3b-2017-leerling-mink-blog

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Het grote misschien

Wat is het grote misschien? Is het een persoon? Of misschien een plek? Of is het het accepteren van je vergissingen? Is het grote misschien voor iedereen iets anders? Dit is de achterliggende gedachte van Het Grote Misschien, geschreven door John Green.

De hoofdpersoon in het verhaal heet Miles Halter, maar na de eerste 50 bladzijdes krijgt hij van zijn nieuwe vrienden de bijnaam Prop, omdat hij een lange slungelige jongen is. Prop is zonder zijn ouders verhuist van Florida naar Alabama, waar hij naar ‘Highscool’ gaat en een kamergenoot krijgt, genaamd Chip, maar iedereen noemt hem de Kolonel. Hij en Prop worden beste vrienden. De beste vriendin van de Kolonel heet Alaska, en als Prop haar ziet is hij op slag verliefd. Alaska is het mooiste meisje dat hij ooit heeft gezien, en als het verhaal vordert, wordt hij steeds verliefder. Alaska heeft dan wel een vriend, Jake, maar Prop trekt zich daar niks van aan. Het boek is gevormd in de stukken ‘Ervoor’ en ‘Erna. Het ‘Er’ ligt in het midden van het boek, en op ‘1 dag ervoor’ komt Miles droom uit, hij kust Alaska, en hij gaat wel iets verder. Maar halverwege valt Alaska inslaap, want ze is heel moe en ze hebben allebei, vooral Alaska, een hoop gedronken. Midden in de nacht begint Alaska te huilen, en zegt dat ze zo snel mogelijk weg moet met haar auto. Prop en de Kolonel helpen haar de campus af te komen. De volgende ochtend horen zij het verschrikkelijke nieuws dat Alaska is omgekomen in een auto ongeluk. Prop en de Kolonel voelen zich vreselijk schuldig. De rest van het boek proberen Prop en de Kolonel uit te vinden hoe Alaska is gestorven, ze willen weten of het zelfmoord was, en in hoeverre het hun schuld was.

Ik vind dit een prachtig boek, omdat het er duidelijk wordt dat het niet uitmaakt wat je doet, zolang je er maar voor zorgt dat jij en je vrienden gelukkig kunnen zijn en dat je jezelf en de mensen om je heen vergeeft voor hun fouten, hoe dom en naar deze ook kunnen zijn. Het boek eindigt dan ook niet met een duidelijke verklaring over de dood van Alaska, maar met Prop en de Kolonel die vrede sluiten met de manier waarop het is.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Een vermakelijke roman met cultuur en humor

‘Beloof je me dat je verder zult gaan waar ik ben blijven haken? Dat je over een paar jaar het Hervormd Lyceum Zuid uit loopt en dat fucking Vwo-diploma in je handen hebt?’

Sam, thuis Samir genoemd, belooft voor de bekende ijswinkel Pisa, dat hij het Vwo zal halen, dit is de belofte van Pisa. De belofte van Pisa, geschreven door Mano Bouzamour, is een zeer vermakelijke roman. Het boek is namelijk heel diepgaand omdat er veel wordt uitgelegd over de Marokkaanse cultuur, en de schrijver ook veel over zijn eigen leven in het verhaal verwerkt. Hoe Samir thuis veel moeite heeft met het feit dat zijn ouders analfabeet zijn, en de ouders van Mano Bouzamour ook. In een interview zag ik dat de echte ouders van Mano Bouzamour niet naar de uitreiking van dit boek kwamen. Je kunt ook zien dat het een diepgaand boek is aan dat de ouders van Samir super Islamitisch zijn, maar dat bij Samir zelf juist het tegendeel waar is. Hij vindt de Islam maar een gekke godsdienst en doet daarom ook nooit mee aan Islamitische dingen, bijvoorbeeld ‘Op mijn knieën zittend, met mijn handen keurig op mijn bovenbenen keek ik naar ze terwijl ze elkaar lieflijk zoenden en elkaars gezicht bevoelden. Ik prentte dit beeld in mijn geheugen om er later op terug te komen voor als ik een keer eenzaam in bed lag. Ik zat trouwens precies op de manier waarop moslims het gebed eindigen en zeggen: Moge de vrede en de genade van Allah met u zijn. Ik bedankte Allah en begroef daarna mijn gezicht tussen Eveliens benen terwijl ik Kyra zachtjes vingerde.’ Dit is natuurlijk alles behalve iets wat iemand zou doen die echt respect had voor Allah. Er zijn ook veel vooroordelen die Samir echt volledig de grond in drukt, door bijvoorbeeld het Vwo te halen als Marokkaanse jongen, dat hij nooit naar de moskee gaat, of dat hij een ongelooflijke pianovirtuoos is.

Tevens is dit een vermakelijk boek doordat ik me, als 14 jarige jongen op het gymnasium in Amsterdam, erg goed kan inleven in de verhalen die Mano Bouzamour vertelt. Bijvoorbeeld bij dit stuk ‘veel van de jongens zaten op AFC, de chique voetbalclub. Anderen zaten op Hurley, een hockeyclub voor nichten in het Amsterdamse Bos.’ Ik kan me heel goed inleven in dit stukje, omdat ik zelf ook op voetbal zit, niet op AFC gelukkig, en ik het eigenlijk zelf helemaal eens ben met wat Mano Bouzamour hier heeft opgeschreven. Ook kan ik me goed inleven in het boek, omdat er veel straattaal in wordt gebruikt, bijvoorbeeld ‘Toen hij me zag, lachte hij onafgebroken: Koning Trio. Hóe de fuck heb jij dat voor mekaar gekregen.’ En kort daarna ‘Kyra’s vriendinnen belden haar duizenden keren op, ze liep toen versuft naar buiten en is weggereden in de Mini Cooper. Ze knalde nog tegen een kliko aan, dat kutkind. Wat een tyfusbende zeg.’ Ik kan me goed inleven in deze stukjes door het gebruik van taal en dingen die ik herken van dingen om mij heen.

Verder is De belofte van Pisa een vermakelijk boek, omdat het zo humoristisch is, bijvoorbeeld ‘Nobele heer die Mohammed. Hé, speel je nu Chopin? Ik knikte en zei: Als je weet welke nocturne dit is, ren ik naakt naar buiten en duik ik de Keizersgracht in. Met haar hoofd op mijn schouder neuriede ze een passage mee, minieme trillinkjes overbrengend. De twintigste? Fout. Geleidelijk ging ik over in een andere nocturne, maar ze had me na een paar tellen door. Gluiperd, ik had gelijk! Naakt naar buiten jij, nu! Ik zei dat ik met Ys had afgesproken. Ik vroeg haar om op te staan. Ze wilde nog een keertje. Ik zei dat ik moe was. Ze likte mijn oor: Vluggertje? Sta op. Nou.’ Dit vind ik humoristisch, omdat Sam geleidelijk van nocturne verandert en zij dat meteen merkte, dus hij eigenlijk naakt in de Keizersgracht moest springen.

Ik vind De belofte van Pisa een vermakelijke roman, omdat het een diepgaand, humoristisch boek is waar ik me buitengewoon goed in kan inleven.

  De belofte van Pisa, Mano Bouzamour, 2013.

Mink Boesveld!

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Doodslag in West 

Ik las ‘Schuld’ van Walter van de Berg nog voordat het boek van de maand werd bij DWDD. Het speelt zich af in de harde onderwereld van Amsterdam west, waar de personages zich tussen de gestolen laptops en de bedreigingen staande proberen te houden. Het boek opent met 'Mijn broer had nog gezongen op de avond dat hij iemand doodsloeg’: dan kan je toch niets anders doen dan verder lezen?

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Geen eer aan de pracht van dit boek

https://www.scholieren.com/boekverslag/70594

“Het is niet leuk om je eerste dag op aarde als moordenares te beginnen maar niks aan te doen, ik had toen niet veel keus.” Dit is de inkopper waar de schrijver overduidelijk mee had moeten beginnen, maar in plaats van een goed begin met een goede inkopper, begint het deze recensie uitermate saai. De recensie begint namelijk gewoon met een samenvatting, wat ik zeker geen slim idee vind, omdat dit niet de aandacht van de lezer trekt. Ik vind dat er niet alleen in het begin, maar in de hele recensie een tekort is aan citaten van de auteur. Het is een erg bijzonder boek met een grappig begin en een omslagpunt waar opeens alles verandert, en daar zou een citaat bijvoorbeeld perfect bij passen. De oorlog die zich in het boek afspeelt, beslaat ongeveer de helft van het boek, maar gek genoeg is er in de samenvatting niet meer dan 1 zin aan besteed. Er wordt in de recensie heel mild omgegaan met dingen die in het boek heel heftig worden beschreven. Zo staat aan het eind van de samenvatting “Edmond is heel erg getraumatiseerd, maar Daisy besluit bij hem te blijven en samen een leven op te bouwen.” Dit is het schokkende en hartverscheurende einde van het boek, de hoofdpersonage heeft een zwaar getraumatiseerde geliefde die niet meer wil praten! Toch heeft de schrijver van de recensie het voor elkaar gekregen om het te doen lijken dat dit eigenlijk wel meevalt en dat ze samen lang en gelukkig leven, terwijl dit in het boek toch net even anders blijkt. Tevens vind ik het jammer dat de recensie geen vloeiend lopend verhaal is, maar dat de kopjes gewoon zijn afgewerkt en er daardoor een gekke structuur ontstaat.

De schrijver van de recensie vindt dit een mooi boek, hoewel ik het hiermee eens ben, vind ik de argumentatie die er op volgt niet duidelijk en zeker niet uitgebreid genoeg. Ik denk helaas dat veel kinderen van de leeftijdscategorie dit boek niet zullen begrijpen en dat zij de diepere betekenis achter bijna elke zin die Meg Rosoff schrijft te moeilijk vinden, ik had er zelf ook moeite mee, en moest hier en daar mijn moeder raadplegen voor opheldering. De schrijver van de recensie zegt dat het boek erg makkelijk te lezen is door de schrijfstijl, waar overduidelijk een citaat bij had gemoeten, maar dit maakt het juist erg moeilijk om te begrijpen waar het nou precies over ging. De schrijfstijl is namelijk het weinig gebruiken van punten en komma’s , waardoor je constant een heel druk gevoel krijgt tijdens het lezen, dit gevoel is in de stukken die erg pijnlijk of heel serieus zijn niet altijd juist.

Hoe ik nu leef is een prachtig boek, waar de verleidingen en problemen van een meisje in de puberteit erg goed worden uitgelegd, en waar de perfecte wereld van bloemen, vrijheid en verboden liefde kapot wordt gemaakt door het verwoestende effect van een fictieve derde wereld oorlog. Kortom, vind ik dit een geweldig boek dat erg leerzaam, grappig en serieus is tegelijk met hier en daar een verwarring, en helaas doet deze recensie geen eer aan de pracht van het boek.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Balansverslag 3e klas

Dit verslag gaat over mijn ontwikkeling als lezer, en dan vooral wat ik het afgelopen jaar heb gelezen en wat ik aankomend jaar van plan ben om te gaan lezen.

In de eerste klas las ik eigenlijk alleen maar kinderboeken, zoals Percy Jackson, Matched, Kroonsz en Warp. Ik was dus gewend aan spannende fictie boeken. Maar in de tweede klas heb ik de overstap gemaakt naar wat volwassenere boeken, zoals Red ons Maria Montanelli en Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht. Ik heb heel erg genoten van die spannende fictie boeken, maar ik was in de tweede klas wel toe aan wat realistischere boeken waar ik mij beter in kan inleven en die wat meer lijken op mijn eigen leven. 

Tijdens de zomervakantie ben ik naar Londen geweest, waar ik naar de Harry Potter studio ben geweest. Daarom was ik al Harry Potter deel één aan het lezen, maar omdat ik zo onder de indruk was van de Harry Potter studio, die natuurlijk geheel Engels was, ben ik Harry Potter deel 2 maar in het Engels gaan lezen. Dat vond ik een stuk leuker dan in het Nederlands, omdat het natuurlijk mooier is om iets te lezen in de oorspronkelijke taal, want op die manier lees je het boek precies zoals de schrijver het heeft bedoeld tijdens het schrijven, en de namen van Personen, gebouwen en straten zijn veel mooier als ze niet vertaald zijn.

Op dit moment ben ik het boek ‘De belofte van Pisa’, van Mano Bouzamour aan het lezen. Ik ben nu ongeveer op een derde, en het is nu al mijn favoriete boek, maar hierover vertel ik natuurlijk later meer. Eigenlijk was ik afgelopen jaar al van plan om Mama Tandoori en Leven na Leven te lezen, maar helaas ben ik daar nog niet aan toe gekomen.

Mijn plannen voor aankomend jaar zijn om hard op zoek te gaan naar meer leuke realistische volwassen boeken, en om te ontdekken wat ik nog meer leuk vind om te lezen. Ik hoop met dit soort boeken mezelf steeds meer te ontwikkelen tot een volwassen lezer.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

De geur van zee

Ik werd wakker in een kleine hotelkamer, de regendruppels stroomden over het raam en kletterden op de straten. In het bed naast mij was mijn moeder al wakker. Aan de andere kant naast mijn bed lag mijn koffer. In de badkamer maakte ik me klaar om weg te gaan, ik ruimde mijn rommelige koffer op en een uur na het wakker worden was ik zo ver. We liepen naar beneden, waar het heerlijke ontbijt al op ons aan het wachten was, pannenkoeken met honing en bosbessen en de geur van koffie hing overal in de ontbijtzaal. Na het ontbijt gingen wij met het vieze Britse openbaar vervoer naar Victoria Street. De hal was heel groot. Het plafond, de vloer, zelfs de winkels waren van prachtig wit marmer. Toen ik in de trein zat, heb ik het grootste deel van de 2 uur lange reis muziek geluisterd. We kwamen aan in een klein stationnetje, vanwaar onze boot zou vertrekken naar de Isle of Wight. Ik kon de zoute zeegeur nu al ruiken. De donkere wolken aan de hemel leken wel een weerspiegeling van de onrustige zee. Gelukkig was de bootreis maar 10 minuten naar het eiland. Vanaf de aankomst plek werd ik opgehaald met de auto, door de verhuurder van het “hotel”, wat maar 2 kamers had, 1 voor mij en 1 voor mijn moeder. Toen wij bij het huis kwamen, moest ik allereerst een witte steile trap aflopen, zonder leuning, met mijn zware koffer. Het huis was ook wit van buiten, met veel ramen. Er was een hond, een bruine labrador die Bob heette, en er waren twee katten. In de beschrijving van het hotel stond al dat er uitzicht op de zee zou zijn, maar ik kon mijn ogen niet geloven toen ik uit mijn kamer raam keek. Ik opende het raam en de zoute wind waaide door mijn haren, ik rook de geur van de zee.

�Օ�>

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Sonnet

Belangrijk zijn de planten en bomen,

Bladeren vallen naar beneden,

Net zoals een jaar geleden,

Ze gaan en komen.

 Natuur wordt vaak en veel vermeden,

Boeken, zuurstof en eten,

Niemand wil het weten,

Zonder dit waren wij overleden.

 Door natuur is het dat wij bestaan,

Wij zijn erg ondankbaar,

Dat moeten wij veranderen.

 Maak het voor natuur ook aangenaam,

Wees aardig voor elkaar,

Wees goed voor anderen.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Synesthesiegedicht

Het is koud, het is kil,

van koud word ik stil,

het is lucht, het is ijs,

naar een kleur is het, dat ik verwijs.

 Is het een vogel of een vis,

of misschien de dood bij een begrafenis,

het is de kleur die je ziet,

de kleur van verdriet.

 Als ik denk aan bloed,

is het zeker goed,

dat het lijkt op water,

dat ik denk aan later.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Boekverslag: Red ons, Maria Montanelli

Titelbeschrijving

Herman Koch, Red ons Maria Montanelli, Amsterdam 1989 (eerste druk)

Motivatie boekkeuze

Ik heb dit boek gekozen omdat ik de schrijver van het boek (Herman Koch) een hele grappige schrijver vind. Ik had nooit eerder een boek van hem gelezen maar gehoord dat hij leuke humor heeft.

Samenvatting

De verteller vertelt in dit boek over Jan Wildschut, een zwakbegaafde jongen bij hem in de klas die van een brug af springt vlak voor zijn ogen. Terwijl de verteller dit uitlegt praat hij ook veel over andere dingen, zoals zijn twee beste vrienden (Erik en Gerard). Zijn vader is een saaie man die naast zijn eigen vrouw ook nog een weduwe heeft waar hij twee avonden per week is. Zijn moeder komt te overlijden in het boek en dat zorgt ervoor dat de verteller op zichzelf moet gaan wonen want zijn vader gaat bij de weduwe wonen. Verder heeft de verteller nog een vriendin, (Cristina) met wie hij een geheime relatie heeft. Hij vertelt veel over de vreselijke buurt waarin hij woont, heel vaak op een humoristische manier zoals deze: ‘Soms, als ze op maandag het luchtalarm laten loeien, om te oefenen, dan stel ik me voor dat er plotseling een Spitfire naar beneden komt duiken om die hele duffe en verwende kankerbuurt eens goed onder vuur te nemen’. Hij haat de docenten ook heel erg en vertelt daar behoorlijk uitgebreid over. In het begin heeft de verteller nog wel medelijden met de zwakbegaafde jongen, maar wat later vindt hij hem niet meer aardig omdat hij de zwakbegaafdheid in zijn voordeel gebruikt en andere uitbuit. Tijdens een schoolreisje zijn de verteller en zijn vrienden wat vooruit gefietst tijdens een fietstocht. Ze staan op een brug en de zwakbegaafde jongen is meegefietst. De verteller en zijn vrienden leunen een beetje gevaarlijk tegen de brug, en de zwakbegaafde jongen doet dat ook, hij valt en verdrinkt. De verteller en zijn vrienden worden schuldig gevonden door iedereen op school. Na de kerst wordt de verteller van school verwijderd vanwege zijn slechte cijfers en wat er gebeurd is. Zijn vader probeert hem tevergeefs op een andere school te krijgen. Omdat de vader toch bij de weduwe woont kan de verteller in het huis van zijn vader wonen, hij geeft hem 100 gulden per week om te kunnen leven. Het verhaal speelt zich af eind jaren 90  (op een montessorischool) ergens in Nederland.

 Mening

Ik vind dat het boek erg grappig en gedetailleerd geschreven is. Ik vind het erg knap dat over zo’n intens triest onderwerp zo sarcastisch kan worden verteld. Er wordt heel uitgebreid en mooi uitgelegd wat de verteller vindt van de buurt en zijn docenten, hier een voorbeeld: ’Het klopt allemaal heel goed, want dat was namelijk precies wat Schutte (de gymdocent) was: een jolig konijn, maar dan wel een van het soort waarvan je hoopt dat hij bij het graven van zijn holletje op een vergeten landmijn uit de Tweede Wereldoorlog zal stuiten.’ Dit vind ik grappig omdat hij zegt dat hij wil dat zijn gymdocent op een landmijn stapt en explodeert, ik vind dat een bijzonder creatieve manier om te vertellen dat hij een pesthekel aan zijn docent heeft. Het is ook een goed voorbeeld van hoe gedetailleerd het boek is want dit stukje tekst gaat alleen over dat iemand iets zegt over dat er een konijnenkop staat op het trainingspak van de gymdocent.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Boekverslag: Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht

Mark Haddon, 2003 negende druk

Ik heb het boek (Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht) gekozen omdat mijn moeder het mij aanraadde en zei dat het een heel leuk boek is. Ik vond het ook een interessant onderwerp want het boek gaat over een jongen die autisme heeft en de wereld daarom op een heel andere manier ziet.

Het boek gaat over Christopher Boone van vijftien jaar oud en hij heeft een ernstige vorm van autisme. Hij woont samen met zijn vader in een klein dorpje, Swindon in Engeland. Christopher weet erg weinig van sociale vaardigheden en hoe hij met mensen om moet gaan. Wel weet hij een heleboel over wiskunde en doet hij op vijftienjarige leeftijd al een VWO eindexamen wiskunde. Christopher houdt heel erg veel van orde, alles van de dag moet al van te voren gepland staan op lijstjes en er mag niets afwijken van dat lijstje. Christopher denkt dat hij zijn moeder heeft verloren aan een hartaanval, maar later blijkt dat toch anders in elkaar te zitten. Zijn vader is in het begin een erg sympathieke man, maar later blijkt dat hij heeft gelogen over de hartaanval van Christophers moeder. Zij is met de buurman, meneer Shears, naar Londen verhuisd om daar samen een nieuw leven op te bouwen. Ook heeft Christophers vader de vele brieven die Christophers moeder naar Christopher stuurde verzwegen en verborgen. Uit woede heeft de vader van Christopher de hond van mevrouw Shears vermoord met een hooivork. Christopher besluit een detective roman te schrijven over de mysterieuze moord op de hond van mevrouw Shears. Eerst stimuleert zijn vader het idee maar daarna gooit hij het boek weg omdat hij niet wil dat Christopher achter de waarheid komt. Uiteindelijk gaat Christopher op zoek naar het boek, maar in plaats daarvan vindt hij de tientallen brieven die zijn vader heeft verborgen voor hem. Hij moet huilen en kotsen tegelijk. Zijn vader ziet hem en biecht op aan Christopher dat hij de hond heeft vermoord, ook vertelt hij Christopher dat zijn moeder niet echt dood is maar in Londen woont met meneer Shears. Christopher besluit dat zijn vader niet meer te vertrouwen is en vlucht met de trein naar zijn moeder in Londen. Als Christopher daar aankomt, is meneer Shears niet al te blij, maar zijn moeder is wel heel gelukkig met zijn komst. Zijn vader is enorm geschrokken dat Christopher zomaar weg is en gaat hem achterna naar zijn moeders huis. Daar krijgen ze ruzie, en wil Christopher zijn vader nooit meer zien. Christophers moeder kiest ervoor om weer te gaan leven in Swindon en daar doet Christopher zijn VWO eindexamen Wiskunde. Zijn vader wil wat doen aan de band met Christopher en koopt een hondje, die Christopher zo vaak mag zien als hij wil.

Dit boek zet je echt aan het denken, want er wordt heel duidelijk omschreven wat Christopher ziet en beleeft. Daardoor begrijp ik veel beter hoe autisme werkt. Als wij een weiland met koeien zien, zien we gewoon een weiland met koeien, maar Christopher ziet 43 koeien, 15 die meer wit hebben en 28 die meer zwart hebben. Daarom vind ik dit een goed boek, omdat je hierdoor begrijpt hoe het is om autisme te hebben en hoe je daar mee om moet gaan.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Boekverslag: Kroonsz van Marco Kunst

Amsterdam, 2014 (eerste druk) drukkerij Lemniscaat

Ik heb dit boek gekozen omdat ik het heb gezien op de lijst van boeken die je mag lezen, en deze leek me interessant. Ik heb dit boek ook gekozen omdat dit boek buiten mijn comfort zone is, dus dat het weer eens wat anders is dan Broederband of Percy Jackson. Toen ik de beschrijving las wist ik eerst niet zeker wat ik vond van dit boek, maar ik heb het toch gekozen omdat ik de recensies heb gelezen en deze erg goed waren.

Het boek speelt zich af in twee tijden: rond de 17e eeuw, en 2013. De hoofdpersoon in het verhaal is Wessel, de 17 jarige zoon van Dokter Zacharias Kroonsz. Deze twee zijn de hoofdpersonen in beide tijden. De vriendin/werkster/geliefde van Wessel heet Lykke, verder is Wessels beste vriend Eric en zijn moeder heet Geertje. Zijn geliefde in 2013 heet Pink. Hij heeft ook nog twee zussen die dood zijn gegaan aan de pest. Wessels moeder gaat dood in haar slaap. Wessel wordt verliefd op lykke, maar zijn vader heeft haar gebruikt als experiment dus is ze dood. Zijn vader experimenteert met levenslijnen maar gaat daarin veel te ver. Zacharias creëert daardoor de Torn, een klein zwart gat. Vanuit de Torn hoort Wessel de stem van Lykke roepen en hij springt de Torn in. Dit gebeurde allemaal eind 17e eeuw. Wessel wordt 22 jaar later weer wakker in zijn eigen bed. Zijn vader heeft hem teruggehaald. Zacharias is geen dag ouder geworden omdat hij zijn eigen levenslijn er uit heeft getrokken. Hij doet dat ook bij Wessel. Wessel is in een soort van coma, hij doet alles wat zijn vader zegt, maar hij is meestal buiten bewustzijn. Dit wordt in 2013 opgelost omdat hij verliefd wordt op het meisje Pink. Samen met Pink en een vriend van Pink verslaan ze vader Kroonsz. Dit speelt zich allemaal af in Amsterdam.  

Ik vind het een geweldig boek. Het boek is spannend, origineel en het verandert misschien wel een beetje mijn kijk op het leven. Het is spannend omdat er zo veel actie in voorkomt omdat het boek vanuit de eerste persoon is verteld. Ik vind dit boek origineel want het gaat over religie, het leven en de dood, liefde, wetenschap en een hoop avontuur. Het is dus eigenlijk een filosofische roman en een avonturenboek in één! Het kan je kijk op het leven veranderen, het gaat over religie, wetenschap en leven en dood. Deze onderwerpen worden dusdanig gekoppeld dat je dus religie, wetenschap en je kijk op het leven en de dood samenvoegt. Dit is dus een hele religie op zichzelf.

Eigenlijk is dit dus een boek dat ik iedereen aan zou raden, jong en oud.

[3b-2017-leerling-mink-blog]

Leesautobiografie

Ik ben een fanatieke lezer, dat is mij met de paplepel ingegoten. Mijn ouders houden heel erg van lezen. Dus waren er altijd wel boeken in huis en eerlijk gezegd denk ik niet dat ik vroeger ooit in slaap ben gevallen zonder eerst voorgelezen te worden, niet alleen omdat ik dat leuk vond, maar mijn ouders eigenlijk ook wel.

De boeken die vroeger thuis werden voorgelezen toen ik nog heel klein was waren vooral boeken die over dieren gingen zijn bijvoorbeeld de dierenverhalen van Toon Tellegen. Andere boeken die ik me kan herinneren zijn Pluk v/d Petteflet, Floddertje en de verhalen van de boze heks. Toen ik wat ouder werd, en ondertussen zelf kon lezen, werd ik nog steeds voorgelezen. Dit waren boeken zoals Torak en Wolf en de eerste delen van Percy Jackson. Ook op de basisschool werd er natuurlijk nog steeds voorgelezen, bijvoorbeeld Momo en de tijdspaarders en ook veel Bijbelverhalen, want ik zat immers op de Vrije School.

Ik vond het vroeger op de basisschool erg belangrijk dat een boek plaatjes had en dat een boek grappig was. Die dingen zijn nu niet meer zo belangrijk omdat ik me nu ook dingen kan voorstellen als er geen plaatjes bij staan, of kan genieten van een boek zonder dat het de hele tijd grappig moet zijn. Maar ik vind het wel nog steeds heel belangrijk dat een boek gaat over een onderwerp dat mij interesseert, zoals de middeleeuwen of de Vikingen. Ik heb de afgelopen 9 maanden denk ik vooral veel fantasy boeken gelezen met een kern van waarheid, zoals Broederband en Grijze Jager van John Flanagan, of Artemis Fowl en Warp van Eoin Colfer, of Percy Jackson en de Helden van Olympus reeks van Rick Riordan. Daarnaast heb uit een lijst voor een opdracht voor school het boek Matched van Ally Condie gelezen. Deze boeken vond ik interessant omdat onderwerpen als de middeleeuwen, magie en mythologie mij gewoon aanspreken. Eigenlijk heb ik nog nooit een boek gelezen dat ik niet interessant vond. Mijn smaak is veranderd in een aantal opzichten, vroeger werd ik eigenlijk alleen maar voorgelezen en nu lees ik altijd zelf. Ook vond ik het vroeger heel belangrijk dat een boek plaatjes bevatte, en ik vind het nu stom als er plaatjes in een boek staan. Ik lees nu dus vooral boeken als Percy Jackson en Artemis Fowl, maar als ik voor school iets moet lezen dan kies ik meestal een boek buiten mijn comfort zone. Dit zijn dan boeken als de Matched trilogie van Ally Condie of het boek Kroonsz van Marco Kunst. Ik lees deze boeken omdat ik altijd eerst de beschrijving bekijk en deze boeken mij dan leuk lijken.

Ik zou later wel eens Mama Tandoori willen lezen, als ik wat groter ben. Ook lijkt het boek Leven na Leven mij wel leuk omdat mijn moeder mij daarover heeft verteld. Ik denk dat ik dit jaar de serie van Harry Potter wil gaan lezen, ook al heb ik alle films al zo’n duizend keer gekeken. Ook wil ik Warp en de Matched trilogie wel aflezen.

Vanaf het moment dat ik zelf ben gaan lezen las ik zoogdieren boeken of andere boeken met lekker veel plaatjes. De eerste boeken met verhaallijn die ik zelf las waren Torak en Wolf, dan las mijn moeder me eerst voor en daarna las ik zelf verder. Deze boeken hebben lang op mijn boekenplank gestaan maar staan nu in de mediatheek!

Ik ben heel erg vaak voorgelezen en ik heb vooral fantasy boeken met een kern van waarheid gelezen. Later zou ik graag wat serieuzere boeken willen lezen, maar ik zal mijn zoogdierenboeken voor altijd bewaren.

Ik zit nu in de tweede klas, en ik heb afgelopen jaar deze boeken gelezen:

De trilogie van Ally Condie, “het Medici Zegel” van Theresa Breslin, alle delen van Rick Riordans Percy Jackson, Magnus Chase en Red ons Maria Montanelli van Herman Koch, van Sue Townsend heb ik “het geheime dagboek van Adriaan Mole gelezen” (aanrader!). Ik heb ook veel stripboeken gelezen, zoals Donald Duck en Casper en Hobbes. Ook heb ik het nieuwe boek van Rick Riordan gelezen “de trials van Apollo” en de nieuwste Harry Potter, “Harry Potter and the cursed child” (in het engels). 

Mama Tandoori van Ernest van der Kwast ligt op mijn nachtkastje klaar.