3b-2017-yasmina-blog

[3b-2017-yasmina-blog]

Balansverslag 2017

Elke avond een boek lezen? Nee, dat zat er niet in voor mij.

Ik heb altijd van lezen gehouden, de manier waarop de schrijver (of schrijfster) je meeneemt in het verhaal is zo bijzonder, daar kan geen film tegenop. Naarmate ik ouder werd had ik minder tijd en las ik daarom ook steeds minder.

Voor school was de keuze altijd beperkt: het liefst een boek van "Lezen voor de Lijst", als je daar niks kon vinden kon je zelf een boek kiezen; die moest dan aan een paar regeltjes voldoen en goedgekeurd zijn door de docent. Vaak waren de boeken van die lijst niet mijn ding en door de regels kon ik niet echt een leuk boek vinden, waardoor ik uiteindelijk met een boek zat dat ik absoluut niet leuk vond maar toch moest lezen. Ik denk dat dat ook de reden is dat ik vaak toch liever voor Netflix kies dan voor een boek.

Ik heb geleerd dat ik alleen boeken kan lezen die erg realistisch zijn en het liefst ook gebaseerd op een waargebeurd verhaal, anders moet het helemaal fantasie zijn, ik kan echt geen boek lezen die er net midden in zit.

Ik las aan het begin van het jaar nog Engelstalige boeken, omdat mijn interesse daar de laatste tijd veel ligt, voor school ben ik nu weer bezig met Nederlandstalige boeken.

Ik vind het bij boeken maar ook in bijvoorbeeld series heel leuk als er iets moet worden opgelost; bijvoorbeeld een ruzie of een moord. Ik kan dan zelf heel goed nadenken over wat er gebeurt waardoor ik mij goed concentreer en graag door wil lezen (of kijken).

Ik ben in mijn vrije tijd bezig met het Engelse boek the Amnesiac, ik ben daarmee begonnen afgelopen zomervakantie maar ik heb toen niet heel veel gelezen omdat ik meer bezig was met tekenen.

Ik wilde vorig jaar heel graag het boek Judas van Astrid Holleeder lezen, ik heb daar nooit de tijd voor gevonden. Ik wilde het daarom graag voor school lezen, maar het is niet goedgekeurd. Ik ga proberen het boek in de herfstvakantie/kerstvakantie te lezen.

Ik ben het afgelopen jaar steeds meer van fantasie naar thrillers. Ik kan fantasie boeken nog steeds wel echt waarderen, vooral omdat ik nog een jongere zusje heb waar ik veel aan voorlees, veel sprookjes en Disney verhalen, inmiddels ben ik bij haar ook overgestapt naar het voorlezen van Engelse verhalen, ik vind die persoonlijk leuker.

Als ik naar mijn leesautobiografie kijk zie ik niet veel verandering, aangezien de meeste boeken niet mijn eerste keus waren geweest, maar gewoon van een lijst komen.

Ik wil meer Engelse boeken gaan lezen, zo kan ik mijn Engelse woordenschat ook uitbreiden. Ik zou het dit jaar voor het vak Nederlands erg waarderen als we het hele jaar zelf konden kiezen wat we wilden lezen voor opdrachten.

Ik wil op z'n minst 3 Engelse boeken lezen en dan wil ik kijken of ik naast Judas nog wat leuke Nederlands boeken kan vinden.

[3b-2017-yasmina-blog]

De blauwe glijbaan

Daar liep ik dan, die wankele trap op, tussen de treden door kijkend hoe hoog ik nu eigenlijk wel niet was. Ik was bang, als één van de treden door brak zou ik naar beneden vallen. Wat als ik van de glijbaan af zou vallen? Ik zette al mijn gedachtes opzij en zocht naar iets anders om mij op te focussen. Vanaf deze hoogte kon ik zo veel meer zien, de mooie roze en blauwe bloemen die een stukje verderop stonden, de planten die in allerlei mooie vormen waren uitgesneden, de witte kiezelsteentjes en natuurlijk kon ik het hele resort van boven af bekijken, het zag er allemaal zo mooi uit. Voor ik het wist was ik boven. Nu brak het moment echt aan; het was tijd om van de glijbaan te gaan, en niet zomaar eentje, een 3 verdieping hoge blauwe glijbaan met meerdere loopings. Voordat ik ging glijden had ik een gesprek met de life guard, die een geel shirt met in grote rode letters LIFE GUARD erop had staan, die daar zat te wachten, een gesprek over hoe hoog het wel niet was. Ik ging zitten, ik hoorde "GO!" en daar ging ik. Wat was dat een teleurstelling, ik ging absoluut niet snel, deze was nog langzamer dan de kinderglijbanen waar ik met mijn zusje af ging! Ik wilde er zo snel mogelijk vanaf, maar nee, ik stopte. Ik moet mezelf verzette! Het einde had gelukkig geen loopings waardoor er nog een beetje tempo in kwam, maar dit was zo een teleurstelling. Ik ging het zwembad uit, mijn zusje stond mij op te wachten, ze vroeg waarom het zo lang duurde, ik vertelde waarom en we gingen naar de veel leukere kinderglijbanen.

[3b-2017-yasmina-blog]

Update (juli 2017):

Inmiddels heb ik Boy 7 uitgelezen. Dit was in de zomervakantie. Ik vond dit een erg goed boek aangezien ik me er goed kon inleven. Ik heb geprobeerd deel 3 en 4 van Bakkerij Bliss te lezen maar dit paste niet bij mij dus ik ben ook maar gestopt. Ik ben mij meer gaan focussen op Engelse boeken, omdat deze vaak veel leuker geschreven zijn. Voor opdrachten heb ik wel Nederlandstalige boeken gelezen, maar hier is mijn keuze minimaal. Ik kan mij in veel van de boeken niet inleven en ze zijn vaak erg saai geschreven. Sinds dit jaar kijk ik ook vaak naar series. Ik ben hiermee afgelopen herfstvakantie begonnen. Ik heb toen The OA op vakantie gekeken. Ik vond dit echt een hele goede serie. Het leek net alsof jij zelf ook een personage in de serie was. Het einde was erg tragisch en verwachtte ik ook helemaal niet. Ik zou iedereen deze serie aanraadden. Ik heb net zoals vele kinderen van mijn leeftijd 13 Reasons Why gekeken. Ik vond dit absoluut geen goede serie. Het einde was voor mij veels te open en er is niet genoeg gewaarschuwd. Ze hebben bijvoorbeeld niet tijdens de serie gezegd dat zelfmoord nooit de oplossing is. Dit als gevolg van mensen die hetzelfde doen. Ook heb ik seizoen 1 van Riverdale gekeken (naar de strips van Archie Comics). Ik vond dit seizoen erg goed met veel niet te verwachten hoogtepunten. Ik verheug mij hierom ook erg op seizoen 2. Ik ben nu bezig met The 100. Ik vind het verhaal erg goed. Aangezien dit binnenkort ook op aarde zou kunnen gebeuren. Ik wil in de toekomst graag iets meer boeken gaan lezen. Ook wil ik The 100 afkijken en sta ik te popelen op seizoen 2 van Riverdale.

Mijn leeservaring

Van Elfjes naar Kidnapping.

Ik heb in mijn leven best veel ervaring met boeken, ik las van alles, van Elfje Rozenrood naar Geronimo Stilton van Bakkerij Bliss naar de Boeken van het begin, hier kun je er meer over lezen.

Vroeger werden thuis vooral Disney boeken voorgelezen, in dit soort boeken hebben de hoofdpersonages een probleem of krijgen ze een probleem en door slim na te denken (en met een beetje magie natuurlijk ) werden deze problemen opgelost. Deze boeken spraken mij vooral aan door de personages, die allemaal een bijzondere eigenschap hebben die ze maakt tot wie ze zijn en ze ook de goede dingen laat doen waarmee ze hun problemen kunnen oplossen.

Op de basisschool was dit niet heel anders, daar werden boeken voorgelezen waarbij de hoofdpersonages op een speelse manier met elkaar leren omgaan, zodat het kind die het verhaal hoort leert hoe je het beste met elkaar om moet gaan. Toen ik net begon met lezen, las ik een boek, die heette Elfje Rozenrood, in dit boek had Elfje Rozenrood een ongeluksweek en was ze steeds jaloers op haar mede-elven, waar ze ook bij langs ging, de elven deden dingen waar zij altijd van droomden.

Ik vond het vroeger erg belangrijk dat je precies wist wat elke personage elk moment deed en dat er veel illustraties bij zaten, dat is voor mij nu niet erg van belang. Het is juist leuk als je niet weet wat er precies allemaal aan de hand is, zodat je als je het wel weet en het erg belangrijk is het verhaal een speciale wending heeft.

Een boek waar ik nog steeds aan denk en waar ik nog super graag deel 3 van wil lezen is “Bakkerij Bliss’’ (ook al is het inmiddels niet meer voor mijn leeftijd ). Deze serie boeken gaan over een bakkerij met producten die met magie worden gemaakt, zodat ze allemaal (goede) dingen kunnen doen met de mensen die het kopen. Lillian (die beweert hun tante te zijn) wilt het boek heel graag hebben, uiteindelijk steelt zij het boek en daarmee krijgt zij grote roem, in een wedstrijd kan de hoofdpersonage (Roos) het boek terugwinnen. Inmiddels komt deel 4 ook bijna uit.

Een boekentriologie die mij in groep 8 heel erg aansprak waren de zogeheten ‘’Boeken van het Begin” (Smaragd, Robijn, Onyx). In deze boeken spelen 3 kinderen de hoofdrol. Kate, Micheal en Emma. Zij hebben ieder een speciale kracht, iedereen heeft in 1 boek de grootste rol. Zij komen door een foto in een wereld waar een betoverd boek ligt, door dat boek komen ze te weten waarom zij van hun ouders gescheiden zijn, want zij wonen tevens niet thuis, maar in een weeshuis. In elk boek krijgt 1 van de kinderen hun speciale kracht, maar dit gebeurt niet zomaar, in een race tegen de klok moeten zij meerdere problemen oplossen en zijn er heel grote wendingen.

Ik vind zelf best wel veel boeken leuk, er zijn niet echt boeken waarvan ik denk dat ze niet leuk zijn, maar dat kan ook komen doordat ik noot met ze in aanraking ben gekomen. Ik heb altijd al van fantasie-boeken gehouden, nu nog steeds, maar boeken over het echte leven zijn ook leuk. Aangezien je je hierin meer kunt meeleven (al is dat op sommige momenten niet erg prettig ). Fantasie en real-life door elkaar gemixt is ook best leuk, bijv: als er iets gebeurd wat in het dagelijkse leven niet zo 1,2,3 gebeurt, zoals iemand die gekidnapt of ineens op een kale grasvlakte ligt. Ik houd wel van fantasie en real-life door elkaar, ik was van plan om in de meivakantie Boy 7 te lezen, uiteindelijk heb ik een deel daarvan gelezen en heb het boek ‘’De Reünie” helemaal uitgelezen, hiervan kwamen ook de 2 voorbeelden.

Ik wil sowieso in de toekomst Boy 7 gaan uitlezen en deel 3 en 4 van Bakkerij Bliss (ook al ben ik er te oud voor ). Verder weet ik niet wat ik nog wil gaan lezen, dat zal de toekomst mij zelf brengen.

[3b-2017-yasmina-blog]

De lente

Gisteren zat ik voor de tv en keek ik naar buiten ‘De lente komt er weer aan’ zeiden ze op het journaal Maar naar zijn komst konden we wel fluiten Geen mooi weer, maar grauwe wolken en regendruppels waren normaal

Dus zaten we maar te wachten achter onze ruiten De vogeltjes moesten fluiten, maar ach, alleen een oorverdovende stilte was het verhaal De lente kwam maar niet, dus besloten we de deur te sluiten ‘Misschien komt hij nog’ zei mijn broertje, maar de lente is niet loyaal

Maar op een dag kwam hij toch opdagen Alsof hij nooit weg was geweest Verschrikt zei ik ‘je kunt je niet zo blijven gedragen’

Maar toch kwam hij ermee weg, ook al had hij zich misdragen Met zijn zon en zijn fluitende vogels was het een feest Oh, ik vergat wat hij had gedaan en had niks meer te klagen

[3b-2017-yasmina-blog]

Tussen de bomen

Tussen de bomen Waar wij ons verdrengden in het gras Waar wij onder het genot van een kop thee voor de duizendste keer naar “Tinkerbell” keken Omdat wij daar zo verzot op waren

 Tussen de bomen Waar wij bloemen plukten die naar limoen roken Waar wij als avondeten een salade aten en waar wij op elkaars rug klommen om bij de o zo hoge appels te komen Maar net niet bij de mooie zure appel kwamen

Tussen de bomen Waar wij deze lente doorbrachten

[3b-2017-yasmina-blog]

Hoe kan ik geven, of troosten, of zien wat nodig is om ook maar even aan te raken wat jij verdient. Wanneer mijn hoofd zich weer vol laat lopen met wankeling en hindernis die scherpte haast vertroebeld, ik niet meer zie wat helder is. Hoe kan ik de ruimte bieden aan wat jij voelt en denkt, op dagen dat ik het allerliefst mijn eigen lijf was uitgerend. Hoe neem ik op wanneer jij me verteld hoe mooi ik ben. Op het moment dat spiegelbeeld niets meer is dan iets onbekends. Hoe kan ik duiken en graven en zoeken in het diepste van jouw brein als ik niet weet wat ik moet doen om compleet te zijn.

Teske, concert Paradiso. 7 april 2017.

[3b-2017-yasmina-blog]

Boekverslag Marte Jacobs

Titelbeschrijving: Tim Krabbé, Marte Jacobs. Amsterdam, vierde druk.

Motivatieboekkeuze: Ik wilde eigenlijk een ander boek lezen, maar deze was niet goedgekeurd. Puck had mij die dag verteld over welk boek zij ging lezen. Het verhaal kon ook in de werkelijkheid gebeuren en daarom koos ik dit boek, want de kans was dan groot dat ik mij in dit boek kon inleven; en dat vind ik het fijnst aan boeken. 
 Korte samenvatting van de inhoud: De hoofdpersonages zijn Marte Jacobs en Emile Binenbaum. Emile Binenbaum komt Marte Jacobs tegen bij een verjaardagsfeestje. Hij is 16 jaar oud, Marte is 9 jaar oud. Emile valt als een plank voor Marte.

Als hij 18 is ontmoet hij Marte weer, zij is dan pas 11 jaar oud. Hij herkent haar meteen en probeert in contact te komen met haar, dit lukt. Hij verheugt zich elke week om over de gang te lopen van Grieks naar Duits, want hier komt hij haar altijd tegen.

Emile wilt iemand over Marte vertellen, hij besluit om tegen een andere belangrijke personage: zijn beste vriend Willem Reiff te zeggen dat Marte later waarschijnlijk heel knap gaat worden, omdat hij niet te eng wilde overkomen. Willem zegt dat ze een platvis is, maar meer over Willem en Marte staat hieronder.

Emile besluit om iets te schrijven over Marte. Hij wilt eerst een verhaal schrijven, maar kiest toch voor een gedicht. Hij noemt dit “Pasgeboren Girafje”. Dit wordt zijn beroemdste gedicht.

Als Emile 3 jaar later naar de bioscoop gaat komt hij de 14 jarige Marte met vriendinnen weer tegen. Hij spreekt met haar af, en dit keer op keer, op de plek waar ze afscheid namen. Hij wilt haar heel graag kussen, en fantaseert hier ook vaak over.

Emile mag bij een poëziefestival in de Walhalla 3 gedichten voordragen. Het eerste gedicht die hij voordraagt is “Pasgeboren Girafje”, het gedicht over Marte. Hij zit Marte in het publiek zitten, zijn vriendin Therese zit ook in het publiek. Dit is gevaarlijk, aangezien Therese niets van Marte afweet (omgekeerd wel). Vele uitgevers willen met Emile werken.

De dag na het festival maakt Therese het uit. Als Emile naar de post kijkt ziet hij 2 brieven, 1 van zijn uitgever en 1 van Marte, die hun afspraak afzegt.

Hun oude middelbare school bestaat 100 jaar, de school viert dat met een reünie. Hij hoopt hier Marte weer tegen te komen. Hij komt Marte én zijn beste vriend Willem tegen, die is nu een succesvolle schrijver. Hij hoopte Marte te kunnen kussen op die avond. Als hij op het einde van de avond met Marte en een groepje mensen op straat staat wilt hij zijn kans pakken. Op dat moment komt Willem en grist Marte voor zijn ogen weg. Hij is hier erg boos maar óók verdrietig over, hoe kon zijn beste vriend hem dit aan doen? Hij was waarschijnlijk het meest teleurgesteld in Marte, die gewoon met Willem meeging. Hier schrijft hij later nog een gedicht over. Dit gedicht wilt hij “het Tweede Gedicht” noemen, maar de redacteur wilt dit gedicht niet plaatsen door te titel. Hij noemt het uiteindelijk “wapperende benen”.

Een paar jaar later staat zijn beste vriend Willen in de krant met zijn nieuwe roman. Het boek heet “Een Meisje Uit Mijn Jeugd.” Dit boek gaat over Marte, die op 18 jarige leeftijd zelfmoord had gepleegd.

Emile koopt het boek en leest deze. Willem vertelt in zijn roman over het meisje M* die hij had meegenomen na de reünie . Willem was degene die Marte had ontmaagd en daarna draaide heel hun “relatie” alleen maar om seks. Willem neemt een foto van haar op het moment dat zij de krant leest, het moment dat zij het gedicht las van Emile. Ze begreep dit gedicht en maakte het uit met Willem. Zij heeft zich daarna in de badkamer opgehangen.

Emile denkt na en merkt dan zelf ook dat de dag dat Marte zelfmoord pleegt de dag is dat zijn gedicht in de krant kwam. Marte begreep met dit gedicht dat ze een verkeerde keus had gemaakt en nooit met Willem mee had moeten gaan.

Mening over het boek: Ik vond Marte Jacobs geen goed boek, het verhaal was wel goed, maar ik vond het niet goed uitgewerkt. Ik kon mijzelf niet in dit boek inleven. Hier een voorbeeld: ‘’Het was stil in het park. Het was een mooie dag; iedereen zou wel naar het strand zijn, of op vakantie.’’ Ik had het fijner gevonden als ze meer details gaven over de stilte. Hoe hij zich voelde in die stilte. Ook had ik mij beter in het boek kunnen inleven als zij hadden verteld hoe zij zagen dat het weer mooi was. Doordat ik mij niet kon inleven in het boek begreep ik het boek eigenlijk ook niet zo goed, tot de laatste zinnen. Toen was het voor mij een beetje duidelijk waar het boek om ging; ‘‘Want dichter, dat was hij. Dat had Marte Jacobs hem gemaakt. Zolang hij gedichten schreef, waren ze samen.’’

[3b-2017-yasmina-blog]

Boekverslag: De jongen in de gestreepte pyjama

Titelbeschrijving: John Boyne, De jongen in de gestreepte pyjama. Amsterdam 2006 (1e druk).

Motivatie boekkeuze: Ik heb veel gehoord over dit boek; vele mensen raadden mij dit boek aan, aangezien je echt meegenomen wordt in de tijd van de 2e Wereldoorlog. Alles is zo mooi verteld dat je je alle gebeurtenissen en gevoelens gewoon kunt inbeelden.

Samenvatting: De hoofdpersoon is Bruno, hij is de jongen waarvan de vader commandant is. Later komt Bruno Shmuel tegen, hij is de jongen die Joods is en dus in de 2e Wereldoorlog vastzat in een concentratiekamp. Bruno verhuisde samen met zijn ouders, zus en hun dienstmeisje Maria naar Oudwis, een huisje dichtbij de strafkampen. Hier ontmoet Bruno Shmuel, samen kunnen ze uren lang praten. In tegenstelling tot Bruno en zijn zus, waarbij een gesprek meestal uitloopt tot een ruzie. In de tijd dat Bruno niet bij Shmuel is praat hij het meest tegen hun dienstmeisje. Tegen zijn ouders praat hij niet zo vaak, zijn vader is vooral bezig met zijn werk en zijn moeder vindt alles wat op dat moment gebeurt nog lastig om te verwerken.

De belangrijkste gebeurtenis uit het boek is waarschijnlijk wel Bruno’s ontmoeting met Shmuel zijn. Ze worden beste vrienden en praten urenlang met elkaar, over van alles en nog wat: hoe het vroeger was, hoe het nu is en de dingen die ze allebei leuk vinden. Later gaat Bruno samen met Shmuel opzoek naar zijn vader, die al een tijdje vermist is. Dan gaat het opeens allemaal mis. Bruno woont in Auschwitz, met het nabijgelegen kamp (die dezelfde naam heeft) waar Shmuel woont. Dit alles speelt zich af in de 2e Wereldoorlog.

Mijn mening over het boek: Ik vind dit een goed boek, een mooi verhaallijn met goed uitgewerkte personages. Alleen had van mij het einde wat beter gemogen, je kon niet precies weten wat er gebeurde. Natuurlijk weten we allemaal dat er iets ergs gebeurden, maar ik had liever dat ik ook mee kon gaan in het verdriet dat ze op dat moment voelden. Ik kon wel meegaan in het verdriet van zijn zus, die elke dag moest huilen: niet omdat ze haar poppen had weggegooid, ook niet omdat ze al haar kaarten had achtergelaten, maar omdat ze haar broertje miste. Ik ben wel na gaan denken over hoe instabiel de wereld is: het kan op een moment eruit zien alsof het niet beter kan en een maand later ben je er niet meer.

[3b-2017-yasmina-blog]

Boekverslag de Reünie

Oordeel niet te snel

Simone van der Vlugt, De Reünie, Amsterdam 2004, Achtenvijftigste druk (2015).

Het boek sprak mij aan omdat ik de laatste tijd best wel veel van boeken houd die wat meer richting de realiteit gaan, daarmee bedoel ik boeken waarvan het verhaal zich ook in het echte leven kan afspelen. Ook al is kidnapping en moord niet echt iets waarvan het prettig is om in het echte leven te gebeuren, de manier waarop het verhaal werd verteld leek het meer op de realiteit. Het leek mij ook leuk om te “ontdekken” wie Isabel had vermoord, en of de hoofdrolspeelster Sabine er niets mee te maken had, aangezien zij ooit beste vriendinnen waren en Isabel haar opeens links liet liggen.

Sabine is de persoon die in het hele verhaal meespeelt, maar er komen ook steeds mensen bij en die blijven dan meespelen tot het einde, zoals Olaf. Het hele verhaal draait natuurlijk om Sabine en Isabel, maar Sabine is toch net wat belangrijker, aangezien zij nog leeft.

De ouders van Sabine wonen in Spanje en haar broer woont tijdelijk in Londen, maar die komt wat verder in het boek op bezoek in Nederlands, om Sabine te vertellen dat hij in Londen blijft wonen. Sabine krijgt wanneer ze weer begint met werken op Het Secretariaat een vriend, Olaf, hij is een oude vriend van haar broer, zij krijgt later in het boek hevige ruzie met Olaf. Voor de reünie komt zij Bart tegen, ook een oude vriend van haar broer en degene waarmee ze toen ze nog op de middelbare school zat verkering mee had. Na de ruzie met Olaf wordt Bart haar vriend, maar na een tragisch ongeluk belandt hij in het ziekenhuis.  

De ouders van Isabel komen eigenlijk maar 1x in het heden in het verhaal voor (hiermee bedoel ik dat Sabine maar 1x naar de ouders van Isabel toegaat en de rest van de keren dat haar ouders in het verhaal voorkomen was het meer een soort van herinnering.)

Sabine heeft een depressie aan het begin van het boek, ze verdringt ook dingen uit het verleden, maar die komen tijdens het verhaal stukje bij beetje weer terug, waardoor zij uiteindelijk weet wat er met Isabel is gebeurt, want daarvoor dacht ze dat ze het niet wist.

Isabel verdween in Den Helder, om precies te zijn in de Donkere Duinen. Sabine woont nu in Amsterdam maar gaat regelmatig naar Den Helder zodat ze kan nadenken en zich daardoor weer dingen kan herinneren.

Bij dit boek had ik niet echt het gevoel dat de tijd wat uitmaakte, dit had zich in het jaar 2001 kunnen afspelen maar het kon ook gewoon net gebeurd zijn. Isabel verdween op 8 mei 1995, het verhaal is geschreven alsof het zich nu afspeelt, Isabel verdween 9 jaar terug, dus het verhaal speelt zich eigenlijk in 2004 af, het jaar van de 1e druk van het boek.

Toen ik net begon met het boek lezen, vroeg ik mezelf echt af waarom ik voor dat boek koos, ik vond hem net iets te saai, een beetje een normaal leventje zoals iedereen wel heeft. Als ik het nu terug lees heeft dat ook wel iets, je kunt je daardoor beter in het verhaal meeleven en aangezien dat in het begin al gebeurd voel je dat het hele verhaal door. Het verhaal begint eigenlijk hoe zij op het strand zit en vertelt wat ze allemaal ziet, dit beeld je je dan in en zo gaat dat dan het hele verhaal door.

Door  verder te lezen werd het steeds spannender, doordat ze steeds meer dingen begon te herinneren en je dan zelf het laatste stukje te verzinnen, ook de ruzie tussen Olaf en Sabine en de conflicten op het werk maakten het nog spannender en leuker om verder te lezen.

Het was ongeveer 10 uur ’s avonds dat ik het boek uitlas, het was al donker buiten en ik werd daardoor best bang. Aangezien er iemand was vermoord en Sabine wist hoe ze werd vermoord en begraven door de moordenaar. Ik ben daardoor eigenlijk gaan nadenken, hoe makkelijk het wel niet  is om er 1,2,3 niet meer te zijn.

In het einde kan Sabine het verleden eindelijk achter zich laten en zich focussen op de toekomst.

[3b-2017-yasmina-blog]

Mijn leeservaring

Van Elfjes naar Kidnapping.

Ik heb in mijn leven best veel ervaring met boeken, ik las van alles, van Elfje Rozenrood naar Geronimo Stilton van Bakkerij Bliss naar de Boeken van het begin, hier kun je er meer over lezen.

Vroeger werden thuis vooral Disney boeken voorgelezen, in dit soort boeken hebben de hoofdpersonages een probleem of krijgen ze een probleem en door slim na te denken (en met een beetje magie natuurlijk ) werden deze problemen opgelost. Deze boeken spraken mij vooral aan door de personages, die allemaal een bijzondere eigenschap hebben die ze maakt tot wie ze zijn en ze ook de goede dingen laat doen waarmee ze hun problemen kunnen oplossen.

Op de basisschool was dit niet heel anders, daar werden boeken voorgelezen waarbij de hoofdpersonages op een speelse manier met elkaar leren omgaan, zodat het kind die het verhaal hoort leert hoe je het beste met elkaar om moet gaan. Toen ik net begon met lezen, las ik een boek, die heette Elfje Rozenrood, in dit boek had Elfje Rozenrood een ongeluksweek en was ze steeds jaloers op haar mede-elven, waar ze ook bij langs ging, de elven deden dingen waar zij altijd van droomden.

Ik vond het vroeger erg belangrijk dat je precies wist wat elke personage elk moment deed en dat er veel illustraties bij zaten, dat is voor mij nu niet erg van belang. Het is juist leuk als je niet weet wat er precies allemaal aan de hand is, zodat je als je het wel weet en het erg belangrijk is het verhaal een speciale wending heeft.

Een boek waar ik nog steeds aan denk en waar ik nog super graag deel 3 van wil lezen is “Bakkerij Bliss’’ (ook al is het inmiddels niet meer voor mijn leeftijd ). Deze serie boeken gaan over een bakkerij met producten die met magie worden gemaakt, zodat ze allemaal (goede) dingen kunnen doen met de mensen die het kopen. Lillian (die beweert hun tante te zijn) wilt het boek heel graag hebben, uiteindelijk steelt zij het boek en daarmee krijgt zij grote roem, in een wedstrijd kan de hoofdpersonage (Roos) het boek terugwinnen. Inmiddels komt deel 4 ook bijna uit.

Een boekentriologie die mij in groep 8 heel erg aansprak waren de zogeheten ‘’Boeken van het Begin” (Smaragd, Robijn, Onyx). In deze boeken spelen 3 kinderen de hoofdrol. Kate, Micheal en Emma. Zij hebben ieder een speciale kracht, iedereen heeft in 1 boek de grootste rol. Zij komen door een foto in een wereld waar een betoverd boek ligt, door dat boek komen ze te weten waarom zij van hun ouders gescheiden zijn, want zij wonen tevens niet thuis, maar in een weeshuis. In elk boek krijgt 1 van de kinderen hun speciale kracht, maar dit gebeurt niet zomaar, in een race tegen de klok moeten zij meerdere problemen oplossen en zijn er heel grote wendingen.

Ik vind zelf best wel veel boeken leuk, er zijn niet echt boeken waarvan ik denk dat ze niet leuk zijn, maar dat kan ook komen doordat ik noot met ze in aanraking ben gekomen. Ik heb altijd al van fantasie-boeken gehouden, nu nog steeds, maar boeken over het echte leven zijn ook leuk. Aangezien je je hierin meer kunt meeleven (al is dat op sommige momenten niet erg prettig ). Fantasie en real-life door elkaar gemixt is ook best leuk, bijv: als er iets gebeurd wat in het dagelijkse leven niet zo 1,2,3 gebeurt, zoals iemand die gekidnapt of ineens op een kale grasvlakte ligt. Ik houd wel van fantasie en real-life door elkaar, ik was van plan om in de meivakantie Boy 7 te lezen, uiteindelijk heb ik een deel daarvan gelezen en heb het boek ‘’De Reünie” helemaal uitgelezen, hiervan kwamen ook de 2 voorbeelden.

Ik wil sowieso in de toekomst Boy 7 gaan uitlezen en deel 3 en 4 van Bakkerij Bliss (ook al ben ik er te oud voor ). Verder weet ik niet wat ik nog wil gaan lezen, dat zal de toekomst mij zelf brengen.