4d-leesdossier-stevejones

[4d-leesdossier-stevejones]

Minirecensie

ik heb dit jaar de boeken uit de Ulysses Moore reeks gelezen. Dit zijn tot nu toe twaalf boeken geschreven door  Pierdomenico Baccalario in het Italiaans en vertaald zijn naar het Nederlands. Pierdomenico heeft ze heel nauw achter elkaar geschreven in twee reeksen van zes, waardoor het meer lijkt alsof het steeds zes hoofdstukken in een verhaal zijn. De verhalen vond ik de spannendste die ik ooit heb gelezen en ik heb ook alle twaalf de boeken achter elkaar door gelezen. Zeker als je van fictie houdt raad ik deze boeken zeker aan!

[4d-leesdossier-stevejones]

Voor de tragische held opdracht dit jaar heb ik het boek ‘de man zonder ziekte’ gelezen, van Arnon Grunberg. ik vond dat de hoofdpersoon van dit boek, Sam, zeker een tragische held is. Alle punten die volgens Aristoteles benodigd waren voor een tragische held zijn aanwezig.

Ik vond het boek zelf een te doen boek. Het had iets minder langdradig gemogen voor mij, maar het was wel redelijk. Ik zou het boek echter niet aanraden, aangezien er genoeg boeken zijn die een stuk beter zijn in mijn mening

[4d-leesdossier-stevejones]

Mariken van Nieumeghen

Het bestuderen van het verhaal van Mariken van Nieumeghen was voor mij, als jong mens in 2018 niet zinnig, omdat, buiten dat ik het best een leuk verhaal vond, het niet echt invloed op me had, of zinnig voor me was.

[4d-leesdossier-stevejones]

Bildungsroman

Ik heb als bildungsroman het boek “Wij” gelezen van Elvis Peeters, en ik vond dit om eerlijk te zijn best een raar boek, in de zin van dat er dingen in voorkwamen die je niet in een boek zou verwachten. Toch vond ik het een boek dat snel weglas en ik vond het ook wel echt duidelijk een bildungsroman met hoe de groep kinderen in het verhaal zich ieder in hun eigen manier ontwikkelde en hun plek in de wereld vonden. Zeker een aanrader om te lezen.

[4d-leesdossier-stevejones]

Afgrond door Gerard Reve

Ik heb pas ‘Afgrond’ gelezen. Dat is een spannend, kort verhaal van Gerard Reve. Mooi auctoriaal perspectief waarbij alles goed duidelijk is, behalve het plot. Dit blijft spannend tot het eind. Gedurende het hele verhaal kleine aanwijzingen naar wat er uiteindelijk gaat gebeuren maar het wordt niet compleet weggeven. Ook mooi gespeeld met de tekst door te verwijzen naar dingen die de lezer niet weet, wat ervoor zorgt dat er zich steeds meer vragen bij de lezer oproepen. Ook is dit verhaal in medias res geschreven met dan af en toe een flashback of referentie naar wat er aan het begin van dit verhaal gebeurde. Ook kunnen er wat vaker voorkomende motieven in dit verhaal herkend, zoals een goede afloop door iets onvoorspelbaars wat het meesterplan van the bad guy verpest: toeval. Kortom, een heel mooi, niet al te lang verhaal, waarin veel spanning voorkomt en er veel met de tekst gespeelt wordt.

[4d-leesdossier-stevejones]

Film bij een gedicht

[4d-leesdossier-stevejones]

recensie boek 1

Paravion

  Stel je voor, je leeft met je familie in een dorp. Maar plotseling besluiten de mannen in het dorpen naar een onbekend oord toe te trekken. Jij bent de enige man die achterblijft, in een dorp vol vrouwen. Jij bent de enige hoop voor het voortbestaan van jouw dorp. Zou je dit leuk vinden, of juist niet?!

Ik vind dat dit boek Paravion, door Hafid Bouazza, goeie en slechte elementen bevat, maar dat de schrijver heel knap elementen op een manier brengt waardoor je ze slecht, maar ook goed kan interpreteren.

 Ten eerste is dit boek zo geschreven dat het, zeker aan het begin, constant vragen bij je oproept, waardoor je maar verder en verder wil lezen. Je moet die vragen gewoon beantwoord hebben, wat natuurlijk pas veel later aan bod komt, en nog later beantwoord. Een voorbeeld hiervan is dat in het begin van het verhaal staat: “Baba Baloek en zijn vrouw hebben de reis voor iedereen verzwegen, uit angst voor kwaadsprekerij en onheil. Wie had hun gefluister in begordijnde nachten dan opgevangen?”, wat natuurlijk de vragen oproept: wie zijn Baba Baloek en zijn vrouw? Waar reist ‘hij’ naar toe? Waarom is deze reis geheim? Later wordt ook nog over een brief geschreven. Dat der hoofdpersoon het adres en de brief opzegt aan zijn vrouw. Enkel wordt niet verteld wat dit dan is, wat dit boek erg spannend maakt en je triggered om verder te lezen  

 Daarentegen maakt dit het boek wel ongelofelijk vaag. Zo vaag dat als je dit boek voor 10 minuten weglegt en dan weer verder wil lezen, je eerst een kwartier wat je al gelezen heb doorkijken, omdat je niet meer weet waar het boek overgaat. Zeker aan het begin heb ik echt vier keer tot en met bladzijde 10 moeten lezen voordat ik wist waar het overging. Want als je niet weet wie Baba Baloek en zijn vrouw zijn, je niet weet waar de hij-persoon heen reist, en ook nog is niet weet waarom dit geheim is, wat heeft zo een zin dan voor zin? Je hebt toch geen idee wat ermee bedoelt wordt. Hierdoor wil je tussendoor steeds stoppen of opnieuw lezen omdat het gewoon nergens op slaat (lijkt het). En als je dan stopt, snap je het later nog steeds niet waardoor je ertegenop kijkt weer te beginnen met lezen.

 Maar, ook al is het zo vaag, heeft de schrijver dit element ook op een goede manier gebruikt. Hij heeft dit element gebruikt om een soort hele lange puzzel van dit boek te maken. Het is een heel vaag boek waar je niks van snapt, tot de clue komt. Dan past ineens alles in elkaar, alles klopt. Het kwartje is gevallen en denk je alles te snappen maar je weet het niet zeker, wat maakt dat je weer snel verder gaat lezen om erachter te komen of je gelijk hebt. Zo wordt er later bijvoorbeeld duidelijk dat Baba Baloek de persoon is die de geheimzinnige reis maakt, en deze reis gaat naar het oord Paravion, vanaf waar ook de brief geschreven is dat zo mooi is als je je maar kan bedenken. Hiermee klopt alles, de reis, de brief, waarom er geheimzinnig werd gedaan over de reis.

 Dit boek is dus een boek met elementen die op meerdere manieren te begrijpen zijn, wat het boek heel leuk kan maken, maar ook juist vreselijk kan laten lijken. Maar als jij houdt van boeken waarbij je echt alles moet lezen voordat je het verhaal snapt, als jij houdt van boeken waarin het boek één lange puzzel is, dan is dit boek perfect voor jou

[4d-leesdossier-stevejones]

Balansverslag

Het afgelopen jaar heb ik verschillende boeken gelezen, zoals “Broer” van Esther Gerritsen en “De mierenkolonie” van Jenny Valentine. Een deel van de boeken die ik gelezen heb waren moeilijker dan degene die ik vroeger las. Ik heb ook werken van andere schrijvers met andere schrijfstijlen gelezen. Sommige daarvan vond ik verassend, maar sommige ook vreselijk om te lezen.

Ik heb ook gemerkt dat mijn interesse in genres veranderd. Vroeger vond ik boeken die over oorlog gingen of iets met oorlog te maken hadden maar niks, terwijl ik nu dat soort boeken ben gaan waarderen. Daarentegen is bijvoorbeeld wel mijn interesse in kinderverhlen sterk afgenomen.

Een echt lievelingsgenre of -boek heb ik niet en heb ik ook nooit gehad. Ik denk ook niet dat ik dit ooit zal hebben. Ik heb nooit echt éém boek heel leuk gevonden, ik vond altijd meerdere boeken wel aardig.

Ik denk dat ik in het komende jaar wel boeken die over oorlog gaan wil gaan lezen, omdat deze nu mijn aandacht trekken, maar ik denk ook dat ik wel wat nieuw genres wil uitproberen, gewoon om t kijken of ik ze leuk vind of niet. Ook denk ik dat ik komend jaar boeken van een wat hoger niveau wil gaan lezen dan de boeken die ik tot nu toe heb gelezen.

[4d-leesdossier-stevejones]

Abdul en zijn mooie spijkerbroek

  De kleine Abdul hoeft niet naar school vandaag. Zijn ouders zijn arm en hebben geen geld om hun kinderen naar school te laten gaan. Abdul weet niet eens wat school is. Samen met zijn zes broertjes en zusjes hangt hij maar wat rond de hele dag en af en toe spelen ze een potje voetbal met een gevonden blikje op de vuilnisbelt, of doen ze tikkertje met de anderen uit het dorp.

  Soms doen ze klusjes voor anderen en daarvoor krijgen ze dan wat lekkers of een paar muntjes.

  Op een dag hoort Abdul van een ander jongetje dat er een nieuwe fabriek is gekomen in het dorp. Heel nieuwsgierig gaat Abdul samen met zijn broertjes en zusjes een kijkje nemen bij de fabriek. Alle deuren zijn dicht en ze zien alleen maar vrachtwagens in- en uitrijden. Dan gaat er een deur open en stiekem glipt Abdul naar binnen. Zijn broertjes en zusjes durven niet en blijven buiten.

  Eenmaal binnen ziet Abdul allemaal vrouwen zitten achter hun naaimachines. Ze zitten allemaal voorover gebogen hard te werken met grote lappen stof. Ze maken allemaal blauwe lange broeken. Abdul heeft zulke broeken wel eens gezien op een plaatje. Het zijn spijkerbroeken. Zo mooie broeken als hier gemaakt worden heeft Abdul nog nooit gezien.

  Zelf heeft hij een vieze, korte broek, die ook nog erg smerig is. Zijn hemdje was ooit wit, maar daar is ook niet meer veel van te zien. Hij kent ook niemand in het dorp die zo’n mooie broek heeft.

  Abdul staart naar de vrouwen en droomt ervan zelf zo’n mooie broek te hebben. Prachtig vindt hij de broeken. Hij weet dat zijn ouders nooit zo’n broek voor hem kunnen kopen. Dit maakt hem heel verdrietig. Het zal altijd een droom blijven, of toch niet?

  De baas van de fabriek betrapt Abdul die nog steeds dromerig staat te kijken naar de vrouwen achter de naaimachine. Hij vraagt Abdul met luide stem wat hij daar doet. Geschrokken kijkt Abdul naar de baas en zegt stotterend dat hij alleen maar wilde zien wat er in de fabriek gemaakt wordt. De baas glimlacht naar Abdul en vraagt hem of hij misschien ook zo’n broek zou willen hebben.

  Nou daar hoeft Abdul geen seconde over na te denken. Ja meneer, ik zou heel erg graag zo’n mooie broek willen. De baas heeft nu een brede glimlach op zijn gezicht. Als jij zo graag zo’n broek wil dan kun je wel voor mij komen werken. Als je de hele maand heel goed je best doet en hard werkt dan krijg jij van mij een echte spijkerbroek, zei de baas.

  Abdul kon zijn oren niet geloven. Zo’n geluk had hij normaal helemaal nooit. Nu mocht hij voor de baas werken en zou hij zijn eigen spijkerbroek krijgen. Alle kinderen van het dorp zullen stinkend jaloers zijn, dacht Abdul.

  De baas zei Abdul dat hij de volgende ochtend om 6 uur moest komen bij de poort. Heel gelukkig  liep Abdul naar huis en vertelde aan zijn broertjes en zusjes over zijn nieuwe baan bij de fabriek. Hij wist nog niet precies wat hij moest doen, maar dat maakte hem eigenlijk ook niet uit.

  De volgende morgen om 6 uur stond Abdul bij de poort. De baas was er ook. Abdul mocht mee naar de wasruimte, waar de spijkerbroeken gewassen werden. Hij moest van de baas de nieuwe broeken in een grote bak met bleekwater schrobben, de hele dag. In het begin vond Abdul het best leuk werk, al stonk het wel heel erg. Maar na een paar dagen deden zijn handen zeer en waren ze helemaal blauw van de verf die van de broeken afkwam.

 Na een maand had Abdul eindelijk een spijkerbroek verdiend. Zijn eigen spijkerbroek.

  Vol trots trok hij zijn spijkerbroek aan en liet hem aan iedereen zien. Hij rende door de straat en struikelde……Zijn mooie nieuwe spijkerbroek had een heel groot gat in de knie. Abdul was heel verdrietig, maar trok zijn broek niet meer uit. Nooit meer. Hij had er zo hard voor gewerkt.

  Abdul wilde niet meer werken in de fabriek, hij zou erg graag naar school willen, zodat hij later zelf een fabriek kon beginnen.

[4d-leesdossier-stevejones]

Grijze Jager 10: De keizer van Nihon-Ja

Je bent in een vreemd land bij de keizer op bezoek om nieuwe gevechtstactieken te leren, als de keizer wordt aangevallen door Arisaka, de leider van een groep land verradende senshi (heel goede en kundige zwaardvechters), die proberen de keizer te vermoordden, om zelf aan de macht te komen. Wat zou jij doen? Wegvluchten terug naar je eigen land? Of zet je alles op alles om de keizer te beschermen? Dit overkwam Arnaut in het 10e Grijze Jager boek, geschreven door John Flanagan, “De Keizer Van Nihon-Ja”. Arnaut kiest ervoor om kosten wat het kost de keizer te beschermen tegen de senshi.

Ik heb redenen waarom dit een heel leuk boek zou zijn, maar ook redenen waarom het helemaal niet leuk zou zijn. Eerst waarom het wel leuk zou zijn:

Ten eerste is het boek zo geschreven dat er steeds dingen zijn waarvan je nog niet precies weet wat ze zijn, maar wel al weet dat ze er zijn. Zo wil je de hele tijd door blijven lezen om te weten te komen wat het nou in werkelijkheid is. Zoals dat je weet dat de vijand ergens jou opwacht, maar je weet niet precies waar, of wanneer ze gaan toestaan. Dat maakt het echt bloedspannend. Je MOET gewoon verder lezen omdat het bijna komt…denk je. Want dan blijkt dat het pas 10 hoofdstukken verder naar voren komt. En jij al die tijd denken dat je er bijna was. Maar dan ben je intussen wel weer 10 hoofdstukken verder…

Daarnaast is het ook zo dat je het ene verhaal hebt, hoe Arnaut helpt de keizer te beschermen, maar ook nog een tweede: hoe de vrienden van Arnaut, De Grijze Jagers, proberen zo snel mogelijk bij Arnaut te komen. Hierbij komen ze ook allerlei hindernissen en obstakels tegen waardoor het een lange reis wordt. En natuurlijk, om het extra leuk te maken is het natuurlijk altijd zo dat je, als je het meeste haast hebt, je het meest vertraagd wordt door allerlei irritante obstakels op de reis. En als je rustig doet heb je nergens last van, meestal ben je dan ook nog sneller op je bestemming

En ze weten het heel spannend te maken, door het te laten lijken alsof de keizer geen enkele kans had om te winnen: 500 super getrainde senshi met 1 van de beste commandanten van het hele rijk tegen de keizer, 40 half gewonde lijfwachten van de keizer, 2 grijze jagers en 1000 houthakkers zonder enig gereedschap in een legendarisch fort wat niet meer dan een paar oude takken blijken te zijn, nu zelfs helemaal verrot. Onmogelijk dus, denk je. Maar ze weten bepaalde elementen in het boek te verwerken waardoor het toch nog wat gelijkwaardiger wordt. Zoals een geheim paadje waardoor je achter de vijand kan komen…of erboven

Maar dit maakt het ook wel heel ongeloofwaardig: 1000 ongetrainde houthakkers binnen een maand met z’n tweeën tot getrainde krijgers trainen. En tegelijk ook nog een heel fort herbouwen en wapens maken van ijzer dat er niet is. En een paadje wat je maar van één kant kunt zien. Versterkingen die net op tijd aankomen bij jou, en versterkingen die net te laat bij de vijand aankomen. Reuzen van meer dan 3 meter lang die zich bij jou leger voegen

Ook is het erg irritant omdat je steeds als je in één van de twee verhalen zit, je weer een  nieuw hoofdstuk krijgt waardoor je weer bij het andere verhaal bent. Daar moet je jezelf weer even gaan inlezen en zodra dat klaar is, komt er weer een nieuw hoofdstuk. Ze hadden het dus leuker kunnen maken door steeds twee of drie hoofdstukken achter elkaar in hetzelfde verhaal. Een goede tip dus voor het eventuele volgende Grijze Jager boek.

  Dus als je van boeken houdt waar het super spannend wordt door allerlei obstakels op de reis om hun vriend te helpen, nog spannender doordat het onmogelijk lijkt en waar je de hele tijd verder moet lezen om bepaald dingen te weten te komen, is dit een goed boek voor jou. Maar als je niet houdt van steeds in een ander verhaal komen of iets wat echt te ongeloofwaardig zijn, is dit een minder boek voor jou. Denk dus goed na voordat je dit boek koopt, voordat het totaal niet jouw smaak blijkt te zijn

[4d-leesdossier-stevejones]

Het Kauwenlied

Ik hoor een Kauwtje fluiten,  Een mooi en aardig lied,  Het is een snoezig wijsje,  Maar 'k ken het liedje niet:  Het klinkt zo vrolijk blij,  Ik denk hij zingt voor mij.

Tujo rutu, tujo rutu, tujo, rutu, rutu  't Is mij alsof hij zeggen wil: "Ik zing dat lied voor U, 't Is mij alsof hij zeggen wil: "Ik zing dat lied voor U, Tujo rutu, tujo rutu, tujo rutu, rutu  't Is mij alsof hij zeggen wil  Ik zing dat lied voor U!"

Ik luister naar zijn fluiten,  En zing heel zachtjes mee,  'k Wil kennen graag dat liedje,  Dan ben ik eerst tevreê!  Zing Kauwtje, zing voor mij,  Zo lustig en zo blij!

Tujo rutu, tujo rutu, tujo, rutu, rutu  't Is mij alsof hij zeggen wil: "Ik zing alleen voor U, 't Is mij alsof hij zeggen wil: "Ik zing alleen voor U, Tujo rutu, tujo rutu, tujo rutu, rutu  't Is mij alsof hij zeggen wil  Ik zing alleen voor U!"

En ken ik dan dat liedje,  Zo mooi van melodie,  Voor wie ik het zal zingen?  Zeg Moeder, zeg voor wie?  Zing Kauwtje, vrolijk blij!  En leer dat liedje mij,

Tujo rutu, tujo rutu, tujo rutu, rutu  Ik zing die melodie zo fijn, “Lief Moedertje voor U, Ik zing die melodie zo fijn, “Lief Moedertje voor U, Tujo rutu, tujo rutu, tujo rutu, rutu  Ik zing die melodie zo fijn  Lief Moedertje voor U”!

[4d-leesdossier-stevejones]

Undercover tegen een tovenaar

Stel je voor, je bent pas toegetreden tot een geheimzinnige sekte en iedereen denkt dat jullie tovenaars zijn, maar dat ben je niet, maar jij moet wel undercover spioneren tegen een echte tovenaar

Dit boek gaat over het jongste en nieuwste lid van de geheimzinnige sekte en dan moet hij undercover gaan tegen een “zwarte tovenaar” in een ver, vreemd gebied, waar jij onbekend bent, maar wat ook aan jouw onbekend is.

Ik vind het boek de Grijze Jager-De Magiër van Macindaw, geschreven door John Flanagan een geweldig leuk boek omdat heel spannend is geschreven waardoor je niet wil stoppen met lezen, het heel gedetailleerd is geschreven waardoor je alles goed begrijpt en het nog spannender wordt en omdat een goede balans zit in het verhaal tussen fantasie en werkelijkheid, waardoor het niet helemaal nep is, maar dat er wel wat fantasie in zit wat het toch spannender gemaakt.

De hoofdpersonen in dit verhaal zijn Will, de Grijze Jager die undercover moet werken als speelman in het Noordelijkste leen Macindaw. Een 2e hoofdpersoon is Alyss, een meisje dat vroeger een jeugdvriend was van Will en nu een Koninklijke boodschapper die in dit verhaal als contactpersoon werkt tussen Will en de rest van zijn sekte. Ook heer Orman, de zoon van de ‘Heer’ van Macindaw, en zijn neef Keren spelen een belangrijke rol in dit verhaal. John Buttel is niet echt belangrijk in het verhaal, maar duikt ook meerdere keren op verschillende plekken op. Tot slot heb je de tovenaar Malkallam, in het echt Malcolm hetend, waar eigenlijk het hele verhaal om draait, maar zelf maar weinig speelt in het verhaal

Dit verhaal begint met dat Will, de nieuwe Grijze Jager, een eigen leen krijgt om over te waken en daar dan een boodschap krijgt van Alyss, de boodschapper. Ze krijgen door dat ze worden afgeluisterd door de lokale crimineel, John Buttel. De boodschap gaat over dat Will wordt teruggeroepen naar het hoofdkwartier der Grijze Jagers, om vervolgens naar Macindaw af te reizen en daar undercover als speelman te werken. In Macindaw duikt na een tijdje Alyss op als Vrouwe Gwendolyn, een belangrijk persoon dat daar op vakantie zou gaan. Zij zou als contactpersoon dienen, maar op een gegeven moment duikt ook John Buttel op, die eigenlijk als slaaf in het buurland Skandië zou horen te werken. Deze zou zowel Will als Alyss herkennen als hij hun aankeek, een groot gevaar dus. En toen werd heer Orman ziek en deze wist toen ineens ook dat Will een Grijze Jager was. Hij moest deze naar de zwarte tovenaar diep in het woud brengen. Toen hij dat deed kwam hij erachter dat Het helemaal geen tovenaar was, en al helemaal geen zwarte! Het was een heel aardige kruidenier die geen leger schepte van misvormde mensen, maar ze opving als ze uit hun dorp verstoten werden. Hij kon heer Orman genezen. Dus toen leek alles goed te zijn maar één ding was fout gegaan, Alyss was herkent en zat nu opgesloten in een torenkamer…

Het is dus een extreem spannend boek door de balans tussen fantasie en werkelijkheid en is heel spannend en gedetailleerd geschreven

Dus als jij veel houdt van fantasieboeken die nog wel enigszins echte dingen hebben, lees dan De Grijze Jager deel 5 ---> De Magiër van Macindaw

[4d-leesdossier-stevejones]

sprookje

1000 jaar geleden was er eens een man, 

Hij was erg oud, wel meer dan 100 jaar.

Ook was hij wijs, zo wijs als uil. 

Hij was ook de koning, in zijn eigen dorp. 

Daar hield iedereen van hem, 100 prinsessen kwamen naar hem toe.

Maar ieder wees hij af, hij werd nooit verliefd.

Op een dag ging hij dood, niemand maakte het uit,

Slechts één prinses, die kwam nog naar zijn huis, 

Zocht daar in 100 Toverboeken, totdat ze het gevonden had

Het enige middel , ja dat was De Kus.

Ze waagde het er maar op, ze gaf hem De Kus,

Ineens werd hij weer wakker en hij werd verliefd,

Ze leefde daarna nog lang en gelukkig

[4d-leesdossier-stevejones]

[4d-leesdossier-stevejones]

[4d-leesdossier-stevejones]