Don't wanna be here? Send us removal request.
Photo

Honderd uur nacht
Anna Woltz
Dinsdag P.O.V. Emilia de Wit
Lief dagboek,
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik in jou heb geschreven. Dat betekent niet dat ik niks spannends heb meegemaakt. In tegendeel zelfs.
De laatste keer dat ik in jou heb geschreven is alweer bijna 3 maanden geleden. Toen was ‘het’ net gebeurd. Ik weet nog dat ik toen huilend jou erbij pakte en alles opschreef. Ik was toen zo boos, bang en teleurgesteld. Maar nu niet meer.
De laatste keer dat ik schreef vertelde ik ook mijn plan om naar New York te vluchten. En dat was de laatste keer (tot nu) dat ik in jou heb geschreven. En geloof het of niet, maar ik ben ook echt naar New York gegaan. Daar bleek het Appartement waarvoor ik van te voren met papa’s creditcard had betaald niet echt te zijn. Daar ben ik Seth en Abby tegen gekomen, en ook Jim. Samen met hun heb ik orkaan Sandy overleefd. Ik kan hier nog wel uren over mijn New York avontuur gaan schrijven, maar de reden dat ik ooit dit dagboek ben begonnen was om de dingen die ik nu deed nooit meer te vergeten. En mijn reis naar New York… die zal mij altijd bij blijven.
Sinds New York wil ik me meer gaan focussen op mijn toekomst. En die toekomst is nu al zo dicht bij. Papa, mama en ik gaan namelijk naar New York verhuizen. En OMG ik ben daar ZO ontzettend blij mee. Het idee om daar te gaan wonen kwam van mij. En nu gaan we het ook echt doen!! Er moet nog mega veel voor geregeld worden, maar we gaan het echt doen. IK ga VERHUIZEN naar NEW- FUCKING -YORK!! Ik ben de dagen nu al aan het aftellen, ook al duurt het nog minimaal een half jaar voordat de plannen überhaupt helemaal rond zijn.
Naast onze plannen om te verhuizen naar New York moet ik nog steeds naar die rotschool. Papa is daar ontslagen vanwege ‘het’. En ik voel de blikken nog steeds. Die verwijtende blikken. ‘dat is het dochtertje van de pedofiele ex-directeur. Eerst kon ik wel nachten lang huilen om het gevoel dat ik kreeg van die blikken. Maar nu boeit het me steeds minder. Binnenkort ben ik toch weg. Dan leven zij lekker in het saaie Nederland en woon ik in het wereld beroemde New York.
Juno (ik kan die naam nog steeds niet aanhoren eigenlijk) is van school afgegaan. Ik zie haar af en toe nog wel eens. Ze kijkt me dan altijd vies aan. Maar eerlijk. Ze mag stikken in die blik van der.
Ik heb trouwens nog steeds app contact met Seth en Abby. Met Jim ook nog wel eens. Maar hij heeft geen telefoon, dus met hem kan ik alleen maar E-mailen. Dat doe ik nog wel eens. Ik heb van hem gehoord dat hij niet meer in New York woont, maar dat hij naar zijn moeder toe is gegaan in Detroit volgens mij. Ik weet niet meer zeker of het die stad was. (ik ben zoals je al weet een wonder in aardrijkskunde… NOT)
Ik schrijf nu echt al superlang. Al bijna een halfuur. M’n vingers doen pijn en ik krijg al kramp in m’n hand. Ik ben wel van plan voortaan weer vaker te gaan schrijven. Minstens 1x per week en misschien zelfs elke dag. Maar niet zulke lange stukken dan want ik heb nu behoorlijke kramp (R.I.P. het duurt bij mij altijd eeuwen voordat die kramp weg is) en omdat dit boekje dan binnen no-time vol staat. (elke dag 2 pagina’s is dus 14 pagina’s per week, minimaal 56 pagina’s per maand. Dit boekje heeft maar 120 pagina’s. en de helft is al vol geschreven!!)
Dit was het dan voor vandaag lief dagboek. Misschien dat ik morgen toch nog wat meer schrijf over New York. Maar vandaag zeker niet meer. Ik ga ondertussen namelijk DOOD aan de pijn in mijn hand.
0 notes
Photo

Vals Mel Wallis de Vries
Deze jeugdthriller van Mel Wallis de Vries is een superspannend boek. Aan het begin is er eigenlijk niks spannends aan, vier vriendinnen die in de winter op vakantie naar de Ardennen gaan. Maar door de schrijfstijl van Mel Wallis de Vries voel je toch wel aan dat er iets gaat gebeuren. En dat gevoel is niet voor niks want zodra ze daar aankomen begint het al. Het boek is vooral spannend door de opbouw en het realistische. Dit zou mij (met wat pech) ook kunnen overkomen. Daarom leef je heel erg mee met de hoofdpersonen. Je voelt wat zij ook voelen, en daarom lijkt het alsof je er echt bij bent, superspannend dus.
0 notes
Photo

mini recensie shock.
shock is een jeugdthriller van Mel Wallis de Vries.
ik ben zelf erg fan van haar en vind al haar boeken geweldig, en lees ze allemaal in maximaal een week uit.
shock was weer zo'n geval van; lezen en niet meer stoppen.
shock is vooral een spannend en aangrijpend verhaal omdat het heel erg realistisch is geschreven. en omdat het vanuit verschillende perspectieven is geschreven blijf je elke keer weer in spanning over wat iemand gebeurt. ook is het boek geschreven in verschillende tijden wat het ook super spannend maakt.
kortom is shock een spannend en realistisch boek omdat het
- vanuit verschillende perspectieven is geschreven
-door de speling tussen heden en verleden
1 note
·
View note
Text
mijn leesautobiografie...
al sinds ik klein ben hou ik heel erg van boeken, voordat ik kon lezen keek ik altijd naar de plaatjes en dan bedacht ik daar mijn eigen verhaal bij. mij ouders lazen mij ook elke avond een verhaaltje voor.
toen ik ouder werd en zelf al kon lezen hield ik nog steeds van boeken. ik had altijd als eerste de "maan, roos, vis," boekje uit. ook thuis las ik regelmatige boeken. ik vond vooral boeken van mij favoriete Disney karakter, Winnie de Poeh, heel erg leuk en die las ik dan ook heel erg graag.
mijn volgende fase van het lezen begon een beetje in groep 5. Ik was een echte boeken liefhebber en las tijdens de les altijd stiekem boeken uit de boekenkast. ik hield toen vooral heel erg van humoristische en spanende boeken
zo ging dat door tot en met groep 7. daar begon ik meer van thrillers en liefdes verhalen te houden. ik begon toen ook een verhalen account waarop ik mijn eigen verhalen schreef en daarmee ben ik tot en met de zomervakantie van 2016 mee door gegaan.
nu hou ik meer van thriller boeken van bijvoorbeeld Mel Wallis de Vries & Miriam Mous.
ik lees nu , zoals de meeste kinderen van mijn leeftijd, niet meer zo heel erg veel.
0 notes