adancesii

[adancesii]

Lavado de manos

1.De 30 a 50 segundos.

2. Para destacar la gravedad del problema.

3. Para indicar el orden en que se deben realizarse los pasos del lavado de manos.

4. Después de sonarse la nariz, toser o estornudar.

5. Para enseñar como se realiza un lavado de manos.

[adancesii]

Galego, Definición

-Pomada

-xarope

-extracto

-apósito

-inhalación 

-compresa

-cataplasma

-ungüento

-infusión

-loción

---ACENTUACIÓN---

–  Cando estou só na casa gozo dunha paz impo- sible se estades vos.

–  Esculpiu unha pomba coas ás abertas e no bico unha póla de oliveira.

pré ovos para a cea.

– A directora atribuia ó exito as súas xestions.

–  Vós estudastes máis co lacazan de Luis.

–  Vés ese paxaro de as escuras? É un merlo.

–   Se queres vés e asi ves quen ven á actuacion.

–   Só nos non nos damos conta do dificil que e facer os nós mariñeiros.

–   Díxome que compre que baixe a tenda e compre algo de pan

O mestre agardaba desde había tempo que lle enviasen un microscopio áos da Instrución Publica. Tanto nos falaba de como se agrandaban as cousas miúdas e invisibles por aquel aparello que os nenos chegabamos a velas de verdade, como se as súas verbas entusiastas tivesen o efecto de poderosas lentes.

«A lingua das bolboretas é unha trompa enroscada como un resorte de reloxo. Se hai unha flor que a atrae, desenrolaa e metea no cáliz para zugar. Cando levades o dedo humedecido a un tarro de azucre, ¿a que sentides xá o doce na boca como se a xema fose a punta da lingua? Pois asi é a lingua da bolboreta». E entón todos tiñamos envexa das bolboretas. Qué marabilla.

[adancesii]

Metáforas Visuales

1. El mundo está cogido con pinzas

2. Las naturaleza y sus formas son sabias

3. (non sei)

4. Brillante como una bombilla

5. Nosotros movemos el mundo

[adancesii]

A Globalización

1. Buscad una definición breve de globalización (económica)

El término globalización económica es utilizado para referirse al proceso de creciente interdependencia económica del conjunto de países del mundo, provocada por el aumento del volumen y de la variedad de las transacciones internacionales de bienes y servicios

2. Identificad los aspectos positivos que puede tener ese fenómeno 

.Mejora de vida en los países en desarrollo. Las señales de la globalización económica pueden mostrar su cara amable en los países que están en vías de desarrollo. 

.Acceso al libre comercio.

.Aumenta la brecha salarial. 

.Reducción del empleo por la automatización.

3. ¿Cuál de esos aspectos te gusta más o te parece mejor? 

Acceso al libre comercio, que permite un mayor y mejor acceso a mercados que antes estaban cerrados

4. Identificad los aspectos negativos que pueda tener. 

Intervencionismo extranjero.

Pérdida de la identidad nacional. 

Declive de las lenguas minoritarias. 

Aumento del desempleo en los países desarrollados. 

Concentración del capital en grandes multinacionales.

5. ¿Cuál de esos aspectos te gusta menos o te parece peor? 

Aumento de desempleo, al desaparecer los puestos de trabajo se ha incrementado el paro en los países desarrollados y se abarata la mano de obra. Por otro, se han precarizado los empleos y se han perdido derechos que formaban parte del llamado estado del bienestar.

[adancesii]

O Demostrativo

-isa, ese, este 

-Iso

-diso, desa

-iso, aquelo

-eses, estes

-nese, aquel

-esa, estes

-esto, estas

-esa

-desta

-eses, este

-este, aqueles

-nesta, diso

-aquelo, isto

-ese, este, aquel

-este (-)

-daquela

-estas

-esa, aquela

-aquilo

-iso

-estas

-daquela

-aquelo

-nestas

-----POSESIVOS---

-os teus

-as súas

-as túas

-as nosas

-os meus

-os seus

-as súas

-o teu

-o seu

-os teus

-a túa

-os vosos

-as nosas

-as súas

-a nosa

-as vosas

-o teu

-na súa

-teus

-seus

-os mios

-a túa

-a súa

-túa

-súa

-túa

-nosa

-vosa

----PON EN PRESENTE AS FRASES----

1..A túa declaración non contribúe a aclarar o crime.

2..Permanezo todo o ano atento ás evolucións da bolsa.

3.Este ano distribúo eu os regalos entre os cativos.

4.Non coñezo os teus amigos alemáns.

5.Reproduzo algúns cadros dese pintor tan nomeado.

6.Moito temedes a miña reacción

7.Esta semana conclúen as obras do garaxe.

8.Conduzo con moito tino por mor da neve.

9.Todas as noites metedes as ovellas na corte.

10.Os paxaros cómenme case todo o millo da veiga.

11.Ese lobo non traba a ninguén.

12.Segundo as premisas, deduce a conclusión.

13.Cando o collo coa man, escáldame.

14.Colle o coitelo e cortas o touciño.

15.Posúen as mellores motos do barrio.

16.Amontoa os libros sen os colocar.

17.Cambian o armario de cuarto.

18.Afían as fouces antes de comezaren a seitura.

19.Obedezo todas as túas ordes.

20.Non os destitúen polos nosos asuntos.

[adancesii]

Viaje a

Nos vamos de viaje

La siguiente actividad consiste en que cada uno/a cuente en su blog un viaje (inventado o real) a una ciudad europea. Para ello, lo primero que tenemos que hacer es escoger la ciudad e informarnos del sitio a donde vamos a viajar: - ¿Dónde está? - ¿Cómo vamos a llegar allí? - ¿Donde vamos a alojarnos? - ¿Cómo podemos movernos por la ciudad? - ¿Qué lugares merece la pena visitar? - ¿Qué actividades puedo hacer? - ¿Dónde puedo comer y cuáles son los platos típicos de la ciudad? - ¿Qué compras puedo realizar? - ¿Qué precauciones debo tomar antes y durante el viaje? Para informarnos podemos visitar las siguientes páginas: Wikitravel: página de construcción colaborativa (wiki) que facilita guías de viaje de muchos lugares del mundo. Ranking de blogs de viajes: los blogs más relevantes (en castellano) que hablan de viajes, turismo, alojamiento, … Dónde viajar: blog de viajes. Guías de viaje: referencias turísticas de todo el mundo.

INTRUCCIONES - El viaje debe durar entre tres y cinco días. -Se trata de hacer una narración contando este viaje, para ello, contamos:     - qué personas forman el grupo     - la llegada a la ciudad (medios de transporte, primeras impresiones…)     - el alojamiento (dónde duermes, cómo hiciste la reserva, precio, descripción…)     - qué hacemos allí (actividades)     - qué y dónde comemos     - qué visitamos     - nuestras impresiones     - anécdotas     - cómo es la gente     - la partida - Publicado como uno o varios posts de vuestro blog, debe incluir al menos tres fotografías y cinco enlaces a páginas con información sobre los monumentos visitados. - La evaluación valorará si se han seguido correctamente estas instrucciones, el interés del relato, la selección de fotografías y enlaces y la corrección ortográfica.

[adancesii]

O Rexurdimento

1.Introducción

Foi un movemento social, literario e intelectual, situado no tempo na segunda metade do século XIX. Tería o seu comezo este período da literatura galega en 1863.

Hai dúas etapas nelas: unha primeira, o provincialismo, máis longa e de resultados incertos, que abarcaría a primeira metade do século XIX (ata 1846, data da sublevación de Solís). O seu obxectivo era a recuperación de Galicia como provincia única que mantiña a unidade administrativa, social, cultural e económica. 

E unha segunda, o rexionalismo, desenvolvida durante os anos cincuenta e sesenta do século, no que o traballo intelectual de sistematización das características diferenciadoras de Galicia é o suficientemente importante como para estimular moito o cultivo literario do galego. O rexionalismo

busca, xustifica e defende o emprego do galego e a consecución dun dereito á autonomía política

e administrativa, pero sen rachar a unidade de España

2.Xéneros literarios no Rexurdimento

Cando falamos da literatura do Rexurdimento, estamos a referirnos fundamentalmente á poesía. O Rexurdimento é un movemento fundamentalmente lírico, xa que tanto a narrativa como o teatro galego van xurdir a partir da década de 1880 (ao final do Rexurdimento e ao comezo do período intersecular). Entón, estes dous xéneros van vivir o seu (re) nacemento con case vinte anos de retraso respecto da poesía.

Polas características do xénero, os rexionalistas consideraron a lírica como a máis adecuada para a literatura do idioma e a dignificación da lingua.

.Rosalía de Castro

Rosalia de Castro naceu o 24 de febreiro de 1837 en Camiño Novo, un arrabalde de Santiago de Compostela.

Foi bautizada pouco despois do seu nacemento, na capela do Hospital Real, cos nomes de María Resalía Rita, filla de pais descoñecidos, aínda que se sabe que era filla do seminarista José Martínez Viojo e de María Teresa de la Cruz de Castro, de Familia Hidalga.

Pasou os seus primeiros anos ao coidado dunhas tías paternas e despois trasladouse a Padrón para vivir coa súa nai. A súa enfermeira ensinoulle galego e fíxolle coñecer a poesía popular nesa lingua.

En 1857 publicou o seu primeiro libro poético, La Flor, seguido de Cancións galegas de 1863, e Follas Novas de 1880, ambos escritos en galego. A súa obra principal, En las orillas del Sar, publicouse en español en 1884. 

Con saúde delicada e temperamento depresivo, padeceu cancro durante dous anos. Rosalía de Castro morreu despois de tres días de agonía, o 15 de xullo de 1885, en A Matanza (Padrón).

Busca y anhela el sosiego

Busca y anhela el sosiego… mas… ¿quién le sosegará? Con lo que sueña despierto, dormido vuelve a soñar. Que hoy como ayer, y mañana cual hoy, en su eterno afán, de hallar el bien que ambiciona -cuando sólo encuentra el mal-, siempre a soñar condenado, nunca puede sosegar.

.Cantares Gallegos

A publicación de Cantares Gallegos de Rosalía de Castro foi o 17 de maio de 1863 en Vigo, data que marca a referencia para a celebración do Día das Letras Galegas. É unha obra moi influenciada polas cantigas populares galegas.

Os poemas desenvolven temas que reflicten a sociedade rural na que viviu Rosalía. Atópanse poemas costumistas, cun forte carácter descritivo, aínda que tamén hai poemas amorosos, sociais e íntimos. Estas cancións significan o renacemento da literatura galega, a autora dignifica a lingua e demostra que é posible escribir literatura en galego. A autora é a voz lírica da súa terra abandonada. O traballo conserva un testemuño contra a depresión do pobo co fin de convertelo nun orgullo para todos os labregos e labregas, así como un acto de memoria para todos os destinatarios.

-Poema inicial: "Has de cantar"                                                                             A voz lírica comeza a súa posición na obra como nai de todos os galegos. Contamos coa representación do repertorio popular galego, a música e o contido da canción crean unha unión por excelencia.

-O final do traballo: "Alborada" Indica unha alegría cun ambiente festivo e protagonismo das “meniñas” onde nos lembra o primeiro poema. Os poemas teñen unha base de diferentes elementos, como o ambiente festivo e o carácter folclórico.

.Follas novas

Follas novas é un poema publicado en 1880 por Rosalía de Castro (1837-1885). Foi escrito na cidade de Valladolid de Simancas, onde naquela época vivía co seu marido, nomeado director do Arquivo Xeral do Reino de España, situado nesa cidade.

Rosalía inicialmente concibiu estes poemas como unha continuación das cancións galegas: o 40% dos poemas de Follas novas teñen afinidade co texto publicado en 1863, mentres que o resto das composicións teñen un espírito poético diferente, motivado pola emigración, infortunios familiares e enfermidades físicas e morais.

.Curros Enriquez 

Celanova, (1851 - A Habana, 1908) poeta e xornalista español en lingua galega e española, cuxa obra lírica foi unha das pezas básicas do renacemento da literatura galega.

De pensamento liberal e anticlerical, traballou ao longo da súa vida como xornalista, profesión na que obtivo un gran prestixio grazas ao dominio dos recursos do xénero e á solidez conceptual dos seus artigos. Colaborou no Impartial de Madrid e outros xornais republicanos e, en 1898, fundou na Habana, onde se mudara, a revista Tierra Gallega e integrou a redacción do Diario de la marina.

Queixumes dos pinos

Il est beau pour un brave de tomber aux premiers rangs de la bataille et de mourir en défendant sa patrie.

.O divino sainete

Trátase de unha obra de forte contido crítico e satírico. En 1877, o papa León XIII convocou un xubileo con indulxencias plenarias para todas as persoas que nese ano viaxaron a Roma. Curros aproveita este motivo, por un lado, para criticar o negocio económico das peregrinacións e, polo outro, satirizar diversas personalidades e institucións da vida galega.

Estruturalmente, a obra é unha parodia da comedia divina de Dante. Nesta obra o seu autor, guiado polo poeta Virxilio, visita o Inferno, o Purgatorio e o Ceo, atopando en cada un destes lugares diversas personalidades da vida da súa época. Curros sitúa a acción de O divino sainete a bordo dun tren no que, guiado por Francisco Añón, que atopa en Madrid, vai a Roma para gañar o xubileo. A intención irónica e satírica queda clara dende o comezo da obra.

.Eduardo Pondal

Eduardo María González-Pondal y Abente (Ponteceso, A Coruña, 8 de febreiro de 1835 - A Coruña, 1917) foi un poeta rexionalista galego, que escribiu tanto en español como en galego. Foi o último de sete irmáns dunha familia de orixe Hidalgo, enriquecido coa emigración a América. Estudou gramática latina en Nemiña cun clérigo relativo, Cristóbal de Lago. En 1848 estableceuse en Santiago de Compostela para cursar o bacharelato en Filosofía e, posteriormente, o título de médico. Como alumno frecuentou as tertulias do "Colexio San Agustín" do que xa formaban parte Rosalía de Castro, Manuel Murguía e o poeta Aurelio Aguirre. Desta época data o seu apaixonado interese pola cuestión rexionalista. Foi un dos organizadores, xunto con Aguirre, do banquete de Conxo, que uniu fraternamente traballadores e estudantes no carballo de Conxo o 2 de marzo de 1856. Nesta ocasión, Pondal leu un poema vingativo, en español, "Toast" , sobre a igualdade dos homes. Este feito provocou graves problemas coas autoridades, que estiveron a piques de deportalo

As primeiras estrofas do seu poema "Os pinos" son as letras do himno galego.

As almas escravas

As almas escravas, De ideas non grandes,  Van pensando mil cousas femíneas, Molentes e infames.

Mil soños forxando, Que o ánimo agobian;  Arrastrando infamantes cadeas, Cal brandos ilotas.

Espíritos brandos, Espritos muliebres;  Sedentarios, que lenta consome, E mórbida febre.

Mais a alma do bardo, Enérxica, ousada, Que audaz libertade, Tan só soña e ama;  Vai pensando en propósitos férreos, Que ergueran a patria!

.Queixume dos pinos

Queixumes dos pinos representa, fronte aos Rumores dos piñeiros, o desexo de Pondal de ser poeta en galego. Xunto a esta mesma opinión, Manuel Forcadela afirma unificar esa obra a conciencia da súa propia voz e o esforzo por construír un mundo poético que revela o seu desexo de renovación.

Publicada en 1886, a estética de Queixumes dos pinos está intimamente relacionada co movemento simbolista, iniciado en 1875 coa aparición de Une Saison en Enfer, de A. Rimbaud, ou podenAprès midi segundo faune de S. Mallarmé.