7ruble

[7ruble]

Bu sabaha intihar etmek ile evlenmek arasında kalarak başladım...

[7ruble]

Yolun sonun yaklastigini hissediyorum...

[7ruble]

Her şeyi bırakıp gitmeliyim artık. Çünkü başarabileceğime inanmıyorum. Ne denersem elimde kalıyor. 1 gün iyi 6 gün kötüyüm. Hem yaşadığımdan zevk almıyorum hemde yaşayacaklarımi merak etmiyorum. İyiye giden bir şey olmayacak. Yolun sonu görünüyor...

[7ruble]

Her şeyin çok güzel olacağını düşünen bir benden geriye çalışmaktan yorulmuş bir çöp konteynirinin yanına çökmüş göz yaşlarımla şu düşünceler geçiyor aklımdan;

Paraya hiç ulaşamadım ve şu an borç batagindayim. Hayatım boyunca hep çok çalıştım hep hayaller kurdum ama şu an hayal kurmak bir yana intihar düşünceleri kafamda. Her gün sabah 6 da kalkıp gece 12 de eve dönüyorum. Bunu yaparak bir şey elde etmiyorum sadece lanet olası borçlara gidiyor para. Kendime 5 kuruş para harcamiyorum . Hayallerimden vazgeçtim hayata tutunmakta zorlanıyorum...

[7ruble]

[7ruble]

via weheartit

[7ruble]

[7ruble]

[7ruble]

[7ruble]

[7ruble]

source

[7ruble]

Dusk.

Alberta, Canada.

[7ruble]

[7ruble]

GÖREV DÖNÜŞÜ

Kahramanmaraş'a pazartesini saliya bağlayan gece 01.00 sularinda vardik ve o gunden bugüne (15 subat gece?) enkazlarda yoğun sekilde çalıştık. Ilk gittigimizde gercekten kimse yoktu. Sehir hayalet sehre dönmüş sokakta çaresizlik duygusuyla insanlar yardim talep ediyorlardi. Ve inanin bana gozlerinde en ufak kin ya da öfke yoktu. Çaresizliğin, yorgunluğun ve kabullenişin gozlerine yansiyan o hüzün kapli bakislariyla karşılaştık sadece. Ilk hafta su dahi akmadı çeşmelerden, sonrasinda ise kolera gercegiyle yüzleşmek zorunda kaldık. Günler ilerledikce artan yardimlar ve arama kurtarma ekipleriyle birlikte tüm kentte muazzam bir kalabalik ve durmaksizin devam eden çalışmalar başladı. Bu süreçte enkazdan canli çıkardıklarımız ve ceset çıkardığımız bir cok farkli enkazda gorev aldik. Bu süreçte son 2 gün ekibimizden ben dahil 4 kisi hasta olduk ve antibiyotik tedavisine basladik. Bugün ise elimizde geleni yapmis olmanin verdigi huzur ile İstanbul'a dogru yoldayiz. Arkamda caresizlik duygusunun insan bedeninde bıraktığı tahribatin ve adli tipta da farkettigim gibi insan yasarken bedeninin bir anlaminin var olduğu, öldüğü zaman ise bir çöp torbasından farksiz oldugu tespitleriyle dönüyorum. Bu gorevden alinabilecek bir cok ders ve tespit olmasina karşın diyebileceğim tek sey hayatta en onemli olan sey sensin! Materyalist bir yaşamın hiçbir onemi olmadigi bir gece ansizin bitebilecegi ve böyle bir durumda paranin gecersizligini hissedince insan kendine yetebilmenin en büyük zenginlik oldugunu anliyor.

16.02.2023 saat 03.06 adana civari..

Anlar anilar...

[7ruble]

[7ruble]

[7ruble]

Pierre Gassmann - Hommage à  Man Ray, Mains à la cigarette, ca. 1940