4d-leesdossier-nina - Tumblr blog

[4d-leesdossier-nina]

Floris ende Blancefloer

Het lezen van het verhaal Floris ende Blancefloer was zinnig voor mij als jongere in 2016, omdat ik hierdoor heb kunnen leren over de ongekende waarde van de liefde. En daarbij heb ik ook geleerd over de positie van de vrouw in de middeleeuwse maatschappij en hoe deze verschilt met de positie in de hedendaagse maatschappij.

[4d-leesdossier-nina]

Kaas

‘‘Elsschots meesterlijke novelle Kaas is te lezen als een klassieke tragedie, al brengt de held (de kaasheld) het er levend vanaf.‘‘ Van te voren vroeg ik mij af hoe een boek over kaas überhaupt interessant zou kunnen zijn, maar ik ben aangenaam verrast. Ik vond het boek erg interessant omdat het zich in het verleden afspeelt en ik heb boeken die zich in het verleden afspelen altijd erg leuk gevonden. Ik vond het ook een goed boek, omdat Elsschot van een saai onderwerp een goed verhaal heeft weten te maken. Vooral een aanrader voor de medeliefhebber van oude boeken.

[4d-leesdossier-nina]

Balansverslag ‘16-’17

Vorig jaar had ik mij voorgenomen om meer boeken van verschillende genres te gaan lezen. Ik heb mij hier niet helemaal aan gehouden. Ik heb echter wel een thriller/detective gelezen, namelijk grote, kleine leugens. Verder heb ik dit jaar voor Nederlands veel verschillende boeken gelezen zoals een oud boek over een tragische held en een bildungsroman. Buiten school heb ik vooral Engelse young adults voor meisjes gelezen en wat andere makkelijke boeken. Ik hoop volgend jaar wat meer ingewikkelde en dikke boeken te lezen, omdat ik meestal kies voor de makkelijke en dunne boeken.

[4d-leesdossier-nina]

Makkelijk Leven

Wie beweert dat ‘Makkelijk Leven’ van Herman Koch het beste boek is dat Koch tot nog toegeschreven heeft, is vast nog niet tot de laatste bladzijdes gekomen.

Om kort samen te vatten gaat het boek over zelfhulpboekenauteur Tom Sanders een enorme hufter die gelooft dat alles wat hij zegt en denkt de waarheid is. “7.  Vraag je af of je ‘slecht’ eigenschappen wel zo slecht zijn; vraag je af wat ervan je totale persoonlijkheid af gaat als je die eigenschappen probeert te onderdrukken.” Dit is een van de elf leefregels van Tom die hij bij zichzelf maar al te graag toepast, omdat een van zijn slechte eigenschappen zijn enorme eigendunk is. Op een avond viert Tom zijn vrouw een feest wanneer hun schoondochter, aan wie zij beide een enorme hekel hebben, langskomt om te vertellen dat de lievelingszoon van Tom, Stefan, haar geslagen heeft. De eerste gedacht die in elk redelijk mens op zou komen is dat Stefan een verschrikkelijk mens is en dat Tom zijn zoon daarom meteen voor zijn onacceptabele gedrag zou moeten confronteren. Tom doet echter anders. Hij gaat er eerst heel lang over nadenken en komt dan tot de conclusie dat zijn schoondochter het er wel tot gemaakt zou hebben. In eerste instantie zou geen enkel mens het met Tom eens zijn, maar door de manier waarop Koch de onredelijke keuzes en conclusies van Tom verwoordt, weet hij de lezer in een ingewikkelde tweestrijd te brengen: de lezer begint te geloven in de dwaze argumenten die Tom geeft om zijn zoon de beschermen en gelooft de lezer dat Stefan zo onschuldig als een pasgeboren kind is. Het is volkomen begrijpelijk dat de lezer zich hierdoor ongemakkelijk zal voelen.

Persoonlijk vind ik het heel knap hoe Koch de gedachten van de lezer zo weet te manipuleren. Waar Tom in zijn zelfhulpboeken schrijft over dat men alles zo makkelijk mogelijk moet doen, kiest Koch er juist vaak niet voor de makkelijke manier en dat bewijst hij met dit boek. Hij werkt met een ingewikkelde opbouw toe naar het eind van het verhaal. Men verwacht een prachtig eind voor dit net zo prachtige boek. Het lijkt er echter op dat Koch in nood kwam met het maximale aantal woorden dat het boek mocht hebben en het boek afraffelt met een slap en abrupt einde. Een enorme tegenvaller helaas.

De belangrijkst les die ik dus mee wil geven is: lees het boek zeker maar stop tien bladzijdes voor het eind als je het boek in zijn meest waarde wil laten.

[4d-leesdossier-nina]

Gedichten van de broer van Roos

De komische gedichtenbundel van Tim Hofman bevat veel grappige en moderne gedichten. Fijn om zo nu en dan even doorheen te bladeren. 

[4d-leesdossier-nina]

Wij zijn allemaal moleculen

Wij zijn allemaal moleculen door Susin Nielsen, is een vrij eenvoudige adolescenten roman. Menig taboe-onderwerp komt aan bod, de flinterdunne karakters leren totaal voorspelbaar wijze lessen, het happy end is gegarandeerd. Wij zijn allemaal moleculen blijkt slechts een doorsnee-boekje; snel gelezen en zo weer vergeten. De wisselende ik-persoon is het een van de twee dingen die het boek wat interessant houden. Het tweede is dat het boek gaat over het leven van een hoogbegaafde jongen en hoe dat in elkaar steekt.

Kortom een weinig indrukwekkend boek om te lezen zonder erbij na te denken.

[4d-leesdossier-nina]

Grote kleine leugens

Grote kleine leugens, geschreven door Liane Moriarty, is een spannend en meeslepend verhaal over een onopgeloste moord op een basisschool. Het boek is heel fijn om te lezen als je niet gewend bent om echte detectives of thrillers te lezen. Het is namelijk heel luchtig geschreven maar tegelijkertijd nog altijd boeiend. Moriarty heeft de luchtigheid weten te behouden door tussen het verhaal door de ondervragingen van de verdachten uit te schrijven.

[4d-leesdossier-nina]

Marte Jacobs

Een vrij korte roman over een meeslepende en verboden liefde van twee adolescenten. Naarmate het boek zich vordert, ziet men de liefde van de twee groeien. De roman is vooral aan te raden aan middelbare scholieren. Ik heb het zelf met veel genot gelezen en werd steeds nieuwsgieriger naar het einde.

[4d-leesdossier-nina]

Belansverslag schooljaar 2015-2016

Dit jaar heb ik voor het vak Nederlands ongeveer 5 boeken moeten lezen. Dit waren allemaal Nederlandstalige boeken; voornamelijk waren dit romans. Ik heb dit jaar geleerd dat ik mij meer moet openstellen voor boeken, want ik heb vaak al van tevoren al een beeld van een bepaald boek. Hierdoor vind ik het vaak moeilijk om door het boek heen te komen, maar door me open te stellen voor nieuwe boeken merk ik dat ik het makkelijker vind om het boek te lezen. Mijn manier van lezen is hierdoor ook veranderd ik: ik let veel meer op de details. Als ik namelijk een stuk gelezen heb maar niet helemaal meegekregen heb, lees ik het gewoon nog een keer omdat ik niks wil missen.

Ik heb dit jaar ervan genoten om Engelse young adult boeken te lezen. Dit vind ik leuk omdat ik Engels een mooie taal vind en ik de verhalen van die boeken met veel plezier lees.

Gedurende dit jaar heb ik geen favoriet onderwerp ontdekt. Ik lees buiten de boeken die ik voor school moet lezen vooral young adult boeken.

Mijn huidige favoriete boek zal waarschijnlijk ‘The Carrie Diaries’ van Candace Bushnell zijn, omdat het boek over een meisje van ongeveer mijn leeftijd gaat en ik het zelf geweldig zou vinden als ik zou meemaken wat zij meemaakt.

Ik ben niet perse een bepaald genre gaan waarderen, want ik vind veel verschillende genre boeiend.

Mijn smaak is wel veranderd, ik las vroeger namelijk niet veel realistische romans, maar nu lees ik die wel met plezier.

Ik had mij voorgenomen om meer ‘volwassene boeken’ te gaan lezen. Ik denk dat dir wel gelukt is, omdat ik wel veel ingewikkelde boeken heb gelezen. Eigenlijk keek ik een beetje op tegen het lezen van deze boeken, maar dit viel heel erg mee, integendeel heb ik er erg van genoten.

Ik wil volgend jaar meer boeken van verschillende genres gaan lezen, bijvoorbeeld: detectives of meer sciencefiction boeken.

[4d-leesdossier-nina]

Broer, Esther Gerritsen

"Haar broer belde haar, vlak voor hij zijn been zou verliezen. Ze had hem dat jaar nog niet gesproken."

  Dit Boekenweekgeschenk door Esther Gerritsen is een zeer interessant boek. Echter vond ik het lastig om mij in de hoofdpersoon te plaatsen. Dit komt doordat ik mij nooit in een zelfde situatie als de hoofdpersonen heb bevonden en ik het hierdoor erg onrealistische situatie vond. Desondanks vond ik het wel mooi om te lezen hoe de familie van Marcus, die zijn been had moeten amputeren, hiermee omging.

[4d-leesdossier-nina]

Naar buiten… het bos in en de lente die bijna begint… zegt ze… fluistert ze… de lente die op het punt staat te beginnen…

Herserschimmen, door Bernlef

[4d-leesdossier-nina]

Van kickbokser tot reisleider

De roman Bad Boy is geschreven door Abdelkader Benali. Bad Boy is het verhaal van Amir Salim, een jongeman uit een volkswijk die transformeert tot een van de meest geduchte en beroemde kickboksers allertijden, die na een fundamenteel moment in zijn leven ingehuurd wordt om een verloren groep reizigers te redden. In Marokko, het thuisland van zijn ouders. De roman is gebaseerd op de affaire rondom Badr Hari. Benali is een Nederlandse schrijver die geboren is in Marokko en op vierjarige leeftijd naar Nederland is gekomen. Benali schrijft romans, verhalen en poëzie, maar ook toneel en journalistiek werk, en maakte bovendien het televisieprogramma Benali boekt. Zijn werk, dat internationaal wordt uitgegeven, werd al bekroond met de Geertjan Lubberhuizenprijs, de Libris Literatuur Prijs en de E. du Perronprijs. Toen ik aan dit boek begon verwachtte ik dat de roman alleen maar over kickboksen zou gaan, maar de roman gaat over zoveel meer dan dat alleen: het gaat ook over de Marokkaanse cultuur en over de geschiedenis van alles rondom Amir en van Amir zelf. Ik vind het een heel goed boek. De volgende aspecten van de roman worden besproken: de opbouw, de schrijfstijl, het perspectief en de kennismaking met een andere cultuur.

De opbouw van de roman is zeer meeslepend. In het begin van de roman is er nog veel mysterie rondom de gebeurtenissen, dat komt doordat er nog veel ontbrekende momenten rondom de belangrijkste gebeurtenissen in het verhaal zijn. Naarmate het verhaal zich vordert komen die ontbrekende momenten uit het verhaal nog boven water. Er is in het begin nog veel mysterie rond het fundamentele moment in het leven van Amir in de Amsterdam ArenA: er zijn nog veel ontbrekende momenten en er worden later in de roman pas de belangrijkste momenten bekend gemaakt. Wat ik ook goed en meeslepend vind aan de opbouw is dat Benali vertelt het leven van Amir vanuit het heden en het verleden; die twee verhaallijnen wisselen elkaar hoofdstukgewijs af. Dit vind ik ook meeslepend omdat je van elk hoofdstuk steeds meer te weten komt. Dit houdt je nieuwsgierig en dit zorgt ervoor dat de roman boeiend blijft.

De schrijfstijl van het boek zorgt heeft ervoor gezorgd dat ik een heel goed beeld van de setting heb gekregen. Benali heeft alles namelijk prachtig omschreven: “de schrale lucht, waar uitgemergelde vogels op de thermiek sliepen”. Soms krijg je alleen het gevoel dat Benali iets heeft overdreven: hij geeft soms een te uitgebreide omschrijving. Dit gaat je na een tijdje irriteren, maar niet genoeg om te stoppen met lezen.

De roman is geschreven vanuit de derde persoon. Het is wel geschreven vanuit Amirs perspectief. Je zou hierdoor snel denken dat je de handelingen van de personages minder goed zou kunnen snappen en je je minder goed kan inleven in de personages. Maar integendeel, Benali heeft het zo geschreven dat er alsnog heel diep ingegaan wordt op de gedachtestroom en de emoties van de personages, vooral van het hoofdpersonage: “Waar andere kinderen zouden hebben gelachen of boos zijn geworden om deze plagerij, nam Amir het serieus.” Dit is een voorbeeld van een stukje uit de roman waar Benali zo heeft geschreven dat je de gedachtestroom en de emoties van het personage volledig snapt.

In de roman wordt op een mooie manier kennis gemaakt met een andere, voor mij vreemde, cultuur: de Marokkaanse cultuur. Omdat Benali zelf ook van Marokkaanse afkomst is, denk ik dat hij de Marokkaanse cultuur niet beter in het boek had kunnen laten terug komen. Je krijgt het gevoel dat Benali zelf de cultuur heel goed snapt en het daardoor heel mooi kan verwoorden. Je maakt kennis met de cultuur doordat in de roman Amir naar Marokko gaat om een verloren groep reizigers te redden en daarna nog met ze verder de reis afmaakt. Gedurende de reis maak je kennis met de cultuur door middel van: de gedachten en meningen van Amir, de duidelijke omschrijvingen van de landschappen en de gebeurtenissen die zich nog in het verhaal afspelen die typisch zijn voor de Marokkaanse cultuur. Je maakt ook niet alleen kennis met de cultuur maar je komt ook te weten hoe Marokkaanse mensen op Nederland kijken. Dit vind ik zelf erg interessant.

Ik heb een andere recensie van Bad Boy, door Chloé Vondenhoff[1], gelezen. Zij vond, integendeel tot mij, de opbouw niet spannend genoeg: “Daarnaast is er een tekort aan spanningsbogen om de aandacht van de lezer bij het verhaal te houden.” Hier ben ik het niet mee eens omdat ik toch nog nieuwsgierig bleef naar wat er in het verleden is gebeurd wat tot deze toestanden zouden leiden en naar wat de toekomst nog te brengen heeft.

De roman is dus zeer goed met zijn goede opbouw, mooie maar wat uitgebreide omschrijvingen en het interessante perspectief. Ik heb op een mooie manier kennis kunnen maken met de Marokkaanse cultuur. Kortom is de roman dus een echte aanrader. Ik ben nu ook zeker van plan om meer van Benali te gaan lezen.

[1] http://www.literairnederland.nl/bad-boy-abdelkader-benali-2/

[4d-leesdossier-nina]

Je zit opgesloten in een gouden ei dat door het heelal vliegt. Alles is zwart, er zijn niet eens sterren, je zal er altijd in moeten zitten, en je kan niet doodgaan. Er is maar één hoop. Er vliegt nog zo’n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar op botsen zullen ze allebei vernietigd worden, dan is het afgelopen. Maar het Heelal is zo groot!

Het Gouden Ei, door Tim Krabbe

[4d-leesdossier-nina]

Het lied der dwaze bijen

Een geur van hooger honing verbitterde de bloemen, een geur van hooger honing verdreef ons uit de woning.

Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen,

ried ons, ach roekeloozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekeloozen naar raadselige rozen.

Ver van ons volk en leven zijn wij naar avonturen ver van ons volk en leven jubelend voortgedreven.

Niemand kan van nature zijn hartstocht onderbreken, niemand kan van nature in lijve den dood verduren.

Steeds heviger bezweken, steeds helderder doorschenen, steeds heviger bezweken naar het ontwijkend teeken,

stegen wij en verdwenen, ontvoerd, ontlijfd, ontzworven, stegen wij en verdwenen als glinsteringen henen. --

Het sneeuwt, wij zijn gestorven, wij dwarrelen naar beneden. Het sneeuwt, wij zijn gestorven, het sneeuwt tusschen de korven.

  M. NIJHOFF (1894-1953)

[4d-leesdossier-nina]

Welterusten

Het is tien uur ’s avonds en Guusje maakt zich klaar om naar bed te gaan. Ze klapt haar Frans leerboek dicht en loopt de trap af. Al op de trap hoort ze de televisie brullen. Ze loopt de woonkamer binnen om vervolgens haar ouders daar te zien zitten. Ze kijkt naar de tv om te zien waar haar ouders naar kijken. “Die tv toch” denkt ze. Haar vader had het er al maanden over. Het is het nieuwste model, het duurste van het duurste. Guusje vond het maar niks. Televisies in het algemeen. Vooral door die domme programma’s die er tegenwoordig allemaal op worden uitgezonden. Dan koop je een tv en zijn er alleen maar programma’s waarin wordt gefilmd hoe dom de mensen tegenwoordig doen.

 Guusje kijk dan naar haar ouders, twee rijke stinkerds die alleen maar geven om zichzelf en om wat mensen van hen denken. Ze geeft haar ouders een kus en zegt ze welterusten. Guusje loopt de trap weer op. Als ze boven is loopt ze één van de drie badkamers in het huis binnen en begint haar tanden te poetsen. Ze spuugt haar tandpasta uit en spoelt haar mond. Ze loopt de volgende trap op naar haar slaapkamer. Ze doet haar deur dicht, trekt haar pyjama aan en ploft neer op haar bed. Ze laat haar gordijnen expres open zodat ze vanuit haar bed de maan kan zien. Ze kruipt onder haar dekens. Ze doet haar ogen dicht en voelt zich meteen warm en veilig.

Zodra Guusje lekker ligt begint ze te denken. Ze denkt over allerlei dingen, maar vooral over haar vakantie in Zimbabwe. Ze is van de zomer met haar ouders op vakantie geweest naar Afrika. Guusje was het enthousiast van het hele gezin. Niet perse om allemaal indrukwekkende dieren te zien maar het meest om allemaal nieuwe mensen te ontmoeten. Na de vakantie kon Guusje alleen nog maar denken aan een meisje die zij daar ontmoet heeft: ‘Mandisa’.

 Mandisa woont in een heel klein dorpje in Zimbabwe waar erge armoede heerst. Ze moet werken voor haar ouders omdat die hun kinderen ander geen eten kunnen voorschotelen. Hierdoor kan Mandisa niet naar school. Guusje vindt dit verschrikkelijk. Ze wilt Mandisa graag helpen maar van haar ouders mag dat niet, in ieder geval niet van hun geld.

Mandisa houdt heel erg van verhalen maken. Helaas kan ze niet schrijven dus vergeet ze al haar verhalen weer en kunnen er weinig mensen van genieten. Die passie voor verhalen maken deelt Mandisa met Guusje.

Guusje kijkt naar de maan en denkt na over hoe het voor Mandisa zou zijn om naar bed te gaan.

 Het is acht uur ’s avonds en Mandisa maakt zich klaar om naar bed te gaan. Ze legt één van haar negen broertjes en zusjes weg en vertelt haar een verhaaltje. Het verhaal gaat over Guusje. Ze vertelt over hoe lief en aardig Guusje is en over alle verhalen die Guusje haar heeft verteld. Het zusje van Mandisa luistert en huivert. Ze vindt de verhalen van Guusje geweldig en vindt het ook niet leuk wanneer haar zus stopt met vertellen. Het is bed tijd voor het kleine zusje. Mandisa geeft haar zusje nog een zoen en loopt dan naar de kraan. Dit duurt een tijdje want Mandisa heeft geen kraan in huis, die staat buiten. Ze loopt het huis uit, de hoek om en daar staat het kraantje. Ze kijkt of er verder niemand is en pakt dan stiekem haar tandenborstel onder haar shirt vandaan, de tandenborstel die ze van Guusje gekregen heeft. Mandisa heeft nooit aan haar ouders verteld dat ze die had gekregen. Ze wist namelijk dat die de tandenborstel af zouden pakken en weg zouden gooien. ‘Wij hebben de hulp niet nodig van die rijke lui’ zouden haar ouders gedacht hebben. Maar Mandisa is heel erg blij met haar tandenborstel. Zodra ze klaar is met tanden poetsen stopt ze de tandenborstel meteen weer weg. Ze loopt de hoek weer om, het huis in en daar zegt ze haar ouders welterusten. Ze loopt de slaapkamer waar ze zojuist haar zusje in bed had gedaan weer binnen en gaat in een van de  negen bedden liggen. Ze laat expres het gordijn open zodat ze naar de maan kan kijken, want Guusje had haar dit verteld: ‘het maakt niets waar op de wereld je bent. Als je maar weet dat we allebei dezelfde maan zien.’

Vanaf dat moment kijken Guusje en Mandisa  beiden ’s avonds in bed naar de maan en denken ze over de zomer.

Guusje over hoe ze geld bij elkaar gaat krijgen om te zorgen dat Mandisa naar school kan. Mandisa over hoeveel verhalen ze zal schrijven als ze zou kunnen schrijven.

[4d-leesdossier-nina]

´If I stay´ by Gale Forman

When 17-year-old Mia wakes up on a snowy morning, her family celebrates their unexpected holiday with chocolate chip pancakes. As her mother, father and little brother Teddy plan what to do with their time off from work and school, Mia looks in the newspaper for news about her boyfriend Adam's band. She is planning to go to their concert that night, but she also wants to practice her cello with a pianist. Mia is a passionate and gifted cellist who is fairly confident that her recent audition has gained her an acceptance from Juilliard, based on comments from one of the judges. But today, with her cello at school and unavailable, she has some time on her hands.

Mia's family decides to go for a ride. They can visit old family friends, stop by an enormous bookstore, and then swing by to eat dinner with Mia's grandparents. In the car, each family member battles for his or her favorite music to play on the stereo. Their tastes reflect their personalities, with mom requesting NPR, bow-tied dad wanting Frank Sinatra, and Teddy asking for SpongeBob. Mia, as always, wants to listen to the classical music station. Beethoven's Cello Sonata No. 3 is playing when Mia closes her eyes --- and her life is abruptly and forever changed.

The car is decimated after the accident, but the radio continues to play Beethoven. At first Mia is reassured and decides everything will be okay. After all, she's standing by the vehicle, hearing the music. But then she sees her father. He is dead. Next, she finds her mother, who has also died in the collision. Now Mia is desperate to find her little brother. She spies a hand in a ditch and runs toward it, calling his name. When she reaches the person in the ditch, she realizes she is looking at her own mangled, bleeding body.

As Mia reels in disbelief, wondering if she is actually dead, the paramedics arrive on the scene. She watches them attend to her body, frantically performing emergency medical care, and then transporting her speedily to the emergency room. There, she hears a paramedic report that her parents are dead, but her brother is also being rushed to the ER. Eventually, Mia follows her body as it is transported to an intensive care unit in a big city hospital, all the while reflecting on her first date with Adam and how their musical passions are completely different and yet unite them.

Mia --- the one lying in a coma in an ICU bed --- is in serious condition, with a collapsed lung, ruptured spleen, internal bleeding, and damage to her brain. As the doctors work to repair her shattered body, the conscious Mia reminisces about her life and watches her grandparents and other relatives visit her. Mia learns further devastating news about the consequences of the car accident. She also realizes that she has a pivotal decision to make --- her own life or death choice. With so many overwhelming tragedies and tremendous setbacks, her life will never be remotely the same. Is it worth struggling to re-enter life and live it? Should she stay…or should she go?

A lot of people come to talk to her and everyone tells her to ´´help´´ her chose, her grandfather says it is okay if she leaves but then there is Adam and he wants Mia to stay and tells her he loves her. At last Kim, her best friend, and tells her that she still has a family. And then eventually she choses to say because of what Adam all told to her

[4d-leesdossier-nina]

we cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them

Albert Einstein