1ruyagordum - Tumblr blog

[1ruyagordum]

vw ve bebek

Zeynep ile turuncu beyaz biraz külüstür eski VW'lere benzer bir minibüsle yolculuk edeceğiz. Minibüs derken biz kullanacağız.

Zeynep'le birbirimizi farklı yerlerde bekliyoruz. Meğer ikimiz de diğerinin işi var diye bekliyoruz, halbuki hazırız. Zeynep'in yanında bir arkadaşı daha var. Beklerken tezine çalışıyor.

Benim Sezer'den bebeğim var. Bebeği sadece taşımışım, doğurur doğurmaz başkasına vermişim. Bu sebeple “onu görünce bir şey hissetmiyorum” diyorum, onunla aramızda hiçbir bağ hissetmiyorum. Bunları Zeynep'le paylaşıyorum.

Bir ara bebeğin Sezer'in kız kardeşinin oğlu olduğunu fark ediyorum.

Zeynep'le nereye gidecektik bilmiyorum.

Günaydın ☀️

17 Eylül 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

fındıkzade’den ispanya’ya

Bohem-şık bir tarzda dekore edilmiş bir salonda annem babam ben ve iki misafirimiz var. Bizim ev değil ve neden oradayız bilmiyorum. Sohbet ediyoruz. Dev ekran bir tv var, fazlaca dikkat çekici.

Tuvalete gitmem gerekiyor, uzun bir koridora giriyorum ve evin Fındıkzade evi olduğunu fark ediyorum. O kadar güzel yenilenmiş ki sana anlatamam. Hayran hayran incelerken her yeri, yenileyenin Gülci+Kürşat olduğunu fark ediyorum. Fakat orada değiller.

Tuvalet diye açtığım kapının ardından tuvaletten evvel bir oda daha çıkıyor, halam orada bir yatakta yatıyor, “İrem” diyor bir anda, “Aaa halacım, sen napıyorsun burada?” diye soruyorum ona sokularak. Biraz yorgun ama bilinci tamamen açık. “Sanırım İspanya’ya gidemeyeceğim” diyor. “Demek İspanya planınız vardı” diyorum. “Evet” diyor, sonra üstündeki örtüyü biraz daha çekiyor boynuna doğru.

Günaydın ☀️

10 Eylül 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

yol ışık

Beste Yol-Işık isimli bir tarikata bağlanıyor. Birlikte girişi Nişantaşı apartmanına benzeyen, girdikten sonra ise kırsalda bir bağ-bahçeye dönüşen aşramsılarına gidiyoruz. Üst yönetimi gözüm hiç tutmuyor.

Bağlılığımızı göstermek için özel bir kıyafetle, elimizde mumlarla ağır ağır yürümemiz gereken bir yol var. Beste ile o yolun başındayız. Adımlamaya başladığımızda içim sıkılıyor. Sonra da yarı yoldan dönmeye karar veriyorum. Beste devam ediyor.

Tarikatın basın sözcüsü tadındaki kimse bana "neden vazgeçtin?" diye sorduğunda, üst yönetimin dikkatini çekmemek için "çünkü çok saçmasınız!!!" demek yerine "kalbim henüz hazır olmadığımı söyledi" diyorum.

Kadın cevabımdan çok etkileniyor.

Günaydın ☀️

29 Ağustos 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

epidemik ve heroik

Yine bir epidemi kol geziyor. İnsanların iyileşebilmesi için sağlıklı organa ihtiyacı olduğundan organ mafyası türemiş, sokaktan insan kaçırıyorlar.

Komşum Selma ablanın bir arkadaşının kaçırıldığını öğreniyorum. Motorumla kadının götürüldüğü hijyen seviyesi -99 olan hastaneye gidiyorum. (teknik detay manyakları için skala vereyim: -100/+100 arası) Rezalet görüntüler eşliğinde koşa koşa merdiven çıkıyor, bir yerlere gire çıka kadını buluyorum.

Kadının sanki zihnini ele geçirmişler, benimle gelmeyi reddediyor, onu biraz zorluyorum, sinirleniyorum hatta ve biraz ite çeke motoruma indiriyorum. Arkama oturtuyorum. Ve evine götürüyorum. Kurtarıyorum onu yani. Sonra Selma ablaya durumu haber vermek istiyorum. Verebiliyor muyum anımsayamıyorum. Emin değilim ama haberi vermiş ve Selma ablanın "kimseyi hiçbi şeye zorlayamazsın" cevabını almış olabilirim.

Günaydın ☀️

8 Ağustos 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

babannemle yolculuk

Babannemle bir taksi yolculuğundayız. Babannem çok sağlıklı. yolculuk uzun sürüyor, birbirimizin omzunda uyuyoruz. 1000 küsur TL tutuyor, veriyorum. İndiğimiz yerde annemle babamın iş yeri varmış. Ben bu Arnavut kaldırımlı sokağı pek iyi tanımıyorum ama babannem 100 metre yürüyüp iş yerini buluyor, içeriye giriyoruz.

Günaydın ☀️

1 Haziran 2024, İstanbul

[1ruyagordum]

ama dişim

Sağ kesici dişim düşmüş. Biraz canım yanıyor ve rahatsızım. Gamze ve Büke ile buluşmam gerekiyor. Yanlarında Çağla ve Tim de var. Dişimin hızlıca yerine “takılmasını” ve tedavi edilmesini istiyorum. Havaalanından (SAW gibi ama benzemiyor) Bomonti’ye kadar giden bir metro hattı var. Havaalanı durağına yakın bir diş hekimi muayenehanesi buluyorum. Hemen yapacaklar ama bana 73 bin liralık masraf çıkarıyorlar. Gamze’yi arayıp “buralarda buluşmayacak mıydık ya da beni buradan almayacak mıydınız?” diye soruyorum. Dişimi anlatıp başka yerlerden de fiyat almak istediğimi söylüyorum. Gamze bana “git gel yapacağına hallet orada gel yanımıza, biz Bomonti’de seni bekliyoruz” diyor.

Günaydın ☀️

3 Nisan 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

Zeynep'in ukulelesi ve Ali

Bir orkestra var. Ben de o orkestradayım. Ne hikmetse her birimiz kendi enstrümanımızla ayrı bir şarkı çalıyoruz. Ben ortak bir şarkı çalmayı teklif ediyorum. (Duh)

8 telli adını bilmediğim bir enstrüman çalacağım ama prova ederken iki telini koparıyorum. Bu enstrüman Figen'inmiş. (Fingu)

Ukulele çalmaya karar veriyorum ama ukulele de benim değil, Zeynep'in. Biraz çalışıyorum, şarkıyı çıkarıyorum. Sonra ukuleleyi fırın benzeri ama fırın olmayan kapaklı bir aletin içine koyuyorum. Belirsiz ama kısa bir süre sonra koyduğum ukuleleyi Zeynep'in oğlu Ali'ye dönüşmüş olarak buluyorum. Ali'yi hemen kucaklıyorum ve içinde olduğu aletin de henüz ısınmaya başladığını fark ediyorum. Ah diyorum, iyi ki hemen aldım Ali'yi oradan. Kucaklıyorum, seviyorum onu.

Günaydın ☀️

22 Mart 2024, İstanbul

[1ruyagordum]

yaz bunu 2

filmi bilinçaltı

Günaydın ☀️

20 Mart 2024, İstanbul

[1ruyagordum]

selin ağaçla

Atina'da yaşayan kuzenim Selin'e bildiğimiz dünyada bir süredir ulaşamıyorum. Çok da iyi bilmediğimiz dünyada, rüyamda da ulaşamamam şaşırtıcı olmadı.

Selinlerin evine gitmişiz, sanırım annemle. Selinler diyorum çünkü aile evinden bahsediyorum. O evin Türkiye'de olması gerekir ama değil. Yunanistan'da mı ondan da emin değilim.

Selin evde yok. İçimde "Bir süredir zaten sesi çıkmıyordu, bugün de görmez beni" diyor bir ses. Selin'in annesi de "Evet Selin yok aslında. Ama gelecek bugün bir ara. Avukatla görüşmesi var" diyor. Yine bizim bildiğimiz dünyada avukatlı bir işimiz var Selin'le. Ortak. Rüyada bunu anımsamıyorum ve ne işi var acaba diye düşünüyorum. Üstelik avukat da benim ailemin yakın dostu Soner Abi imiş. Yine içimden "Eve gelmeyecek bence, görüşmesini de dışarıda bir yerde yapar kesin" diyorum.

Ve balkona çıkıyorum. Bir süre sonra Selin'in avukatla buluşmak üzere benim balkondan görebildiğim ağaçlık alana geleceğinden eminim. Park gibi bir yer. Onu az sonra göreceğimi biliyorum. Nitekim geliyor. Elinde bir sandalye ile. Herhalde avukatla görüşmesinin saatini biliyorum. Vaktinden önce geldiğini fark ediyorum.

Elindeki sandalyeyi bir ağaca dayıyor. Sandalyeye oturuyor. Dizlerini karnına çekiyor. Epey üzgün görünüyor. Ben önceden öyle olduğunu biliyorum zaten. Gözleri kapalı bir pratik yapıyor gibi görünüyor. Sonra sandalyeye ters oturuyor ve ağaca elleriyle vurarak çığlıklar atıyor. Bu da bir pratik. Öfkeli. Bunları öfkesini boşaltmak için yapıyor. Bir ara içinde "öfke, kızgınlık" gibi sözcükler de geçen cümleleleri bağırıyor.

Yanına neden gidemiyorum bilmiyorum. Sadece izliyorum ve duygudurumunu anlıyorum.

Avukatla buluştuğunu göremeden rüya bitiyor.

Günaydın ☀️

18 Mart 2024, İstanbul

[1ruyagordum]

yol açık

Eda ile Bodrum’da (aslında yer belirsiz) Chives, Hey Joe gibi gitmeyi çok sevdiğimiz bir mekanımız var. Sadece kafe değil, versatil bir yer, başka şeyler de oluyor orada. Bu mekana girişinde çok dik bir merdiven var. Ben, Eda ve Öykü (sanırım) mekandan çıkacağız. Merdiven o kadar uzun ve dik ki gözümde büyüyor. Ayrıca yere kadar da devam etmiyor. Merdivenin bitimi ile zemin arasında uzun bir boşluk var. Oradan atlamak gerekiyor.

Benim ayağımda Zeki Müren’in meşhur kostümlü fotoğrafındakine benzer apartman topuklar var. Delicesine bir platform. Bir yerde sahne almışım sanki. Bahsettiğim boşluk beni korkutuyor.

Kızlara siz önden inin diyorum. Eda fıyt dile kayıp iniyor. Öykü olduğunu tahmin ettiğim kişi de iniyor.

Ben ayakkabılarımı çıkarmam gerektiğini düşünüyorum. Çıkardım mı anımsayamıyorum ama ağır ağır inmeye başlıyorum merdiveni. Ben atlanacak noktaya yaklaşırken sanki film setindeymişiz gibi bir anda o boşluk birileri tarafından dolduruluyor, oraya basamaklar konuyor ve merdiven yere kadar uzuyor.

Ben de diyorum ki “Üf İrem, mesaja bak, sen yürü, sen yola çık, önüne yollar serilir, duvar sandığın yerler kapı olur.” Bu yorumu yapmak için uyanmayı beklemem şahane.

Günaydın ☀️

13 Mart 2024, İstanbul

[1ruyagordum]

saklangaç kolaj

Kuzen İdil bana radio silence'ının nedenini, içinde olduğu ruh halini ve beni ne kadar sevdiğini anlatan bir kolaj hazırlamış. Kolajdaki yazılar kargacık burgacık, Çağla hazırlamış desem yeridir. Bir yerlerden kırpılıp kesilip yapıştırılmış imajlar da var. Kolajı bana birebir zaman yaratarak değil aile buluşması sırasında resmen iki araya bir dereye sıkıştırıp veriyor.

Heyecanlı ama kendini çok da açık etmiyor. Sözlerini seçip konuşuyor.

Kolaja bakarken yazıların silinip baştan yazıldığını fark ediyorum. Neredeyse 3-4 kez hatta. Fark ediyorum ki İdil başta tüm samimiyetiyle yazdığı yazıları sonradan o kadar açık olmak istemeyip değiştirmiş. Cümleleri anımsamıyorum ve yaptığı şeye duygulansam da bu devam eden kendini açık etmeme haline içten içe kızıyorum. Teşekkür ediyorum, gayet içimden gelerek tatlı cevaplar veriyorum. Yine de içimdeki minör hayal kırıklığı kendini hissettiriyor.

İdil bundan hoşlanmıyor. Büyük teşekkürler, neredeyse reveranslar bekliyor. O da bunu hissettiriyor ve istediğini alamadığı için aramızda bir tansiyon oluşuyor. Ben susmayı tercih ederken o bana herkes bir aradayken gereksiz bir sebepten yükseliyor. Sonra asıl konu ortaya çıkıyor, çözülüyoruz, sesimi yükselttiğimi hatırlıyorum.

Üzgün uyanmadım.

Günaydın ☀️

23 Şubat 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

binadan binaya

Annem ve babam binadan binaya, çatıdan çatıya atlama dersleri alıyormuş, tesadüfen öğreniyorum. (Bunu da Halk Eğitim veriyor olamaz herhalde?!)

Tesadüfen öğrenişimin hikayesi:

Günaydın ☀️

4 Şubat 2024, Bodrum

[1ruyagordum]

al cine

Bir sinema filminde oynamak için elemelere katılıyorum. Ama aktörlüğümle değil senaryom ve fikrimle online’ım?

Seneler öncesinin Young Lions’ı filan gibi bir atmosfer, herkes rengarenk açık ofis sistemli bir ortamda şahsi booth’una gömülüyor ve laptop’ında yazıyor. Yazma işini bitirdiğimde ortamdan bir çıkışım var, sanırsın süperstar. Biri ile high five’laşıyoruz, öbürüyle göz kırpışıyoruz, beriki “harika olucak İrem!” diye ünlüyor…

İşi alıcam, o kesin.

Günaydın ☀️

11 Aralık 2023, İstanbul

[1ruyagordum]

ojos asi

Aynada yüzüme bakıyor, sağ kaşımı (aynada sol) aşırı ince buluyorum. Kaşımın böyle alınmasına nasıl müsaade ettiğimi, bunu kim yaptığını bilmiyorum. Bu nasıl oldu diye düşünürken fark ediyorum ki sol gözüm yok. Evet tek gözüm yok, yerinde kısa bir çizgi halinde dikiş var. Orada bir boşluk, oyuk veya şişlik dahi yok; sol (aynada sağ) gözümün olması gereken yer sanki alnımın devamı gibi dümdüz.

Günaydın ☀️

7 Aralık 2023, Atina 🇬🇷

[1ruyagordum]

∘˚⊹shortcut⊹∘˚

Uzun, dağlık, denize dik ve denize çıkan, dolambaçlı bir yol var. Ben o yolu seviyorum. Gündüz, sıcak. O yolu yürüyorum. Bi 35 dk alıyor denize varmak. Bundan önce yalnızca bir kez daha yürümüşüm. Aslında hiç değil ama Bodrum’muş orası.

Bir gün bir solucan deliği keşfediyorum. Fiziksel bir keşif değil bu. Sanki büyü yapar gibiyim ama yalnızca hissederek, bir kanala girerek, o yolu 5 dakikada alıyorum. Bir başka zaman bir daha yapıyorum aynısını. Sonra bunu Bodrum’daki iki komşuma söylüyorum. Etkileniyorlar ama bekliyorlarmış da bunu yapmamı benden. Altın tozu filtresi var rüya boyunca ekranda, sesler de yankılı ve derinden geliyor.

Günaydın ☀️

5 Aralık 2023, İstanbul

[1ruyagordum]

merdivende

Çanakkale’deki evimizin olduğu apartmanda, bizim katla üçüncü katı birbirine bağlayan merdivenin bir basamağında Cemre ile oturuyorum. Lisede ve yaşıt gibiyiz. Üzerimizde üniforma bile olabilir. Sanki ben zaten oradaydım, o da asansörle az evvel yanıma gelmiş. Eve girmiyoruz, basamakta biçimsizce oturmuş sohbet ediyoruz. Rüyada orası Cemrelerin de evi. Cemre üzgün. Bana içini dökmek istiyor. Ne olduğundan emin değilim ama ona destek olmak istiyorum. İçeri girip rahat etsek diye geçirsem de içimden ona “sen burada, merdivende oturmak istiyorsun, dimi?” diye soruyorum. Onaylıyor. Sonra bana çocukluğundan kesitler anlatıyor. Gözleri doluyor. Anlatırken elimi tutuyor. Bundan ikimiz de güç buluyor, sevgi dolu hissediyoruz.

Günaydın ☀️

2 Aralık 2023, İstanbul

[1ruyagordum]

umur

Yazlık bir memleketteyiz. Tatilde miyiz? Beste ve birkaç kişi daha var. Santorini’deki White Beach’e benziyor olduğumuz yer. Volkanik bir görüntü. Tuğçe bizi ziyarete gelmiş. Amacı Beste ile konuşmak ve vicdanını rahatlatmak ama Beste ona hiç pas vermiyor. Ben Tuğçe ile epey sohbet ediyorum. O bana bir şey sormasa da genel olarak ona bu ziyaretinde yardımcı olacak bilgiler veriyorum. O beni “hmm, demek sensin…” der gibi dinliyor. Rahatsız olmuyorum. Bilakis onun rahatsızlığını gidermek üzere iletişim kuruyor. Beste oralı olmadıkça da yılıyor ve gün sonlanmadan ufka doğru yürüyor, yavaş yavaş küçülüp kayboluyor.

Günaydın ☀️

29 Kasım 2023, Madrid 🇪🇸