“İki hafta boyunca kitap okumak, yürüyüşe çıkmak, hayal kurmak, rahatsız edilmeden uzun uzun okumak, iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak, bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyorum.”
İnsanın yaşı ilerledikçe gözü de açılıyor. Bazı şeyleri daha net görmeye başlıyorsun. Yanında tuttuğun insan sayısı azalıyor. Karşındakine verdiğin değerin karşılığını bulamayınca hayal kırıklığına uğruyor insan, sana gerçekten değer veren insanları farkediyorsun.
Sana gerçekten değer veren, seni karşılıksız seven, sevdiğini hissettiren insanları farket ve onları asla ama asla kaybetme. Gerisini salla gitsin.
Kimsenin bilmediği bir şarkıyı keşfetmek... O kadar mutlu ediyor ki beni. O şarkı hiç keşfedilmesin istiyorum, kimse bilmesin, sadece ben dinleyeyim...
“Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken ya da uyurken seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?”