1d-leesdossier-felineesser-blog

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Dagboek van Lara in het boek Boy7

Ik rijd langs de grote droge grasvlakte. Dan zie ik opeens een jongen in de verte midden op de weg staan. Hij gebaart met zijn handen dat ik moet stoppen. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het boy seven is! Het plan gaat goed hij heeft mij gevonden, of nou ja, ik heb hem gevonden. Ik moet nu doen alsof ik hem niet ken. Hij moet mij in vertrouwen kunnen brengen. Dan laat hij vanzelf wel die stick aan mij zien. Nu zit hij naast mij in de auto en ik zie aan hem dat hij heel verward is. Niet gek als je al je geheugen kwijt bent!

In het hotel van mijn tante verblijft seven een tijdje. Hij heeft tegen mij verteld dat hij op zoek is naar zijn adoptieouders, natuurlijk allemaal niet waar! Ik weet dat hij op zoek is naar informatie over hoe hij geheugenloos wakker werd op die kale grasvlakte!

Vandaag heeft seven aan mij verteld dat hij een sleutel heeft gevonden in zijn tas met een nummer erop; 31. Ik kijk ernaar en zeg dat het misschien van een kluisje is. Daar moet de stick liggen met de informatie over CooperationX, maar dat zeg ik niet tegen seven.

We stappen in de auto en rijden naar verschillende plaatsen waar de sleutel van zou kunnen zijn. De sleutel past in het kluisje van de bowlingbaan! Snel kijk ik mee in het kluisje en zie dat seven een stick heeft gevonden in een bowlingschoen en een blauw note-boekje, in een snelle beweging ruil ik het stickje met een leeg stickje van mij en stop de goede in mijn zak. Shit, Seven heeft het gezien. Hij zegt: ‘’’Stop je nou dat stickje in je zak?’’ Ik zeg: ‘’Nee, hoezo? Kijk maar in de schoen.’’ Hij ziet dat het stickje erin zit. ‘’Ik zei het toch.’’ Zeg ik meteen. Als we terug lopen naar de auto ben ik opgelucht dat hij er niet over door ging en niet in mijn zakken ging zoeken. Nu snel het stickje aan Jones geven!

Als seven naar zijn kamer is gegaan, geef ik het stickje aan Jones. Samen kijken we op het scherm van de computer waar het stickje in zit. ‘’Lara, hier staat niks op! Weet je zeker dat je ze geruild hebt?’’ ‘’Ja ik heb dat gedaan! Ik weet het zeker!”

De volgende dag hoor ik geschreeuw boven bij de kamer van seven. Ik ren naar boven, dan zie ik dat seven Jones geslagen heeft met een schaal en heeft vastgebonden met zijn kapotte blouse! Hij weet ervan! Heeft hij zijn geheugen weer terug? Of stond al die informatie van wat er was gebeurd in dat stomme boekje dat ook in dat kluisje lag. ‘’Wat is hier gebeurd?’’ seven antwoord: ‘’Lara je hebt alles verzonnen! Over je ouders die zogenaamd in Afrika werkten, over dat stickje dat je zogenaamd niet aangeraakt had en dat je mij niet eens kende! Wacht maar. Ik heb al het bewijs over CooperationX. Dat jullie zogenaamd jongens hielpen met problemen. Niet dus. Jullie stopten chips in onze hoofden en gebruikten ons om banken te overvallen, in te breken en bommen te laten ontploffen. Ik probeerde te ontsnappen maar jullie hadden me teruggevonden door die stomme chip. Jullie hebben al mijn geheugen gewist en mij gewoon op een grasvlakte gegooid omdat ik die stick terug moest zien te vinden! Nu heb ik hem gevonden. Precies wat jullie, CooperationX, wilden.’’ Dan bind seven mij ook vast. Dan zegt Jones: ‘’Ik laat het gebouw ontploffen, over precies 90 minuten. Dan verdwijnt seven.

Huh, dus mijn ouders gebruikten de boys om illegale dingen uit te voeren? Ik dacht dat ze werden gebruikt voor goede dingen. Dat ze de wereld zouden verbeteren. Ik moet zorgen dat de politie op tijd is bij het gebouw. 

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Recensie over ‘’Dat heb ik weer!’’ van Carry Slee

‘’Dat heb ik weer!’’ is een boek vol drama en problemen, typisch een Carry Slee boek. In de vijf verschillende delen van ‘’Dat heb ik weer!’’ lees je over Britt en haar problemen op de middelbare school. Het boek is erg makkelijk te lezen en in de tegenwoordige tijd geschreven zodat je overal precies bij bent wat er ook gebeurt. Wat ik leuk vond aan het boek is dat het niet perse heel spannend is maar je erg meeleeft met de hoofdpersoon. Dit heeft twee redenen: om te beginnen is het boek in de ik-vorm geschreven, waardoor je precies leest wat ze allemaal meemaakt en hoe ze over dingen nadenkt. Ten tweede zouden de problemen die Britt meemaakt ook zomaar bij mij of iemand anders kunnen overkomen, zo bijvoorbeeld gescheiden ouders, verliefdheid, ruzie met vriendinnen en nog veel meer. Dit zorgt ervoor dat je precies weet hoe het voelt en erg meeleeft. Kortom dit boek is echt een aanrader als je van drama en meidenproblemen houdt!

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Recensie over ‘’Moordspel’’

Het boek Moordspel van Cis Meijer is een boek waarin Robin met haar klas naar de Ardennen gaat. Een spannend boek met onwijs veel verrassingen. Het verhaal neemt je mee in een zoektocht naar de dader, juiste plaats en het motief. De korte hoofdstukjes zorgen ervoor dat de vaart in het verhaal gehouden wordt, hierdoor vond ik het boek nooit saai worden en wilde ik graag verder lezen. Er zijn hoofdstukken die uit het perspectief van de hoofdpersoon komen en er zijn hoofdstukken die uit het perspectief van de dader komen. Door de wisseling van de perspectieven kom je er langzaam achter wat de redenen zijn van de dader. Wat ik het allerbelangrijkste vind aan dit boek is dat het antwoord op de vraag heel onverwacht is. Ik zat zo op verschillende mensen die ik verdacht maar het bleek toch iets heel anders te zijn. De schrijfmanier van Meijer is erg mooi, ik kon mij erg goed inleven in de hoofdpersoon Robin. De avonturen die zij beleeft, beleef je zelf voor je gevoel ook. Hierdoor wil je graag door en door lezen totdat je bij de grote onverwachte ontknoping bent van het boek Moordspel van Cis Meijer.

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Leesautobiografie

In mijn hele leven heb ik boeken gelezen, bijvoorbeeld al in groep één-twee want ik was al een vroege lezer. Toen ik klein was, lazen mijn vader en mijn moeder voor. Ik was altijd helemaal fan van de sprookjes en de prinsessen zoals Sneeuwwitje en De kleine zeemeermin. Ik ga nu vertellen in leeftijden wat voor boeken ik allemaal gelezen of wat mij werd voorgelezen en wat mijn interesses waren.

Nul tot drie jaar Toen ik heel klein was kon ik zelf natuurlijk nog niet lezen, mijn ouders lazen altijd voor en dat ging meestal uit het boek Dikkie Dik en Borre. Ik had al verschillende delen van Borre en mijn ouders lazen dat dan voor als ik ging slapen. Als ik bij mijn oma was las ze altijd hetzelfde boek voor, namelijk een Engels boek. Ik kon zelf nog niet lezen en dus al helemaal geen Engelse boeken. Mijn oma kon altijd heel goed voorlezen.

Vier tot zes jaar Toen ik ongeveer drie/vier was kon ik al lezen, ik was namelijk een snelle lezer. Op school las ik bijvoorbeeld al in groep 1-2 een boekje voor aan de klas. Mijn vader las altijd Bambi en De kleine zeemeermin voor. Ik vond Bambi altijd heel leuk omdat ik erg meeleefde met Bambi die zijn moeder verliest, ik vond dat heel zielig. Mijn moeder las altijd voor uit het grote sprookjesboek, ik wilde altijd het sprookje ‘’De nieuwe kleren van de keizer’’ omdat ik dat sprookje heel grappig vond. Maar toen mijn moeder het sprookje Hans en Grietje voorlas vond ik het zo eng dat ik er nachtmerries van kreeg, haha!

Zeven tot acht jaar. Toen ik zeven was begon ik eigenlijk echt boeken te lezen, ik begon met de boeken van heksje Lilly. Ik weet nog dat mijn vader een film van Heksje Lilly had gekocht en dat ik daarna was begonnen met de boeken lezen. Ik vond het altijd heel leuke boeken omdat ik zelf ook altijd een goede heks wilde zijn. Toen ik 8 was begon ik met de Fantasia boeken. Van mijn vader kreeg ik toen een boek dat Fantasia heette. Sindsdien las ik de volgende jaren bijna alleen maar Fantasia, voor kerstmis bijvoorbeeld vroeg ik altijd een nieuw deel van mijn moeder en voor mijn verjaardag ook. Ik was helemaal fan van Fantasia omdat ik mijn fantasie erin kwijt kon en ik heel erg van avonturenverhalen hield.

Negen tot elf jaar Op deze leeftijd begon ik met de serie Hoe overleef ik? te lezen, het begon toen ik negen was en ik een boek kreeg van mijn vader Hoe overleef ik mijn vakantie. Ik kreeg dat boek omdat we een week later naar Frankrijk op vakantie gingen en ik dan een leuk boek had om te lezen. Inmiddels heb ik een half jaar geleden alle delen al gelezen, volgens mij zijn het er wel dertien! Naast de boeken van de serie Hoe overleef ik? heb ik ook heel veel boeken van Carry Slee gelezen. Vanaf toen ben ik eigenlijk alleen maar boeken gaan lezen met problemen en drama.

Nu Zoals je kon lezen ging mijn voorkeur vroeger uit naar avontuurlijke verhalen omdat ik erg van avontuur hield.  Mijn voorkeur naar boeken is in de loop van de tijd erg veranderd. Nu houdt ik meer van boeken over spanning en problemen, bijvoorbeeld de serie ‘’JeugdThrillers”. Dat is een serie met boeken over moord en dat soort zaken, de schrijfster Mel Wallis de Vries heeft heel veel jeugd boeken voor deze serie geschreven. Ik vind dat soort boeken leuk omdat er veel spanning in zit en je op zoek moet naar de waarheid van het verhaal. Dit was mijn leesautobiografie, ik hoop dat je het leuk en interessant vond om te lezen.

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Poëzie in de Czaar Peterstraat in Amsterdam Oost.

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Het boek Moordspel van Cis Meijer is een boek waarin Robin met haar klas naar de Ardennen gaat. Een spannend boek met onwijs veel verrassingen. Het boek neemt je mee in de zoektocht naar de dader, de plaats delict en het motief. De korte hoofdstukjes zorgen ervoor dat de vaart erin gehouden wordt, hierdoor vond ik het nooit saai en wilde ik altijd verder lezen. Er zijn hoofdstukken die uit het perspectief van de dader komen en uit het perspectief van de hoofdpersoon komen. Aan het einde van het boek komen de verhalen van de verschillende perspectieven bij elkaar en valt het kwartje. Want wat is er nu precies gebeurt in de Ardennen?

[1d-leesdossier-felineesser-blog]

Vals van Mel Wallis de Vries is spannend boek dat verrassend is geschreven. Een boek over vier vriendinnen die op samen op vakantie gaan in de Ardennen. Maar dan gebeuren er rare en enge dingen. De spanning is om te snijden. Eén voor één verdwijnen er meiden. Maar langzaam komen ze achter de verschrikkelijke waarheid. In het boek kom je in verschillende personages terecht wat ik heel leuk vind omdat je dan erachter komt hoe iedereen denkt. Zo kom je erachter welke karakters ze hebben. De schrijfmanier van De Vries is erg spannend door de cliffhangers. Wat ik leuk vind is dat het einde iets is wat je totaal niet zou verwachten. Een spannend en verrassend boek van Mel Wallis de Vries. Zeker een aanrader.