouwen. De oorlog blijft echter op allerlei verschillende manieren terugkeren in zijn leven. Als Anton al volwassen is krijgt ernstige last van migraine en paniekaanvallen. Hoe erg hij het ook probeert, de oorlog zou hij nooit meer uit z’n hoofd zou krijgen. “Het vooruitzicht, dat hij zich straks tussen al die mensen moest voegen, maakte zijn kiespijn nog erger. Wat kon er allemaal gebeuren als er paniek uitbrak, als provocateurs hun werk gingen doen, momenteel was alles mogelijk in Amsterdam!” Het boek beschrijft dus een goed voorbeeld van een oorlogsslachtoffer. De aanslag heeft verstrekkende gevolgen. Anton veranderd van een eerst totaal onschuldige jongen tot een man die voor de rest van zijn leven met de gevolgen van de oorlog moet leren omgaan.

Het boek heeft veel samenhang door het gebruik van motieven. Er zijn veel gebeurtenissen, personen of objecten die in het begin van het boek voorkomen en veel gevolgen hebben voor de toekomst van Anton. Zoals Saskia, de vrouw waar hij verliefd op wordt. “Het was niet waar, dat hij geen voorstelling had gehad van de jonge vrouw die Truus bleek te heten!  Zo was van meet af aan zijn voorstelling geweest, zo en niet anders: Saskia! Dat was wat hij met de eerste oogopslag in haar had herkend, die middag bij de Stone of Scone.” In dit citaat wordt er gesproken over Truus, de vrouw die Anton net na de aanslag ontmoet in een cel. Hij had de vrouw haar gezicht maar heel kort kunnen zien. Pas veel later komt hij erachter dat zijn keuze voor Saskia op dit vage beeld was gebaseerd. In de film wordt de scène dat Anton Saskia tegenkomt erg goed ondersteund door flashbacks toen hij in de cel zat met Truus. Dit is maar één voorbeeld van de vele motieven die in het boek te vinden zijn. Je ziet dus dat veel gebeurtenissen in het begin veel invloed hebben op de rest van het verhaal en dat creëert veel samenhang in het boek.

Kortom vind ik vind het boek ‘De Aanslag’ dus erg boeiend en de verfilming zeer goed geslaagd. Anton wordt over een groot deel van zijn leven gevolgd, waardoor je goed de veranderingen van zijn persoonlijkheid kan opmerken. Het boek heeft ook veel samenhang door het gebruik van veel motieven. De filmmaker heeft het boek bijna  letterlijk verfilmd, zeer nauwkeurig, zelfs de muziekkeuze is hetzelfde als in het boek. Harry Mulisch schrijft namelijk ook over liedjes die hier en daar klinken en ook die zitten in de film. Op de jukebox klinkt de Beatles: “It’s been a hard day’s night.” De filmmaker heeft dus tot in de details het boek goed gevolgd. De verfilming vind ik dus zeer goed geslaagd. Fonds Rademakers heeft niks overgeslagen. Wat mij betreft heeft daarom de film mijn voorkeur. Beelden zijn veel indringender dan woorden. Emoties kunnen zoveel intenser worden overgebracht  in beeld. Er moet dan wel zoals in deze film goed geacteerd worden. Eén beeld zegt immers meer dan duizend woorden.

Charlotte Bakker 3A 06-04-2017

[1a-leesdossier-charlotte]

Het familiegeheim

 ‘Hoe is het met hem?’ hoorde ze Werner vragen. Ik heb hem vermoord. ‘Helen?’ Werner voegde zich bij haar, liet zich op zijn knieën zakken. Ze schudde haar hoofd. ‘Hoe is het met hem?’ herhaalde hij. ‘Hij is dood.’ ‘Weet je dat zeker?’ ‘Hij is gestikt.’ Ze trok de sweater omhoog. Met een korte blik op zijn buik en borst wist ze genoeg. ‘Ik heb zijn longen geraakt.’ Ik heb het boek “Lieve Mama” gelezen. Het boek is geschreven door de voortreffelijke schrijfster Esther Verhoef. Ze is geboren in 1968 in ’s-Herthogenbosch. Met de bloedstollende thriller “Lieve Mama” heeft ze de Gouden Strop van 2016 gewonnen. Meerdere keren heeft zij bestsellers in het genre van psychologische thrillers geschreven. Haar boeken worden vaak genomineerd voor publieksprijzen zoals: de Zilveren Vingerafdruk, de Gouden Strop en de Diamanten Kogel. Ze zijn meerdere malen bekroond met diverse publieksprijzen. Er zijn al meer dan 2 miljoen exemplaren van haar thrillers en romans verkocht in het binnen- en buitenland. Samen met haar echtgenoot, Berry Verhoef, schrijft ze veel actie thrillers onder de pseudoniem “Escober.”   De thriller “Lieve Mama” is een voortreffelijk boek om de volgende drie redenen. In het verhaal wordt er gebruik gemaakt van twee perspectieven, waardoor er veel spanning ontstaat bij de lezer. Ook is er gespeeld met de chronologie, waardoor je vanaf de eerste bladzijde van het boek al heel nieuwsgierig wordt gemaakt.  Het alles twistende plot houdt het boek tot en met het einde zeer spannend.

De twee perspectieven creëren veel spanning bij de lezer. De hoofdstukken wisselen bijna het hele boek om de beurt van perspectief. Door het gebruik van twee perspectieven is er namelijk sprake van dramatische ironie. De lezer weet meer dan de personages in het boek, wat een spanningseffect veroorzaakt. De twee personages waarover wordt geschreven, Helen en Ralf hebben een totaal ander leven. Helen is een drukke huisvrouw met een gruwelijk geheim en Ralf is een jongen met weinig geld, die verwikkelt zit in het duistere circuit. Toch hangen de personages van Helen en Ralf nauw samen door een bepaalde gebeurtenis. Ze bevinden zich steeds in dezelfde tijd, maar meestal wel op een andere plek. Later in het boek komen Helen en Ralf elkaar tegen: ‘Mam, ik wil je even voorstellen aan een paar vrienden.’ Helen schoof het kussen opzij en kwam overeind (…). ‘En dit is Ralf,’ ging Sara verder. ‘Ralf,’ herhaalde ze. De jongen met een petje gaaf haar een hand, die prettig stevig aanvoelde.

Op de eerste pagina van het boek is er een gedeelte van een brief, die Helen aan haar overleden moeder schrijft. ‘Lieve mama, elke ochtend als ik wakker word, geniet ik van de geur van lakens, van de najaarszon die door het dakraam schijnt en van de geruststellende vogelgeluiden die van buiten komen. Ik hoor gestommel op de gang en in de badkamer, het gekibbel van de kinderen die zich klaarmaken voor school. Ik rek me uit, voel me goed, en dan ineens overvalt me weer die zwaarte, die mijn zorgeloosheid met kracht neerslaat. Een stemmetje in mijn hoofd, dat me toefluistert: ‘Jij mag niet genieten, want je hebt iets verschrikkelijks gedaan.’ Als je net begint met het lezen heb je nog geen idee wat er gaat gebeuren. Door het lezen van deze brief, die eigenlijk pas drie weken later geschreven wordt, wordt je wel heel nieuwsgierig over wat er verder in het boek gaat gebeuren.

Aan het einde van het boek komt de alles twistende waarheid naar boven, die het hele verhaal op z’n kop zet. Helen is dan in groot gevaar en het is dan nog maar de vraag of ze nog ongedeerd uit de situatie kan ontsnappen. ‘We gaan iets spannends doen.’ Werner moest schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. Helen herinnerde zich wat hij gisteravond tegen haar had gezegd: dat ze iets gingen doen wat niet mocht. Ze nam het desolate landschap in zich op. Ze waren hier alleen – zelfs de schapen kwamen niet zo ver  – maar Werner leek niet op seks aan te sturen. Integendeel. Hij keek haar gespannen aan. Zijn kaken strak, zijn ogen samengeknepen. Hij tikte met de stok op de grond. ‘Wat dan?’ vroeg ze. Hij weest met zijn kin naar de afgrond. ‘We gaan op de rand liggen.’ In dit citaat zijn Helen en haar echtgenoot Werner een weekendje weg. De lezer weet al wat Werner van plan is, maar Helen heeft hier nog geen idee van. Ondertussen zijn Ralf en de dochter van Helen, Sara, onderweg. Je hoopt dat ze nog op tijd komen, voor het te laat is. Dit houdt het boek tot en met het einde bloedstollend spannend.

De thriller “Lieve Mama” is een voortreffelijk boek. De twee perspectieven zorgen voor dramatische ironie bij de lezer en is daardoor erg spannend. De chronologie is iets veranderd in het boek, waardoor je vanaf het begin al ontzettend nieuwsgierig wordt gemaakt. Tenslotte is er nog het alles twistende plot, wat je in grote spanning houdt tot en met de laatste pagina’s van het boek.

[1a-leesdossier-charlotte]

Niet iedereen kan ouder zijn van een kind ~ Het wetsvoorstel, over verplichte anticonceptie bij incapabele ouders, moet worden aangenomen

In januari 2016 kwam de dood van de 20-jarige Daniëlla van Bergen opnieuw in de publiciteit. Nader onderzoek wees uit dat hulpverleningsinstanties hadden gefaald. Daniëlla werd seksueel misbruikt door haar stiefvader, die haar uiteindelijk in juli 2013 met een honkbalknuppel doodsloeg. De verstandelijk gehandicapte moeder keek toe en was niet in staat het drama te voorkomen. Het gezin werd begeleid door maar liefst tien instanties, waaronder jeugdzorg. Dit is slechts één van de vele situaties waar verplichte anticonceptie mogelijk moet kunnen zijn. Verplichte anticonceptie bij incapabele ouders betekent dat er wordt voorkomen dat ongeschikte ouders kinderen kunnen krijgen. Dit kan bijvoorbeeld door de prikpil toe te dienen aan vrouwen die ongeschikt zijn als moeder. Jaarlijks worden er in Nederland 120 duizend kinderen mishandeld, blijkt uit cijfers van de Volksgezondheid. Mishandeling van kinderen komt vaker voor bij ouders die niet geschikt zijn om voor een kind te zorgen. Dit kan komen door bijvoorbeeld een drugsverslaving, een verstandelijke beperking of psychische problemen. Het wetsvoorstel van verplichte anticonceptie houdt in dat een Nederlandse rechter het grondrecht van vrije voortplanting, in individuele gevallen, moet kunnen beperken. Het spreekt voor zich dat de rechter alleen tot verplichte anticonceptie over zal gaan als er al talloze pogingen zijn ondernomen om de betrokkene tot vrijwillige anticonceptie te bewegen. De bestaande maatregelen kunnen genomen worden op basis van de leefsituatie van een reeds geboren kind; zoals onder toezichtstelling of ontheffing van het ouderschap. Terwijl men ook kan voorkomen dat pedagogisch incapabele mensen een kind krijgen door de gevaren te voorzien en hier pro actief op in te spelen. Ik dat het nodig dat dit wetsvoorstel aangenomen wordt, omdat niet alleen de ontwikkeling van het kind op het spel staat, maar het beïnvloedt een kind ook zeer op psychisch en emotioneel niveau. Het begeleiden van incapabele ouders en hun kinderen vraagt bovendien ook veel economische steun. De genoemde aspecten ga ik in de kern behandelen.

Incapabele ouders die een kind opvoeden veroorzaken veel gevaren op de cognitieve ontwikkelingen van het kind. Ieder kind moet goed kunnen opgroeien en zich kunnen ontwikkelen. Met incapabele ouders is een kind hiertoe niet instaat. Het kind loopt een achterstand op in de ontwikkeling in vergelijking tot andere kinderen van dezelfde leeftijd, omdat de ouders hun kind niet alles kunnen leren. Dit is vaak het geval met ouders die zwakbegaafd zijn door hun verstandelijke beperking. Zo kan het voorkomen dat de ouders analfabeet zijn en niet eens in staat zijn om aan hun kind een boek voor te lezen. Lezen is van groot belang voor de ontwikkeling van kinderen. Dat zorgt er volgens wetenschappelijk onderzoek voor dat een kind makkelijker vaardigheden niet alleen op taalgebied ontwikkelt, maar ook op sociaal-emotioneel gebied. Tevens stimuleert het de verbeeldingskracht van kinderen en zo krijgen ze ook meer inlevingsvermogen. Ouders moeten een rolmodel zijn voor hun kind, want kinderen kopiëren het gedrag van hun ouders. Als de ouders dus nooit lezen of voorlezen, zal het kind niet snel geneigd zijn om een boek te pakken.

Ook op psychisch niveau heeft de opvoeding van incapabele ouders veel impact. De ouders kunnen het kind als het opgroeit op heel veel gebieden niet meer goed begeleiden. In veel van dit soort gevallen hebben de ouders een verstandelijke beperking, zijn ze verslaafd of hebben ze psychiatrische problemen. Bijvoorbeeld wanneer het kind om hulp vraagt bij zijn ouders, kunnen de ouders niet helpen met het probleem, omdat ze het probleem niet kunnen bevatten. Het kind kan dus nooit op volledige steun van de ouders rekenen en kan daardoor nergens heen met de problemen. Psychische gevolgen hiervan kunnen zijn dat het kind depressief wordt en dat de ouders dit niet opmerken, vanwege hun beperking. Als dit soort zaken niet op tijd worden gezien door de ouders, kan het op den duur leiden tot nog veel ergere gevolgen, zoals het kind dat waangedachten krijgt en zich ontneemt van zijn eigen leven. Bij kinderen met incapabele ouders is de kans dat dit gebeurt groter dan bij capabele ouders.

Tenslotte vergen incapabele ouders veel economische steun. De ouders moeten immers altijd begeleid worden door verschillende instanties met de opvoeding van een kind. Dit kost heel veel geld, terwijl dit ook voorkomen kan worden door verplichte anticonceptie. Zoals met baby Hendrikus, die één dag na de geboorte bij zijn zwakbegaafde ouders weg moest. Hulpverleners trokken vroeg aan de bel en vonden de situatie onveilig. Later mocht Hendrikus, enig kind, onder streng toezicht van camera's in huis, terug naar zijn ouders. Deze ouders accepteerden hulp en begrepen dat die noodzakelijk was. Maar rechters en hulpverleners zien ook heftigere zaken. Vrouwen die soms wel negen of tien kinderen krijgen en bij elke uithuisplaatsing zeggen door te gaan tot ze hun kindje bij zich mogen houden. In minder extreme gevallen wordt ook wel besloten tot toezicht door een gezinsvoogd. Helaas gaat het desondanks nogal eens mis. De hulp die nodig is voor de opvoeding van een kind door incapabele ouders kost veel geld en dit is in principe niet nodig.

Er zijn natuurlijk ook tegenstanders. Ze zouden zeggen dat er meer begeleiding moet komen voor incapabele ouders en hun kinderen, maar de ouders van Daniëlla werden ook al door tien verschillende hulpinstanties begeleid. Toch was dit niet genoeg om de tragische dood van het kind te voorkomen. De oplossing om meer begeleiding te bieden aan ongeschikte ouders in plaats van verplichte anticonceptie is dus ongeschikt, want zelfs dan zijn er nog genoeg voorbeelden te geven waarbij het mis is gegaan.

Het wetsvoorstel van verplichte anticonceptie bij incapabele ouders moet dus worden aangenomen, omdat ongeschikte ouders een slechte invloed hebben op de cognitieve ontwikkelingen van het kind. Hierdoor bouwt het kind een cognitieve achterstand op in vergelijking tot andere kinderen van een gelijke leeftijd. Tevens worden kinderen beschadigt door een onstabiele leefsituatie met incapabele ouders. Er is veel psychisch leed bij deze kinderen want de ouders zullen het kind nooit helemaal kunnen steunen. Bovendien kost de begeleiding ontzettend veel geld. Zelfs wanneer de ouders begeleiding hebben met het opvoeden van hun kind, zijn er genoeg voorbeelden uit de praktijk te geven dat het ook dan nog mis kan gaan. Ik vind het echt niet kunnen dat deze wet nog steeds niet is aangenomen. De argumenten voor zijn namelijk veel sterker dan de argumenten tegen deze wet.

  http://www.volkskrant.nl/magazine/gedwongen-anticonceptie-voor-falende-ouders~a3944208/

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/02/03/sommige-vrouwen-mogen-geen-moeder-worden-6501492-a1544445

                                                                      https://mustreads.nl/10-redenen-waarom-voorlezen-belangrijk-is-voor-je-kind/

[1a-leesdossier-charlotte]

Logboek van Francisco Pizarro

17 maart 1487

Hola, ik zal mezelf even voorstellen. Mijn naam is Francisco Pizarro.

Ik ben geboren op 16 maart 1475 in het kleine dorpje Trujillo in Spanje. Ik ben de oudste zoon van Gonzalo Pizarro en heb nog 4 broers en 2 zussen. Ik woon bij mijn moeder en ben daar zwijnenhoeder. Mijn vader is een soldaat en ik wil in mijn vaders voetsporen treden. Ik werk bijna de hele dag voor mijn moeder, want ik ga niet naar school. Laatst ontsnapte er een zwijn. Het zwijn heet Tulio en hij is het liefste zwijn van de hele kudde. Ik was dan ook erg blij toen we hem eindelijk weer gevonden hadden. Tulio is grijs en heel groot. Ik was gister jarig en ik heb van mijn ouders een logboek gekregen. Dat is heel mieters, want ik voel me nu een echte ontdekkingsreiziger, want die hebben evenzeer allemaal een logboek. Ik ga op zondag gaarne naar de kerk. Daar moet ik dan bidden. Dat is best wel saai, maar de rest van de kerkdienst is wel leuk.

2 augustus 1490

Ik ben nu eindelijk een soldaat! Daardoor heb ik ook al lange tijd niet geschreven, want als soldaat ben je erg druk. Ik ben super trots dat ik hetzelfde werk doe als mijn vader. Het bevalt me erg goed om een soldaat te zijn, ondanks het lange en vele werken. Het enige nadeel is dat ik soms mensen moet doden. Ook mis ik mijn moeder, mijn broers en zussen heel erg.

21 juni 1502

Ik en mijn bemanningsleden zijn net van land vertrokken op reis naar de Caribische eilanden en Panama. Dit word één van de vele reizen die we naar de Caribische eilanden en Panama gaan maken. Het is heel druk aan boord. Iedereen is in de weer, want het waait hard. Ik ben ergens apart gaan zitten om in mijn logboek te kunnen schrijven. Ik ben eindelijk een echte kapitein. In de tussentijd heb ik veel ondernomen. Ik ben een volwaardig soldaat geworden en ik verdien veel geld door mijn goede soldatenvaardigheden. Aan boord gebeurt er veel. Je bent de hele tijd bezig en het is een zwaar leven. De hangmatten slapen niet lekker en je hoort van alles kraken, al is het in mijn kapiteinshut toch beter dan voor de rest van de bemanning. Ik werk samen met Diego de Almagro. We zijn vastbesloten om goud te vinden. Ik ga hopelijk nog heel veel andere ontdekkingsreizen maken.

  24 februari 1526 Ik vaar met 160 bemanningsleden en een aantal paarden naar de westkust van Zuid-Amerika. We hebben te maken met slechte omstandigheden. We hebben weinig voedsel en water. Ook was er gisteren een zware storm waarbij er 10 bemanningsleden zijn omgekomen, maar dat is nog lang niet zo erg als de vorige keer in 1524. Toen zijn we aangevallen door de inheemse volkeren. Nu maar hopen dat dat dit keer niet gebeurt. Ik bid heel hard tot God, maar verder kan ik alleen maar afwachten…

  14 september 1532 Wij zijn een paar maanden geleden zijn wij vertrokken met Almagro, 160 bemanningsleden en 37 paarden in opdracht van King Charles. Er werd zo net geroepen vanuit de masten: ‘LAND IN ZICHT!!!’ We zijn snel naar ons nieuw ontdekte land en legde daar aan. Het is hier heel warm en we hebben snel vers eten nodig. Ik heb al een naam voor dit land bedacht namelijk Peru. Er is ook net ontdekt dat er al plaatselijke inwoners zijn. Wij noemen het Inca’s. Ze wonen ergens heel primitief in de bergen met simpele hutjes. Zij kunnen mij vast veel rijkdommen brengen...

  26 juli 1533

Ik heb toen ik hier net aankwam de leider van de Inca’s gevangen genomen. Zijn naam was Atahualpa. De Inca’s konden hem vrijkopen voor losgeld; ze moesten een grote hut half vullen met gouden objecten en hem daarna 2 keer vullen met zilveren objecten. De rijkdommen kwamen al snel binnen, maar ik hoorde dat er een aanval werd beraamd door de Inca-generaals, dus ik besloot het bevel te geven de Inca-leider te vermoorden. Dat is mij in dank afgenomen door de vijand van Atahualpa. Wij worden gezien als bevrijders.

26 juni 1541

Fransico Pizarro is vandaag vermoord in Lima door soldaten die loyaal waren aan de zoon van zijn voormalige rivaal, Almagro, omdat Pizarro zichzelf tot gouverneur van alle ontdekte landen had benoemd en zichzelf een koninklijke titel had gegeven. Almagro werd alleen maar gouverneur van Tumbez (een kleine stad in Peru). Als eerbetoon aan Pizarro besloot ik zijn logboek te voltooien. Het doet er niet toe hoe ík heet, want het draait nu alleen maar om mijn goede vriend Francisco.

Groetjes van…….

  Gemaakt door: Charlotte Bakker en Isa Schelhaas 2A

[1a-leesdossier-charlotte]

De Hobbit

Inleiding

Hij is klein, half zo groot als een mens, muisstil en heel beleefd, wil je weten wie ik bedoel? Lees dan mijn recensie. Het boek ‘De Hobbit’ is geschreven door J.R.R Tolkien. Het boek gaat over een hobbit, genaamd Bilbo Balings, die op een dag verrast wordt door een oude vriend, Gandalf, met een bijzonder voorstel… De volgende dag wordt Bilbo’s avondmaal verstoord door een hoop dwergen met een queeste. Gandalf heeft Bilbo uitgekozen om zich bij dit gezelschap te voegen op zoek naar de verloren schat. Het wordt een lange en zware reis met veel ongemakken voor de kleine Bilbo Balings. Ik vind de wereld waarin het boek zich afspeelt heel indrukwekkend. De schrijfstijl is zeer beeldend. Daarbij is het perspectief nieuwsgierig makend. Alleen vind ik de terugreis qua vertelde tijd kort beschreven en daardoor een beetje teleurstellend.

Kernalinea 1

De schrijfstijl in het boek ‘De Hobbit’ is erg beeldend. Bijvoorbeeld wanneer het huis van Bilbo Balings beschreven wordt: ‘In een hol onder de grond, woonde een hobbit. Geen naar, smerig, nat hol, vol endjes wormen en een bedompte geur, maar ook geen droog, kaal, zanderig hol met niets erin om op te zitten of te eten: het was een hobbithol en dat betekent gemak. Het had een volmaakt ronde deur als een patrijspoort, groen geschilderd, met een glimmende geelkoperen knop precies in het midden. De deur kwam uit op een buisvormige hal, als een tunnel: een bijzonder gerieflijke tunnel, met gelambriseerde muren en betegelde, met tapijten bedekte vloeren, voorzien van geboende stoelen, en een heleboel knoppen om hoeden en jassen aan op te hangen – de Hobbit was dol op visite. De tunnel liep kronkelend verder en ging een heel eind, maar niet helemaal recht, de flank van de heuvel in – De Heuvel, zoals iedereen mijlen in de omtrek hem noemde – en er kwamen veel kleine deuren op uit, eerst aan de ene kant en dan aan de andere. Trappen lopen was er voor de hobbit niet bij: slaapkamers, badkamers, kelders, provisiekamers (een heleboel), klerenkasten (hij had hele kamers alleen voor kleren), keukens, eetkamers, alle lagen op dezelfde verdieping en zoals gezegd, aan dezelfde gang.’ (pagina 11) Door de beeldende stijl van schrijven krijg je een goed beeld hoe de wereld van de Hobbit eruit ziet. Juist in dit boek is dit heel belangrijk om een goed beeld te krijgen, want het speelt zich af in een andere wereld met creaturen die op aarde niet bestaan.

Kernalinea 2

De werking tussen de twee verschillende perspectieven; het personaal perspectief en de alwetende verteller in het boek ‘De Hobbit’ maken mij nieuwsgierig. Zoals in dit stukje: ‘Toen Bilbo de ogen opende, vroeg hij zich af of ze wel open waren, want het was even donker als toen ze dicht waren. Er was niemand ergens bij hem in de buurt. Je kunt je zijn angst voorstellen! Hij kon niets horen, niets zien en hij kon niets voelen, behalve de stenen van de vloer. Hij stond heel langzaam op en kroop tastend op handen en voeten rond tot hij de wand van de tunnel aanraakte; maar boven noch onder kon hij iets vinden; helemaal niet, geen teken van aardmannen, geen teken van dwergen...Het was een keerpunt in zijn carrière, maar dat wist hij niet.’ (pagina 65). In dit stukje wordt er voornamelijk verteld vanuit een personaal perspectief, maar soms komt er een stukje waar de alwetende verteller iets voorspelt of iets verder toelicht. Dat wekt nieuwsgierigheid bij mij op, want je wilt weten wat er gaat gebeuren? Het hele boek is vooral geschreven vanuit een personaal perspectief, maar doordat de alwetende verteller zo nu en dan iets verklapt in de toekomst, word je nieuwsgierig en wil je snel verder lezen.

[1a-leesdossier-charlotte]

Alfred Anderson

Biografie

Alfred Anderson was geboren op 25 juni 1896 in Dundee in Schotland en was de zoon van Andrew Anderson en Christina Thomas Emmerson. Hij vocht als 18-jarige Schotse jongeman mee in de Eerste Wereldoorlog. Samen met vrienden van zijn school ging hij vrijwillig het leger in. Nog geen idee hebbend dat deze oorlog veel langer zou duren dan dat er destijds werd beweerd. Hij was in dienst van het Britse leger en werd naar het Westelijk Front gestuurd. Alfred Anderson was getuige van de “Christmas Truce” in 1914. In 1916 raakte hij gewond doordat hij granaatsplinters in zijn nek kreeg. De verwonding was voor Alfred het einde van zijn diensttijd in de oorlog aan het front. Hij ging daarna verder als sergeant. In 1998 in Frankrijk ontving hij de hoogste militaire onderscheiding, de Légioen d’Honneur, voor zijn dienst in de Eerste Wereldoorlog. Hij trouwde in 1917 met Susanna Iddison, een kindermeisje uit Ripon, Noord Yorkshire. Ze kregen zes kinderen en vierden hun diamanten huwelijksfeest in 1977. Mevrouw Anderson overleed in 1979 op de leeftijd van 83 jaar. Alfred Anderson werd overleefd door vier kinderen, 10 kleinkinderen, 18 achterkleinkinderen en twee achter-achter-kleinkinderen. Toen de Tweede Wereldoorlog begon deed Alfred niet actief meer mee, daar was hij te oud voor, maar hij droeg evengoed zijn steentje nog wel bij vanaf de zijlijn. Naar aanleiding van de Britse en geallieerde overwinning in 1945, werd Anderson gekozen tot voorzitter van de lokale afdeling van de “Royal British Legion.” Alfred Anderson was de langst overlevende oorlogsveteraan van de Eerste Wereldoorlog en tevens ook de oudste man van Schotland voor meer dan een jaar. Hij is op 109-jarige leeftijd overleden op 20 november 2005.

Context en plaats

De brief die Alfred Anderson schrijft is tijdens de “Christmas Truce” op Eerste Kerstdag vrijdag avond 25 december 1914. Op die dag zongen de Duitsers Heilige Nacht. Het Britse leger kwam uit hun loopgraven en zeiden “You don’t shoot, we don’t shoot.” Met deze woorden kwamen ook de Duitsers uit hun loopgraven tevoorschijn. Voor even was het vrede, de “Christmas Truce” vond plaats van de Eerste Kerstochtend tot Tweede Kerstavond. Veel mensen gingen zoeken naar verloren vrienden in niemandsland, andere gingen potjes voetballen of sigaretten roken en drank drinken. Veel generaals waren natuurlijk niet blij met deze gebeurtenis, hun legers moesten tegen elkaar vechten, geen vrienden worden. Alfred schijft de brief aan het einde van Eerste Kerstdag. Het was erg koud en al snel donker vanwege de winter. In de loopgraven waren de omstandigheden afschuwelijk. Het was koud, iedereen was bang, er was weinig te eten, veel gewonden en overal waren ratten, muizen, vliegen en de meeste mensen hadden luizen. Die brief wordt geschreven vanaf het Westelijk front. De “Christmas Truce” of ook wel “Het Kerst Bestand” werd langs 700 kilometer aan het West front gevierd, al was niemand echt blij. Alfred schrijft de brief vanuit St. Mihiel naar zijn moeder. Hij heeft de hele dag al gezocht in niemandsland naar zijn vriend George, maar die heeft hij niet gevonden.

Brief

Lieve moeder,

Ik wil niet meer verder meevechten, ik ben te uitgeput, ik heb vele vrienden voor mijn ogen zien sterven en ik kan het niet meer aan. Vandaag is het kerstmis en ik verlang ontzettend naar huis, ik verlang naar jou heerlijke maaltijd die je altijd voor ons maakte bij kerst. Als ik vandaag één wens zou mogen doen, zou ik zo snel mogelijk terug thuis zijn en dat de oorlog voorbij is. Dit is de eerste dag in tijden dat er vrede lijkt te zijn tussen de verschillende fronten. Vanochtend hoorden we de Duitsers die “Heilige Nacht” zongen. De Duitsers hadden zelfs een kerstboom met een lampion erin en ze deelden drank en sigaretten uit. Toen het lied afgelopen was, zijn wij uit onze loopgraven gekomen en zeiden: “Wij schieten niet als jullie ook niet schieten.” De Duitsers accepteerden het aanbod en kwamen ook uit hun loopgraven. Toen beide partijen in niemandsland stonden, wensten we elkaar gelukkig Kerstfeest, maar niemand was gelukkig en er was ook geen feest. Iedereen was toe aan de rust die we vandaag hebben. Sommigen zijn zelfs potjes voetbal tegen de Duitsers aan het spelen, maar ik ben hier te uitgeput voor. Voor het eerst heb ik weer mensen gezien die blij lijken te zijn. Helaas zijn ze dit niet echt, niemand is op dit moment gelukkig. Het liefst willen we allemaal dat deze oorlog voorbij is. Ik ben hierheen gekomen met zes vrienden van mijn studie, er zijn er nu nog maar drie over en daar ben ik er één van. Mijn beste vriend George moest enkele dagen geleden mee op een aanval en hij is niet meer terug gekomen. Dus in plaats van te gaan voetballen, ben ik op zoek gegaan in niemandsland naar mijn vriend. Toen ik langs alle dode lichamen, afgereten ledematen en gapende gaten liep kon ik niets anders dan mij verschrikkelijk voelen en intens verdrietig voor alle mensen die hier moeten sterven. Niemand verdient het op zo’n afschuwelijke plek en onder zulke gruwelijke omstandigheden te sterven. De meesten worden waarschijnlijk nooit meer geheel terug gevonden en zullen nooit in rust begraven worden. Ik voel mij schuldig en daarnaast voel ik een diep berouw voor de familie en vrienden die nooit afscheid kunnen nemen van hun dierbaren. Ook veel andere soldaten waren op zoek naar vrienden. Soms zag ik iemand huilend ineenzakken naar de grond, omdat hij zijn vriend had gevonden. Deze beelden zullen mij mijn hele leven blijven achtervolgen. Ik heb een lange tijd door niemandsland gelopen, zoekend naar George. Voor me gevoel heb ik daar uren rondgelopen. Het stinkt daar als de pest. De meeste lichamen liggen hier al dagen, weken, of zelfs maanden te rotten en er is niemand die ze hier weghaalt. Veel mensen worden onder doeken gelegd, dat is de begrafenis die je krijgt als je hier sterft.  Mijn zoektocht naar George was tevergeefs, ik heb hem niet gevonden. Doordat het ‘s winter al zo vroeg donker wordt, waren we gedwongen vroeg te stoppen met onze hopeloze zoektocht.  Het is al lastig om mensen te herkennen, laat staan als het donker is. De omstandigheden in de loopgraven zijn verschrikkelijk. Ik ben al meerdere malen ziek geweest, waarschijnlijk doordat alle ratten en muizen ziektes snel verspreiden. Overdag en vooral ’s nachts heeft iedereen het koud. Het is nu winter en er is veel vorst in de avond. We proberen allemaal zo dicht mogelijk bij elkaar te liggen om nog een soort van warmte vast te houden, maar dit helpt nauwelijks. Sommigen zijn al dood gevroren. Gelukkig heb ik nog geen last van luizen, ik heb mijn haar zo kort mogelijk laten knippen, zodat ik een kleinere kans heb om luizen te krijgen. Als ik aan thuis denk springen de tranen in mijn ogen. Ik wil jullie het liefst allemaal omhelzen en bij jullie zijn, samen van een gezellig en heerlijk Kerstmaal eten. Ik hoop dat ik hier ooit nog leven vandaan kom. Ik doe mijn uiterste best om hier zo lang mogelijk te overleven. Soms denk ik terug hoe enthousiast we waren toen we de oorlog ingingen en dan kijk ik naar hoe we het nu hebben. De helft van ons kan hun verhaal geeneens meer vertellen aan hun familie en vrienden, die liggen allemaal ergens bedolven onder modder en andere lichamen in niemandsland. De meesten zullen nooit terugkeren uit de oorlog. De enige gedachte die mij nog op de been houdt is als ik aan jullie denk en hoe graag ik hier weg wil. Ik doe er alles aan om niet mee te moeten in een aanval, dan ben je bijna verzekerd van je dood. Het liefst zou ik nog veel langer door willen schrijven, maar het wordt steeds donkerder en we kunnen nauwelijks iets zien. Mijn handen doen pijn van de kou en het schrijven. Doe de groeten aan iedereen en ik stuur zo snel mogelijk weer een brief, als ik kan.

Met vriendelijke groeten, Alfred Anderson

Geschreven door Charlotte Bakker 3A

Inleveringsdatum 7 oktober 2016

http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/scotland/4456234.stm https://en.wikipedia.org/wiki/Alfred_Anderson_(veteran)  http://www.wereldoorlog1418.nl/oorlogsnieuws/alfred%20anderson.htm http://www.bbc.co.uk/history/worldwars/wwone/last_tommy_gallery_01.shtml https://en.wikipedia.org/wiki/Christmas_truce 

[1a-leesdossier-charlotte]

Verstikt door de liefde

“Het was alsof hij voelde wat zij nu voelde- de angst en de eenzaamheid van het Gouden Ei, en alsof daarmee zijn wens eindelijk in vervulling was gegaan: één met haar worden.” Het boek ‘Het Gouden Ei’ is geschreven door Tim Krabbé. De hoofdpersoon Rex blijft na de verdwijning van zijn grote liefde Saskia trouw aan zijn liefde voor haar maar raakt ook geobsedeerd door haar verdwijning. Zijn dapperheid en nieuwsgierigheid laat Rex zien in het volgen van het spoor dat leidt naar het antwoord op de vraag: Wat is er met Saskia gebeurd? Rex is trouw, geobsedeerd, dapper en nieuwsgierig in zijn zoektocht naar zijn Saskia.

Rex is erg trouw. Hij blijft van Saskia houden. Na de verdwijning van Saskia krijgt hij andere relaties, maar hij blijft altijd aan Saskia denken. Zo zegt hij tegen zijn vriendin Lieneke die hij na Saskia heeft: “Ik zal je iets heel goedkoops zeggen: als ze terugkwam zou ik bij jou blijven. Maar als ik terug mocht naar dat benzinestation dan zou ik dàt doen.”(De plek waar hij Saskia voor het laatst zag). Rex wordt obsessief. Rex heeft er alles voor over om te weten te komen wat er met zijn vriendin is gebeurd. Zo plaatst hij advertenties in Franse kranten met nogmaals berichtgeving over de verdwijning. Hij betaald onder andere een campagne met affiches. “De prijs: een slordige 80.000 gulden.” Vele oproepen en artikelen worden geplaatst. Hij komt in contact met helderzienden en privédetectives. In zijn huis een muur met daarop foto’s van Saskia, een landkaart en allerlei sporen die mogelijk naar Saskia leiden. Rex is vooral erg dapper. Wanneer hij oog in oog staat met de vermoedelijke moordenaar van zijn lieve Saskia wordt hij door deze meneer Lemorne voor de keus gesteld uit een plastic beker te drinken. “Drink”, zegt Lemorne. Een simpele, grote angst plooide uit in Rex’ maag. Hij was in verwarring -hij zou waarschijnlijk gemarteld worden…Wat zit er in? vraagt Rex. Een slaapmiddel, het duurt een kwartier voordat het werkt.Hij dronk. Zwarte koffie met suiker, heet en wrang.” Zijn nieuwsgierigheid uit liefde en de daaruit voortvloeiende obsessie bepalen zijn noodlot. Zijn grote vraag wat is er met Saskia gebeurd is op gruwelijke wijze beantwoord. “Rex werd wakker. Hij opende zijn ogen, maar voor wat hij zag maakte dat geen verschil: zwart. Hij voelde dat hij alleen was. Hij hapte naar adem. Dit moest zijn wat er met Saskia gebeurd was. Waar was hij?....Hij wist het al. Het was te erg om te weten.” Rex’ trouw, obsessie, dapperheid en nieuwsgierigheid leiden naar het antwoord op zijn grote vraag: Wat is er met Saskia gebeurd? Ik kan tot op zekere hoogte meegaan in zijn zoektocht en de eigenschappen die hij vertoont. Trouw zijn aan de liefde is een mooie eigenschap. Rex’ obsessie is begrijpelijk. Het lijkt mij ook gekmakend dat je het ene moment grapjes maakt met je geliefde en dat diegene het andere moment van de aardbodem verdwenen is. Dapper is Rex ook wanneer hij in zee gaat met degene die Saskia voor het laatst levend heeft gezien. Zijn nieuwsgierigheid brengt hem uiteindelijk het èchte antwoord. Al weet ik niet of ik zo dapper en nieuwsgierig zou zijn geweest. Zelfs als Saskia vermoedelijk dood is, blijft hij haar zoeken en vindt haar uiteindelijk. De liefde lijkt de dood te overwinnen. Liefde kent geen grenzen is zeker van toepassing in deze bloedstollend spannende roman. Rex en Saskia zaten uiteindelijk allebei opgesloten in een Gouden Ei en zijn met liefde voor elkaar gestorven.

[1a-leesdossier-charlotte]

Puberteit in de kiem gesmoord

“Op zondag wordt er om twaalf uur niet gegeten, want dan hebben ze nog niets gedaan waar ze honger van hebben kunnen krijgen.”                                                                                                               

Het boek ‘Dorsvloer vol confetti’ is geschreven door Franca Treur. De schrijfster is geboren op 23 juni 1979 in Zeeland. Ze groeide op in het streng gereformeerde Meliskerke in een orthodox-protestants gezin. Na haar middelbare school studeerde zij literatuurwetenschappen aan de Universiteit Leiden. Het debuutroman ‘Dorsvloer vol confetti’  is haar meest gewaardeerde, geprezen en verfilmde boek.

 ‘Dorsvloer vol confetti’  vind ik een matige roman. Hier heb ik een aantal redenen voor: Het streng gereformeerde milieu waarin de roman zich afspeelt spreekt mij niet aan. De verhaallijn en daarmee de hoofdstukken zijn onsamenhangend. Ook is er weinig spanning te bespeuren in deze roman. Tot slot kan ik mij wel heel goed identificeren met de hoofdpersoon, Katelijne.

Het milieu waarin de roman zich afspeelt spreekt mij niet aan, omdat het beklemmend is. Katelijne wordt zeer beperkt in haar ontwikkeling door het geloof. Zij is een puber, die van alles zou willen, maar zij wordt te pas en te onpas met bijbelcitaten om haar oren geslagen. Zij leest graag, maar mag geen sprookjes lezen, omdat dit leugens zijn die haar afhouden van de Waarheid. Op zondag moet het gezin wel drie keer naar de kerk. Er wordt die dag niet gewerkt en de gesprekken gaan altijd over de preek. “Katelijne, die daar behoorlijk de schurft aan heeft, want het is altijd lastig praten over de weg naar het heil wanneer die gekend wordt met het hoofd, maar niet met het hart.”  Haar eigen initiatief om een Duits gezin op het erf te laten kamperen (moeder doet dit wel vaker)  wordt de grond in geboord (want het zijn Moffen). Preek: “Zouden we niet moeten wenen omdat er zo weinig wenende Siomieten meer zijn, nu er slechts hier en daar nogéén over is overgebleven als een nachthutje in de komkommerhof? Precies denkt Katelijne, die de preek meteen toepast. We moeten dus een nachthutje zijn in de komkommerhof  en dat betekent dus onderdak bieden aan degene die daarin willen schuilen.” Voor Katelijnes eigenmachtige optreden wordt een gepaste straf bedacht: de hele week direct na het avondeten naar bed, wat haar moeder op maandag al verandert in direct na het afwassen naar bed.

De verhaallijn en de hoofdstukken zijn onsamenhangend. Eigenlijk is het boek opgebouwd uit achttien hoofdstukken die een beschrijving geven van een gebeurtenis of scène uit het leven van Katelijne Minderhoud.  De verhalen sluiten niet op elkaar aan.  Het zouden ook op zichzelf staande korte verhalen kunnen zijn. Het is heel fragmentarisch. Het kabbelt maar door van het ene verhaal in het andere. Het is daardoor brokkelig en zoals gezegd is er weinig samenhang.  Het boek heeft daardoor zelfs iets weg van een verhalenbundel. De titels van de hoofdstukken illustreren wat mij betreft het beste deze onsamenhangendheid met bijvoorbeeld titels als: Hondsdagen, Jood-en mof, Gegrepen door het woord, Deo Volente, Dorsvloer vol confetti. De roman begint ergens midden in het leven van Katelijne, zo op haar twaalfde jaar en heeft een open einde. Het boek eindigt met de bruiloft van haar broer Christiaan. Zij is dan veertien jaar, maar je leest niet hoe het verder gaat met Katelijnes jeugd. Het ontbreekt deze roman aan een opbouw. Een begin, midden en einde, waarin de hoofdpersoon een ontwikkeling ondergaat, obstakels op haar weg vindt, het gevecht hiermee aan gaat en aan het einde een inzicht rijker is geworden. Ik lees niet goed hoe èn of Katelijne is veranderd tussen hoofdstuk één en achttien. Er is weinig spanning in de roman. Dit komt onder andere door de onsamenhangendheid,  maar ook door de  thema’s; het geloof en de puberteit waarmee de roman doordrenkt is.  Ik ben meer een lezer van spannende verhalen en ben net als Katelijne op zoek naar een beetje spanning. Een goed verhaal sleurt mij mee, bijvoorbeeld in de avonturen die de hoofdpersoon beleeft, de verandering die de hoofdpersoon ondergaat, de vijanden die zij op haar pad vindt of de ontmoetingen die zij heeft.  Het is en blijft een beetje een braaf boek. Het spannendste wat zij in haar leven meemaakt zijn bezoekjes aan haar oma, een stiekem bezoek aan de kermis, een logeerpartij en de trouwpartij van haar broer met de dorsvloer vol confetti. “Oma komt pas met de pindabus op de proppen als zij (Katelijne) een verhaal uit de Bijbel heeft voorgelezen. Of twee. Wie nat wil worden moet in de regen lopen. Wie zalig wil worden moet de Bijbel lezen, naar de kerk gaan en naar de catechisatie. De zaligheid is er niet mee te verdienen, maar de Heere mocht er in zijn lankmoedigheid nog eens iets van komen te zegenen.”

Het sterkste punt  van dit boek is wel  de mogelijkheid tot identificatie. Doordat ik als lezer in dezelfde fase  van mijn leven zit, namelijk de puberteit, kan ik goed begrijpen waarom Katelijne zoekt naar avontuur. Zij is een heel sensitief meisje, dat stiekem veel ‘verboden’  boeken leest zoals sprookjes. Zij heeft  veel verbeeldingskracht en talenten. Pech voor haar dat geloof(sbeleving) de boventoon voert,  het boerenleven  een grote hoofdrol speelt  en zij ook nog een meisje is tussen haar zes broers. Huishoudelijk werk is haar natuurlijk  toebedeeld en haar opvoeding zal meestal leiden tot dat van een gehoorzame getrouwde huisvrouw. Hoofdstuk achttien is wat mij betreft wel spannender opgebouwd. De techniek hapert, een touwtje ontbreekt  en de bergen met confetti, die moeten neervallen op het bruidspaar op het moment suprême, vallen daardoor op het allerlaatste moment dat het mogelijk is tijdens de plechtigheid en het feest. Een hele tank melk loopt leeg doordat een van haar broers haar helpt met het confettiprobleem. “Een hele tank melk naar de groetenis, zegt de vader. Zijn stem slaat over van boosheid. Katelijne heeft hem nog niet zo vaak zo kwaad gezien.”  Haar oma zwakt het wat af en neemt het godzijdank voor haar op. Katelijne weet heus wel dat vergeleken bij de melkerij haar zaken niet tellen, maar dat zij degene is die voor het feestelijke tintje van het feest zorgt en dat dat ook wat waard is.

Ik vind het boek ‘Dorsvloer vol confetti’ niet een goed boek. Het milieu waarin de roman zich afspeelt trekt mij niet zo aan, er is weinig samenhang in de verhaallijn en er is weinig spanning in het boek, waardoor het verhaal heel langdradig wordt. Wel kan ik mij zeer goed identificeren met de hoofdpersoon, omdat Katelijne ongeveer even oud is als ik.                                                                        “Wat bedoel  je, feestelijk tintje? vroeg de vader……Dit, zei Katelijne….Een wit dwarrelend gordijn onttrok de familie voor enkele seconden aan ieders gezicht.” Een dorsvloer vol confetti  is het resultaat.

[1a-leesdossier-charlotte]

Anne Frank  – Het achterhuis

Recensie door: Charlotte Bakker (2A)

Inleiding Ik zal maar beginnen vanaf het ogenblik dat ik je gekregen heb, dus dat ik je heb zien liggen op mijn verjaardagstafel (want het kopen, waar ik ook bij ben geweest, telt niet mee).

Ik heb Het achterhuis gelezen. Het boek is oorspronkelijk geschreven door Anne Frank en later aangepast door haar vader, Otto Frank, in samenwerking met Mirjam Pressler. Dit is het dagboek van het joodse meisje, Anne Frank, dat met haar gezin en kennissen is ondergedoken in het voormalige bedrijfje van haar vader. Het boek speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Er zijn meerdere versies van dit boek. Het achterhuis is één van de meest gelezen boeken ter wereld. Het boek gaat over Anne die voor haar verjaardag een aantal schriften kreeg. Anne wilde graag journaliste/schrijfster worden, daarom heeft ze gedurende de tijd dat ze ondergedoken zat heeft ze een dagboek bijgehouden waar ze alles in opschreef: wat ze meemaakte, al haar geheimen en gevoelens die ze had. Ze schreef alle brieven aan haar denkbeeldige vriendin: Kitty. Na de dood van Anne heeft haar vader, Otto Frank, haar dagboek als leesboek uitgegeven, want dit was Annes droom. Ik vond het een heel goed boek om de volgende redenen: Ik vond de schrijfstijl aandoenlijk, ook vond ik het thema erg ontroerend, maar ik vond haar verhaal vooral zeer aangrijpend.

De schrijfstijl

Ik vond de schrijfstijl in het boek aandoenlijk. Ze beschrijft vaak de angsten die ze hadden in het achterhuis, maar ook over de hoop die ze hadden als er weer goede radioberichten waren zoals in dit stukje:

Nu word ik hoopvol, nu eindelijk gaat ’t goed! Ja, heus, het gaat goed! Knalberichten! Er is een moordaanslag op Hitler gepleegd en nu eens niet door de joodse communisten of Engelse kapitalisten, maar door de hoog-Germaanse Duitse generaal, die graaf en bovendien nog jong is.

 Dit stukje is net voordat Anne en haar gezin worden gearresteerd door de Grüne Polizei en weg worden gevoerd naar Westerbork. Het is heel aandoenlijk om te weten dat ze zo veel hoop had, maar dat ze het niet overleeft. Ook dit stukje is erg aandoenlijk:

Hoe interessant zou het zijn, als ik een roman van het achterhuis zou uitgeven? Aan de titel alleen zouden mensen denken dat het een detectiveroman was.

 Dit vind ik aandoenlijk, omdat Anne dit dagboek schrijft met de gedachte om hier later een echt leesboek van te laten uitgeven. Het maakt het nog aandoenlijker, omdat Anne niet weet dat ze in haar eigen verhaal de oorlog niet overleeft. Door haar vader, die de oorlog wel overleefde, is haar wens toch uitgekomen. Het is nu zelfs één van de meest gelezen boeken ter wereld.

Het thema

Ook vond ik het thema erg ontroerend, zoals in dit stukje waarin ze verteld over alle andere mensen op de wereld:

Er blijft ons niets anders over dan zo rustig als het kan het einde van deze misère af te wachten. Zowel de joden als de christenen wachten, de hele aardbol wacht en velen wachten op hun dood.

 Dit is ontroerend, omdat Anne maar één voorbeeld is van de velen die dit verhaal mee hebben gemaakt. Dit boek staat voor alle gezinnen die ondergedoken waren tijdens de tweede wereldoorlog. Elk verhaal is natuurlijk wel anders, maar de meeste deelden wel dezelfde angsten en de hoop die ze kregen bij de radioberichten. Heel veel mensen hebben hetzelfde leed meegemaakt als Anne en haar gezin.

Het verhaal

Ik vond het verhaal van Anne vooral zeer aangrijpend, bijvoorbeeld in dit stukje:

Ik heb er de behoefte aan mijn moeder als voorbeeld te nemen en eerbied voor haar te hebben en mijn moeder is in de meeste dingen wel een voorbeeld voor mij, maar juist een voorbeeld zoals ik het niet moet doen.

 Ik vind dit stukje zeer aangrijpend, omdat buiten het feit dat ze ondergedoken zit en zich de hele dag stil moet houden, ze het ook nog moeilijk heeft, omdat ze in de pubertijd zit. Ze heeft vaak conflicten met de andere onderduikers. Ze kan het alleen goed vinden met haar vader, maar later zelfs dat ook niet meer en Peter van Daan, waar ze later ook gevoelens voor krijgt. De band met haar zus is nooit echt goed geweest en haar moeder begreep haar volgens Anne altijd verkeerd. Het is aangrijpend omdat Anne het al lastig heeft, maar het wordt nog lastiger voor haar, omdat ze zich niet goed kan vinden met de andere onderduikers. De enige ‘persoon’ aan wie ze al haar geheimen toevertrouwd is Kitty (haar dagboek).

Slot

Het achterhuis van Anne Frank vond ik een heel goed boek: Ik vond de schrijfstijl aandoenlijk, ook vond ik het thema erg ontroerend, maar ik vond haar verhaal vooral zeer aangrijpend. Het achterhuis is één van de meest gelezen boeken ter wereld. Als je hem nog niet gelezen hebt, moet je dit zeker gaan doen. Het is niet alleen een heel mooi en ontroerend boek, dit boek staat ook voor velen andere mensen en is een belangrijk deel van de geschiedenis. Doordat Anne een dagboek heeft bijgehouden weten we tot op de dag van vandaag hoe het moet zijn geweest als joodse onderduiker in de tweede wereldoorlog.

[1a-leesdossier-charlotte]

Soldaat van Oranje

In de winter was ik bij de musical "Soldaat van Oranje" in de theaterhangar bij Katwijk. Wat mij gelijk opviel in de hangar was het grote draaiende ronde vlak waar het publiek op tribunes kon zitten om naar de voorstelling te gaan kijken. Ik denk wel dat er 500 mensen konden zitten. Deze tribunes konden 360 graden draaien en daaromheen  werden verschillende scènes gespeeld in een steeds wisselend decor. Dit is een revolutie binnen het theater. Bij het schilderij Panorama Mesdag heb ik dit principe eerder gezien. Ook hier draai jij als bezoeker (maar dan met je voeten) om het schilderij 360 graden in  het rond te bewonderen. Dus telkens kun je vanuit een ander perspectief naar het schilderij kijken. Een paar keer werd er gespeeld en gezongen in dezelfde setting. Zo werden er op verschillende momenten scènes gespeeld in de sociëteit van de universiteit in het interieur van het studentenhuis. Ook het verblijf van Koningin Wilhelmina in Engeland kwam een paar keer terug in het verhaal.

 Het oorlogsverhaal van Soldaat van Oranje is denk ik wel bekend. Wie heeft deze film niet gezien? Het verhaal van deze verzetsheld tijden de Tweede Wereldoorlog. Adembenemend vond ik een scène met het schip op zee. Het draaiende podium ging daarbij ook nog es op en neer en heen en weer. Dit tesamen met het zicht op het schip en gebruikmaking van licht en geluid waande ik mijzelf echt midden op zee. Dit effect werd nog een keer herhaald aan het einde toen Soldaat van Orange in een vliegtuig plaats nam met zijn compagnon en er bombardementen op Duitsland werden gefaked. Spectaculair hoe dicht dit de werkelijkheid benaderde.

Dan was daar nog een scene die aan het strand bij Scheveningen plaats vond. Deze scène was van een onbegrijpelijke categorie. Het Noordzeestrand met water in het avondlicht. Ik keek als kijker ver naar de zee en nog verder. Alsof je zelf op een winterse avond aan het strand stond in de oorlogsjaren in Nederland. Later werd dit herhaald maar dan met ik denk een deel van het Kurhaus in de voorgrond en de zee in de verte. Binnen waren de officiers aan het dansen met hun liefjes. Eentje daarvan stond buiten te roken. En de Soldaat van Oranje werd door de linies heen Nederland uitgesmokkeld  en later weer binnen gesmokkeld met het doel om afluisterapparatuur naar de mensen in het verzet te brengen.

 Ooit heb ik zelf in een musical gespeeld. Toneelspelen vind ik wel mooi maar het zingen iedere keer met een hele groep te pas en te onpas vind ik minder. Beter is het om alleen muziek te horen of muziek  in combinatie met film te beluisteren. Muziek en film vind ik wel weer erg goed op elkaar in werken. Bij Soldaat van Oranje viel dit vooroordeel helemaal weg. Alleen de zangpartijen waarin de hele groep van ongeveer 28 mensen tegelijk zongen vond ik minder. Dit was slecht te verstaan zo nu en dan. Dus alles wat puur theaterspel was zonder zang vond ik top. De scènes en de razendsnelle en makkelijke  wissels van decor waren nogmaals weergaloos knap bedacht, gemaakt en uitgevoerd. Daarbij kwam ook nog eens de sfeervolle belichting en het goed verzorgde scala aan geluidstechnieken.

 Niet te geloven hoe mooi dit allemaal is gemaakt en in elkaar steekt. Hoe de combinatie beeld en geluid zo iets prachtigs kunnen opleveren.Door de wisselingen van scènes was het ook heel snel voorbij. Jammer in dit opzicht was de pauze. Eigenlijk word je dan helemaal uit je concentratie en uit de stemming gehaald maar het is natuurlijk wel goed voor de omzet. Ik begrijp dat deze musical onlangs de Publiekprijs heeft gewonnen en nu al bijna 6 jaar elke avond is uitverkocht. Dat is ook de reden waarom er al een paar keer van cast is gewisseld. Om dit avond aan avond te zingen zeven dagen per week  hou je niet vol.

 Er zaten ook wat humoristische noten in de voorstelling die overigens heel anders was dan de film “Soldaat van Oranje.” De verschillen zaten vooral in de mate van belangrijkheid van sommige gebeurtenissen. Zo wordt bijvoorbeeld door Paul Verhoeven veel meer ingezoomd op de martelscene en is dit in de musical heel wat afgezwakter uitgevoerd. Ik denk dat dit ook te maken heeft met het feit dat ook hele gezinnen met kinderen de musical bezoeken. De film is voor 16 jaar en ouder bedoeld

 De Schevingen scènes leken in de musical en film heel erg op elkaar. Maar ik ga hier geen volledige vergelijking  maken. Soldaten die met hun dreigende passen langs een gevelpartij lopen was ook adembenemend sfeervol en spooky tegelijkertijd. Ook prachtig vond ik het dat de SVO op zijn werkelijk echt ronkende  motor door het theater reed om het podium heen scheurend.

 Maar de uitsmijter van de avond was wel (naast de scènes met de zee) het deel waarin ook nog es een stuk van de hangar open ging en de soldaat van Oranje met motor en al het theater fysiek verliet. Buiten stond een Dakota vliegtuig waaruit de koningin stapte. Op deze koude 23 december voelde je de wind en verdween de Soldaat van Oranje uit het zicht op zijn weg naar de vrijheid

 Het hoeft verder denk ik geen toelichting als ik zeg dat iedereen deze voorstelling moet gaan zien. Alleen al om de inhoud is hij natuurlijk aan te raden maar meer nog om zijn vorm. De uitvoering van de musical “Soldaat van Oranje" is er een van uitzonderlijke klasse.

[1a-leesdossier-charlotte]

undefined

Dit is een “One minute book review” van “Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht.” Ik vond het een heel grappig, ontroerend en overtuigend verhaal om te lezen. Ik raad je echt aan om dit boek te gaan lezen!

[1a-leesdossier-charlotte]

Hopper The night office

Burgemeesters kantoor 9 uur s’avonds

Het is rond negen uur ‘s avonds als de burgemeester allemaal brieven van de afgelopen week moet beantwoorden. Er komt wat licht uit het raam van een auto die voorbij rijdt. Het is een winderige dag vandaag en de wind waait dwars door het kleine kiertje van het raam. De secretaresse legt de brieven die op de post kunnen in de ladekast. De burgemeester is op vakantie geweest en moet veel privéberichten beantwoorden. Dat mocht zijn personeel niet voor hem doen. Hij wil graag naar huis en is verstrooid bezig. Hij heeft ook een brief op de grond laten vallen. Met een lamp voor zijn neus en een telefoon bij zijn hand beantwoord hij de brieven. De burgemeester is al weer een dagje ouder en kan de brieven niet meer goed lezen. Hij vraagt zijn secretaresse om een brief terug te typen. De secretaresse heeft veel oog voor de burgemeester. Ze heeft zich vandaag speciaal voor hem opgemaakt en blijft ook graag langer op kantoor. Maar de burgemeester is veel te druk met andere dingen en geeft haar geen aandacht.

[1a-leesdossier-charlotte]

Hopper Café

Amerika 02: 30 uur

Het is heel vroeg in de morgen. De man helemaal aan de zijkant maakt zich klaar om een lange werkdag te beginnen. Hij leest de krant en wordt wakker met een bakkie koffie. Er zijn net twee gasten binnengetreden. Ze lijken best rijk, maar zij lijken niet echt blij met elkaar te zijn. Ze gaan zitten en bestellen ook een kop koffie. De man steekt een peukje op en de vrouw lijkt het niet veel uit te maken. Ze is niet heel geïnteresseerd. De man raakt aan de praat met de barman. Ze praten erover dat het zonde is dat de juwelier aan de overkant failliet is gegaan. Het was een goede juwelier. Het restaurant is 24 uur per dag open, maar helaas komen er niet veel mensen heen. Het is niet groot en de deur die je ziet is de keukendeur. De deur waardoor je naar binnen komt ze je niet, maar zit rechts uit het beeld. Er is te weinig geld om het op te knappen. Daarom kijkt de barman ook blij, want de het rijke stel betaalt hem fooi.

[1a-leesdossier-charlotte]

"The Hunger Games"

I read "The Hunger Games" wrote by Suzanne Collins. It's the first book of three. The story is about Katniss Everdeen and her mother and little sister who live in the poor district twelve; "The Seam." The Seam stand on a place that ever called North America. Ones a year there is "The Hunger Games." One boy and one girl from every district became to tribute to enter the Games. The Games remind everyone of the horrible war that ever once.   The story began about how Katniss lives, who she is, what friends she have e.t.c.  The main characters are: Katniss and Peeta. Katniss had also a good friend named Gale. They hunt daily with eachother. He's a few years older then Katniss. My favourite character is Katniss because she's clever and good hunting but she is not every time symethetic.   Every thing she did is described in detail. Reading this book was a pleasure to do. After reading the book I also watched the film but I like the book far more then the film. Because the film is like the whole Games during one day and the book is like it's more then a month.  After reading "The Hunger Games" I wil read the rest of the books. I'am interested for what happend in the other book of Suzanne Collins. And if you've don't read the book, do it now! Even if you already have seen the film.

[1a-leesdossier-charlotte]

Gedicht Nederlands: 'Galop'

Ik Voel mij vrij en blij Ik ben snel pijlsnel

Terwijl Zij gevangen is in duisternis Maar zij gehoorzaamt zogenaamd

Ik Ben de baas over haar En met haar samen

Het Is altijd anders eng, leuk Maakt niks uit niks

Wij Zijn een team een echte Vormen een kudde met zijn twee